Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

ΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Ζούμε μια κρίσιμη περίοδο, τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη.
Η Ελλάδα έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο. Κάναμε μεγάλες θυσίες, επειδή θέλουμε να υπάρξει μια Ελλάδα με διαφάνεια, μια Ελλάδα ανταγωνιστική, μια Ελλάδα δυναμική, μια Ελλάδα δίκαιη. Και θέλουμε να παραμείνουμε στο ευρώ.
Αλλά επίσης, χρειαζόμαστε χρόνο και κατανόηση. Και πρέπει να καταλάβουμε ότι, αυτή η κρίση είναι ευρύτερη. Οφείλουμε να ξεπεράσουμε τις αλληλοκατηγορίες και την αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων, πρέπει να ενώσουμε όλοι μαζί τις δυνάμεις μας.
Πρέπει να επενδύσουμε στην Ευρώπη, πρέπει να επενδύσουμε στους νέους μας, για καινούργιες θέσεις εργασίας, πρέπει να επενδύσουμε στη βιώσιμη πράσινη ανάπτυξη, πρέπει να επενδύσουμε στην καινοτομία. Και διαθέτουμε τα μέσα για να το κάνουμε.
Εάν επιβάλουμε έναν φόρο στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές, εάν δημιουργήσουμε το ευρωομόλογο, θα διαθέτουμε τους πόρους για ανάπτυξη, για βιώσιμη ανάπτυξη στην Ευρώπη, για να γίνει η Ευρώπη ανταγωνιστική.
Και κάτι ακόμη. Χρειαζόμαστε μια πιο δημοκρατική Ευρώπη. Η Ευρώπη δεν αφορά μόνο τους προνομιούχους. Η Ευρώπη θα αποτύχει, η δημοκρατία θα αποτύχει και εμείς οι ίδιοι θα διαψεύσουμε τις προσδοκίες των λαών μας, εάν η Ευρώπη δεν υπάρχει για τους λαούς μας, για τους πολίτες μας.
Εμείς, οι προοδευτικοί, πιστεύουμε ότι τώρα είναι ο καιρός, έχουμε τη δυνατότητα, μεγάλων αλλαγών στην Ευρώπη.
Ας μετατρέψουμε αυτή την κρίση σε ευκαιρία.

Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Δεν μπορεί να πιστεύει κανείς στις αρχές και στην πολιτική του Παπανδρέου και να ψηφίζει Τσίπρα

Το σχόλιο αυτό απευθύνεται στους χιλιάδες φίλους που στήριξαν την πολιτική, την πρακτική, την ιδεολογική και φιλοσοφική προσέγγιση του Γιώργου Παπανδρέου.

Αφορμή για αυτό, υπήρξε η αίσθηση που δημιουργήθηκε ότι η νέα μόδα που τείνει να κυριαρχήσει στην πολιτική μας ζωή, αρχίζει να «ιδεολογικοποιείται» και στον κύκλο μας. Η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ.

Τι κοινό όμως, μπορεί να έχουμε εμείς, με το ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα;

Ο Παπανδρέου δίδαξε πολιτικό πολιτισμό, με τη συμπεριφορά και τους τρόπους του στην πολιτική αντιπαράθεση. Ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα δίδαξε τη νομιμοποίηση των προσβολών, των προπηλακίσεων και προώθησε στο όνομα των ψήφων μια εμφυλιακού τύπου κατάσταση στη χώρα μας, τα τελευταία 2 χρόνια.

Ο Παπανδρέου είχε όραμα για την Ελλάδα και τόλμησε να πει αλήθειες που του κόστισαν.
Ανέδειξε θέματα που τα συζητούσε μέρος της κοινωνίας, αλλά ποτέ κανείς πολιτικός εξουσίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ για να φανεί αρεστός, έφτασε στο σημείο να δικαιώνει τη στάση ακόμη και εκείνων που κατακρατούσαν το ΦΠΑ, τον οποίο εμείς, ως καταναλωτές πληρώναμε.

Ο Παπανδρέου εφάρμοσε στην πράξη το δικαίωμα στη ζωή των νόμιμων μεταναστών στη χώρα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ τους χρησιμοποίησε, με κίνδυνο ακόμη την ίδια τους τη ζωή σε στημένες απεργίες πείνας.
Ο Παπανδρέου κατέθεσε συγκεκριμένη πρόταση εκλογικού νόμου για να παταχθεί η αδιαφάνεια, η ρουσφετολογία, και οι πελατειακές σχέσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ απλά επαναλαμβάνει το στερεότυπο σύνθημα δεκαετιών της απλής αναλογικής που τον βολεύει αριθμητικά να αυξήσει τις έδρες του.

Ο Παπανδρέου προώθησε ουσιαστικά τη συμμετοχική δημοκρατία στη χώρα, με τη ,,δημόσια διαβούλευση,, την ,,διαύγεια,, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σε παραδοσιακά συνθήματα, χωρίς συγκεκριμένο περιεχόμενο.

Ο Παπανδρέου συγκρούστηκε με συντεχνίες και συμφέροντα που κλέβουν τα χρήματα του εργαζόμενου και του συνταξιούχου, την ώρα που ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιολογούσε κάθε συντεχνιακή πρακτική, ακόμα και στην περίπτωση που ήταν κραυγαλέα σιωπούσε.

