Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Αναλυτική απάντηση Παπανδρέου για Μνημόνιο, δημοψήφισμα, βιβλίο Θαπατέρο

Από το γραφείο Τύπου του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, με αφορμή δημοσιεύματα που ακολούθησαν την προδημοσίευση του βιβλίου του πρώην πρωθυπουργόυ της Ισπανίας Χοσέ Θαπατέρο, δημοσιεύθηκε το παρακάτω αναλυτικό κείμενο του Γιώργου Ελενόπουλου:
Τις τελευταίες ημέρες γράφτηκαν και ακούστηκαν πολλά, σχετικά με την κρίσιμη περίοδο του Νοεμβρίου του 2011. Βεβαίως, ο δημόσιος λόγος επεκτάθηκε και σε άλλες περιόδους στις οποίες κυριάρχησαν σημαντικά γεγονότα, τα οποία συνδέονται με την πορεία της χώρας κατά την κρίση.

Ο καθένας παρουσιάζει τα πράγματα από την δική του σκοπιά. Είναι θεμιτό. Ωστόσο, όταν κανείς έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας, οφείλει να αναζητήσει όλα τα πιθανά σενάρια για την λύση του προβλήματος, αλλά με μια προϋπόθεση, να λάβει υπόψη τα πραγματικά δεδομένα και τις υπάρχουσες δυνατότητες.

Μάλιστα, για αυτό το δεύτερο, τις δυνατότητες, θα ήταν καλό να πούμε ότι, χρειάστηκε να πάμε ακόμη πιο κει, καθώς υπήρξε ανάγκη να δημιουργήσουμε κάτι εκ του μηδενός. Τον μηχανισμό στήριξης. Για τη στήριξη μιας χώρας που λόγω της εκτόξευσης του ελλείμματος το 2009, είχε γίνει στόχος αφόρητων πιέσεων από τις διεθνείς χρηματαγορές. Το βέβαιο είναι ότι, κανείς δεν μπορεί να παίζει με την τύχη μιας ολόκληρης χώρας, με το μέλλον ενός λαού, πόσο μάλλον όταν έχει την ευθύνη να πάρει αποφάσεις για μια χώρα και έναν λαό.

Έχοντας αυτά υπόψη, ας δούμε ποια ήταν τα θέματα που τέθηκαν:

Άρθρο του Μ. Καρχιμάκη :Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ, Aυτόνομη και αντισυστημική πολιτική το αντίβαρο στο νεο-καπιταλσμό!

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ
Για το μέλλον της Σοσιαλιστικής Αριστεράς
Αυτόνομη και αντισυστημική πολιτική
το αντίβαρο στον νέο-καπιταλισμό


«Ποτέ άλλοτε μέχρι σήμερα και αυτό οφείλουμε να το παραδεχτούμε και να το αλλάξουμε, ο οικονομικός τομέας και το διεθνές κεφάλαιο δεν επιβλήθηκαν με τόση αλαζονεία στην πολιτική, θέτοντας σε ανυποληψία τους εκπροσώπους της».
Η αλλαγή δεν είναι απλά απαραίτητη στην πολιτική. Είναι η ίδια η πολιτική. Είναι οι οριακές στιγμές που καλούμαστε να επαναπροσδιορίσομε. Είναι οι κορυφαίες στιγμές πολιτικής ενδοσκόπησης και αυτοκριτικής. Είναι οι τολμηρές στιγμές παραδοχής και όπου χρειάζεται αναθεώρησης.
Γι΄ αυτό στην πολιτική πρέπει να βρίσκονται άνθρωποι με όραμα, ήθος και ψυχή.Άνθρωποι που δεν φοβούνται να δώσουν μάχες ανταποκρινόμενοι στις νέες ανάγκες του σήμερα και του αύριο με πρόσημο το δημόσιο όφελος. Πολιτικοί που τολμούν την αλλαγή, γιατί μόνο στην ουσία αυτής, βρίσκεται η πρόοδος.
Σήμερα η σοσιαλιστική αριστερά καλείται για μια ακόμα φορά ν’ αλλάξει. Καλείται με σταθερή βάση τις αξίες του προοδευτικού σοσιαλισμού, την πίστη για τη διεύρυνση της οικονομικής και κοινωνικής δημοκρατίας και την πεποίθηση για την εδραίωση του κράτους δικαίου, να προχωρήσει σε μια νέα προοδευτική επανεκκίνηση.

Αυτό, δεν είναι εύκολο να συμβεί, αλλά είναι απαραίτητο. Δεν είναι εύκολο γιατί πρώτον, η σοσιαλιστική αριστερά επιβάλλεται όχι μόνο να βγει από την στασιμότητα στην οποία βρέθηκε τα τελευταία χρόνια, αλλά να το κάνει με τρόπο που να τροφοδοτήσει και να διατηρήσει την αλλαγή και την ελπίδα στους ανθρώπους που εκφράζει, ώστε να μην υπάρξει πολιτικό κενό που θα επιτρέψει μέσα στη διεθνή δίνη να ξεπηδήσουν πολιτικά υποκατάστατα και δεύτερον, γιατί η αλλαγή από τη φύση της έχει πολλούς εχθρούς.
Συγκεκριμένα, έχει εχθρούς τους εκφραστές του συντηρητισμού, τα αρπακτικά και άπληστα χωρίς αρχές ένστικτα του νεοκαπιταλισμού.
Έχει εχθρούς εκείνους που θέλουν να διατηρήσουν τα προνόμιά τους, μέσα από τη συντήρηση της κρατικής γραφειοκρατίας και μέσα από τις τρύπες της δημόσιας διοίκησης, λαφυραγωγώντας τον εθνικό πλούτο.
Έχει εχθρούς την τυφλή άρνηση, τον λαϊκισμό και τον παλιό αριστερισμό που δεν έχουν κυριολεκτικά τίποτα να πουν.
Έχει εχθρούς όσους επιδιώκουν ένα πολιτικό σύστημα απαξιωμένο και χειραγωγημένο από διάφορα κέντρα και θύλακες, με εύθραυστα και κατακερματισμένα κόμματα.
Και επειδή στη ζωή όπως και στην πολιτική μια χαμένη στιγμή δεν επιστρέφει, το ΠΑΣΟΚτης δημιουργίας, των αρχών και των αξιών του, όπως κατοχυρώθηκε στις μεγάλες λαϊκές μάζες, που το πίστεψαν και το εμπιστεύτηκαν, το αντισυστημικό ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη του 1974, και όλες μαζί οι ευρωπαϊκές σοσιαλιστικές δυνάμεις, έχουμε υποχρέωση εδώ και τώρα, ν’ αφήσουμε τις μάχες οπισθοφυλακών γι’ αυτά που φεύγουν και με ένα αληθινό και ενοποιητικό λόγο να παρέμβουμε στα κοινωνικά τεκταινόμενα με κοινή στρατηγική και ιδεολογικοπολιτική ηγεμονία. 
 
Γιατί έχουμε βαθιά ευθύνη να πολεμήσουμε, να βρισκόμαστε σε μια διαρκή σύγκρουση με αυτούς τους εχθρούς, επαναφέροντας την πολιτική στο προσκήνιο, ως πρωτοπόρα δύναμη και ως αντίβαρο στην νέα εποχή του καπιταλισμού που ζούμε.
Ενός καπιταλισμού που σήμερα επιχειρεί να καθιερώσει το θρίαμβο του υπερ-φιλελευθερισμού, με έναν αμιγώς χρηματοπιστωτικό χαρακτήρα που ουσιαστικά δεν συνδέεται με την πραγματική οικονομία.
Που επιλέγει να εμφανίσει το πιο σκληρό του προσωπείο, καταργώντας κάθε συνεργασία με το κράτος και τις δυνάμεις της εργασίας.
Που πολλαπλασιάζει τη ριψοκίνδυνη κερδοσκοπία στο χρηματοπιστωτικό τομέα, απορυθμίζοντας την παραγωγή και τις αγορές.
Που δημιουργεί μια κοινωνία με κάστες, προνόμια και εκατομμύρια ανέργους.
Που ποτέ άλλοτε μέχρι σήμερα και αυτό οφείλουμε να το παραδεχτούμε και να το αλλάξουμε, ο οικονομικός τομέας και το διεθνές κεφάλαιο δεν επιβλήθηκαν με τόση αλαζονεία στην πολιτική, θέτοντας σε ανυποληψία τους εκπροσώπους της.

Έχουμε λοιπόν βαθιά ευθύνη παραμερίζοντας προσωπικές στρατηγικές και αποβάλλοντας ματαιόδοξες τάσεις, να μην προδώσουμε την μεγάλη πλειοψηφία που παρακολουθεί αμήχανη τα τεκταινόμενα, με κυρίαρχη την αγωνία για το μέλλον του ελληνικού λαού που δοκιμάζεται, των λαών της Ευρώπης και του προοδευτικού χώρου.
Με δεδομένο ότι «εν αρχή ην η πολιτική» και με γεγονός ότι οι περιγραφές για την κρίση που αφορούν και στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη, έχουν πλέον περισσέψει, ας ανοίξουμε τον δρόμο σε προσεγγίσεις για το τι πρέπει ν’ αλλάξει, μιας και οι εποχές αλλάζουν.
Είναι η στιγμή που δεν πρέπει να χαθεί, η στιγμή που η μάχη πρέπει να δοθεί, με νέες ιδεολογικές αναφορές που δεν θα παραγνωρίζουν την παγκόσμια πραγματικότητα αλλά θα πατήσουν γερά πάνω σε αυτή.

Με όπλο μας μια νέα πολιτική συγκρότηση, αυτόνομη από κέντρα οικονομικής και άλλης δύναμης, έχουμε ευθύνη να αντιπαρατεθούμε, να κερδίσουμε το παρόν και να παραδώσουμε το μέλλον σε μια εθνική αλλά και πανευρωπαϊκή σοσιαλιστική συσπείρωση με αποστολή την μετωπική σύγκρουση με τον νεοκαπιταλισμό, για μια νέα οικονομική ρύθμιση που θα ομαλοποιεί την αγορά.
Και μπορούμε να κερδίσουμε την μάχη, γιατί είμαστε οι πολλοί και απέναντι μας στέκονται οι λίγοι. Εκείνοι που άλλο δεν κάνουν παρά να μηχανεύονται πως θα αρπάξουν τον μόχθο των πολλών.
Και μπορούμε να κερδίσουμε την μάχη γιατί εμείς έχουμε τη δύναμη.
Γιατί ας το παραδεχτούμε, από τους πολιτικούς δεν έλλειψε ποτέ η δύναμη. Έλλειψε όμως η θέληση και αυτό είναι μια βαθιά και αναγκαία αλλαγή που πρέπει να γίνει.
Γιατί με τη θέληση δημιουργείς και προσφέρεις στον άνθρωπο και στην κοινωνία πάρα πολλά και αυτό είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχει τίποτα αυτονόητο αλλά και τίποτα ακατόρθωτο.

Βενιζέλος Επίτροπος στην Κομισιόν

Αρχηγός υπό προθεσµία είναι πλέον ο Ευάγγελος Βενιζέλος στο ΠΑΣΟΚ, καθώς στο εσωτερικό τόσο του κόµµατος όσο και της Κοινοβουλευτικής Οµάδας έχει ανοίξει η συζήτηση για το σχήµα που θα προκύψει µετά την αποχώρησή του από τη θέση του προέδρου.

Ο ίδιος εµφανίζεται πλέον ανήµπορος να προχωρήσει σε σύγκρουση µε τους εσωκοµµατικούς του αµφισβητίες, αντιλαµβανόµενος ότι οι πιέσεις που δέχεται προκειµένου να παραδώσει τα κλειδιά της Χαριλάου Τρικούπη υπερβαίνουν τις δυνατότητες που έχει για νέους «τακτικισµούς» και ελιγµούς. Ετσι όπως έχει διαµορφωθεί το σκηνικό στο αποδεκατισµένο ΠΑΣΟΚ, η προσωρινή βοήθεια στην οποία προσβλέπει ο κ. Βενιζέλος δεν προέρχεται από το εσωτερικό µέτωπο, αλλά το «εξωτερικό» [parapolitika]

Epikairo: Άλλοι θα συμμαχούσαν με το διάβολο για να σώσουν τη χώρα, ο Βενιζέλος για το πολιτικό του τομάρι

Εξαιρετικός ο ελιγμός του προέδρου!

Γλιτώνει τη συντριβή
Αποφεύγει το διασυρμό
Ξεφορτώνεται ένα πασοκ που μάλλον ποτέ δεν ήθελε



- See more at: http://epikairo.gr

ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ : " ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ



Εμμανουήλ Κριαράς: «Απόλογος Βίου» 107 ετών

107 ετών, ακμαιότατος. Διακεκριμένος φιλόλογος και ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ο Εμμανουήλ Κριαράς δεν το βάζει κάτω. Αντιθέτως, το τελευταίο βιβλίο του βρίσκεται στη φάση της εκτύπωσης και φέρει τον τίτλο «Απόλογος Βίου». Μια παρόμοια, άκρως σημαντική, αναψηλάφηση της ζωής και του έργου του έκανε στη συνέντευξη που παραχώρησε το ΑΠΕ-ΜΠΕ και στη δημοσιογράφο, Βίκυ Χαρισοπούλου.

Γεννημένος στις 28 Νοεμβρίου 1906 (15 Νοεμβρίου σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο που ίσχυε τότε) στον Πειραιά, ο κ. Κριαράς, παραδέχεται πως «δεν ήλπιζα τόσο μακρά ζωή… Θυμάμαι– ξέρετε -τον κομήτη του Χάλεϊ, την εμφάνιση του Βενιζέλου, παρέστην – μικρό παιδί- σε ένοπλο συλλαλητήριο στην Κρήτη».

Έντονος κριτής των σημερινών πραγμάτων, όπως είναι, και όχι αποστασιοποιημένος στον εσωτερικό κόσμο των βιβλίων, επισημαίνει με χαρακτηριστικό τρόπο «Δεν θέλω πλέον να ζω. Θέλω να διατηρήσω την αισιοδοξία μου αλλά δεν μου το επιτρέπουν τα «πράγματα» όπως έχουν καταστεί. Και σε κοινωνικό και σε προσωπικό επίπεδο. Κοινωνικά, μ” αυτή την κατάπτωση την οικονομική, αλλά όχι μόνο. Είναι πολιτικό το πρόβλημα και βεβαίως και πρόβλημα παιδείας. Ο Έλληνας έχει τον… ηρωισμό να θαυμάζει το αρχαίους– χωρίς, όμως, να τους γνωρίζει, ούτε να τους καταλαβαίνει. Έτσι, γιατί τον βολεύουν… Παράλληλα, φροντίζει για τον διορισμό του «ανάξιου» συνήθως παιδιού του σε βάρος του άξιου παιδιού του διπλανού, ο οποίος δεν έχει τις ίδιες… γνωριμίες, φροντίζει να δουλεύει όσο το δυνατό λιγότερο, να πάει αργότερα και να φεύγει νωρίτερα από τη δουλειά του, να βάζει στην τσέπη του ό,τι και όσο μπορεί ο καθένας– όχι μόνο οι πολιτικοί- απ” αυτά που δεν του ανήκουν, να μισεί και να υπονομεύει τον «άλλο», να…».

Μάλιστα, δεν διστάζει να αναφερθεί και στην περιβόητη φράση του Θεόδωρου Πάγκαλου«μαζί τα φάγαμε», αντιλέγοντας ««Ενέχει μια μεγάλη αλήθεια αυτή η ρήση. Υπό την έννοια της νοοτροπίας που έχει επικρατήσει. Λείπει η εθνική αλληλεγγύη και επικρατεί- ακόμα και σήμερα εν μέσω αυτής της ανθρωποφονικής κρίσης -το ατομικό συμφέρον».

