Μετά, όμως, από μία ευγενική πρόκληση ενός καλού μου διαδικτυακού φίλου (με τον οποίο είμαι πεπεισμένος ότι μοιραζόμαστε κοινές αρχές) θα καταγράψω την άποψή μου για το πολιτικό εγχείρημα στο οποίο συμμετέχει...
Το Ποτάμι είναι ένα κόμμα το οποίο στηρίζεται πολύ περισσότερο στην επικοινωνία παρά στην ουσία. Παρότι μάζεψε στον κορβανά τα πολιτικά ''αυτονόητα'', ο τρόπος δράσης του θυμίζει περισσότερο σειρά στην τηλεόραση παρά μία προσπάθεια της πραγματικής πολιτικής.
Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι· ο Σταύρος Θεοδωράκης δημιούργησε ένα κόμμα το οποίο περιστρέφεται γύρω από τον ίδιο και έκανε ένα αρχικό κάλεσμα χωρίς καν να προσδιορίζει ποιος είναι πολιτικά και σε ποιους απευθύνεται. Έτσι, ξεκίνησε με τις ευρωεκλογές, λέγοντας πως δεν γνωρίζει σε ποιο ευρωπαϊκό κόμμα θα ενταχθεί και θα πάει στις Βρυξέλλες να το διαπραγματευτεί! Αυτή η μέθοδος του ''ψαρεύω σε θολά νερά'' σίγουρα δεν είναι η πολιτική δράση που χρειάζεται η χώρα.
Το κάθε ευρωπαϊκό κόμμα είχε ήδη συγκροτημένο, καταγεγραμμένο και δημοσιευμένο το πρόγραμμά του και με αυτό ως αφετηρία προσδιορίζεται πολιτικά και διεκδικεί έμμεσα την ψήφο των πολιτών. Η Ευρώπη δεν είναι τούρκικο παζάρι να πας και να διαπραγματευτείς αρχές, ιδέες και αξίες.
Μα αυτό δεν είναι που πειράζει περισσότερο. Παραθέτουμε 3 μικρά βίντεο με τις πολιτικές απόψεις του Σταύρου Θεοδωράκη και σχολιάζουμε:
Bίντεο 1:
Τι μας λέει στο πρώτο βίντεο ο Σταύρος Θεοδωράκης;
Το Ποτάμι είναι ένα κόμμα το οποίο στηρίζεται πολύ περισσότερο στην επικοινωνία παρά στην ουσία. Παρότι μάζεψε στον κορβανά τα πολιτικά ''αυτονόητα'', ο τρόπος δράσης του θυμίζει περισσότερο σειρά στην τηλεόραση παρά μία προσπάθεια της πραγματικής πολιτικής.
Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι· ο Σταύρος Θεοδωράκης δημιούργησε ένα κόμμα το οποίο περιστρέφεται γύρω από τον ίδιο και έκανε ένα αρχικό κάλεσμα χωρίς καν να προσδιορίζει ποιος είναι πολιτικά και σε ποιους απευθύνεται. Έτσι, ξεκίνησε με τις ευρωεκλογές, λέγοντας πως δεν γνωρίζει σε ποιο ευρωπαϊκό κόμμα θα ενταχθεί και θα πάει στις Βρυξέλλες να το διαπραγματευτεί! Αυτή η μέθοδος του ''ψαρεύω σε θολά νερά'' σίγουρα δεν είναι η πολιτική δράση που χρειάζεται η χώρα.
Το κάθε ευρωπαϊκό κόμμα είχε ήδη συγκροτημένο, καταγεγραμμένο και δημοσιευμένο το πρόγραμμά του και με αυτό ως αφετηρία προσδιορίζεται πολιτικά και διεκδικεί έμμεσα την ψήφο των πολιτών. Η Ευρώπη δεν είναι τούρκικο παζάρι να πας και να διαπραγματευτείς αρχές, ιδέες και αξίες.
Μα αυτό δεν είναι που πειράζει περισσότερο. Παραθέτουμε 3 μικρά βίντεο με τις πολιτικές απόψεις του Σταύρου Θεοδωράκη και σχολιάζουμε:
Bίντεο 1:
Τι μας λέει στο πρώτο βίντεο ο Σταύρος Θεοδωράκης;
Πώς όλοι οι προηγούμενοι αρχηγοί της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είναι ίδιοι και εξαγγέλουν ακριβώς τα ίδια από το βήμα της έκθεσης. Σαλαμοποίηση, λοιπόν, και, επικοινωνιακή ισοπέδωση όλων για να παρουσιαστεί ο ίδιος ως ο σωτήρας που κομίζει το νέο στην πολιτική. Ισχύει όμως;
Το παρακάτω screenshot είναι από το γνωστό κουίζ που έχουμε κάνει ''πόσο ψεκασμένος είσαι'':
Η σωστή απάντηση είναι το 3. Συγκεκριμένα, το πακέτο αναθέρμανσης της οικονομίας ενάντια στην ύφεση (υπήρχε ύφεση το 2009 και μόνο το ΠΑΣΟΚ ανησυχούσε για αυτή, τώρα κλαίνε όλοι) είχε κοστολογηθεί περίπου στα 2,5 δις, 1% του ΑΕΠ.