Ο Παπανδρέου μιλούσε για αλλαγή νοοτροπίας, για σύνδεση της οικολογίας με τη καθημερινότητά μας, την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ το μόνο που είχε να αντιπαραταχθεί ήταν το ,, δεν πληρώνω,,

Ο Παπανδρέου έδινε σκληρές μάχες στην Ευρώπη και στο κόσμο, με χώρες που κυριαρχούσαν οι συντηρητικές δυνάμεις, κατάφερε να κάνει συμμάχους κόμματα αριστερά και οικολογικά ανά τον κόσμο, την ώρα που ο Τσίπρας ήθελε να επιβιώσει στις 12 τάσεις- συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ

Ο Παπανδρέου πρότεινε δημοψήφισμα για τη δανειακή σύμβαση και ο ΣΥΡΙΖΑ αντέδρασε αντιπροτείνοντας τις εκλογές ως μόνη «πραγματική» αποτύπωση της λαϊκής θέλησης.

Ο Παπανδρέου έδωσε μάχες και κέρδισε. Κατόρθωσε σε μια ανέτοιμη και χωρίς διάθεση Ευρώπη, να φτιάξει το μηχανισμό στήριξης, να γλιτώσει η χώρα από την στάση πληρωμών, να αναδείξει το πρόβλημα σε ευρωπαϊκό και ο ΣΥΡΙΖΑ, απλά, κατέβαζε τον κόσμο στους δρόμους και εμπόδιζε τους τουρίστες να έρθουν στη χώρα.

Τι έγινε τα τελευταία 2 χρόνια, που δεν ήταν μέσα στις δανειακές συμβάσεις; Όπως ο εξορθολογισμός των δαπανών του δημοσίου, η διαφάνεια, η καλλιέργεια φορολογικής συνείδησης, η δικαιοσύνη, η αλλαγή στο χώρο της παιδείας κλπ.

Ποια ήταν η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίδραση σ όλα.
Και πολλά άλλα.

Κανείς από εμάς και πολύ περισσότερο, ο Παπανδρέου ο ίδιος, δεν τάχθηκε υπέρ της περικοπής μισθών και συντάξεων. Όμως, στο σημείο που μας είχε οδηγήσει η ΝΔ και η πρακτική και λογική δεκαετιών ολοκλήρου του πολιτικού συστήματος ( δεν εννοούμε μόνο τους πολιτικούς) δεν υπήρχε άλλος δρόμος.

Το ερώτημα λοιπόν είναι:

Σώσαμε την Ελλάδα από την πτώχευση ή την καταστρέψαμε.

Αν την σώσαμε, τότε δεν μπορεί να έχουμε κανένα κοινό με τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αν ακολουθούσαμε την δική τους πολιτική θα είχαμε ήδη από καιρό πτωχεύσει.

Αν όμως, το σημείο αιχμής που προσελκύει τον κόσμο είναι η αναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, τότε δυο σημεία πρέπει να αναφερθούν.

1. Ποιος έδωσε τις μάχες για ένα καλύτερο μνημόνιο. Αυτός που τις έδινε στην πράξη ή αυτός που καθότανε στα κλειστά κομματικά γραφεία στην Αθήνα;

2. Σήμερα δεν είναι 2010. Η αλλαγή στην Γαλλία, ο κίνδυνος καταποντισμού της Μέρκελ στις επόμενες εκλογές , η επέκταση του προβλήματος και σε άλλες χώρες (μην ξεχνάμε ότι ο Παπανδρέου είχε βρει κλειστές πόρτες όταν μίλησε για συμμαχία με Ισπανία και Πορτογαλία, γιατί εκείνοι τότε θεωρούσαν ότι δεν τους αφορά το πρόβλημα), αφήνουν προοπτική αλλαγών. Θα ήταν αφελής αν πίστευε κανείς ότι η Μέρκελ φοβήθηκε τον Τσίπρα, τον οποίο απέφυγε διπλωματικά να συναντήσει, όπως και ο Ολάντ.

Ολοκληρώνοντας, όποιος σήμερα θεωρεί κάτι ιδιαίτερο τη ρητορική Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ αρκεί να δει την επιστολή του στους ευρωπαίους ηγέτες. Θα μπορούσε να ήταν ένα κείμενο ευχών του Μητροπολίτη πάσης Ελλάδας Ιερώνυμου. Δεν θα βρείτε πουθενά την πολεμική διάθεση όπως όταν μίλαγε στο εσωτερικό με τους χαρακτηρισμούς δωσίλογοι, Τσολάκογλου, Πινοσέτ.

Ο Γιώργος Παπανδρέου θα δικαιωθεί πολύ γρηγορότερα από ότι υπολόγιζε. Ήδη στις 17 Ιουνίου οδηγούμαστε στην ουσία σε δημοψήφισμα για τη δανειακή σύμβαση (γιατί περί αυτού πρόκειται), το οποίο με πάθος πολέμησαν μέχρι και οι εντολοδόχοι των συμφερόντων βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.

Ο Γιώργος Παπανδρέου μπορεί να επιστρέψει πιο ενεργός στην εσωτερική πολιτική σκηνή, μπορεί και όχι. Η δική μας λειτουργία δεν ήταν στάση προσωπολατρίας και συμπαράταξης απλά στο όνομα Παπανδρέου. Αλλά στήριξη των δικών του προσεγγίσεων, πολιτικών επιλογών, της δική του φιλοσοφίας για την πολιτική και την καθημερινότητα.

Θα αποδειχτεί πολύ επιφανειακή και απολιτική η συμπεριφορά μας, αν στις εκλογές επιλέξουμε τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

H Ελλάδα θα επιστρέψει στις κάλπες, είναι η εκδίκηση του Παπανδρέου. Ένα δημοψήφισμα για το ευρώ


Οι άνθρωποι στην Ελλάδα ψήφισαν από "οργή" (κόμματα αντι-λιτότητας ) ή "φόβο" (νεοναζί της Χρυσής Αυγής), ενώ τα δύο παραδοσιακά κόμματα (ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας) σχηματισμοί που έχουν μετατραπεί τα τελευταία 40 χρόνια στην εξουσία κομμάτων σε πελατειακά κόμματα, έφτασαν στο όριο της πτώχευσης.