Παραδέχεται πως δεν ψηφίζει πλέον («δεν με βαστούν τα πόδια μου»), μιλάει για το ΠΑΣΟΚ («θα ήθελα να είναι πιο σοσιαλιστικό το κόμμα»), επικρίνει τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και βγάζει μια πικρία για την ΔΗΜΑΡ («όχι, όχι δεν είμαι υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχω εμπιστοσύνη σ” αυτά που λέει ο κ. Τσίπρας, ούτε το ΚΚΕ. Τον κομμουνισμό τον γνωρίσαμε στη Ρωσία έτσι όπως εφαρμόστηκε … Ήμουν υπέρ του κ. Κουβέλη. Πίστευα πως είναι αυτός που εκφράζει μια αριστερή πολιτική, αλλά δημοκρατική. Όπως ήταν και το όνομα του κόμματός του. Είναι λυπηρό, όμως, το ότι και σ” αυτό τον πολιτικό χώρο υπήρξαν εσωτερικές διαφωνίες και διασπαστικές κινήσεις που οδήγησαν και στην αποχώρησή του από την κυβέρνηση».

Η πρόταση που κάνει στους νέους ανθρώπους είναι η εξής: «Πρώτον οι νέοι να μην φεύγουν στο εξωτερικό. Να μάθουν να επιμένουν και να υπομένουν. Χάνουμε το αίμα μας ως έθνος με τη φυγή των νέων. Δεύτερον: Να μείνουν εδώ, να δουλέψουν, να αγαπήσουν την εργασία, να μην απεργούν (εδικά οι δάσκαλοι, οι γιατροί…) Και τρίτον… εγώ να φύγω… Κουράστηκα πια. Δεν θέλω άλλο να ζω για να βλέπω αυτή την κατάσταση».

Ίδια πικρία βγάζει, όμως, και όταν μιλάει επί προσωπικού και μάλιστα με μια δόση… λεπτού χιούμορ. «Το ξέρω καλά. Οι περισσότεροι– ειδικά κάποιοι νεόκοποι από τις τηλεοράσεις που έρχονται να με δουν, να μου ζητήσουν «δηλώσεις», δεν είναι γιατί γνωρίζουν και εκτιμούν το έργο και την προσωπικότητά μου. Είναι η ηλικία μου που τους κάνει εντύπωση. Δεν επεπόθησα ξέρετε τόσο μακρύ βίο… Έγινε. Δεν θέλω πια άλλο να ζήσω. Η χαρά μου (η αγαπημένη μου σύζυγος) έφυγε. Ο έρωτας– τον οποίο η ύπαρξή της και μόνο μου ενέπνεε, ο έρωτας για τη ζωή, τη δημιουργία και την εργασία, για τη δημιουργία, δεν υπάρχει πια. Οπότε, σας ευχαριστώ για τις ευχές και τα δώρα αλλά… είναι πλέον περιττά. Και η εποχή μας δεν το θέλει το περιττό..».

Κάτι θα ξέρει…

Ξέρει τα πράγματα από μέσα και δεν θα μπορούσε να μην πάρει θέση στα όσα ακούγονται εσχάτως για τη βραδιά των Καννών, με αφορμή το βιβλίο του Ισπανού πρώην πρωθυπουργού Χοσέ Θαπατέρο.
Ο λόγος για τον Γιώργο Πεταλωτή, που ως πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος είχε την «τύχη» όπως σημειώνει, να βρεθεί πολλές φορές πίσω από «κλειστές πόρτες» στο πιο κρίσιμο για την χώρα διάστημα, σε συνομιλίες με Μέρκελ, Σαρκοζί, Ομπάμα κλπ πριν και μετά τον μηχανισμό στήριξης. Πιστεύει λοιπόν ότι «με ελάχιστα στοιχεία – που εκ των πραγμάτων θα αποκαλύπτονται κατά διαστήματα – και με την απαραίτητη χρονική απόσταση, θα αποδεικνύεται πόσο ανέτοιμη και συντηρητική ήταν και είναι ακόμη η Ευρώπη, πόσο άδικο είχαν και έχουν όσοι με περισσή ευκολία και εκ του ασφαλούς ισχυρίζονται τα περί μη διαπραγμάτευσης (τόσο “προδότες και δωσίλογοι” ήμασταν, που τσιροκοπούσε ο Σαρκοζύ πάνω στις καρέκλες !!! ), πόσο δύσκολη είναι “η συμμαχία του Νότου” την ώρα που η κάθε χώρα προσπαθεί να μην γίνει μέρος του προβλήματος (ειδικά όταν εν αντιθέσει με μας η Ισπανία και η Ιταλία δανείζονταν πάντα από τις αγορές) και πόσο εύκολο είναι να είναι κανείς εκ των υστέρων προφήτης»…

Ειδικά για τον «νευρικό Σαρκοζί», υποθέτει πως «τα νευράκια τα απέκτησε μετά το Ντοβίλ», όπου θυμίζει πως έκανε και την απόλυτη στροφή προς την κ. Μέρκελ , ταυτιζόμενος μαζί της για να υποκαταστήσουν με το πιο σκληρό τρόπο ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί όπως λέει «πιο πριν δεν θυμάμαι να ήταν και τόσο νευρικός με τους Έλληνες …».

Όντας στο πλευρό του Γιώργου Παπανδρέου, στην πιο κρίσιμη μάχη για την χώρα, μάλλον κάτι θα ξέρει, ε;

http://www.matrix24.gr

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

Για την ιστορία και μόνο!

Μία βροχερή ημέρα τον Νοέμβριο του 2011, στο επιβλητικό Παλάτι του Φεστιβάλ των Καννών, που συνήθως κατακλύζεται από αστέρες του Χόλυγουντ, οι ηγέτες των ευρωπαϊκών κρατών έδωσαν σκληρή μάχη. Ήταν μία ημέρα έντονη, με στρες, καβγάδες και ύβρεις, που παραπέμπουν σε πικρίες που έχουν μείνει από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αυτήν την εικόνα περιγράφει ο Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεζ Θαπατέρο, ο πρώην πρωθυπουργός της Ισπανίας στο βιβλίο του «El Dilema» (το δίλημμα), αποσπάσματα του οποίου αποκαλύπτει το πρακτορείο Reuters.

Ήταν μια συνάντηση κατά την οποία ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου δέχθηκε σκληρό pressing για την πρόταση διεξαγωγής δημοψηφίσματος, ενώ η Ισπανία και η Ιταλία δέχθηκαν έντονες πιέσεις να ενταχθούν στον μηχανισμό στήριξης.
Ο κ. Θαπατέρο μάλιστα περιγράφει λεπτομερώς πώς η Γερμανίδα καγκελάριος του έστησε… ενέδρα.

«Με χαιρέτησε ευγενικά και σχεδόν χωρίς καμία εισαγωγή έθεσε την πρόταση για την οποία εμείς δεν είχαμε απολύτως καμία ένδειξη» γράφει και συμπληρώνει: «Η Μέρκελ με ρώτησε εάν ήμουν διατεθειμένος να ζητήσω προληπτική γραμμή πίστωσης 50 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ ενώ επιπλέον 85 δισ. ευρώ θα πήγαιναν στην Ιταλία. Η απάντησή μου ήταν άμεση και ξεκάθαρη: «όχι».

Η Α. Μέρκελ δέχθηκε την απάντησή του και τότε οι Ευρωπαίοι ηγέτες στράφηκαν στην Ιταλία ασκώντας ακόμη μεγαλύτερες πιέσεις για ένταξη στον μηχανισμό στήριξης. Ο κ. Θαπατέρο περιγράφει σκηνές πανικού μεταξύ των αξιωματούχων της Ε.Ε., των ΗΠΑ και του ΔΝΤ για το πώς θα αντιδρούσαν οι αγορές στο άνοιγμα εκείνης της Δευτέρας. Υπήρχε «η αίσθηση μιας συγκεκριμένης αδυναμίας από την πλευρά των δημοκρατικών κυβερνήσεων σε σχέση με τις αγορές» αναφέρει.

Ο κ. Θαπατέρο δήλωσε στη Μέρκελ ότι η Ισπανία μπορούσε να εξασφαλίσει τη χρηματοδότησή της μέσω των αγορών, σημειώνοντας ότι η χώρα βρισκόταν σε προεκλογική περίοδο. «Αυτό το λίγο χρονικό διάστημα που της μετέφραζαν τα λόγια μου νόμιζα ότι θα κρατούσε για πάντα» γράφει και συμπληρώνει: «Τελικά, μου απάντησε στα αγγλικά κοιτώντας με στα μάτια: «Ο.Κ., I understand (εντάξει, καταλαβαίνω)».

Η Μέρκελ δεν συζήτησε ξανά το συγκεκριμένο θέμα και στη συνέχεια το μεγαλύτερο μέρος της συνόδου αφορούσε τις προειδοποιήσεις στον Έλληνα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να μην προχωρήσει σε δημοψήφισμα για τις συνθήκες του μνημονίου. Έντονες ήταν οι πιέσεις και προς τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι να δεχθεί δάνειο από το ΔΝΤ.
Ο πρώην Ισπανός πρωθυπουργός αναφέρει πως σε εκείνο το δείπνο εργασίας το κλίμα ήταν έντονο, με τους Ευρωπαίους ηγέτες να ανταλλάσσουν πικρίες με ρίζες από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και μάλιστα παρουσία του προβληματισμένου προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα. «Για μια στιγμή φαινόταν ότι ο δραματικός διχασμός της Ευρώπης του περασμένου αιώνα επαναλαμβανόταν. Ήταν μόνο πέντε λεπτά, αλλά πέντε λεπτά κατά τα οποία τα λόγια που άκουγα είχαν την επιβλητική ισχύ όλων των δραμάτων της ευρωπαϊκής ιστορίας» γράφει χωρίς να δίνει περισσότερες λεπτομέρειες.

Περιγράφοντας τις πιέσεις που ασκήθηκαν στην Ιταλία, κατά τη διάρκεια αυτής της συνάντησης, αναφέρει ότι ο υπουργός Οικονομικών Τζούλιο Τρεμόντι δήλωσε κάποια στιγμή: «Μπορώ να σκεφτώ καλύτερους τρόπους για να αυτοκτονήσω». Ο Θαπατέρο περιγράφει μάλιστα την τακτική της Ιταλίας με τη σκληρή άμυνα που παίζουν οι παίκτες στο Κατενάτσιο. Χαρακτηρίζει το Παλάτι του Φεστιβάλ «κάστρο υπό την πολιορκία των αγορών» και τονίζει ότι από τότε ακουγόταν στους διαδρόμους του το όνομα του Μάριο Μόντι, του τεχνοκράτη που αργότερα ανέλαβε την πρωθυπουργία της Ιταλίας.

Ο κ. Θαπατέρο, όμως, κάνει την κριτική του. Υποστηρίζει πως η Ε.Ε. αντέδρασε πολύ αργά όταν έγινε γνωστό το πρόβλημα χρέους της Ελλάδας, το 2009, και πως δεν κατάφερε να συμφωνήσει στο μοναδικό μέτρο που κατά την άποψή του θα έστελνε την κρίση εις τα εξ ων συνετέθη: τα ευρωομόλογα.

Υ.Γ.

Τα ευρωομόλογα ακόμα αναζητούνται…

Υ.Γ. 2

Το ότι από τότε ακούγονταν το όνομα του Μόντι, είναι η απόδειξη πως τα σχέδια βρίσκονταν σε εξέλιξη και πως κάποια πράγματα είχαν ήδη αποφασιστεί. Ίσως και τα δικά μας..

Υ.Γ. 3

Ο Λ. Θαπατέρο υποστηρίζει πως, μόλις ο Γ. Παπανδρέου έθεσε το γνωστό θέμα του δημοψηφίσματος στην Ελλάδα ο Σαρκοζί άρχισε να τον λούζει με υβριστικές φράσεις. Κάτι που, εμμέσως πλην σαφώς, επιβεβαίωσε και ο εκπρόσωπος του πρώην πρωθυπουργού της χώρας μας.

Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ο υστερικός φόβος των εκπροσώπων του ευρωενωσιακού πυρήνα μόλις ακούσουν οτιδήποτε εμπλέκει τον λαϊκό παράγοντα στις αποφάσεις για το μέλλον της ζώνης του ευρώ. Μόνο η αναφορά σε δημοψήφισμα δρομολόγησε την διαδικασία ενός «πραξικοπήματος», που εκπαραθύρωσε τον Γ. Παπανδρέου. Οπότε μπορούμε να συμπεράνουμε το πόση αξία έχουν τα περί δημοκρατίας και το ποιο είναι το πραγματικό μέγεθος της Ελλάδας, ειδικά μετά την μνημονιακή της επιτήρηση.

http://ra64.wordpress.com

Κοππα: Το κείμενο των 58 δεν είχε ουσιαστικό ακροατήριο. Μετατράπηκε, δυστυχώς, σε μια αφορμή για συζήτηση μεταξύ παλαιών γνωστών

Η συζήτηση που οικοδομήθηκε πάνω του εξέφραζε κάτι λιγότερο σοβαρό, διαπροσωπικό, χωρίς καμία απολύτως πολιτική χροιά.
Άρθρο της ευρωβουλευτού Μαριλένας Κοππά στην Μεταρρύθμιση.

Έχει περάσει ένας μήνας από την πρωτοβουλία των 58. Και σε ψυχρό χρόνο αξίζει να την αποτιμήσουμε, όχι για το περιεχόμενό της, ούτε για τις προθέσεις των υπογραφόντων, αλλά για το αποτέλεσμά της
. Στην πρόταση έγινε κριτική «από τα μέσα», ως υποκινούμενη από συνιστώσες του ΠΑΣΟΚ, που υποθάλπουν ακόμα ένα θνησιγενή ηγεμονισμό. Και οι 58, έγιναν 59. Την πρόταση αρνήθηκε η πλειοψηφία της ΔΗΜΑΡ, αφού οι πολιτικοί λόγοι που υπαγόρευσαν την έξοδο
από την κυβέρνηση, δεν έχουν εκλείψει.
Αλλά δεν είναι η ουσία του κειμένου το πρόβλημα. Η αριστερά πάντα κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ ότι εγκλώβιζε υγιείς κοινωνικές δυνάμεις σ' ένα κατά βάση συντηρητικό κόμμα. Το ΠΑΣΟΚ σήμερα απεγκλωβίζει δυνάμεις, τόσο συντηρητικές, όσο και προοδευτικές. Το ΠΑΣΟΚ φυλλορροεί, αλλά δεν πτοείται. Η κεντρική αφήγηση είναι το λεγόμενο «θετικό στοίχημα»: όταν πετύχει η κυβέρνηση, ο κάθε εταίρος θα αξιώσει το δικό του «μερίδιο» επιτυχίας, κάθε επιλογή θα κριθεί αναδρομικά ως αναπόδραστη και, τελικά, σοφή. Όπως, τελικά, μετά από κάθε φθινόπωρο έρχεται η άνοιξη.

Εάν αποτύχει η κυβέρνηση, ή όσο αποτυγχάνει, το ΠΑΣΟΚ θα μεταθέτει τις ευθύνες του στην ανεύθυνη αριστερά και κεντροαριστερά, χωρίς να θέτει υπό συζήτηση την ιδεολογική του ταυτότητα. Τα ιδεολογικά άλλωστε ζητήματα, δεν ενδιαφέρουν κανένα. Προέχει, «να σωθεί η χώρα». Σε αυτήν την θνησιγενή του πορεία, το ΠΑΣΟΚ δε φαίνεται να έχει κόκκινες γραμμές. Δεν καταγγείλαμε τη συγκυβέρνηση με αφορμή την κατάργηση του νόμου Ραγκούση, μάλλον δε θα το πράξουμε με αφορμή την κατάργηση του νόμου Κατσέλη. Άλλωστε, κανένας από τους δυο πρώην Υπουργούς δεν είναι πλέον μέλη του ΠΑΣΟΚ. Μάλλον δε θα το κάνουμε ακόμα και εάν αναγγελθούν νέες «διαθρωτικές απολύσεις» ή/και κλείσιμο ΔΕΚΟ, των οποίων την επιβίωση είχε εγγυηθεί ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ «προσωπικά». Και φυσικά δε θα φύγουμε από την κυβέρνηση επειδή μονιμοποιήθηκε ο εξωφρενικός φόρος ακίνητης περιουσίας, που είχε εμπνευστεί, αλλά και εγγυηθεί την προσωρινότητά του, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ «προσωπικά».