Το παρακάτω screenshot είναι από το γνωστό κουίζ που έχουμε κάνει ''πόσο ψεκασμένος είσαι'':
Η σωστή απάντηση είναι το 3. Συγκεκριμένα, το πακέτο αναθέρμανσης της οικονομίας ενάντια στην ύφεση (υπήρχε ύφεση το 2009 και μόνο το ΠΑΣΟΚ ανησυχούσε για αυτή, τώρα κλαίνε όλοι) είχε κοστολογηθεί περίπου στα 2,5 δις, 1% του ΑΕΠ.
Από αυτά το 1 δισ. ήταν το επίδομα αλληλεγγύης, που όμως δεν θα επιβάρυνε τον προϋπολογισμό γιατί θα προέκυπτε από έκτακτη φορολόγηση υψηλών εισοδημάτων. Άρα το καθαρό πακέτο δεν ξεπερνούσε το 1,5 δισ. Πολύ λιγότερα από τα 18 δισ. σε ισοδύναμα μέτρα του Σαμαρά. Πολύ λιγότερα από τα 10 δισ. του Καραμανλή το 2004. Λιγότερα κι από το κοινωνικό πακέτο / Χάρτα Σύγκλισης Σημίτη το 2003-2004.
Βίντεο 2:
O Θεοδωράκης παίρνει το σύνθημα ''λεφτά υπάρχουν'' του Γιώργου Παπανδρέου ως υπόδειγμα παροχολογίας, μία επικοινωνιακή πρακτική μεθοδευμένη από την ΝΔ του Σαμαρά, και αναφέρει χαρακτηριστικά ότι αυτό είναι που κατέστρεψε την Ελλάδα.
Ισχύει; Προφανώς όχι, είναι επικοινωνιακή προπαγάνδα. Το ''λεφτά υπάρχουν'' του Γιώργου Παπανδρέου δεν αφορούσε σε παροχές αλλά σε εξορθολογισμό, δηλαδή ακριβώς το αντίθετο. Δεν το ξέρει ο Θεοδωράκης; Φυσικά και το γνωρίζει αλλά το χρησιμοποιεί όπως και οι υπόλοιποι. Ίδιες μέθοδοι, λοιπόν, εκτός και αν πράγματι δεν το γνωρίζει, οπότε, ιδού -> Η αλήθεια για το «λεφτά υπάρχουν» και ένα παράδειγμα.
Bίντεο 3:
''Ίδιος ο λόγος της εξουσίας του Καραμανλή και του Παπανδρέου'', μας λέει ο Σταύρος Θεοδωράκης. Δηλαδή, ο πρωθυπουργός που αποδεδειγμένα χρεοκόπησε τη χώρα και δραπέτευσε από την εξουσία είναι ίδιος με αυτόν που οραματίστηκε και πάλεψε για την μεταπελατειακή Ελλάδα και μάλιστα θεσμοθέτησε σε μία διετία τόσα πράγματα που αφορούσαν στην διαφάνεια και την αξιοκρατία, όσα δεν θεσμοθέτησαν όλοι οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί μαζί.
Kαι κατ' επέκταση, ίδιοι εμείς, οι απλοί ψηφοφόροι, που δώσαμε τον αγώνα για τη δι@ύγεια, το opengov, τον θεσμό του οικονομικού εισαγγελέα, την φορολόγηση των off-shore, τον Καλλικράτη, την πράσινη ανάπτυξη, την αντικειμενική αξιολόγηση στο δημόσιο, την μείωση των αλόγιστων φαρμακευτικών δαπανών με αυτούς που πάλεψαν για την γαλάζια συνέντευξη, την μη εφαρμογή του Καλλικράτη λόγω υποτιθέμενου κόστους, τα stage, τους αλόγιστους διορισμούς στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, την Ελλάδα του αφορολόγητου 65% του πληθυσμού.