Τελικά, όμως, είναι η εκδίκηση του σοσιαλιστή πρώην πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, που έχει τεθεί τώρα στο περιθώριο, ο οποίος είχε προτείνει ένα δημοψήφισμα υπέρ ή κατά του πακέτου λιτότητας, πέρυσι. Εάν είχε γίνει πριν από ένα χρόνο (το δημοψήφισμα), (ο πρώην Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί τον είχε εμπόδισε στις Κάννες ζητώντας του να μην το διεξάγουν), δεν θα ήταν σε αυτό το σημείο και η φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση, θα εξακολουθούσε να βρίσκεται στην εξουσία. Οι άνθρωποι θα είχαν εκφράσει αυτό που ήθελαν, χωρίς να πέσει η κυβέρνηση , αν είχε επιλεγεί η συμφωνία θα είχε προχωρήσει, αν είχε αποτύχει θα επαναλαμβανόταν η συζήτηση, χωρίς όμως πέσει η κυβέρνηση, ούτε να υπάρχει επείγουσα ανάγκη να βρεθεί μια πλειοψηφία.

Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

Ανακοίνωση γραφείου Γιώργου Α. Παπανδρέου για τις δηλώσεις Parker και το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από το ευρώ


Από το γραφείο του Γιώργου Α. Παπανδρέου, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:

Με αφορμή δημοσιεύματα που ερμηνεύουν κατά το δοκούν δηλώσεις του καθηγητή Richard Parker, υπενθμίζεται ότι η Ελληνική Κυβέρνηση επί Πρωθυπουργίας του Γιώργου Α. Παπανδρέου, εξέτασε, ως όφειλε, και το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από το Ευρώ. Ο ίδιος, μάλιστα, ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, είχε κάνει δημόσια αναφορά στο θέμα, σε ομιλία του στη Βουλή, στις 19 Ιουνίου 2011, κατά τη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Συγκεκριμένα, τότε, είχε τονίσει: "Πριν ζητήσουμε τη στήριξη του μηχανισμού, φώναξα συνεργάτες, οικονομολόγους και τους αρμόδιους Υπουργούς στο γραφείο μου και έγραψα στον πίνακα, όπως συνηθίζω, τρεις επιλογές, τις τρεις μοναδικές, πραγματικές επιλογές που είχαμε μπροστά μας.

Εφόσον, είπα, δεν μπορούμε να βγούμε στις αγορές για να δανειστούμε, αξιολογήστε και επιχειρηματολογήστε υπέρ ή κατά των τριών παρακάτω επιλογών: πρώτη επιλογή, η χρεοκοπία. Δηλώνουμε, δηλαδή, στάση πληρωμών. Δεύτερη επιλογή, φεύγουμε από το ευρώ και δηλώνουμε και εδώ στάση πληρωμών, διότι δεν θα μπορούσαμε ούτε να σκεφθούμε να πληρώσουμε σε δραχμές το χρέος μας, που είναι σε ευρώ.

Τρίτη επιλογή, ζητάμε βοήθεια από το νέο ευρωπαϊκό μηχανισμό, που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε, και διαπραγματευόμαστε έναν δύσκολο, αλλά οργανωμένο δρόμο μπροστά στην κρίση. Δεν έχω το χρόνο σήμερα, βέβαια, να αντιπαραθέσω όλη την επιχειρηματολογία, γιατί απορρίφθηκαν οι δύο πρώτες επιλογές.

Στην τρίτη επιλογή κατέληξε και το άτυπο Υπουργικό Συμβούλιο της 22ας Απριλίου του 2010, την παραμονή της ανακοίνωσης της αίτησής μας για βοήθεια από τον μηχανισμό στήριξης.
Μπορώ να σας πω, όμως, ότι οι συνέπειες μιας επιλογής βίαιης χρεοκοπίας ή εξόδου από το ευρώ, θα ήταν άμεσες και καταστροφικές για το ελληνικό νοικοκυριό, τις τράπεζες, αλλά και για την αξιοπιστία της χώρας μας, που μπορεί να μας έφερνε πάλι στα ίδια, δηλαδή σε μια ιδιότυπη οικονομική κηδεμονία από τον ίδιο ή άλλο μηχανισμό, έχοντας όμως πληρώσει ένα τεράστιο τίμημα ολόκληρη η ελληνική κοινωνία.

Υπενθυμίζω ότι, χωρίς τον μηχανισμό στήριξης, θα πηγαίναμε κατευθείαν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, χωρίς ευρωπαϊκή στήριξη. Αλλά ένα από τα μεγαλύτερα προγράμματα στήριξης που έχει δώσει ποτέ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είναι αυτό της Βραζιλίας, δηλαδή 30 δισεκατομμύρια δολάρια. Πού θα έβρισκε 110 δισεκατομμύρια ευρώ και άλλα τόσα περίπου, στο νέο πρόγραμμα που συζητείται;

Προσπάθησα λοιπόν να αφυπνίσω τους Ευρωπαίους εταίρους, για να μας στηρίξουν, ενώ ταυτόχρονα αγωνίστηκα για να αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας και κατεύθυνσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Στην αρχή, βρήκα πόρτες κλειστές, κανείς δεν μας άκουγε, κανείς δεν μας πίστευε, κανείς δεν πίστευε την Ελλάδα και τους Έλληνες. Τους είχαμε κοροϊδέψει για πολλοστή φορά, είχαμε πει και επισήμως ψέματα για το έλλειμμά μας.