Από την άλλη πλευρά, οι όποιες καταγγελίες της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, θεωρούνται «προσωπικές επιλογές» και επισύρουν ποινές παραδειγματισμού, χωρίς θεωρητικά να υπάρχουν επιπτώσεις για τη φυσιογνωμία ή το πρόγραμμα του «κινήματος». Και αυτό το ΠΑΣΟΚ, με τις προσωπικές επιλογές και διαφωνίες, καλείται ως κόμμα, συλλογικά, να συζητήσει για την επανένωση της «Δημοκρατικής Παράταξης» στη βάση ενός κοινού ιδεολογικού παρανομαστή. Καθίσταται τελικά σαφές ότι μία θνησιγενής εξουσία, χωρίς σαφή αξιακό προσανατολισμό, δεν μπορεί να αποτελέσει τη συγκολλητική ουσία ετερόδοξων και ετερόφωτων δυνάμεων ή, ακόμα χειρότερα, προσωπικοτήτων.

Το κείμενο ουσίας των 58 δεν είχε ουσιαστικό ακροατήριο. Μετατράπηκε, δυστυχώς, σε μια αφορμή για συζήτηση μεταξύ παλαιών γνωστών και όχι απαραίτητα φίλων, σε προσωπικό επίπεδο, χωρίς να οδηγήσει σε μια συζήτηση για το πού βρίσκεται ο χώρος και πού θέλει να πάει. Ακόμα το ζήτημα είναι η ηγετική-προσωπικότητα, ενώ οι προσωπικές αντιρρήσεις επʼ ουδενί δεν μπορούν να αναγνωριστούν ως «πολιτικές».

Και όμως, η κεντροαριστερά είναι αλλού: εκεί που βρίσκονται και οι κόκκινες γραμμές που, όποιος δεν έχει, εξαϋλώνεται. Γιατί τελικά το θέμα είναι η εκπροσώπηση, ο πολλαπλασιασμός, ή ενίοτε η διαίρεση απόψεων. Καμία σοβαρή συζήτηση δε γίνεται ανάμεσα σε θολές και ενίοτε ανύπαρκτες κόκκινες γραμμές. Και ενώ το κείμενο των 58 έκανε μια σοβαρή προσπάθεια να εκφράσει κάτι περισσότερο από τους υπογράφοντές του, σ' ένα διευρυμένο και όχι σαφές είναι η αλήθεια πλαίσιο, η συζήτηση που οικοδομήθηκε πάνω του εξέφραζε κάτι λιγότερο σοβαρό, διαπροσωπικό, χωρίς καμία απολύτως πολιτική χροιά. Κρίμα.

http://toprotovioli.blogspot.gr

ΕΠΙΘΥΜΩ ΝΑ ΞΑΝΑΧΤΙΣΩ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!!

Επειδή η κατάσταση πια έχει φτάσει στο μη περαιτέρω και δεν υπάρχουν περιθώρια αναμονής, θεώρησα ότι ήρθε η ώρα ν' αντιταχθούμε στους οπαδούς του νεοφιλελευθερισμού που έχουν ανατρέψει τις ζωές των απλών ανθρώπων κι έχουν δημιουργήσει μία ανθρωπιστική τραγωδία σε ολόκληρη την Ελλάδα αλλά και την αγαπημένη μας Ευρώπη.

Γι' αυτό σας λέω ότι χρειάζεται ένα μέτωπο κατά της λιτότητας, των πλειστηριασμών, των χαρατσιών, των φόρων, των απολύσεων, ένα μέτωπο που θα βάλει φρένο στους πολιτικάντηδες, τους κρυπτοήρωες, τους κομματάρχες, τους καιροσκόπους, τους τυχοδιώκτες, τους τηλε-εισαγγελείς, τους απατεώνες, τους φοροφυγάδες, τους διαπλεκόμενους δημοσιογράφους/εκδότες/καναλάρχες...


Να οργανώσουμε ένα μέτωπο που θα σταθεί απέναντι στους συνειδητούς εκμαυλιστές του λαού, απέναντι σ' εκείνους που ηδονίζονται με την κοπριά, στους μικροπωλητές του πνεύματος, στους συμποσιαστές της βίας, του ψεύδους και της ανωμαλίας, απέναντι σ' εκείνους που ξεπούλησαν πολιτικές αρχές και έγιναν μυαλοπώλες, ένα μέτωπο απέναντι σ' εκείνους που έχουν σημαία τους την στρατηγική της σύγχυσης και του σαματά, οι οποίοι μέσα στον αλαλαγμό, την οχλοβοή και το χουγιαχτό μπορούν να κρύβουν ιδιοτέλειες, αναρμοδιότητες, ρυπαρότητες, προσωπικά οικονομικά ή κομματικά συμφέροντα.

Πάρτε το απόφαση ότι είναι η εποχή μας, είναι η σειρά μας να μιλήσουμε, να παλέψουμε, να ευπρεπίσουμε τοιν κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε, ν' αντισταθούμε σ' εκείνους που θέλουν να μας χειραγωγήσουν. Η σιωπή είναι συνενοχή. Η απάθεια ισοδυναμεί με συγκατάνευση ή με παρότρυνση - και ακριβώς σ' αυτή την απάθεια υπολογίζουν οι ιππόποδες του πολιτικού βυθού για να εξακολουθήσουν να δεσπόζουν, σ' ένα χώρο όπου η φυσική τους θέση θα ήταν στον πυθμένα του περιθωρίου.


Πόσο πια μπορείτε να είστε άβουλοι υπηρέτες των θελήσεων εκείνων που μονοπωλούν για τον εαυτό τους τη συλλογική και δημοκρατική εκφραζόμενη θέληση της πλειοψηφίας;; Αφού έχετε όλοι διαπιστώσει ότι η πολιτική ιδιαίτερα στα τελειταία χρόνια έχει γίνει όργανο εκμαυλισμού παρά ιδεολογικής καθοδήγησης του λαού, διότι επιχειρεί να καλύψει τους ιδιοτελείς κομματικούς σκοπούς κάτω από την πρόσοψη κοινωνικών επιδιώξεων, τις οποίες ούτε πιστεύει και πολύ περισσότερο ούτε σκοπεύει να τις πραγματοποιήσει.


Λοιπόν, φίλες και φίλοι, εγώ δεν δέχομαι να με εξαπατούν και γι' αυτό εξέφρασα την επιθυμία να ξαναχτίσω την Ελλάδα. Εγώ, ο απλός πολίτης που μετάνιωσα γιατί μπήκα σ' ένα ακάθαρτο παζάρι όπου έχει πέραση η μικροπονηρία και το αλισβερίσι των ιδεών. Κι εδώ που τα λέμε, δεν πρόκειται περί ιδεών, αλλά περί πραμάτειας που διαφημίζεται κι αυτή με τα μπακάλικα μέσα της αγοράς.


Τι είπατε;;; Γελάτε, ε;;; Πείτε κάτι καλύτερο ή ακολουθήστε με!!!

Ν.ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Ο ΒΒ ΟΜΟΛΟΓΗΣΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ

Μετά τα όσα εντυπωσιακά είδαν το φως της δημοσιότητας από την αφήγηση Θαπατέρο, ο Βαγγέλης Βενιζέλος, προφανώς αισθανόμενος άβολα από τα πλάνα που τον είχαν δίπλα στον Παπανδρέου στις Κάννες την κρίσιμη συνάντηση με τους Μερκοζί, τηλεφώνησε λέει στον κ. Παπαχρήστο των ΝΕΩΝ του ΔΟΛ και του 'ΕΞΗΓΗΣΕ ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΕΚΑΜΨΕ (sic) ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ" http://ysterografa.gr/politics/o-venizelos-exigei-giati-parekampse-ton-giorgo. Δηλαδή θέλει να μας προβάλει ότι αυτός διαφώνησε με το δημοψήφισμα και έσωσε τη χώρα, κάνοντας δήλωση υπαναχώρησης από τη ιδέα του δημοψηφίσματος. Είναι όμως εύκολα αντιληπτό και ευρέως γνωστό ότι:

 1)κανείς στο εξωτερικό δεν λάμβανε υπόψη την δήλωση υπαναχώρησης του Βενιζέλου αλλά τι θα αποφάσιζε ο Παπανδρέου για δημοψήφισμα, 2)η δήλωση Βενιζέλου, στις 5 το πρωί σχεδόν από το αεροπλάνο, αποτέλεσε το έναυσμα για την αποδόμηση της πρότασης από την τότε αντιπολίτευση, τα ΜΜΕ και κυρίως από την ομάδα βουλευτών στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ που ξεσπάθωνε κάθε τρεις και λίγο κατά του Παπανδρέου και που σήμερα, όλως τυχαίως η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι καλά βολεμένοι στο κράτος και στο κόμμα με την κυβέρνηση Σαμαρά. 3)Η δήλωση του Αντιπροέδρου της κυβέρνησης, αποδομούσε τον πρωθυπουργό στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και ακύρωνε τη στρατηγική Παπανδρέου για να πορευθεί η χώρα με εθνική ομοψυχία στους στόχους της, αφού κάτι τέτοιο δεν ήταν δυνατόν να γίνει σε επίπεδο πολιτικής κορυφής με τον Σαμαρά και τον Τσίπρα. Σημειώνω ότι ο Βαγγέλης Βενιζέλος πριν ο Παπανδρέου μεταβεί στις Κάννες, συμμετείχε στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ που στήριξε την στρατηγική Παπανδρέου, στο κρίσιμο υπουργικό συμβούλιο που ακολούθησε είχε κρίση σκωληκοειδίτιδος (όπως λέμε ιλίγγους), την επόμενη μέρα βγήκε από το Νοσοκομείο προκειμένου να συνοδεύσει τον Παπανδρέου στις Κάννες. (είπε σε συνέντευξή του «Αναγκάστηκα να βγω γιατί υπήρχε η αξίωση και των εταίρων μας. Ήθελαν να είμαι μαζί με τον Πρωθυπουργό στις Κάννες." !!! από τη συνέντευξη του Βενιζέλου στο ΒΗmagazino:-

 See more at: http://epikairo.gr/index.php/politiki/item/868-2013-03-03-11-40-32#sthash.SN1GYp33.dpuf. Όχι μόνο δεν διατύπωσε δημόσια καμιά άλλη φορά την αντίρρησή του στο δημοψήφισμα πριν και μετά τις Κάννες αλλά υποστήριξε την επιλογή δημόσια.(Δείτε http://www.youtube.com/watch?v=FMph01rHR1I και θα καταλάβετε.). 4)Δεν καταγράφηκε κάποια αντίρρηση Βενιζέλου στις Κάννες. 5) Παρόλα αυτά μόλις κατεβαίνει από το αεροπλάνο κάνει τη δήλωση διαφοροποίησης για να ακολουθήσει μπαράζ προσκείμενων σε αυτόν βουλευτών που δηλώνουν ότι θα ανεξαρτητοποιηθούν αν ο Παπανδρέου επιμείνει στην πρότασή του για δημοψήφισμα, θέτοντας σε αμφισβήτηση την κυβερνητική πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο. 6)Ο Παπανδρέου για να επιβεβαιώσει την κυβερνητική πλειοψηφία ζητά ψήφο εμπιστοσύνης. 7)Η αποδόμηση είχε ήδη συντελεστεί αφού οι προσκείμενοί του βουλευτές έχουν ήδη ζητήσει τη συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας με άλλον πρωθυπουργό (http://tvxs.gr/news/ellada/paraitithike-apo-tin-koinoboyleytiki-omada-toy-pasok-i-milena-apostolaki)
Σήμερα λοιπόν επιτέλους ο κ. Βενιζέλος, έστω μέσω του κ. Παπαχρήστου ομολογεί ότι "ΠΑΡΕΚΑΜΨΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ". Τον αποσταθεροποίησε στην πιο δύσκολη στιγμή λέω εγώ. Διαλέγετε και παίρνετε.

Τα ισχυρά λόμπι θέλουν να είμαστε όλοι “ιδιώτες”. Ας μην γίνουμε!

Μια ακόμη σκληρή απάντηση του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, αυτή τη φορά στα σχόλια των Πρετεντέρη-Καψή για την νύχτα των Καννών και τα γαλλικά του Σαρκοζί. Ο πρώην πρωθυπουργός όπως όλα δείχνουν είναι αποφασισμένος να "επιστρέψει" για τα καλά στην κεντρική πολιτική σκηνή.

«Οι επιλογές και οι αποφάσεις μιάς Κυβέρνησης και ενός Πρωθυπουργού δημοκρατικά εκλεγμένων, είναι προφανές ότι, υπόκεινται στην κριτική, όποια και αν είναι αυτή, των πολιτών, των δημοσιογράφων και των πάσης φύσεως σχολιαστών. Αυτό απαιτεί η Δημοκρατία.

Αντιθέτως, οι χυδαιολογίες και οι υβριστικοί χαρακτηρισμοί, όχι μόνο δεν εμπίπτουν στη σφαίρα των θεμιτών προσεγγίσεων, αλλά συνήθως υποκρύπτουν σκοπιμότητα εκ μέρους του εκφραστή τους.

Οι αρχές αυτές, ισχύουν και για την επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου να προχωρήσει σε δημοψήφισμα στα τέλη του 2011.

Επιλογή που εδραζόταν σε μια αυτονόητη αρχή της Δημοκρατίας, την άμεση έκφραση της βούλησης των πολιτών.

Αναγκαία προϋπόθεση, η εμπιστοσύνη του ηγέτη προς τους πολίτες.


Είναι προφανές ότι, αυτήν την αλήθεια επιχειρούν και σήμερα να συγκαλύψουν σχολιαστές που υβρίζουν.

Μόνον που έτσι, ταυτίζονται συνειδητά ή ασυνείδητα – ας το αποφασίσουν οι ίδιοι – με όσους τότε ενήργησαν υπό το πρίσμα είτε των πολιτικών σκοπιμοτήτων τους, είτε των συμφερόντων που έπαιζαν τα ρέστα τους – και που πάντως δεν ταυτίζονταν με το δημόσιο συμφέρον, το συμφέρον της χώρας και του Ελληνικού λαού.

Δεν είναι δυνατόν να υποστηρίζουν δήθεν τα συμφέροντα των πολιτών και να επιχειρούν να αποφύγουν πάση θυσία την επιλογή τους, όπως… ο διάβολος το λιβάνι.
Εκτίθενται».

Η "ΑΠΑΝΤΗΣΗ" ΣΤΟΝ ΣΑΡΚΟΖΙ

Όσο για τον τρόπο που ο ίδιος βίωσε την νύχτα των Καννών (και μια αντίστοιχη τον Απρίλιο του 2010), η ομιλία του, (ύμνος στην άμεση Δημοκρατία) μπροστά σε νέους καινοτόμους στο συνέδριο του TED στο Εδιμβούργο, τα λέει όλα. Διαβάστε την>

Είναι τιμή μου να βρίσκομαι σήμερα εδώ μαζί σας.Δεν θα εκφωνήσω σήμερα, μπροστά σας, ένα λόγο σαν αυτούς που έχω εκφωνήσει στο παρελθόν.Θα σας μιλήσω για την αποτυχία της “Ηγεσίας” στα παγκόσμια πολιτικά δρώμενα.Δεν θα προβάλλω μία λίστα με εύκολες και ελάχιστης σημασίας λύσεις.Στο τέλος της ομιλίας μου, θα σας καλέσω να σκεφτείτε όλοι ξανά να ρισκάρετε και να διεκδικήσετε την εμπλοκή σας σε αυτό που συνηθίζω να λέω “παγκόσμια εξέλιξη της Δημοκρατίας”.