Ως απάντηση σε όλα αυτά, ένα βίντεο που αξίζει να το δει και ο τελευταίος Έλληνας, και το οποίο είδαν πολλοί αλλά ελάχιστοι αναδημοσίευσαν επειδή δεν βόλευε τη θεωρία του ''όλοι είνα ίδιοι'':
Kαι ένα τελευταίο σχόλιο επί της πολιτικής: Αλήθεια, συμφωνούν όσοι συμμετέχουν ή ψηφίζουν το Ποτάμι με τους πολιτικούς αποκλεισμούς; Αυτά τα συνθήματα περί ''πολιτικής χωρίς κομματικό παρελθόν'' τι ακριβώς αντιπροσωπεύουν πλην ενός ρατσιστικού στιγματισμού ή αποκλεισμού; Τα κόμματα είναι δημοκρατικοί θεσμοί και οι πολιτικοί ΔΕΝ είναι όλοι ίδιοι. Ισοπέδωση και αποκλεισμός, λοιπόν, για να παρουσιάσουμε εαυτούς ως το νέο.
Σόρρι, αυτές οι πρακτικές με βρίσκουν κάθετα αντίθετο. Προσωπικά, σέβομαι την ιστορία και το παρελθόν του κάθε συντρόφου μου που πάλεψε για την δημοκρατία, την ελευθερία του λόγου, την ισότητα. Και αν έκανε και λάθη; Ναι, να τα συζητήσουμε, όχι όμως να τον πετάξουμε με αφοριστικές μεθόδους στα σκουπίδια. Ξέρετε, κάποτε θα είμαστε και μεις παρελθόν. Και δεν θα θέλουμε να μας χαρακτηρίσουν όλους ίδιους.
Συνοψίζοντας, καταλαβαίνω την αγωνία πολλών καλών φίλων που αποφάσισαν να βγουν από το σημερινό πολιτικό αδιέξοδο με μία επιλογή όπως αυτή του Ποταμιού. Μόνο που η Ελλάδα δεν είναι ένα απομονωμένο νησί, χρειάζεται ανθρώπους μπροστά που θα μπορούν να παίξουν ρόλο στην παγκόσμια σκακιέρα, να αξιοποιήσουν διπλωματικές σχέσεις, να σταθούν ως ίσοι προς ίσους απέναντι σε μεγάλους παγκόσμιους ηγέτες και να διεκδικήσουν πράγματα για τη χώρα, να καταθέσουν ιδέες για το μέλλον της Ευρώπης αλλά και να κάνουν παρεμβάσεις προς όφελος των πολλών σε μία παγκοσμιοποιημένη κοινωνία.
Κατανοητή, λοιπόν, η αγωνία των φίλων. Το πώς όμως φαντάζονται το μέλλον της χώρας έχοντας ως επικεφαλής έναν πολιτικό που ο ίδιος αναφέρει ότι δεν έχει καν τα προσόντα του ευρωβουλευτή, αυτό είναι κάτι που με ξεπερνά στο πεδίο των real politics.
Υ.Γ.: Δεν είναι απαραίτητο να κάνουμε όλοι κόμματα. Δεν υπάρχει πολιτική λογική στο να πάρει ο οποιοσδήποτε επιφανής πολίτης μία απόφαση και να δημιουργήσει ένα κόμμα και να προσπαθήσει να σώσει τη χώρα. Υπάρχουν και τα ρεύματα σκέψης. Χωρίς άλογα και καλάμια. Με την πολιτική να παραμένει στο προσκήνιο.
- See more at: http://www.epikairo.gr
Βίντεο 2:
O Θεοδωράκης παίρνει το σύνθημα ''λεφτά υπάρχουν'' του Γιώργου Παπανδρέου ως υπόδειγμα παροχολογίας, μία επικοινωνιακή πρακτική μεθοδευμένη από την ΝΔ του Σαμαρά, και αναφέρει χαρακτηριστικά ότι αυτό είναι που κατέστρεψε την Ελλάδα.
Ισχύει; Προφανώς όχι, είναι επικοινωνιακή προπαγάνδα. Το ''λεφτά υπάρχουν'' του Γιώργου Παπανδρέου δεν αφορούσε σε παροχές αλλά σε εξορθολογισμό, δηλαδή ακριβώς το αντίθετο. Δεν το ξέρει ο Θεοδωράκης; Φυσικά και το γνωρίζει αλλά το χρησιμοποιεί όπως και οι υπόλοιποι. Ίδιες μέθοδοι, λοιπόν, εκτός και αν πράγματι δεν το γνωρίζει, οπότε, ιδού -> Η αλήθεια για το «λεφτά υπάρχουν» και ένα παράδειγμα.