Έδωσα μάχη για να στηθεί εκ του μηδενός ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης. Τη μάχη αυτή την κέρδισα, την κερδίσαμε, την κέρδισε η Ελλάδα, με την αξιοπιστία της, την κέρδισαν οι πολίτες αυτής της χώρας. Με ειλικρίνεια σας λέω, επίσης, ότι από τότε ξέραμε ότι το ελληνικό χρέος είναι δυσθεώρητο και δύσκολο να το διαχειριστούμε, με όποιο καλό πρόγραμμα και να είχαμε.

Γι΄ αυτό και σας λέω σήμερα – δεν θα μπορούσα να το πω χθες – ότι από τότε ξεκίνησαν μελέτες, προετοιμασίες και αθόρυβες διαπραγματεύσεις, για να φτάσουμε πρώτα απ’ όλα στη μείωση του επιτοκίου  και στην επιμήκυνση του θεσμικού δανείου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αυτό που τελικά καταφέραμε μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις τον Μάρτιο του 2011, δηλαδή πριν από δύο μήνες. Και αυτό έχει ως αποτέλεσμα, μόνο για το σκέλος του δανείου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να έχουμε μια ανάσα 48,5 δισεκατομμυρίων ευρώ μέχρι το 2015 και 4 δισεκατομμυρίων ευρώ μείωσης των επιτοκίων."

Το διακύβευμα σήμερα παραμένει το ίδιο: η χώρα να αποφύγει τη χρεοκοπία και να παραμείνει στο Ευρώ.

Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Η απόφαση για την «ανασυγκρότηση» του ΠΑΣΟΚ και η νέα αντίληψη περί συλλογικότητας


Μόλις πριν λίγες μέρες, σε άρθρο μας καταλήγαμε : Αν αποφασιστεί, όμως, να εφαρμοστεί η απόλυτη δημοκρατία στο κόμμα, αν τα όργανα και οι θεσμοί του κόμματος αρχίσουν να λειτουργούν θεσμικά, αν λειτουργήσουν πάνω από πρόσωπα, αν τεθούν ασφαλιστικές δικλίδες στις προσωπικές πολιτικές των στελεχών, αν ξεκαθαρίσει τη θέση του, σε ότι αφορά την ιδεολογική του ταυτότητα και τους στόχους, τότε ίσως πετύχει την "επανίδρυσή" του.

Χθες, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ  ανακοίνωσε την κατάργηση των οργάνων του κόμματος.
Η αναγκαιότητα μιας ριζικής οργανωτικής και πρωτίστως, πολιτικής και ιδεολογικής  αναζήτησης, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν.
Ο τρόπος. όμως, με τον οποίο αναγγέλθηκε και η επιχειρηματολογία που χρησιμοποίησε ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν, τουλάχιστον, αντιδημοκρατική.
Στον αντίλογο, ότι ο «τρόπος» αποτελεί απλά μια τυπική διαδικασία, απαντάμε ότι μας βρίσκει τελείως αντίθετους, γιατί αν το «ξεκίνημα» γίνεται με όρους που δεν συνάδουν στην δημοκρατική πρακτική για τη λειτουργία ενός σύγχρονου κόμματος, θα πυροδοτηθούν έντονες επιφυλάξεις για τους χειρισμούς στο μέλλον.

Τυπικά, η διαδικασία δεν μπορεί να προσβληθεί καταστατικά, διότι ο Βενιζέλος προχώρησε στην κατάργηση ζητώντας τις παραιτήσεις.

Όμως, σε ένα δημοκρατικό κόμμα, μια δημοκρατική διαδικασία θα προέβλεπε τα ακόλουθα  πολύ απλά:
Ο Πρόεδρος κάνει εισήγηση στο Πολιτικό Συμβούλιο. Το ΠΣ συγκαλεί το Εθνικό Συμβούλιο, στο οποίο τίθεται η πρόταση του ΠΣ προς έγκριση. Ταυτόχρονα, εισηγείται  τη στελέχωση της ΚΟΕΣ, την οποία εγκρίνει, επίσης, το ΕΣ. Δεν είναι δυνατόν επί μήνες να γίνεται συζήτηση για την ανάγκη συλλογικών ηγεσιών και στην πρώτη δοκιμασία να λειτουργεί ο πρόεδρος του κόμματος ως ο απόλυτος μέτοχος μιας ανώνυμης εταιρείας ή ως ένας παλαιοκομματικός αρχηγός κόμματος του μεσοπολέμου.

Αυτό, φυσικά, είναι το τυπικό μέρος. Υπάρχει και το ουσιαστικό, που ειπώθηκε από τη νέα ηγεσία. Είναι το ΠΑΣΟΚ σάπιο; Μας όλοι εσείς, οι πρωτοκλασάτοι δεν καταλάβατε ακόμη τίποτε; Μα τίποτε;

Εσείς ήσασταν που δεν θελήσατε ποτέ ένα κόμμα δημοκρατικό, γιατί δεν θα μπορούσατε να παίξετε τα προσωπικά παιχνιδάκια σας. Εσείς οι πρωτοκλασάτοι έπρεπε να αποφασίζετε ποιος θα είναι υποψήφιος Δήμαρχος ή υποψήφιος Βουλευτής, που θα σας βόλευε για την επανεκλογή σας και δεν επιτρέψατε την ανανέωση του στελεχιακού δυναμικού, εκτός αυτών που εσείς επιλέγατε.

Εσείς δεν επιτρέψατε να προχωρήσει το νέο εκλογικό σύστημα που πρότεινε ο Παπανδρέου γιατί δεν εξασφάλιζε με σιγουριά, τη δική σας προσωπική συνέχεια. Εσείς σαπίσατε, κυρίες και κύριοι, και εσάς βαρέθηκε η κοινωνία, όχι εμάς που αγωνιούσαμε την περασμένη Κυριακή για το μέλλον της χώρας και της παράταξης και όχι αν θα έχουμε πολιτική καριέρα αύριο.