Ποια είναι λοιπόν η αποτυχία της “Ηγεσίας” σήμερα;Γιατί δεν λειτουργεί η Δημοκρατία; Δεν λειτουργεί γιατί έχουμε βγάλει ΕΣΑΣ έξω από τη διαδικασία. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την προσωπική μου εμπειρία, ώστε να κατανοήσετε γιατί οι Ηγέτες δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν τις σύγχρονες προκλήσεις και γιατί η Πολιτική οδηγείται σε αδιέξοδο.

Ας ξεκινήσουμε από την αρχή, από τη Δημοκρατία.

Αν ανατρέξουμε, λοιπόν, στους αρχαίους Έλληνες θα ανακαλύψουμε πως, όλοι εμείς μαζί, έχουμε την εντυπωσιακή δύναμη, να είμαστε οι άρχοντες της δικής μας μοίρας.

Απελευθερωμένο από το φόβο, είτε του τυράννου, είτε του δόγματος, το ανθρώπινο μυαλό ήταν ελεύθερο να εξετάσει, να φανταστεί και κατόπιν να σχεδιάσει μια καλύτερη ζωή.

Και η Δημοκρατία έγινε η πολιτική καινοτομία που απελευθερώνει από το φόβο, προστατεύει αυτή την ελευθερία, από τη φυσική ροπή του κάθε τυράννου να συγκεντρώνει και να μεγιστοποιεί την εξουσία ή τον πλούτο του.

Άρχισα να το αντιλαμβάνομαι αυτό όταν ήμουν μόλις 14 ετών. Προσπαθούσα να αποφύγω το διάβασμα των μαθημάτων με το να κρύβομαι σε μία γωνιά του σπιτιού, όπου οι γονείς μου και οι φίλοι τους ανέπτυσσαν ενδιαφέρουσες συζητήσεις.

Την περίοδο εκείνη ένα τέτοιο καθεστώς, συγκέντρωσης της εξουσίας, ένα κατεστημένο έπνιγε την Ελλάδα. Και ο πατέρας μου ηγείτο μιας πολλά υποσχόμενης κίνησης που αποσκοπούσε στην εξισορρόπηση της εξουσίας αυτής. Αποσκοπούσε στο να ξαναφανταστούμε μια Ελλάδα της ελευθερίας, που οι πολίτες κυβερνούν τη χώρα τους.

Ακολουθούσα πολλές από τις περιοδείες του, μπορείτε να με δείτε στη σχετική φωτογραφία δίπλα του. Ίσως δυσκολευτείτε να με αναγνωρίσετε μιας και έκανα διαφορετική χωρίστρα τότε…

Το 1967, πλησίαζαν οι εκλογές. Η προεκλογική εκστρατεία πήγαινε καλά, στο σπίτι μας υπήρχε ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα. Αισθανόμασταν την προοπτική μιας νέας, προοδευτικής Ελλάδας. Μία νύχτα αυτού του Απρίλη, στις 2 τα ξημερώματα, στρατιωτικά αυτοκίνητα στάθηκαν μπροστά στο σπίτι μας και οι στρατιώτες εισέβαλλαν στο σπίτι μας. Με βρήκαν στην οροφή του σπιτιού. Ένας λοχαγός, βάζοντας το αυτόματο όπλο του στο κεφάλι μου, με διέταξε να του πω που κρύβεται ο πατέρας μου, διαφορετικά θα με σκότωνε. Ο πατέρας μου, που κρυβόταν παραδίπλα εμφανίστηκε, παραδόθηκε και οδηγήθηκε στη φυλακή.

Εμείς επιβιώσαμε αλλά η Δημοκρατία στη χώρα μας, όχι. Μια σκληρή δικτατορία κυρίευσε τη χώρα για 7 χρόνια, όσα πέρασε και η οικογένειά μου στην εξορία.

Σήμερα, ξανά, οι Δημοκρατίες που οικοδομήσαμε αντιμετωπίζουν μία στιγμή Αλήθειας.

Θα σας πω άλλη μία ιστορία.

Απρίλιος 2010, μια Κυριακή βράδυ, βρίσκομαι σε συνεδρίαση με τους Ευρωπαίους ομολόγους μου.

Είχα μόλις εκλεγεί Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Είχα όμως το θλιβερό προνόμιο να ανακαλύψω πως το έλλειμμα της χώρας μου δεν ήταν 6% του ΑΕΠ – όπως επίσημα είχε δηλωθεί από την προηγούμενη Κυβέρνηση λίγες μέρες πριν τις εκλογές – αλλά πολύ μεγαλύτερο, έφτασε το 15,6%.


Αλλά αυτό το έλλειμμα στον προϋπολογισμό, ήταν μόνο το επιφανειακό σύμπτωμα βαθύτερων δομικών προκλήσεων που αντιμετωπίζει η χώρα μου.

Ανέλαβα στο τέλος του 2009, με μία εντολή, μία αποστολή: Να αντιμετωπίσω αυτά τα βαθύτερα προβλήματα. Την έλλειψη διαφάνειας και αξιοπιστίας στη διακυβέρνηση της χώρας. Την αιχμαλωσία της πολιτικής και των μέσων μαζικής ενημέρωσης από ισχυρά συμφέροντα. Ένα Κράτος πελατειακό, που επέτρεπε “ειδική μεταχείριση” και φοροδιαφυγή, που διευκολύνεται και από ένα παγκόσμιο σύστημα που την παρακινεί.

Παρά την εντολή που λάβαμε όμως για βαθιές μεταρρυθμίσεις, οι αγορές δεν μας εμπιστεύονταν. Το κόστος δανεισμού εκτοξεύτηκε στα ύψη και αντιμετωπίζαμε μία άμεση χρεοκοπία.

Πήγα στις Βρυξέλλες για να ζητήσω μια κοινή απάντηση από μια Ενωμένη Ευρώπη. Κάτι τέτοιο τότε θα ηρεμούσε τις αγορές και θα μας έδινε το χρόνο να προχωρήσουμε στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.

Αλλά χρόνος δεν μας δόθηκε….

Φανταστείτε τους εαυτούς σας στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης στις Βρυξέλλες. Εξαιρετικά δύσκολες διαπραγματεύσεις, η πρόοδος είναι εξαιρετικά αργή, η ένταση στα ύψη. Είναι πλέον 2 παρά 10 τα ξημερώματα.

Ένας Πρωθυπουργός φωνάζει

- “Γρήγορα, έχουμε μόνο 10 λεπτά”.

Τον ερωτώ:

- “Γιατί; Έχουμε σοβαρές αποφάσεις να λάβουμε, χρειαζόμαστε χρόνο… ”

Ένας άλλος Πρωθυπουργός παρεμβαίνει και λέει:

- “Χρειαζόμαστε μία συμφωνία τώρα. Σε 10 λεπτά ανοίγουν οι αγορές στην Ιαπωνία και θα έχουμε πανωλεθρία στην παγκόσμια οικονομία”.

Σε αυτά τα 10 λεπτά λοιπόν, γρήγορα, ήρθαμε σε συμφωνία.

Αυτή τη φορά δεν ήταν οι στρατιωτικοί αλλά “οι αγορές” που κρατούσαν το όπλο στα κεφάλια όλων μας.

Αυτά που ακολούθησαν, ήταν οι πιο δύσκολες και επίπονες αποφάσεις της ζωής μου, οδυνηρές για μένα, περισσότερο, όμως, για τους συμπατριώτες μου.

Ακολούθησε η επιβολή περικοπών και βαριάς λιτότητας, σε πολλές περιπτώσεις σε αυτούς που δεν έφταιγαν για την κρίση.

Με τις θυσίες αυτές η Ελλάδα απέφυγε τη χρεοκοπία και την έξοδο από το Ευρώ. Η Ευρωζώνη απέφυγε μια κατάρρευση.


Έλεγαν τότε πως η Ελλάδα πυροδότησε την κρίση του Ευρώ και κάποιοι κατηγορούν εμένα για το τράβηγμα της σκανδάλης.

Νομίζω όμως, πως σήμερα, 3 χρόνια μετά, οι περισσότεροι συμφωνούν πως η Ελλάδα ήταν το σύμπτωμα ευρύτερων προβλημάτων, βαθύτερων αδυναμιών στο διεθνές σύστημα.

Αδυναμίες των δημοκρατιών μας.

Οι δημοκρατίες μας είναι παγιδευμένες από συστήματα, πολύ μεγάλα για να αποτύχουν ή σωστότερα, πολύ μεγάλα για να ελεγχθούν.

Οι δημοκρατίες μας είναι ευάλωτες μπροστά σε παίκτες της παγκόσμιας οικονομίας που μπορούν να αποφεύγουν νόμους, να αποφεύγουν να εισφέρουν το μερίδιό τους στη φορολογία, να αποφεύγουν περιβαλλοντικά ή εργασιακά standards.

Οι δημοκρατίες μας υπονομεύονται από την διογκούμενη ανισότητα και την συγκέντρωση της εξουσίας και της ισχύος στους λίγους.

Ισχυρά λόμπυ, διαφθορά, η ταχύτητα των αγορών ή απλά ο φόβος μιας επικείμενης καταστροφής, έχουν επιβάλλει περιορισμούς στη Δημοκρατία και στην δυνατότητά μας να οραματιζόμαστε και να σχεδιάζουμε καλύτερες εναλλακτικές λύσεις για τη ζωή μας.


Η Ελλάδα, βλέπετε, ήταν μόνο μία πρόγευση από τα “προσεχώς” για όλους μας.

Παραμένοντας οπτιμιστής, πίστευα πως η κρίση ήταν συνάμα και μία ευκαιρία για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο, να προβούν σε δραστικές, δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις των θεσμών μας. Αντ’ αυτού είχα μία δυσάρεστη εμπειρία

Στις Βρυξέλλες, ενώ προσπαθούσαμε απελπισμένα, ξανά και ξανά, να βρούμε κοινές λύσεις, συνειδητοποίησα πως απολύτως ΚΑΝΕΙΣ, ούτε ΈΝΑΣ ηγέτης, δεν έχει αντιμετωπίσει ξανά μία παρόμοια κατάσταση κρίσης. Ως Ευρώπη, ήμασταν όμηροι της συλλογικής μας άγνοιας. Και αφήσαμε τους φόβους μας να μας καθοδηγήσουν. Και οι φόβοι της Ευρώπης μας οδήγησαν στην τυφλή πίστη σε μια, δήθεν, ορθοδοξία της λιτότητας.

Αντί να φτάσουμε στη συλλογική σοφία των κοινωνιών μας και να επενδύσουμε σ’ αυτή, επανήλθαμε σε πολιτικές πόζες. Και εξεπλάγη η Ευρώπη, όταν κάθε νέο μέτρο δεν έφερνε το τέλος της κρίσης.

Και ήταν εύκολο φυσικά να βρεθεί ο αποδιοπομπαίος τράγος της συλλογικής αυτής αποτυχίας της Ευρώπης. Ήταν βέβαια η Ελλάδα.

“Τιμωρείστε αυτούς τους ανήθικους, τους τεμπέληδες που πίνουν ούζο και χορεύουν Ζορμπά, Έλληνες. ΑΥΤΟΙ είναι το πρόβλημα”, είπε τότε η Ευρώπη.


Βολική αλλά αβάσιμη και “στερεοτυπική” αντιμετώπιση. Και συχνά πονούσε περισσότερο από την ίδια τη λιτότητα.

Αλλά, σας προειδοποιώ, το πρόβλημα δεν είναι η Ελλάδα. Αντίθετα, ότι έγινε στη χώρα μου, ίσως αποτελέσει την “πατέντα” για την αντιμετώπιση διασυνοριακών προκλήσεων: Από την κλιματική αλλαγή, τη μετανάστευση μέχρι τους δημοσιονομικούς κανονισμούς.

Με το να εγκαταλείπουμε τη συλλογική μας δυνατότητα να οραματιζόμαστε, με το να πέφτουμε θύματα των φόβων μας, των στερεότυπων και των δογμάτων, με το να βγάζουμε τους πολίτες μας εκτός των διαδικασιών αντί να χτίζουμε τις διαδικασίες πάνω σε αυτούς, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να δοκιμάζουμε την πίστη των λαών μας στους δημόσιους θεσμούς και την ίδια την δημοκρατική διαδικασία.

Δεν είναι συνεπώς παράξενο πως πολλοί πολιτικοί ηγέτες – και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου – έχασαν την εμπιστοσύνη των πολιτών τους.

Όταν ένα εθνικό Κοινοβούλιο πρέπει να προστατευθεί από την Αστυνομία – κοινή εικόνα σε πολλά μέρη του κόσμου – τότε ξεκάθαρα, κάτι δεν πάει καλά στη Δημοκρατία μας.

Για το λόγο αυτό ακριβώς ζήτησα να γίνει δημοψήφισμα στην Ελλάδα, ώστε οι Έλληνες πολίτες να αποφασίσουν για τους όρους του πακέτου διάσωσης.

Πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες τότε αντέδρασαν έντονα. «Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, οι αγορές θα τρελαθούν», μου έλεγαν.

«Πριν ξανακερδίσουμε τη εμπιστοσύνη των αγορών, πρέπει να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών» ήταν η απάντησή μου.

Από τη στιγμή που έφυγα από την Πρωθυπουργία, είχα τον απαραίτητο καιρό για περισυλλογή. Έχουμε μετριάσει την καταιγίδα και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Και είμαι βέβαιος πως η Ελλάδα θα τα καταφέρει.

Η πρόκληση όμως για μας τους Ευρωπαίους παραμένει. Να κάνουμε πολλά περισσότερα. Να επαναφέρουμε τη σταθερότητα, την ελπίδα και την εμπιστοσύνη των πολιτών μας.

Αν πολιτική είναι η δυνατότητα να οραματιζόμαστε, η νεανική ανεργία στο 60% είναι η απτή απόδειξη πως μας λείπει το όραμα, αν όχι η συμπόνια.

Μέχρι σήμερα αντιμετωπίζουμε την κρίση με οικονομικά κριτήρια, κυρίως λιτότητα.

Βεβαίως και μπορούσαμε, ως Ευρώπη, να είχαμε διαφορετική στρατηγική, πράσινη ανάπτυξη για πράσινες δουλειές, αμοιβαίο χρέος, ευρωομόλογα για να υποστηρίξουν τις υπό πίεση χώρες.

Πιστεύω όμως πως το πρόβλημά μας δεν είναι τόσο οικονομικό, όσο δημοκρατικό.


Ας δοκιμάσουμε κάτι άλλο. Ας δοκιμάσουμε να βάλουμε περισσότερη δημοκρατία στην εξίσωση που πρέπει να λύσουμε.

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν στη “σοφία των πολλών”. Η Δημοκρατία δεν μπορούσε να λειτουργήσει αν οι πολίτες δεν συμμετείχαν, αν δεν αναλάμβαναν δημόσιες ευθύνες στην καθημερινή άσκηση πολιτικής. Απλοί πολίτες, επιλεγμένοι με κλήρωση, απάρτιζαν δημόσιες επιτροπές που βοηθούσαν στη λήψη σημαντικών αποφάσεων καθημερινά. Η επιστήμη, το θέατρο, η φιλοσοφία, η εξάσκηση του νου και του σώματος αποτελούσαν στοιχεία της καθημερινότητας.