Bίντεο 3:
''Ίδιος ο λόγος της εξουσίας του Καραμανλή και του Παπανδρέου'', μας λέει ο Σταύρος Θεοδωράκης. Δηλαδή, ο πρωθυπουργός που αποδεδειγμένα χρεοκόπησε τη χώρα και δραπέτευσε από την εξουσία είναι ίδιος με αυτόν που οραματίστηκε και πάλεψε για την μεταπελατειακή Ελλάδα και μάλιστα θεσμοθέτησε σε μία διετία τόσα πράγματα που αφορούσαν στην διαφάνεια και την αξιοκρατία, όσα δεν θεσμοθέτησαν όλοι οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί μαζί.
Kαι κατ' επέκταση, ίδιοι εμείς, οι απλοί ψηφοφόροι, που δώσαμε τον αγώνα για τη δι@ύγεια, το opengov, τον θεσμό του οικονομικού εισαγγελέα, την φορολόγηση των off-shore, τον Καλλικράτη, την πράσινη ανάπτυξη, την αντικειμενική αξιολόγηση στο δημόσιο, την μείωση των αλόγιστων φαρμακευτικών δαπανών με αυτούς που πάλεψαν για την γαλάζια συνέντευξη, την μη εφαρμογή του Καλλικράτη λόγω υποτιθέμενου κόστους, τα stage, τους αλόγιστους διορισμούς στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, την Ελλάδα του αφορολόγητου 65% του πληθυσμού.
Ως απάντηση σε όλα αυτά, ένα βίντεο που αξίζει να το δει και ο τελευταίος Έλληνας, και το οποίο είδαν πολλοί αλλά ελάχιστοι αναδημοσίευσαν επειδή δεν βόλευε τη θεωρία του ''όλοι είνα ίδιοι'':
Kαι ένα τελευταίο σχόλιο επί της πολιτικής: Αλήθεια, συμφωνούν όσοι συμμετέχουν ή ψηφίζουν το Ποτάμι με τους πολιτικούς αποκλεισμούς; Αυτά τα συνθήματα περί ''πολιτικής χωρίς κομματικό παρελθόν'' τι ακριβώς αντιπροσωπεύουν πλην ενός ρατσιστικού στιγματισμού ή αποκλεισμού; Τα κόμματα είναι δημοκρατικοί θεσμοί και οι πολιτικοί ΔΕΝ είναι όλοι ίδιοι. Ισοπέδωση και αποκλεισμός, λοιπόν, για να παρουσιάσουμε εαυτούς ως το νέο.
Σόρρι, αυτές οι πρακτικές με βρίσκουν κάθετα αντίθετο. Προσωπικά, σέβομαι την ιστορία και το παρελθόν του κάθε συντρόφου μου που πάλεψε για την δημοκρατία, την ελευθερία του λόγου, την ισότητα. Και αν έκανε και λάθη; Ναι, να τα συζητήσουμε, όχι όμως να τον πετάξουμε με αφοριστικές μεθόδους στα σκουπίδια. Ξέρετε, κάποτε θα είμαστε και μεις παρελθόν. Και δεν θα θέλουμε να μας χαρακτηρίσουν όλους ίδιους.
Συνοψίζοντας, καταλαβαίνω την αγωνία πολλών καλών φίλων που αποφάσισαν να βγουν από το σημερινό πολιτικό αδιέξοδο με μία επιλογή όπως αυτή του Ποταμιού. Μόνο που η Ελλάδα δεν είναι ένα απομονωμένο νησί, χρειάζεται ανθρώπους μπροστά που θα μπορούν να παίξουν ρόλο στην παγκόσμια σκακιέρα, να αξιοποιήσουν διπλωματικές σχέσεις, να σταθούν ως ίσοι προς ίσους απέναντι σε μεγάλους παγκόσμιους ηγέτες και να διεκδικήσουν πράγματα για τη χώρα, να καταθέσουν ιδέες για το μέλλον της Ευρώπης αλλά και να κάνουν παρεμβάσεις προς όφελος των πολλών σε μία παγκοσμιοποιημένη κοινωνία.
Κατανοητή, λοιπόν, η αγωνία των φίλων. Το πώς όμως φαντάζονται το μέλλον της χώρας έχοντας ως επικεφαλής έναν πολιτικό που ο ίδιος αναφέρει ότι δεν έχει καν τα προσόντα του ευρωβουλευτή, αυτό είναι κάτι που με ξεπερνά στο πεδίο των real politics.
Υ.Γ.: Δεν είναι απαραίτητο να κάνουμε όλοι κόμματα. Δεν υπάρχει πολιτική λογική στο να πάρει ο οποιοσδήποτε επιφανής πολίτης μία απόφαση και να δημιουργήσει ένα κόμμα και να προσπαθήσει να σώσει τη χώρα. Υπάρχουν και τα ρεύματα σκέψης. Χωρίς άλογα και καλάμια. Με την πολιτική να παραμένει στο προσκήνιο.
- See more at: http://www.epikairo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.