Εσείς βγαίνατε στα δελτία ειδήσεων και αναιρούσατε ο ένας Υπουργός τον άλλον και όχι εμείς. Εσείς δεν θέσατε στα όργανα ποτέ ένα θέμα ουσιαστικής απόφασης αλλά απλά, θέλατε το κόμμα ως μηχανισμό υποστήριξης των δικών σας προσωπικών επιλογών και φιλοδοξιών.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, έκανε ένα λάθος. Μας έμαθε να πιστεύουμε στο «όλον ΠΑΣΟΚ». Αλλά τι σχέση έχουμε εμείς, με τις πρακτικές και τις λειτουργίες των Λιτζέρηδων, των Χροσοχοίδων, της Καιλή, της Αποστολάκη, της Βάσως  και όλων αυτών των μόνιμων της εξουσίας. που έχουν επί 40 χρόνια ανακηρυχθεί ως απαραίτητοι για την ενότητα του κόμματος. Ποια ενότητα σύντροφοι;  Συμβιβασμό των επιλογών μας για να βολευτούν-ικανοποιηθούν οι προσωπικές σας επιδιώξεις-φιλοδοξίες κάναμε τα τελευταία χρόνια.

Να αναφερθούμε στην διαπλοκή; Τυχαία καλούσαν τους συγκεκριμένους που παρουσιάζονταν στα κανάλια. Δεν ήταν και οι καλύτεροι στην εμφάνιση ή τον λόγο που να δικαιολογεί την αποκλειστικότητά τους! Τυχαία ο Χρυσοχοίδης πήγε στο Προστασίας του Πολίτη, λίγες βδομάδες πριν τις εκλογές; Ποιος το ζήτησε;

Εμείς ήμασταν που παίζαμε παιχνίδια με τα ΜΜΕ και τα συμφέροντα που υπηρετούν με μόνο αντάλλαγμα την προσωπική ανέλιξη μέσα από αυτά; Εμείς δίναμε πληροφορίες μέσω sms από τις συνεδριάσεις των οργάνων πριν ακόμη καν ολοκληρωθεί η συνεδρίαση;

Βγείτε όλοι σας να μας πείτε τα περιουσιακά στοιχεία όταν πρωτομπήκατε στην πολιτική και τα σημερινά σας περουσιακά στοιχεία. Το πραγματικό «ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ» όχι αυτό που συγκαλυμμένα καταθέτετε στη Βουλή.

Για να δούμε, λοιπόν, ποιος σάπισε; Εμείς που μας έπληξαν τα μέτρα, που χάσαμε ή εσείς που ακόμη δεν καταλάβατε τίποτε απολύτως.  Και σαν μην έγινε τίποτε, ο Βενιζέλος το μόνο που νομιμοποιεί είναι την ΚΟ. Εξακολουθεί δηλαδή, να υπάρχει ως ένα κοινοβουλευτικό κόμμα. Εμάς τη Βάση, τι μας θέλετε; Εσάς οι φράσεις «συμμετοχική δημοκρατία», «ανοιχτό κόμμα» σας προκαλούσαν αλλεργία. Γιατί απλά, δεν θέλετε κόμμα, δεν θέλετε παράταξη. Θέλετε προσωπικές στρατιές.

Επιμένουμε σε κάτι ακόμη. Κάνατε ως Υπουργοί και Υφυπουργοί (δεν ήσασταν και λίγοι) έργο; Αν κάνατε, γιατί μιλάτε με αυτόν τον τρόπο, απαξιώνοντας  την διετία; Αν δεν κάνατε, καλύτερα να εξηγήσετε στο λαό τι σας εμπόδισε, αντί να περιφέρεστε και να κατηγορείτε πότε το «σύστημα», πότε τα «συμφέροντα» αόριστα και πρώτα από όλα, βέβαια, τον Παπανδρέου.

Σύντροφε Βενιζέλο, μετά τη συνέντευξή σου στο ΜΕΓΑ, αμέσως κατάλαβες ότι η επίθεση στον Παπανδρέου δεν θα φέρει ψήφους, αλλά θα χάσεις. Γι αυτό, προφανώς, στη συνέχεια τα μαζέψες. Κάποιοι όμως, ανεγκέφαλοι πολιτικά, μιλούν ακόμη και σήμερα, για ποινικές ευθύνες του Παπανδρέου.

Συνεχίζουμε να επιμένουμε ότι δεν καταλάβατε τίποτε.

Αναδείξαμε όλους εσάς τους πρωτοκλασάτους, «διαχρονικά» εκπροσώπους μας στα οράματά μας, στα όνειρά μας, στις ελπίδες για την πατρίδα και την παράταξη. Αποτύχατε όλοι μαζί γιατί έχετε γίνει ένα κλαμπ προσωπικών συμφερόντων στο όνομα των δικών μας ονείρων.

Σαπίσατε εσείς, όλοι μαζί, και όχι η οργάνωση, τα μέλη και οι φίλοι που συνεχίζουν ακόμη να έχουμε οράματα και ελπίδες.

Ο Βενιζέλος και η παρέα του έχουν μια τελευταία ευκαιρία. Αν η ΚΟΕΣ είναι απλά μια επιλογή στρατών, τότε εμείς θα πρέπει να κάνουμε τις δικές μας επιλογές.