Ήταν μια συνεχής εκπαίδευση στη συμμετοχή.

Όσοι αποστρέφονταν την πολιτική, αποκαλούνταν “ιδιώτες” (idiots). Ιδιώτης ήταν αυτός που τον ενδιέφερε μόνο ο εαυτός του. Αποκλεισμένος και απομονωμένος, ήταν αυτός που δεν ενδιαφερόταν ή δεν συμμετείχε στα δημόσια πράγματα.

Το μέρος που οι πολίτες συμμετείχαν στα κοινά ονομαζόταν “Αγορά”. Και είχε διπλό νόημα. Ήταν και η αγορά με τη σημερινή έννοια αλλά και ένας τρόπος δημόσιας συνέλευσης – σύσκεψης. Οικονομία και πολιτική ήταν έννοιες ενωμένες, προσβάσιμες σε όλους τους πολίτες, γιατί κάθε μία έφερνε ισχύ στους πολίτες, στο “Δήμο”.

Δημοκρατία!

Πάνω από την Κυβέρνηση και πάνω από τις αγορές ήταν η διακυβέρνηση των πολιτών.


Σήμερα έχει παγκοσμιοποιηθεί η Οικονομία αλλά όχι και η Δημοκρατία και οι θεσμοί της. Οι πολιτικοί μας περιορίζονται στη στενή τοπικιστική άσκηση πολιτικής και οι πολίτες είναι η λεία δυνάμεων που ενεργούν πέρα από κάθε έλεγχο.

Πως, όμως, μπορούμε να επανενώσουμε τα δύο μισά της “Αγοράς”, την οικονομία και την πολιτική; Πως “εκδημοκρατίζουμε” την παγκοσμιοποίηση;

Πως εξασφαλίζουμε τη δυναμική του “Δήμου”;

Εδώ ακριβώς μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο η Ευρώπη. Η Ευρώπη, παρά τις ατέλειες και τις πρόσφατες αποτυχίες της, είναι παγκοσμίως το πιο επιτυχημένο διασυνοριακό πείραμα Ειρήνης.

Ας την οραματιστούμε ξανά ως το πεδίο μιας παγκοσμιοποιημένης Δημοκρατίας.

Να σχεδιάσουμε μια Ευρωπαϊκή “Αγορά”, όχι μόνο για αγαθά και υπηρεσίες αλλά και για τους πολίτες. Να μάθουμε από την ανταλλαγή ιδεών, καινοτομίας, διαπολιτισμικής τέχνης, συμμετοχής (online και offline) και δημιουργικών λύσεων.

Ας οραματιστούμε τους πολίτες της Ευρώπης να ψηφίζουν απευθείας τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιτροπές πολιτών, διαλεγμένους από κλήρωση να συμμετέχουν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, έστω και πολύπλοκων. Πανευρωπαϊκά δημοψηφίσματα που οι πολίτες να ψηφίζουν ως νομοθέτες μελλοντικών συνθηκών.

Ας ενδυναμώσουμε τους ανέργους με υποτροφίες και κουπόνια για να σπουδάσουν ή και να μετεκπαιδευτούν, όπου αυτοί θέλουν στην Ευρώπη.

Να μια ιδέα: Γιατί να μην έχουμε τους πρώτους Ευρωπαίους πολίτες με το να δώσουμε στους μετανάστες Ευρωπαϊκή Ιθαγένεια και όχι Ελληνική, ή Γερμανική ή Γαλλική;

Η οικοδόμηση της κοινής μας ταυτότητας είναι η οικοδόμηση της δικής μας Δημοκρατίας.

Η πολιτική εκπαίδευση των πολιτών μας να είναι η συμμετοχή τους στα κοινά.

Η Ευρώπη να γίνει έργο των πολιτών της, όχι μιας αποκομμένης ελίτ.


Να ενισχύσουμε τη συμμετοχή, ώστε η ποικιλία εθνών, φυλών, φύλων και εθνικοτήτων, να οικοδομεί την εμπιστοσύνη και την αλληλεγγύη, ΟΧΙ τον αποκλεισμό και την ξενοφοβία.

Μια Ευρώπη ΑΠΟ και ΓΙΑ τους πολίτες, όχι για τις ελίτ. Ένα πείραμα εμβάθυνσης και εξάπλωσης Δημοκρατίας, πέρα από εθνικά σύνορα.

Κάποιοι μπορεί να με χαρακτηρίσουν ως ονειροπόλο γιατί τοποθετώ την πίστη μου στην ισχύ των πολιτών.

Μετά από δεκαετίες στην πολιτική είμαι και ρεαλιστής. Ήμουν και είμαι μέρος του σημερινού πολιτικού συστήματος. Τα πράγματα όμως πρέπει να αλλάξουν. Πρέπει να ανακτήσουμε την πολιτική ως τη συλλογική μας ισχύ, να οραματιστούμε ξανά και να σχεδιάσουμε ένα καλύτερο κόσμο.

Αυτή, όμως, η ανατρεπτική δύναμη της Αλλαγής δεν θα έρθει με τις πολιτικές του σήμερα.

Η ανάκτηση των δημοκρατικών πολιτικών θα έρθει από ΕΣΑΣ. ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ.

Από τον καθένα που συμμετέχει στην παγκόσμια ανταλλαγή ιδεών, είτε σε αυτό το χώρο, έξω από δω, online ή τοπικά, όπου ζει.

Από τον καθένα που στέκεται απέναντι στην αδικία και την ανισότητα.

Από τον καθένα που στέκεται απέναντι σε όποιον κηρύττει τον ρατσισμό αντί της αλληλεγγύης, τον δογματισμό αντί της κριτικής σκέψης, τον “ελιτισμό” αντί της Δημοκρατίας.

Από τον καθένα που στέκεται απέναντι στην ανεξέλεγκτη ισχύ, όπως κι αν αυτή εκφράζεται, είτε από απολυταρχικούς ηγέτες, είτε από μια πλουτοκρατία που αποκρύβει κεφάλαια σε φορολογικούς παραδείσους, είτε από ισχυρά λόμπι που προστατεύουν ισχυρά συμφέροντα.

Εκείνους, τους συμφέρει να είμαστε όλοι “ιδιώτες”. Ας μην γίνουμε!


Δείτε το Βίντεο εδώ

http://kourdistoportocali.com

M. Καρχιμάκης : Η Κεντροαριστερά δεν είναι συγκολήσεις διοικητικές κορυφής

Στις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει το ΠΑΣΟΚ και στην ανάγκη δημιουργίας συγκρούσεων για την έξοδο από την κρίση έδωσε ιδιαίτερη έμφαση ο Μιχάλης Καρχιμάκης, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης που έδωσε στο «Π».

Ο κ. Καρχιμάκης, αναφερόμενος στην πρόταση που απηύθυνε ο Αλέξης Τσίπρας προς τα κυβερνητικά στελέχη να αποχωρήσουν από την κυβέρνηση, εξασφαλίζοντας τους μια θέση στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, σχολίασε ότι οι ανάγκες των ανθρώπων σήμερα δεν λύνονται με τέτοιες
διευθετήσεις κορυφής. Η ελπίδα θα αναπαραχθεί μόνο μέσα από πράξεις, τόνισε, ενώ σημείωσε την ανάγκη ύπαρξης συγκρούσεων.

«Η ελληνική κοινωνία ζητάει λύσεις, ζητάει όραμα, ζητάει ελπίδα», τόνισε ο κ. Καρχιμάκης. «Ό, τι κι αν συζητάμε σε επίπεδο κορυφής, αυτά πολύ λίγο ενδιαφέρουν την ελληνική κοινωνία που βασανίζεται», πρόσθεσε.

«Να κλείσει ο κύκλος της κρίσης με συγκρούσεις και πολιτικές, απέναντι σε όλους εκείνους που παρεμποδίζουν τον πλούτο» ζήτησε ο κ. Καρχιμάκης, ενώ πρόσθεσε ότι και το ΠΑΣΟΚ εάν επιλέξει αυτόν τον δρόμο, «θα ανταποκριθεί στην ιστορία του, στη διαδρομή του, στις αξίες του και στα οράματα του» και αυτό θα δώσει μια ευκαρία σε αυτούς που «η ψυχή τους είναι ακόμα εδώ αλλά η ψήφος τους πήγε αλλού, να επιστρέψουν και να πιστέψουν αυτό που εμείς εκφράζουμε».
Ερωτηθείς για το αν η κυβερνητική πλειοψηφία κινδυνεύει, απάντησε ότι «η κυβερνητική πλειοψηφία κινδυνεύει από την έλλειψη πολιτικών και συγκρούσεων». Για να μπορέσει να επιτελέσει αυτόν τον στόχο που εμείς αναγκαστήκαμε να συμμετέχουμε σε μια κυβέρνηση που δεν μας εκδράζει
Ο κ. Καρχιμάκης επεσήμανε ότι το ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκε να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση που δεν το εκφράζει, ενώ επεσήμανε ότι τα ανομήματα της δεξιάς δεν μπορεί να παραγράφονται ούτε να λησμονιούνται.

Έπειτα από ερώτηση για το αν οι βουλευτές θα δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στον κ. Βενιζέλο, ο κ. Καρχιμάκης απάντησε ότι οι βουλευτές θα τοποθετηθούν σε μια λογική αλλαγής πολιτικής, η οποία θα ταυτίζεται με την ιστορική φυσιογνωμία και πορεία του ΠΑΣΟΚ και την αντιστοίχηση του με τις κοινωνικές ομάδες και τις συμμαχίες οι οποίες διαχρονικά συμπορεύτηκαν μαζί του και του έδωσαν πολλές νίκες.

Σχετικά με το αν θα έπρεπε το ΠΑΣΟΚ να συμπορευτεί με άλλες δυνάμεις της Κεντροαριστεράς, ο κ. Καρχιμάκης σχολίασε ότι «η Κεντροαριστερά δεν είναι συγκολήσεις διοικητικές κορυφής. Είναι θέμα κοινωνικών συμμαχιών και πίστης και ελπίδας των πολλών».
Στη συνέχεια, ο κ. Καρχιμάκης διερωτήθηκε για το αν υπάρχουν συγκρούσεις, τονίζοντας την αναγκαιότητα τους προς «όλους αυτούς που αναχαιτίζουν την διεύρυνση της παραγωγικής βάσης της χώρας και του πλούτου για μια νέα δίκαιη αναδιανομή που θα βάλει πρώτα ανάχωμα για να μην υπάρχουν οι αφαιμάξεις των εύκολων στόχων και των θυμάτων της κρίσης».
Τέλος, όταν ο κ. Καρχιμάκης ρωτήθηκε για το αν το ΠΑΣΟΚ “τραβάει” με τον κ. Βενιζέλο, ξεκαθάρισε ότι «δεν είναι θέμα των προσώπων, είναι θέμα των πολιτικών».

Γιώργος Καμίνης :Ανακοίνωση υποψηφιότητας

Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται τρία χρόνια από τον Νοέμβριο του 2010, τότε που οι πολίτες της Αθήνας μάς τίμησαν με την ψήφο τους. Η περίοδος αυτή ήταν για μένα, για τα εκλεγμένα στελέχη μας αλλά και τους εργαζόμενους στον Δήμο μια αδιάκοπη δοκιμασία. Η Αθήνα που αναλάβαμε, ο Δήμος που παραλάβαμε, ήταν, όπως αποδείχτηκε στη διάρκεια και την κορύφωση της οικονομικής κρίσης, ανοχύρωτη πόλη, μια ανοχύρωτη πρωτεύουσα. Απροετοίμαστη για τα δύσκολα και απαξιωμένη. Από την πρώτη ώρα, είδαμε την εκλογή μας ως ένα πρώτο δείγμα των μεγάλων αλλαγών που αναζητούσε και εξακολουθεί να αναζητεί η κοινωνία της Αθήνας. Σ΄αυτά τα χρόνια, σε συνεργασία με την κοινωνία των πολιτών, τους εργαζόμενους στον δήμο, θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδρύματα του εξωτερικού, αλλά και κάθε έναν και κάθε μία που ήθελε να βοηθήσει καταφέραμε να υπερβούμε μεγάλα εμπόδια.

Να πάμε βαθιά στον διοικητικό και οικονομικό εξορθολογισμό του Δήμου. Να δημιουργήσουμε νέες πηγές εσόδων, φέρνοντας στην πόλη 120 εκ. ευρώ, από ευρωπαϊκά προγράμματα. Να παλέψουμε με τη γραφειοκρατία και με ξεπερασμένες αντιλήψεις για τον τρόπο διοίκησης. Να πείσουμε για τον δικό μας τρόπο του «πολιτεύεσθαι». Με τη συνολική μας αντίληψη και τη στάση μας δείξαμε ότι υπάρχει ένα άλλο μοντέλο διοίκησης. Ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν και αλλιώς. Σήμερα, με την εμπειρία και τη γνώση που διαθέτουμε έχουμε διαμορφώσει το πλαίσιο για να προχωρήσουμε, δουλεύοντας για μια πόλη-μητρόπολη με διοικητική αυτονομία. Για μια Αθήνα που συμφιλιώνει καθημερινή ζωή με χώρο εργασίας και οικονομική δραστηριότητα με προστασία του αστικού χώρου και του περιβάλλοντος. Για μια πρωτεύουσα διεθνή προορισμό, που μπορεί να προσφέρει στους επισκέπτες της ψυχαγωγία και πολιτισμό υψηλού επιπέδου. Όραμά μας είναι μια χειραφετημένη Τοπική Αυτοδιοίκηση, που θα βρίσκεται στην αιχμή και του μεγάλου μεταρρυθμιστικού σχεδίου για την πρόοδο και την ανάπτυξη της χώρας μας. Σήμερα, 36 μήνες μετά, μπορούμε να πούμε ότι κάναμε σημαντικά βήματα. Όμως, τα προβλήματα είναι εδώ. Οι ανάγκες παραμένουν. Όσα έγιναν και όσα γίνονται καθημερινά στην Αθήνα μπορεί να φαίνονται λίγα συγκριτικά με το μέγεθος και τις ανάγκες της πόλης. Γι’ αυτό και δεν συμβιβαζόμαστε με τη σημερινή εικόνα της. Με αυτές τις σκέψεις, με αυτά τα αποτελέσματα, με αυτό το όραμα, απευθύνομαι σε όλους τους πολίτες της Αθήνας λέγοντας πως βρίσκομαι εδώ, ζητώντας και πάλι την εμπιστοσύνη τους.

Μην μας ξυπνάς Θαπατέρο από το όνειρο που μας έμαθαν να βλέπουμε

Την κορύφωση των αφόρητων πιέσεων που δέχθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου πριν τη Σύνοδο του G20, στις Κάννες, το Νοέμβριο του 2011, από τους ευρωπαίους ηγέτες για το δημοψήφισμα που είχε αποφασίσει, περιγράφει στα απομνημονεύματα του ο τότε πρωθυπουργός της Ισπανίας Χοσέ Λουίς Θαπατέρο.

Στο βιβλίο του ισπανού πολιτικού, με τίτλο «To Δίλημμα» (El Dilema), αποσπάσματα του οποίου εξασφάλισε το πρακτορείο Reuters, φήμες θέλουν τον τότε πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί να επιτίθεται φραστικά στον Παπανδρέου με πρωτοφανές υβρεολόγιο, ουρλιάζοντας ότι με την απόφασή του θέτει σε κίνδυνο την Ευρωζώνη.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του γαλλικού Τύπου o Σαρκοζί, σε έξαλλη κατάσταση, πάτησε το ένα πόδι στην καρέκλα του προσπαθώντας να ανέβει στο τραπέζι, αλλά τον συγκράτησαν την τελευταία στιγμή οι συνεργάτες του, ενώ φώναζε προς τον Παπανδρέου «Είσαι ένας γα#%&@νος ψυχοπαθής!».

Σημειώνεται ότι πληροφορίες για δριμεία επίθεση του τότε προέδρου της Γαλλίας στον κ. Παπανδρέου είχαν διαρρεύσει και στα διεθνή ΜΜΕ την περίοδο εκείνη.

"Ο Παπανδρέου είναι μ@$%ς, ένας πραγματικός μ#$%ς", φέρεται ειπών ο Νικολά Σαρκοζί μπροστά στους υπουργούς του κατά τη Σύνοδο Κορυφής των G20 στις Κάννες, σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα Le Canard Εnchaine.

"Στις Βρυξέλλες μας είχε πει ότι αποδέχεται το σχέδιο διάσωσης και στη συνέχεια πήγε και ανακοίνωσε ένα δημοψήφισμα χωρίς να μας ενημερώσει. Είναι μια πισώπλατη μαχαιριά... Το απόλυτο σκάνδαλο. Και ύστερα από όλα αυτά, τώρα πρέπει να τον ευχαριστήσω κιόλας;", δήλωνε χαρακτηριστικά. [skai]

Epikairo: Ωχού κι αυτός ο Θαπατέρο τι βγαίνει τώρα και μας αλλάζει το παραμύθι που έχουμε πιπιλίσει σαν λαός εδώ και 2 χρόνια; Εκτιμούμε ότι η αναφορά αυτού του περιστατικού από τον ισπανό πρώην Πρωθυπουργό ίσως αποτελεί και την πρώτη πράξη "ξετυλίγματος του κουβαριού" σχετικά με το τι έγινε μεταξύ 26ης Οκτωβρίου 2011 και 4 Νοεμβρίου 2011 σε Αθήνα και Βρυξέλλες, όπου από την επιτυχία της νέας δανειακής σύμβασης ο Παπανδρέου ανετράπη κατά τρόπο πραξικοπηματικό μια εβδομάδα αργότερα, αν και πρωθυπουργός του 44%.

Το ταξίδι της δικαίωσης για τον Παπανδρέου έχει δύο προαπαιτούμενα: Πρώτον, ότι τον Μάιο του 2010 η Ελλάδα δεν είχε άλλη εναλλακτική από το μνημόνιο. Σ' αυτό, αν εξαιρέσεις ΣΥΡΙΖΕΛ-Χ.Α., ο κόσμος και οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις έχει ωριμάσει πολύ το τελευταίο 1,5 χρόνο. Δεύτερο, ο ίδιος ο Παπανδρέου οδηγήθηκε σ' αυτές τις επιλογές, λόγω ενός εξαιρετικά εχθρικού κλίματος στην Ε.Ε για την Ελλάδα και προσωπικά στον ίδιο. Ακόμα στέκεται εδραία η θέση ότι ο Παπανδρέου ήταν "δοτός", βρισκόταν σε εντεταλμένη αποστολή για να οδηγηθεί η χωρα στο ΔΝΤ. Οι αποκαλύψεις του Θαπατέρο δείχνουν ότι κι αυτός σιγά σιγά ο μύθος θα καταρρεύσει. Το δίδυμο "Μερκοζί" ήταν απροσπέλαστο, αντιμετωπίζοντας την Ελλάδα και τον Παπανδρέου σαν παρία. Παρ' όλα αυτά ο ίδιος συνέστησε εκ του μηδενός έναν μηχανισμό στήριξης και πέτυχε για την Ελλάδα δύο ιστορικές συμφωνίες διάσωσης, τον Ιούλιο και τον Νοέμβριο του 2011, με τεράστιο όμως κόστος για την παράταξη του και την κοινωνία. Γι αυτό και ήθελε την ενεργή ανάμειξη του λαού, για να αποφασίσει εκείνος κυρίαρχα για τη μοίρα του, μακριά από παρασκήνια και λαϊκίστικες μεσολαβήσεις. Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η αποτίμηση του ιστορικού του μέλλοντος για τη διετία Παπανδρέου, αλλά ο πολίτης του παρόντος ίσως πρέπει σταδιακά να συλλογίζεται ότι ο Παπανδρέου φορτώθηκε τις αμαρτίες και τα κόμπλεξ πολλών στις πλάτες του, αναλαμβάνοντας ένα συντριπτικό μερίδιο ευθύνης που δεν του άξιζε.

http://epikairo.gr





- See more at: http://epikairo.gr

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Σ.ΞΥΝΙΔΗΣ :ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΠΑΛΙ ΦΡΙΑΞΕ ΤΟ "MEGA TOUS"

Ο Σαρκοζί είπε στις Κάννες στον Παπανδρέου «You are a fucking psycho» (Είσαι ένας γαμημένος ψυχοπαθής), σύμφωνα με το βιβλίο του Θαπατέρο. Σχετικό ρεπορτάζ, με αφορμή το αναφερόμενο από τον Θαπατέρο γεγονός, παρουσίασε το "MEGA TOUS" στο δελτίο ειδήσεων. http://www.megatv.com/megagegonota/summary.asp?catid=27377&subid=2&pubid=32492631#toppage

Απολαύστε τα σχόλια Καψή και Πρετεντέρη:

Καψής:

"βλακώδης ιδέα" (του δημοψηφίσματος),
"απειλούσε (η ιδέα του δημοψηφίσματος) να θέσει την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης"
"αυτοκτονική ιδέα" (το δημοψήφισμα)
"Όλα τα λεφτά" όμως είναι το ύφος Πρετεντέρη που δικαιώνεται από τον ομόσταυλό του Καψή για τα τότε σχόλιά του στο MEGA. Τα παιδιά προφανώς είπαν να μην καρφωθεί ο Πρετεντέρης ότι ευλογεί τα γένια του και να παίξει τον ρόλο αυτόν ο Καψής (κάτι σαν Γιάννη μου πόσο δίκιο είχες τότε ...).
Ο Πρετεντέρης λοιπόν, με ύφος αθώας περιστεράς (ελάτε τώρα μη λέτε πόσο δικαιώνομαι ...) ξεκινά υπεράνω, λέγοντας ότι πέραν του ολέθριου σφάλματος (της πρότασης δημοψηφίσματος) ήταν "απαράδεκτη η συμπεριφορά Σαρκοζί". Αλλά επειδή το μένος του για τον Παπανδρέου δεν τον αφήνει πάνω από μερικά δευτερόλεπτα υπεράνω διατυπώσεων, τι λέει; "ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΚΕ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ" με τη διευκρίνηση ότι δεν μπορεί να λοιδορείται ένας Έλληνας πρωθυπουργός. Συμπλήρωσε ότι "οι Μέρκελ και Σαρκοζί μας έπιασαν απ' τον γιακά και μας έσωσαν από το δημοψήφισμα" και έκλεισε συμβουλεύοντας "ο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ να παραδεχθούν το λάθος τους". Λες και δεν βλέπουν στο πλάνο στις Κάννες ποιος κάθεται δίπλα στον Παπανδρέου. Βαγγέλη τον λένε.

Συμπέρασμα από τα σχόλια;

Ο Σαρκοζί επί της ουσίας είχε δίκιο. Ε! ξέφυγε και λίγο στις εκφράσεις του, αλλά και αυτός ο Παπανδρέου πρέπει να αποτάξει την ιδέα του δημοψηφίσματος που ρίσκαρε ακόμη και την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.
Άσε που δεν είπε και τίποτα στα βρισίδια Σαρκοζί. Δηλαδή ο Παπανδρέου εκτός από "ΓΑΜΗΜΕΝΟΣ ΨΥΧΟΠΑΘΗΣ" ήταν και ΚΟΤΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ..
Γιατί τα λένε αυτά; Τα λένε γιατί λίγο-λίγο ο πανδαμάτωρ χρόνος αποκαθιστά το δίκαιο και τιμωρεί τις αδικίες. Καταδεικνύει ποιος διαπραγματεύτηκε, ποιος υπέστη την πίεση και τον ευτελισμό της απαξίωσης κάθε τι ελληνικού από τους ξένους, ποιος ρίσκαρε τα πάντα . Αντ' αυτών τα προδότης, οσφυοκάμπτης, άνθρωπος των Αμερικάνων, Γιωργάκης, λίγος, κάθε μέρα θα ακούγονται λιγότερο και από λιγότερους. Και μάλιστα χωρίς να έχει μιλήσει ακόμη ο ίδιος. Βάζοντας την επίτευξη των στόχων της πατρίδας πάνω από τη δική του ηθική αποκατάσταση. Αυτό λοιπόν φοβούνται. Την δικαίωση Παπανδρέου. Και την κατάδειξη του δικού τους ρόλου στην αποκαθήλωσή του. Να ανησυχείτε εκεί στο "MEGA SAS". Η διαδικασία αυτή θα είναι αργή και βασανιστική. Όχι για τον Παπανδρέου αλλά για εσάς. Κάθε φορά που κάποιος τρίτος θα μιλά για το τι έγινε στις Κάννες και σε κάθε διαπραγμάτευση της χώρας την περίοδο της κόλασης 2010-2011. Γιατί ο Παπανδρέου δεν είχε την πολυτέλεια να πίνει ποτηράκια κρασί με τη Μέρκελ με φόντο τις ομορφιές του Βερολίνου.

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Γραφείο Γιώργου Α. Παπανδρέου — Ανακοίνωση με αφορμή σχολιασμό στο MEGA

Από το γραφείο του Γιώργου Α. Παπανδρέου, με αφορμή σχολιασμό δημοσιογράφου στον τηλεοπτικό σταθμό MEGA, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:

Οι επιλογές και οι αποφάσεις μιάς Κυβέρνησης και ενός Πρωθυπουργού δημοκρατικά εκλεγμένων, είναι προφανές ότι, υπόκεινται στην κριτική, όποια και αν είναι αυτή, των πολιτών, των δημοσιογράφων και των πάσης φύσεως σχολιαστών. Αυτό απαιτεί η Δημοκρατία.

Αντιθέτως, οι χυδαιολογίες και οι υβριστικοί χαρακτηρισμοί, όχι μόνο δεν εμπίπτουν στη σφαίρα των θεμιτών προσεγγίσεων, αλλά συνήθως υποκρύπτουν σκοπιμότητα εκ μέρους του εκφραστή τους.

Οι αρχές αυτές, ισχύουν και για την επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου να προχωρήσει σε δημοψήφισμα στα τέλη του 2011.

Επιλογή που εδραζόταν σε μια αυτονόητη αρχή της Δημοκρατίας, την άμεση έκφραση της βούλησης των πολιτών.

Αναγκαία προϋπόθεση, η εμπιστοσύνη του ηγέτη προς τους πολίτες.

Είναι προφανές ότι, αυτήν την αλήθεια επιχειρούν και σήμερα να συγκαλύψουν σχολιαστές που υβρίζουν.

Μόνον που έτσι, ταυτίζονται συνειδητά ή ασυνείδητα - ας το αποφασίσουν οι ίδιοι - με όσους τότε ενήργησαν ύπο το πρίσμα είτε των πολιτικών σκοπιμότήτων τους, είτε των συμφερόντων που έπαιζαν τα ρέστα τους - και που πάντως δεν ταυτίζονταν με το δημόσιο συμφέρον, το συμφέρον της χώρας και του Ελληνικού λαού.

Δεν είναι δυνατόν να υποστηρίζουν δήθεν τα συμφέροντα των πολιτών και να επιχειρούν να αποφύγουν πάση θυσία των επιλογή τους, όπως... ο διάβολος το λιβάνι.

Κίνηση 75 ΠΑΣΟΚ : Να υπάρξει άμεση θέσπιση και εφαρμογή υποχρεωτικών ηλεκτρονικών συναλλαγών για την καταπολέμηση υπεξαίρεσης του ΦΠΑ

Κοινοβουλευτικά στελέχη της Κίνησης μας, με ολοκληρωμένη νομοθετική πρωτοβουλία από το 2011, έχουν προτείνει τη θέσπιση υποχρεωτικών ηλεκτρονικών συναλλαγών - για ποσά άνω των 300 ευρώ - και κίνητρα για επιστροφή ποσοστού φόρου - για ποσά μέχρι 300 ευρώ - όπως γίνεται σε πολλές άλλες χώρες, όπως Καναδάς, ΗΠΑ, Αυστραλία, Νότιος Κορέα κλπ. Πρέπει επιτέλους το Κράτος να κρατήσει αποφασιστική στάση απέναντι σε όσους υπεξαιρούν ΦΠΑ (περίπου 15 δις ετησίως) και ασφαλιστικές εισφορές(υπολογίζονται στα 6 δις ετησίως).

● Η Κυβέρνηση απέτυχε τελικά με τη μείωση του ΦΠΑ κατά 10 μονάδες στην εστίαση, από 23 σε 13%. Παρά την μείωση, οι τιμές δεν μειώθηκαν ανάλογα, οι καταναλωτές δεν ωφελήθηκαν. Όσοι δεν έκοβαν αποδείξεις, συνεχίζουν το πάρτι, αφαιρώντας τουλάχιστον 10 δις ετησίως από το κράτος, το οποίο αδίστακτα τα ξαναφορτώνει στους ανυποψίαστους μη έχοντες.

Ο Βενιζέλος, το μέλλον του ΠΑΣΟΚ και η Κεντροαριστερά

Άραγε υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι σε θέση να συσπειρώσει τον κόσμο που αποτελούσε τον κορμό και τη βάση του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ;;; Θα ήταν πολιτικός παιδισμός πλέον ν' ασχολούμαστε μαζί του, αφού έχει αποδειχθεί ότι αυτός έχει βάλει ταφόπλακα στο μέλλον του κόμματος που ίδρυσε οΑνδρέας Παπανδρέου. Ωστόσο είναι φανερό ότι γίνεται απεγνωσμένη προσπάθεια απ' όσους τον στηρίζουν, να βρίσκεται μέσα στην καρδιά των γεγονότων. Έχει τρία αξιώματα: αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών της δικομματικής κυβέρνησης της Δεξιάς, και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Κατά πόσο αυτά μπορούν να συμπλεύσουν είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

Το ζήτημα είναι ότι οι βουλευτές που στον στήριξαν στις δικές του επιλογές και που συνετέλεσαν στην εκδίωξη τουΓιώργου Παπανδρέου από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ και την κυβερνητική εξουσία, βρίσκονται τώρα στα βαθιά νερά και παλεύουν να βγουν σε στεριά, αλλά αυτή όλο και απομακρύνεται. Η πρόσφατη διαγραφή της Τζάκρη, που ήταν η συνέχεια κάποιων προηγούμενων αποχωρήσεων, έχουν δώσει την αφορμή για να επισημανθεί το ασταθές κλίμα μέσα στις τάξεις της κοινοβουλευτικής ομάδας του Κινήματος.

Κανείς από τους βουλευτές δεν μπορεί πλέον να πει με βεβαιότητα αν αυτή η συνεργασία και η συμπόρευση με τη Δεξιά ωφελεί ή βλάπτει το ΠΑΣΟΚ. Οι μόνοι που υπερασπίζονται αυτή την κυβέρνηση είναι εκείνοι που αναλάβει υπουργικά αξιώματα. Άλλοι θέλουν τη συνέχιση της συνεργασίας, άλλοι λοξοκοιτάζουν προς τον ΣΥΡΙΖΑ και επιζητούν να υπάρξει κάποια πόρτα για μελλοντική συνεργασία μαζί του σε μια επόμενη κυβέρνηση κι άλλοι δεν ξέρουν τι θέλουν.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ που έφερε το ΠΑΣΟΚ στο μεταίχμιο φθοράς και αφθαρσίας, πιστεύει ότι ακόμη υπάρχει περιθώριο για πρωτοβουλίες που θα τον κρατήσουν και στην ηγεσία, ώστε αυτγός να γίνει ο μπροστάρης για την ανασυγκρότηση της δημοκρατικής παράταξης. Όλα αυτά όμως είναι σενάρια, είναι σκέψεις, είναι όνειρα φθινοπωρινής νύχτας. Πρέπει κανείς να είναι εντελώς άσχετος με την πολιτική για να μη βλέπει ότι το ΠΑΣΟΚ έτσι όπως πάει σήμερα είναι τελειωμένο. Βέβαια, έχει φθαρεί και στη συνείδηση του ελληνικού λαού, με όλες αυτές τις αμαρτίες του που έχουν δει το φως της δημοσιότητας.