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Τηλεφωνική επικοινωνία Προέδρου Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γιώργου Α. Παπανδρέου, με τον Πρόεδρο της Γαλλίας, Francois Hollande

Ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γιώργος Α. Παπανδρέου, είχε σήμερα τηλεφωνική επικοινωνία με τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο της Γαλλίας, Francois Hollande. Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, συνεχάρη τον Francois Hollande για την νίκη του στις εκλογές και του εξέφρασε τις ευχές του για επιτυχία στο έργο του. Κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας τους, αντάλλαξαν απόψεις για τις εξελίξεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

12 επικίνδυνα αντιμνημονιακά ψέμματα - και η πολύ πικρή αλήθεια...


Ψέμμα Πρώτο
Όπου έχει αναλάβει το ΔΝΤ βύθισε την οικονομία στην ύφεση. Το ΔΝΤ απότις 20 χώρες που έχει χρηματοδοτήσει οι 13 αναπτύχθηκαν και οι 2 τώρα βρίσκονται στους G20 (Τουρκία, Βραζιλία). Ο άλλες 7 απλά δεν εφάρμοσαν το σταθεροποιητικό πρόγραμμα (βλέπε Ελλάδα). Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι της Αγγλίας το 1979 που μπήκε στο ΔΝΤ και εφαρμόζοντας πολιτικές απελευθέρωσης της αγοράς, γνώρισε την μεγαλύτερη ανάπτυξη της ιστορίας της.

Ψέμμα Δεύτερο
Θα μπορούσαμε να χρηματοδοτηθούμε από την Ρωσία. Όχι μόνο δενεπιβεβαιώθηκε ποτέ αυτό, αλλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι η Ρωσία είναι από τα μέλη του ΔΝΤ που έφερε αντίρρηση για το ύψος της βοήθειας προς την Ελλάδα σαν μη συμφέρουσα επένδυση. Η περίπτωση της Λευκορωσίας είναι χαρακτηριστική, ενώ βγήκε από τις αγκάλες του ΔΝΤ, στράφηκε σε δανεισμό στη Ρωσία, η οποία της δάνεισε λιγότερα με μεγαλύτερο επιτόκιο και με επαχθέστερους όρους όπως το ξεπούλημα όλων των υποδομών τους σ΄ αυτήν. Δείγμα των προθέσεων της είναι ότι αρνείται να πουλήσει πετρέλαιο επί πιστώσει στα ελληνικά Διυλιστήρια, δηλ. σε κερδοφόρες και φερέγγυες επιχειρήσεις. Και για να δείξουμε το ανεδαφικό του παραπάνω ισχυρισμού, η Ρωσία θα μπορούσε να αγοράσει ελληνικά ομόλογα από την ελεύθερη αγορά, απλά δεν το ΄κανε.

Ψέμμα Τρίτο
Θα μπορούσαμε να χρηματοδοτηθούμε από την Κίνα. Αυτό είναι το δεύτερο σκέλος της πλάνης ότι αρνηθήκαμε να αναλάβει το χρέος μας η Κίνα και οι προδότες πολιτικοί μας, μας έριξαν στην μέγγενη του ΔΝΤ. Η Κίνα όπως και η Ρωσία, όπως είπαμε θα μπορούσαν να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα από την ελεύθερη αγορά, χωρίς να υπάρχει διακρατικήσυμφωνία. Δεν το έκαναν γιατί απλά δεν ρισκάρουν τα λεφτά τους σε μια αναξιόπιστη οικονομία. Πρέπει να γνωρίζουν οι μυθοπλάστες της ελληνικής πραγματικότητας ότι η Κίνα έχει δικό της οίκο αξιολόγησης, ο οποίος υποβαθμίζει συνεχώς την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδος. Με λίγα λόγια, όχι δεν θέλει να μας δανείσει, αλλά συμβουλεύει και τους άλλους να μην το κάνουν. Είναι πράγματι αφελείς αυτοί που πιστεύουν, πως η Κίνα θα αναλάμβανε το χρέος μας για να περνούν οι Έλληνες καλά, όταν από τα αποθεματικά της δεν τροφοδοτεί ανάγκες του δικού της λαού;

Ψέμμα Τέταρτο
Οι δανειστές μας είναι στυγνοί τοκογλύφοι. Αυτοί που δανείζουν, μας δανείζουν για να κερδίσουν, αυτό είναι ξεκάθαρο. Το ύψος του επιτοκίου είναι ανάλογο του ρίσκου που παίρνουν. Ας δούμε λοιπόν τι αναλογία επιτοκίου -ρίσκου υπάρχει. Το επιτόκιο -ρίσκο που θα έβαζαν οι αγορές για να δανείσουν τη χώρα μας (spreads) κυμαίνονταν πάνω από 20%. Δηλ. απαγορευτικό. Το επιτόκιο δανεισμού που έλαβε η Ελλάδα από τον μηχανισμό στήριξης για το πρώτο μνημόνιο ήταν 4-5% και για το δεύτερο μνημόνιο 3,6%, όταν τα επιτόκια στην ελεύθερη αγορά έφταναν το 30%. Ποιος λοιπόν είναι ο στυγνός τοκογλύφος, όταν τα επιτόκια της Ιταλίας και της Ισπανίας κυμαίνονται στο 6-7%;

Ψέμμα Πέμπτο
Η Γερμανία δανείζει την Ελλάδα με σκοπό να ελέγξει την οικονομία της και να αγοράσει τα πάντα έναντι πινακίου φακής. Στον ισχυρισμό αυτόν θα αντιτάξω το ερώτημα , γιατί η Γερμανία δεν άφησε την Ελλάδα να χρεοκοπήσει και να αγοράσει τα πάντα φτηνότερα και χωρίς ρίσκο; Γιατί τα δεκάδες δις που εκταμιεύονται από τους κρατικούς προϋπολογισμούς των εταίρων μας και δη της Γερμανίας δεν επενδύονται σε ασφαλέστερα σημεία του πλανήτη(Βαλκάνια, Μεσόγειο) και επενδύονται στην Ελλάδα; Στον μηχανισμό στήριξης συμμετέχουν όλες οι χώρες της ευρωζώνης. Γιατί αυτή η πολεμική μόνο για τους Γερμανούς και όχι για τους Ολλανδούς, Φιλανδούς, Κύπριους κλπ; Προφανώς όλα εντάσσονται στα συμφέροντα κάθε χώρας και της ευρωζώνης γενικότερα. Κανένας δεν χαρίζει και κανένας δεν θέλει να χάσει. Αλλά η προσπάθεια διάσωσης της χώρας μας ευνοεί πρωτίστως εμάς και κατ΄ επεκτασιν τους εταίρους μας.