Ο Βενιζέλος βλέπει και τις επερχόμενες ευρωεκλογές σαν σανίδα σωτηρίας, διότι υπάρχει η προοπτική της συγκρότησης ενός διευρυμένου ευρωψηφοδελτίου, στο οποίο θα εκφράζονται οι δυνάμεις της Κεντροαριστεράς που συνομιλούν με το ΠαΣοΚ.Και προς αυτή την κατεύθυνση αναπτύσσεται σχετική δραστηριότητα αφού και αυτές οι δυνάμεις της λεγόμενης Κεντροαριστεράς επιζητούν να εκφραστούν σε κοινοβουλευτικό επίπεδο. Ποιες μέχρι στιγμής είναι αυτές οι ομάδες που δείχνουν προθυμία ν' ανταποκριθούν στην πρόσκληση του Βενιζέλου; Πρωτοβουλία Β (Ν. Διακουλάκης, Π. Αθανασόπουλος, Δανάη Αντωνάκου), Πολιτεία (Ι. Τούντας, Α. Παππάς), Μπροστά (Π. Βλάχος, Θ. Κοντογιώργος), Νέοι Μεταρρυθμιστές (Μιχ. Χάλαρης) και Δίκτυο Π80 (Π. Σφηκάκης, Μπ. Συμεωνίδης). Δηλαδή, πρόκειται για δυνάμεις που κανείς δεν γνωρίζει αν έχουν απήχηση λαϊκή ή απλώς είναι κάποιες παρέες [που είναι και το πιθανότερο]... Άλλωστε, δεν ακούστηκε τίποτε για την οργανωτική τους υπόσταση. Και φαίνεται ότι απλώς είναι ομάδες/σφραγίδες, εκτός από τους "58" που διαρρέουν ότι έχουν υπάρξει κινήσεις για τη δημιουργία ομάδων πρωτοβουλίας σε πανελλαδικό επίπεδο.

Η παρουσία του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, στη συνδιάσκεψη που θα πραγματοποιηθεί για τη συγκρότηση του ευρωψηφοδελτίου ίσως ανοίξει κάποια προοπτική και στα σχέδια του Βενζέλου, ο οποίος άγεται και φέρεται από τις εξελίξεις και δεν είναι σε θέση να βάλει αυτός τη δική του ατζέντα. Είναι και η μόνιμη άρνηση του Φώτη Κουβέλη να συνεργαστεί μαζί του. Αλλά όμως η ΔΗΜΑΡ αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα, από τη στιγμή που έχει εκφράσει την επιθυμία της να ενταχθεί στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να δηλώσει ότι θα συμμετάσχει στο κοινό ψηφοδέλτιο.Από εδώ αρχίζουν και τα προβλήματα. Κοντός ψαλμός...

Είναι ακόμη και ο Λοβέρδος που έχει προχωρήσει σε μια πιο οργανωμένη συνεργασία με την ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη, αλλά που όμως δεν αποκλείει το ΠΑΣΟΚ και τους άλλους από το υπό σύμπτυξη μελλοντικό μέτωπο της Κεντροαριστεράς. Είναι και ο Φλωρίδης που δεν συμμετέχει και απλώς δημοσιοποιεί σποραδικά κάποιες θέσεις και απόψεις του...

Πραγματικά πρόκειται για ένα τοπίο αρκετά θολό και μέχρι στιγμής τα δεδομένα δεν είναι επαρκή για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Αναμένεται, ωστόσο, ο ηγέτης/σωτήρας που θα τους καπελώσει όλους και θα κόψει τον γόρδιο δεσμό της ασυμφωνίας για να υπάρξουν επιτέλους εξελίξεις στον πολύπαθο χώρο της Κεντροαριστεράς ή αν θέλετε της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης που ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ με τον ΣΥΡΙΖΑ...

Ν.ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ



Έξι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ καταψηφίζουν το νόμο για τους πλειστηριασμούς (ΒΙΝΤΕΟ)

“ Ποιοι είναι οι βουλευτές που απειλούν να βάλουν φωτιά στο πολιτικό σκηνικό. Θα χρειαστεί πολλά...μαξιλαράκια ο Πρωθυπουργός για να περάσει το νόμο για τους πλειστηριασμούς.  ”
Στην κόψη του ξυραφιού κινείται πλέον η κυβέρνηση, παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να δημιουργήσει ένα κλίμα τεχνητής αισιοδοξίας, μετά τη συνάντηση του κ. Σαμαρά με την κ. Μέρκελ στο Βερολίνο.

Η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να πείσει τους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας να δώσουν θετική ψήφο σε δύσκολα νομοθετήματα, όπως οι πλειστηριασμοί και τα ακίνητα, χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα την διευθέτηση του δημόσιου χρέους που έχουν υποσχεθεί οι δανειστές. Με την προϋπόθεση βεβαίως ότι θα ψηφιστούν αυτοί οι νόμοι, που θεωρούνται ως προαπαιτούμενα. Στο Μαξίμου θεωρούν βέβαιη την αποστασιοποίηση του κ. Πολύδωρα που αναμένεται να ρίξει την κυβερνητική κοινοβουλευτική πλειοψηφία στους 153.
Τα προβλήματα όμως θα προέλθουν από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, εκεί που ο κ. Βενιζέλος δείχνει να έχει χάσει ολοκληρωτικά τον έλεγχο. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες και εκτιμήσεις υπάρχουν 6 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που είναι αποφασισμένοι να καταψηφίσουν το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης για την άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών. Αυτοί είναι ο Κώστας Σκανδαλίδης, ο Θάνος Μωραϊτης, ο Γιάννης Κουτσούκος , ο Γιώργος Ντόλιος, ο Μιχάλης Κασσής και η Άντζελα Γκερέκου.

Όπως γίνεται αντιληπτό, μία τέτοια εξέλιξη θα πυροδοτήσει το πολιτικό σκηνικό και θα προκαλέσει αποσταθεροποιητικά φαινόμενα στην κυβέρνηση ενώ δεν θα πρέπει να αποκλείονται και διαφοροποιήσεις και από το χώρο της Νέας Δημοκρατίας.
Ο μεγάλος αριθμός βουλευτών, που αντιτίθεται στο νομοσχέδιο για την άρση απαγόρευσης των πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία, καθιστά και δύσκολη τη προσπάθεια της κυβέρνησης να αναζητήσει «μαξιλαράκια» θετικών ψήφων, από ανεξάρτητους βουλευτές αλλά και βουλευτές των ΑΝ.ΕΛ και της ΔΗΜ.ΑΡ, όπως υπαινίχθηκε από τη Γερμανία ο Πρωθυπουργός.

Σχετικά με αυτή την κίνηση του κ.Σαμαρά, έντονες είναι οι επικρίσεις ακόμα και από το εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας. Οι επικριτές του Πρωθυπουργού επικεντρώνονται σε τρία σημεία:

1. Πριν από 10 μέρες είχε στηλιτεύσει την πρόσκληση του κ. Τσίπρα στους βουλευτές να ανατρέψουν την κυβέρνηση και την είχε χαρακτηρίσει ως πρόσκληση αποστασίας. Τώρα κάνει το ίδιο ο κ.Σαμαράς και μάλιστα από τα λεγόμενά του, φαίνεται ότι υπάρχει και η σχετική προετοιμασία.

2. Το ότι η δήλωση αυτή έγινε επί γερμανικού εδάφους, με όλους τους συνειρμούς που μπορεί να γίνουν.

3. Ότι το ενδεχόμενο αυτό δεν προαναγγέλλεται και το μόνο που κατάφερε ο κ.Σαμαράς είναι να το «κάψει». Κανείς από αυτούς τους βουλευτές, που «φωτογραφίζονται» ως μαξιλαράκια ασφαλείας δεν θα αποτολμήσει να στηρίξει την κυβέρνηση σε μία κρίσιμη ψηφοφορία, γιατί η κίνησή του θα θεωρηθεί προϊόν συναλλαγής.

Το βέβαιο είναι ότι την κυβέρνηση την αναμένουν τρεις πολύ κρίσιμες ψηφοφορίες (προϋπολογισμός, ακίνητα, πλειστηριασμοί) που ενδέχεται να συνδεθούν με πολιτικές εξελίξεις.

Δείτε το video:




http://www.periodista.gr

"Ναυμαχία" στη Βουλή

Στην κατάθεση της πρότασης για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά προχώρησε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, κάνοντας λόγο για «επιζήμια παραχώρηση των ναυπηγείων σε ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα».

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ζητούν να εξεταστούν οι συμβάσεις του 2000 και του 2002, καθώς και ο ισχύων νόμος του 2010 που υπεγράφη στις 30 Σεπτεμβρίου από τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου.

Οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης ζητούν επίσης να κατατεθεί στη Βουλή κάθε πληρωμή που έχει πραγματοποιηθεί από την υπογραφή των συμβάσεων μέχρι σημερα, αντίγραφα για την πληρωμή και παραστατικά είσπραξης, και την πλήρη αλληλογραφία μεταξύ των εμπλεκομένων φορέων σχετικά με την ασφάλεια των υποβρυχίων και τους κίνδυνους από τη διακοπή λειτουργίας του ναυπηγείου Σκαραμαγκά.

Σύμφωνα με τον κανονισμό της Βουλής, για να συσταθεί Εξεταστική Επιτροπή, θα πρέπει η πρόταση να υπερψηφιστεί από την απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου και όχι των παρόντων βουλευτών, δηλαδή από τουλάχιστον 151 βουλευτές, καθώς αφορά θέματα εθνικής άμυνας.

2013-11-25 Πρόταση Σύστασης Εξεταστικής Επιτροπής Υποβρύχια (1).pdf

http://www.zougla.gr

Γ.ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ : Mε ελάχιστα στοιχεία αποδεικνύεται πόσο ανέτοιμη και συντηρητική ήταν και είναι ακόμη η Ευρώπη

Είχα την "τύχη" να βρεθώ πολλές φορές πίσω από "κλειστές πόρτες" στο πιο κρίσιμο για τη χώρα διάστημα, σε συνομιλίες με Μέρκελ, Σαρκοζί, Ομπάμα κλπ προ και μετά του μηχανισμού στήριξης.

Πιστεύω λοιπόν ότι με ελάχιστα στοιχεία - που εκ των πραγμάτων θα αποκαλύπτονται κατά διαστήματα - και με την απαραίτητη χρονική απόσταση, θα αποδεικνύεται πόσο ανέτοιμη και συντηρητική ήταν και είναι ακόμη η Ευρώπη, πόσο άδικο είχαν και έχουν όσοι με περισσή ευκολία και εκ του ασφαλούς ισχυρίζονται τα περί μη διαπραγμάτευσης (τόσο "προδότες και δοσίλογοι" είμασταν, που τσιροκοπούσε ο Σαρκοζύ πάνω στις καρέκλες !!! ), πόσο δύσκολη είναι "η συμμαχία του Νότου" την ώρα που η κάθε χώρα προσπαθεί να μην γίνει μέρος του προβλήματος (ειδικά όταν εν αντιθέσει με μας η Ισπανία και η Ιταλία δανειζόταν πάντα από τις αγορές) και πόσο εύκολο είναι να είναι κανείς εκ των υστέρων προφήτης . 

Για την ιστορία, ο νευρικός Σαρκοζύ, μάλλον τα νευράκια τα απέκτησε μετά το Ντοβίλ, όπου έκανε και την απόλυτη στροφή προς την κ.Μέρκελ , ταυτιζόμενος μαζί της για να υποκαταστήσουν με το πιο σκληρό τρόπο ολόκληρη την Ευρωπαική Ένωση, γιατί πιο πριν δεν θυμάμαι να ήταν και τόσο νευρικός με τους Έλληνες ...

Γ.ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ

«Ψυχρολουσία» στον ΣΥΡΙΖΑ λόγω ΤΕΕ

Έντονη απογοήτευση επέφεραν στον ΣΥΡΙΖΑ τα αποτελέσματα των εκλογών στο ΤΕΕ, καθώς παρά την μεγάλη κινητοποίηση και τη συμμετοχή στη διαδικασία κορυφαίων στελεχών του κόμματος, το ψηφοδέλτιο της Κουμουνδούρου ήρθε τρίτο, χωρίς να καταφέρει να αγγίξει ούτε το 11%.

Τα αποτελέσματα στο ΤΕΕ αξιολογούνται στην αξιωματική αντιπολίτευση ως σημαντικά διότι αποτελούν αρνητικά δείγματα, σε ό,τι αφορά την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να εμπεδώσει εικόνα «κόμματος εξουσίας». «Κόμμα εξουσίας με ψηφοδέλτια που παίρνουν 10% δεν γίνεται», παραδέχεται κορυφαίος κομματικός παράγοντας, που επισείει τον κίνδυνο να επαναληφθεί αντίστοιχο σκηνικό σε πολλές περιφέρειες και δήμους της χώρας. Μ’ άλλα λόγια, η βασική ανησυχία στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πως σε εκλογές «βάσης» δεν επιβεβαιώνεται η γενικότερη πολιτική εικόνα: ότι, δηλαδή, η Κουμουδούρου είναι κόμμα εξουσίας και διεκδικεί με αξιώσεις την κυβέρνηση.

Διπλή ανησυχία
Αν και από τις εκλογές μεταξύ των μηχανικών δεν μπορούν να διεξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα με αναγωγή σε πανελλαδικό επίπεδο, η πανωλεθρία του ΣΥΡΙΖΑ στο ΤΕΕ έχει κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου στην Κουμουνδούρου. Αυτό διότι το επιμελητήριο των μηχανικών αποτελούσε πάντα ένα προνομιακό πεδίο του «χώρου», καθώς ιστορικά η Ανανεωτική Αριστερά είχε ισχυρή καταγραφή (και την προεδρία παλαιότερα, με τον Γιάννη Αλαβάνο) σε όλες τις μορφές της: από την εποχή του ΚΚΕ εσωτερικού ως την εποχή του Συνασπισμού…
Ωστόσο, η ανησυχία της Κουμουνδούρου δεν εκπορεύεται μόνο από το ότι ο συνδυασμός της Ριζοσπαστικής Πρωτοβουλίας Μηχανικών προτιμήθηκε μόνο από το 10,93% των μηχανικών, αλλά και από το γεγονός ότι ο κεντροαριστερός χώρος (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και ανεξάρτητοι Κεντροαριστεροί στο ψηφοδέλτιο «Δημοκρατική Συμπαράταξη Μηχανικών») αποδείχθηκε ανθεκτικός, καταλαμβάνοντας το 23,05% των ψήφων. Πρώτη δύναμη αναδείχθηκε η ΔΚΜ Ανανέωση-Πρωτοπορία, που πρόσκειται στη ΝΔ, με 26,39%, έπειτα από 13 ολόκληρα χρόνια.

Μεγάλη κινητοποίηση
Σαν να μην έφταναν αυτά, η ήττα της Κουμουνδούρου καθίσταται μεγαλύτερη, αν συνυπολογιστεί η μεγάλη κινητοποίηση που είχε οργανωθεί για τις εκλογές στο ΤΕΕ. Στο ψηφοδέλτιο, που είχε ως επικεφαλής το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, Πέτη Πέρκα, μετείχαν ακόμη και συγγενικά πρόσωπα του Αλέξη Τσίπρα, ενώ στις εκλογές ψήφισε και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ο -επίσης μηχανικός- Δημήτρης Παπαδημούλης.

«Γαλάζιο» ρουσφέτι
Πάντως, υψηλόβαθμοι παράγοντες της Κουμουνδούρου που έχουν γνώση των συσχετισμών στο ΤΕΕ επικαλούνται και μία κίνηση του υπουργού Εργασίας, Γιάννη Βρούτση, προκειμένου να ισχυριστούν ότι αυτό βοήθησε την παράταξη που πρόσκειται στη ΝΔ να καταλάβει την πρώτη θέση. Συγκεκριμένα, οι ίδιες πηγές σημειώνουν ότι μερικές μόλις ημέρες πριν τις εκλογές στο ΤΕΕ, ο Γιάννης Βρούτσης είχε συναντηθεί με στελέχη της ΔΚΜ και απάντησε θετικά στο αίτημά τους να λυθεί το ασφαλιστικό πρόβλημα για τους νέους μηχανικούς. «Θεωρώ ότι οι σημερινές οικονομικές συνθήκες καθιστούν άμεση την ανάγκη να καλυφθούν όλες οι σχετικές με το αίτημα προϋποθέσεις και να ολοκληρωθούν οι απαραίτητες ενέργειες μέχρι το τέλος του έτους για την διευθέτηση του αιτήματος, τηρουμένων πάντα των προβλεπόμενων κανόνων της ανταποδοτικότητας στις συνταξιοδοτικές τους παροχές», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο υπουργός Εργασίας, με αποτέλεσμα οι «γαλάζιοι» μηχανικοί να ισχυρίζονται λίγα 24ωρα πριν ανοίξουν οι κάλπες του ΤΕΕ ότι «έδωσαν λύση στο χρόνιο ασφαλιστικό πρόβλημα των συναδέλφων τους».

http://www.matrix24.gr

Απάντηση Παπανδρέου: “Δεν έβριζε εμένα ο Σαρκοζί, έβριζε τους Ευρωπαίους πολίτες”

"Τα όποια γαλλικά απευθύνονται στους λαούς της Ευρώπης", απαντάει με ανακοίνωσή του η πλευρά του πρώην Πρωθυπουργού. "Η συντηρητική Ευρώπη δεν αντιμετώπισε την κρίση με τον τρόπο που έπρεπε", προσθέτει χαρακτηριστικά

Απάντηση στα δημοσιεύματα σχετικά με τις δηλώσεις του Χοσέ Θαπατέρο και τα όσα συνέβησαν στη Σύνοδο των G20 στις Κάννες, έδωσε ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου με ανακοίνωσή του.

Όπως αναφέρει ο κ.Παπανδρέου, συμφωνεί με τις δηλώσεις του Θαπατέρο και ασκεί έντονη κριτική στην Ευρώπη, που δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα προβλήματα.

Όσον αφορά τον κ. Σαρκοζί και τις όποιες τοποθετήσεις του, σημειώνει ότι «είναι πραγματικά κρίμα να μην κατανοούν ορισμένοι, ότι τα όποια “γαλλικά”, από όπου και αν προέρχονται, απευθύνονται στους λαούς της Ευρώπης».

Αναλυτικά τι αναφέρει η πλευρά του πρώην πρωθυπουργού:

«Ο Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, ορθά επισημαίνει ότι, η Ευρώπη αντέδρασε αργά, νοθρά και κυρίως, συντηρητικά, στην κρίση που ταλανίζει χώρες και λαούς της Ευρώπης.
Και επίσης, ορθά επισημαίνει ότι, αυτή η στάση είναι ασυγχώρητη, καθώς υπήρξαν ηγέτες που κατέθεσαν από την πρώτη στιγμή σοβαρές και συγκροτημένες προτάσεις, οι οποίες δεν έγιναν αποδεκτές – μεταξύ των οποίων η έκδοση ευρωομολόγων, όπως αναφέρει και ο Χ. Θαπατέρο.

Και βεβαίως, η αλήθεια είναι ότι, η συντηρητική Ευρώπη, με αυτή της τη στάση, δεν έδωσε τη δυνατότητα να αντιμετωπιστεί η κρίση με τον τρόπο που έπρεπε, δηλαδή, να προκρίνει την αντιμετώπιση των αιτιών της κρίσης, κάτι που θα έδινε ουσιαστικές και μόνιμες απαντήσεις στα προβλήματα και θα καθιστούσε βιώσιμες τις οικονομίες, αλλά επέλεξε την πολιτική της αυστηρής λιτότητας έναντι των μεταρρυθμίσεων. Έτσι όμως, επέλεξε και την βίαιη προσαρμογή έναντι της ανάπτυξης.

Όλα αυτά έχουν επισημανθεί από την πρώτη στιγμή της κρίσης και ας κάνουν κάποιοι ότι ανακαλύπτουν σήμερα την πυρίτιδα. Μια ματιά στις δηλώσεις του Γιώργου Παπανδρέου από τα τέλη του 2009, αρκεί για να επιβεβαιωθεί του λόγου το αληθές.
Όσον αφορά τον κ. Σαρκοζί και τις όποιες τοποθετήσεις του, αν και δεν γνωρίζουμε κατά πόσον αυτές ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, ένα μόνο σχόλιο:

Είναι πραγματικά κρίμα να μην κατανοούν ορισμένοι, ότι τα όποια “γαλλικά”, από όπου και αν προέρχονται, απευθύνονται στους λαούς της Ευρώπης. Γιατί αυτούς υποτιμούν όταν δεν θέλουν οι πολίτες να έχουν αποφασιστικό λόγο.

Αυτή είναι και η μεγάλη μας διαφορά.
Τέλος, αν και δεν είναι αναγκαίο, αλλά χρειάζεται για την ιστορία, καλό θα ήταν οι εγχώριοι αναλυτές και σχολιαστές να αποφασίσουν επιτέλους κάτι απλό:

Όταν ομιλούν και υπερασπίζονται δήθεν τον Ελληνικό λαό το πράττουν επειδή τον εμπιστεύονται ή για να του ρίξουν στάχτη στα μάτια;

Έχει σημασία η απάντηση, γιατί από αυτήν εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό, αν όταν ομιλούν για διαπραγμάτευση το κάνουν με επίγνωση ή για να προκαλέσουν εντυπώσεις. Γιατί κάποιοι άλλοι, το έχουν απαντήσει. Και όχι μόνον δεν ήταν εντολοδόχοι, όπως αποδεικνύεται περίτρανα, αλλά και έκαναν σκληρές διαπραγματεύσεις και δεν υπολόγισαν κόστος».

http://7imeres.gr

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

Φρέσκο χρήμα 27 εκ Ευρώ στα ταμεία του ΔΟΛ

Βαθιές ανάσες παίρνει ο ΔΟΛ καθώς σύμφωνα με πληροφορίες εξασφάλισε χρηματοδότηση από τραπεζικά ιδρύματα ενώ βαθιά έβαλε το χέρι στην τσέπη και ο βασικός μέτοχος του ομίλου κ. Σταύρος Ψυχάρης.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες η χρηματοδότηση που λαμβάνει ο ΔΟΛ υπό μορφή δανείου είναι ύψους 18 εκ Ευρώ ενώ ο κ. Σταύρος Ψυχάρης εισφέρει στην ενίσχυση των κεφαλαίων της εταιρίας το ποσό των 9 εκ Ευρώ.
Η άντληση των κεφαλαίων αυτών εξασφαλίζει την απρόσκοπτη λειτουργία της εταιρίας μετά και τη μείωση του μισθολογικού κόστους μέσω απολύσεων που πραγματοποιήθηκε τους τελευταίους μήνες. Ήδη μάλιστα εξομαλύνεται η πληρωμή μισθοδοσίας που τους προηγουμένους μήνες καταβαλλόταν με καθυστέρηση περίπου 20 ημερών. Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά από δημόσια πρόταση ο κ. Σταύρος Ψυχάρης απέκτησε το 100% των μετοχών της εταιρίας η οποία διαγράφεται από το Χρηματιστήριο.

http://www.fpress.gr

Η τρόικα «καίει» την Γιάννα

Η τρόικα «καίει» την Γιάννα

Η ώρα του απολογισμού για το «πάρτι» των δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ των Ολυμπιακών Αγώνων φαίνεται πως έφτασε με τον πλέον επονείδιστο τρόπο για την ελληνική πλευρά, με την τρόικα να απαιτεί την επιστροφή του συνόλου των υπερβάσεων που καταγράφηκαν επί των ημερών της Γιάννας Αγγελοπούλου.

Το μέγεθος της σπατάλης μπορεί να παραμένει αδιευκρίνιστο, παρά το πλήθος στοιχείων που εστάλησαν στο Ελεγκτικό Συνέδριο ή ενεγράφησαν σε προϋπολογισμούς και πίνακες του υπουργείου Οικονομικών και των συναρμόδιων υπουργείων, όμως η ομάδα τεχνικών συμβούλων των δανειστών κατάφερε να… αθροίσει τους αριθμούς και να καταστήσει απαιτητά τα ποσά.

Και τούτο διότι οι «Ευρωπαίοι» της τρόικας, Κλάους Μαζούχ και Ματίας Μορς, εκπρόσωποι της Ε.Ε και της ΕΚΤ, κατέγραψαν «μαύρη τρύπα» 13 δισ. ευρώ τουλάχιστον στην αναθεώρηση του ελλείμματος (2001-2006) που πραγματοποιήθηκε πριν από επτά χρόνια και ζήτησαν την κάλυψη του ποσού είτε από τη διοργανώτρια Αρχή της κ. Αγγελοπούλου είτε από τα δημόσια ταμεία.

Πηγή: ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Το παρασκήνιο των Καννών το 2011

Σκηνές πανικού, άγριους καβγάδες και λόγια που παραπέμπουν στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο περιγράφει ο πρώην πρωθυπουργός της Ισπανίας στην περιβόητη σύνοδο της ΕΕ στις Κάννες το Νοέμβριο του 2011. Το σκληρό πρέσινγκ στον Παπανδρέου για το δημοψήφισμα.
Μία βροχερή ημέρα τον Νοέμβριο του 2011, στο επιβλητικό Παλάτι του Φεστιβάλ των Καννών, που συνήθως κατακλύζεται από αστέρες του Χόλιγουντ, οι ηγέτες των ευρωπαϊκών κρατών έδωσαν σκληρή μάχη. Ήταν μία ημέρα έντονη, με στρες, καβγάδες και ύβρεις, που παραπέμπουν σε πικρίες που έχουν μείνει από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αυτήν την εικόνα περιγράφει ο Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεζ Θαπατέρο, ο πρώην πρωθυπουργός της Ισπανίας στο βιβλίο του «El Dilema» (το δίλημμα), αποσπάσματα του οποίου αποκαλύπτει το πρακτορείο Reuters. Ήταν μια συνάντηση κατά την οποία ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου δέχθηκε σκληρό pressing για την πρόταση διεξαγωγής δημοψηφίσματος, ενώ η Ισπανία και η Ιταλία δέχθηκαν έντονες πιέσεις να ενταχθούν στον μηχανισμό στήριξης.

Ο κ. Θαπατέρο μάλιστα περιγράφει λεπτομερώς πώς η Γερμανίδα καγκελάριος του έστησε… ενέδρα. «Με χαιρέτησε ευγενικά και σχεδόν χωρίς καμία εισαγωγή έθεσε την πρόταση για την οποία εμείς δεν είχαμε απολύτως καμία ένδειξη» γράφει και συμπληρώνει: «Η Μέρκελ με ρώτησε εάν ήμουν διατεθειμενος να ζητήσω προληπτική γραμμή πίστωσης 50 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ ενώ επιπλέον 85 δισ. ευρώ θα πήγαιναν στην Ιταλία. Η απάντησή μου ήταν άμεση και ξεκάθαρη: «όχι».

Η Α. Μέρκελ δέχθηκε την απάντησή του και τότε οι Ευρωπαίοι ηγέτες στράφηκαν στην Ιταλία ασκώντας ακόμη μεγαλύτερες πιέσεις για ένταξη στον μηχανισμό στήριξης. Ο κ. Θαπατέρο περιγράφει σκηνές πανικού μεταξύ των αξιωματούχων της Ε.Ε., των ΗΠΑ και του ΔΝΤ για το πώς θα αντιδρούσαν οι αγορές στο άνοιγμα εκείνης της Δευτέρας. Υπήρχε «η αίσθηση μιας συγκεκριμένης αδυναμίας από την πλευρά των δημοκρατικών κυβερνήσεων σε σχέση με τις αγορές» αναφέρει.

Ο κ. Θαπατέρο δήλωσε στη Μέρκελ ότι η Ισπανία μπορούσε να εξασφαλίσει τη χρηματοδότησή της μέσω των αγορών, σημειώνοντας ότι η χώρα βρισκόταν σε προεκλογική περίοδο. «Αυτό το λίγο χρονικό διάστημα που της μετέφραζαν τα λόγια μου νόμιζα ότι θα κρατούσε για πάντα» γράφει και συμπληρώνει: «Τελικά, μου απάντησε στα αγγλικά κοιτώντας με στα μάτια: «Ο.Κ., I understand (εντάξει, καταλαβαίνω)».

Η Μέρκελ δεν συζήτησε ξανά το συγκεκριμένο θέμα και στη συνέχεια το μεγαλύτερο μέρος της συνόδου αφορούσε τις προειδοποιήσεις στον Έλληνα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να μην προχωρήσει σε δημοψήφισμα για τις συνθήκες του μνημονίου. Έντονες ήταν οι πιέσεις και προς τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι να δεχθεί δάνειο από το ΔΝΤ.

Ο πρώην Ισπανός πρωθυπουργός αναφέρει πως σε εκείνο το δείπνο εργασίας το κλίμα ήταν έντονο, με τους Ευρωπαίους ηγέτες να ανταλλάσσουν πικρίες με ρίζες από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και μάλιστα παρουσία του προβληματισμένου προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα. «Για μια στιγμή φαινόταν ότι ο δραματικός διχασμός της Ευρώπης του περασμένου αιώνα επαναλαμβανόταν. Ήταν μόνο πέντε λεπτά, αλλά πέντε λεπτά κατά τα οποία τα λόγια που άκουγα είχαν την επιβλητική ισχύ όλων των δραμάτων της ευρωπαϊκής ιστορίας» γράφει χωρίς να δίνει περισσότερες λεπτομέρειες.

Περιγράφοντας τις πιέσεις που ασκήθηκαν στην Ιταλία, κατά τη διάρκεια αυτής της συνάντησης, αναφέρει ότι ο υπουργός Οικονομικών Τζούλιο Τρεμόντι δήλωσε κάποια στιγμή: «Μπορώ να σκεφτώ καλύτερους τρόπους για να αυτοκτονήσω». Ο Θαπατέρο περιγράφει μάλιστα την τακτική της Ιταλίας με τη σκληρή άμυνα που παίζουν οι παίκτες στο Κατενάτσιο. Χαρακτηρίζει το Παλάτι του Φεστιβάλ «κάστρο υπό την πολιορκία των αγορών» και τονίζει ότι από τότε ακουγόταν στους διαδρόμους του το όνομα του Μάριο Μόντι, του τεχνοκράτη που αργότερα ανέλαβε την πρωθυπουργία της Ιταλίας.

Ο κ. Θαπατέρο, όμως, κάνει την κριτική του. Υποστηρίζει πως η Ε.Ε. αντέδρασε πολύ αργά όταν έγινε γνωστό το πρόβλημα χρέους της Ελλάδας, το 2009, και πως δεν κατάφερε να συμφωνήσει στο μοναδικό μέτρο που κατά την άποψή του θα έστελνε την κρίση εις τα εξ ων συνετέθη: τα ευρωομόλογα.

http://www.euro2day.gr