Ψέμμα Έκτο
Η Γερμανία δανείζει την Ελλάδα για να στηρίξει τις εξαγωγές της. Είναι τουλάχιστον αστείο να πιστεύει κάποιος ότι μια αγορά 10εκ κατοίκων μπορεί να στηρίξει την ανάπτυξη μιας χώρας 80εκ. Στο γενικό σύνολο των εξαγωγών της Γερμανίας, η Ελλάδα κατέχει το 0,7%. Δηλ περίπου 6 δισ. το χρόνο όταν το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών είναι 34 δισ. Αντίστοιχα η Πορτογαλία εισάγει περίπου 8δις από την Γερμανία και δεν αναλώνεται σε τέτοιες ανόητες κατηγορίες, όπως και η Ιρλανδία που εξάγει, αντί να εισάγει, στη Γερμανία 11δις το χρόνο δεν σκέφτηκε κανείς να πει ότι η Γερμανία δεν πρέπει να δανείσει την Ιρλανδία; Άρα τα προβλήματα κάθε χώρας δεν έχουν να κάνουν με τις εξαγωγές της Γερμανίας στις χώρες αυτές, αλλού είναι τα προβλήματα.

Ψέμμα Έβδομο
Η Γερμανία μας δανείζει για να αγοράζουμε εξοπλιστικά προγράμματα από αυτήν. Μετέωρος ο ισχυρισμός και ανατρέψιμος μέσω των αριθμών. Η Ελλάδα δαπανά κάθε χρόνο περίπου 2δις ευρώ για εξοπλισμούς από τους οποίους μόνο το 20% αφορά την Γερμανία δηλ. 400εκ ευρώ το χρόνο. Το ερώτημα είναι, ασχέτως αν χρειάζονται η όχι, ότι δημιουργούνται φαντάσματα και πλασματικοί εχθροί όταν οι εκροές χρημάτων από την Γερμανία στην Ελλάδα είναι πολλαπλάσιες των εισροών. Θα καταγράψω ένα νούμερο από μελέτη της EUROBANK ότι τα χρήματα που έχουν δοθεί στην Ελλάδα μόνο μέσω επιδοτήσεων τα τελευταία 30 χρόνια είναι 203 δις, τα περισσότερα από τα οποία είναι από τις καταβολές των φορολογούμενων γερμανών πολιτών. Οι επιδοτήσεις δεν δόθηκαν στην Ελλάδα από συμπάθεια αλλά από μια διευρυμένη αντίληψη του συμφέροντος των χωρών αυτών στο πλαίσιο της ΕΕ. Το πώς αξιοποιήθηκαν οι πόροι αυτοί από την Ελλάδα είναι ζήτημα μιας άλλης συζήτησης.

Ψέμμα Όγδοο
Το μνημόνιο κατέστρεψε τη χώρα. Η χώρα ήταν κατεστραμμένη πριν το μνημόνιο. Το μνημόνιο ήταν μια διακρατική συμφωνία με όρους δανεισμού. Σε γενικές γραμμές προσανατολιζόταν στη μείωση των δημοσίων δαπανών, στις ιδιωτικοποιήσεις, στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στην επιτάχυνση διαρθρωτικών αλλαγών τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. (μείωση δημοσίων υπαλλήλων, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, κλπ) Η κυβέρνηση που διαχειρίσθηκε το μνημόνιο δεν μείωσε δραστικά τις δημόσιες δαπάνες και τις σπατάλες του κράτους, δεν έκανε ούτε μια ιδιωτικοποίηση, δεν κατάφερε να πατάξει την φοροδιαφυγή, δεν έκλεισε άχρηστους δημόσιους οργανισμούς , δεν άνοιξε τα κλειστά επαγγέλματα, και αντ΄ αυτού μείωσε μισθούς και συντάξεις οριζόντια και έβαλε φόρους σε ότι κινείται ή δεν κινείται. Αποτέλεσμα αυτού η ύφεση να παγιωθεί και να χρειαστεί δεύτερο μνημόνιο πιο σκληρό. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι επί δυο χρόνια αυτοί που διαμαρτύρονταν να μην εφαρμοστεί το μνημόνιο, το κατάφεραν στο ακέραιο. Τώρα διαδηλώνουν ότι η εφαρμογή του έφταιγε που καταρρέει η χώρα. Είναι σε σύγχυση ή την επιδίωκαν;

Ψέμμα Ένατο
Tα λεφτά τα έφαγαν οι πολιτικοί μαζί με τα κρατικοδίαιτα λαμογια. Σωστό! Αλλά. Από τα 100 ευρω που δαπανά το ελληνικό κράτος το 70% πηγαίνει σε μισθούς και συντάξεις, το 20% σε τοκοχρεολύσια και ένα 10% σε δραστηριότητες δημοσίων επενδύσεων. Σ΄αυτό το 10% κρύβεται η διαπλοκή και το πάρτι με τις μίζες ημετέρων. Αν όμως το αναλύσεις λογιστικά στο σύνολο των δαπανών η διαφθορά δεν ξεπερνά το 1,5% και σε καμιά περίπτωση δεν αντιστοιχεί στο δημόσιο χρέος των 360δις. Το πρόβλημα είναι ξεκάθαρο ότι δαπανούσαμε κάθε χρόνο 30δις παραπάνω από αυτό που παράγαμε. Κάθε ευρώ που έμπαινε στη χώρα έβγαινε με την αγορά εισαγόμενων προϊόντων. Αν μας χάριζε κάποιος ολόκληρο το χρέος σε 10 χρόνια θα βρισκόμασταν στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.

Ψέμμα Δέκατο
Χρεωκοπία αντί μνημόνιο 2. Το μνημόνιο 2 φέρνει ύφεση και εξασφαλίζει μόνο τους δανειστές μας. Ο.Κ. Η χρεωκοπία και αυτή εξ ορισμού θα φέρει ύφεση. Άρα τι διαλέγουμε; Με το μνημόνιο 2 η χώρα μπαίνει σε μακροχρόνια ύφεση μένοντας όμως στην Ευρώπη, στο ευρώ και με πληθωρισμό 2,5%. Αν όμως χρεοκοπήσει η χώρα βγαίνει από το ευρώ χωρίς ρευστότητα, με αλλαγή νομίσματος και με πληθωρισμό άνω του 20%. Και ρωτώ, σε ποια από τις δυο περιπτώσεις υπάρχουν προοπτικές ανάπτυξης; Το να κατηγορούμε κάτι δεν σημαίνει ότι η άλλη επιλογή είναι καλύτερη.

Ψέμμα Ενδέκατο
Να πάμε στην δραχμή και να αναπτυχθούμε μόνοι μας. Η προοπτική της δραχμής δεν μας κάνει ανεξάρτητους από τους πιστωτές μας αλλά εξαρτημένους για πολλά χρόνια από την φτώχια. Φαντάζει εφιαλτικό οι καταθέσεις όλων μας να μετατραπούν σε δραχμές που με την ιλιγγιώδη αύξηση του πληθωρισμού θα εκμηδενισθούν, το δημόσιο χρέος θα πολλαπλασιασθεί, τα στεγαστικά δάνεια θα είναι αδύνατον να αποπληρωθούν, η ακρίβεια και η ανεργία, και οι ελλείψεις σε βασικά προϊόντα επιβίωσης, θα πυροδοτήσουν τεράστια κοινωνικά προβλήματα(εγκληματικότητα, πορνεία, παραοικονομία κ.α) για το λόγο αυτό η μόνη λύση είναι η ασπίδα του ευρω, να μας δώσει την δυνατότητα να έχουμε την απαιτούμενη οικονομική σύγκλιση με τις εύρωστες χώρες της ευρωζωνης

Ψέμμα Δωδέκατο
Το χρέος είναι απεχθές, και να μην το πληρώσουμε. Απεχθές λέγεται το χρέος που δημιουργείται από απολυταρχικά καθεστώτα, όταν ο εκάστοτε δικτάτορας λαμβάνει δάνειο για δικό του πρόσοδο και δεν φθάνει ποτέ στον λαό. Στην περίπτωση μας όμως είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα, τα δάνεια χορηγήθηκαν για επιδοματική πολιτική, διορισμούς, συντάξεις και κατασπαταλήθηκαν σε διάφορες ορατές δαπάνες του κράτους. Άρα η άποψη του δεν πληρώνω χαρακτηρίζεται από λαϊκίστικη έως δολίως παραπληροφόρηση των πολιτών. Πηγή:www.capital.gr

Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

Από τον συντηρητικό Ευρωπαϊκό χειμώνα στην προοδευτική άνοιξη


Άρθρο του Γιώργου Α. Παπανδρέου: ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΝΟΙΞΗ

Δύο ολόκληρα χρόνια παλεύαμε ως ελληνική κυβέρνηση ουσιαστικά μόνοι μέσα σε ένα συντριπτικά συντηρητικό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Σήμερα, Ελλάδα και Γαλλία μπορούν να μπουν στην πρωτοπορία της αλλαγής πολιτικής στην Ευρώπη. Αλλαγή πολιτικής, που συνδυάζει την δημοσιονομική υπευθυνότητα με την επένδυση στην πράσινη ανάπτυξη. Αυτό που το ΠΑΣΟΚ λέει εδώ και χρόνια. Σήμερα, λοιπόν, που οι προτάσεις μας δικαιώνονται, την ώρα που η Ευρώπη αλλάζει σελίδα, η Ελλάδα χρειάζεται και πάλι πρώτο το ΠΑΣΟΚ.

Ποτέ δεν ήμουν άνθρωπος της λογικής «εγώ τα έλεγα». Αλλά κάποια πράγματα πρέπει, επιτέλους, να ειπωθούν με το όνομά τους.

Στις 30 Οκτωβρίου 2009, στο πρώτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στο οποίο συμμετείχα ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας, είχα πει:

«Η πρόταση που κατέθεσα εγώ προσωπικά, εκ μέρους της Ελληνικής Κυβέρνησης, είναι να συνδέσουμε την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης με την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Δηλαδή, να βρεθούν νέες επενδύσεις, που θα αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση, αλλά θα είναι επενδύσεις, στην προσπάθεια της ανθρωπότητας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των χωρών μας, να μεταβούν σε μια πράσινη οικονομία, έτσι ώστε να είναι και βιώσιμη, που θα έχει ως αποτέλεσμα να αναπτυχθούν οι οικονομίες μας, για να μπορούμε να έχουμε και αντιμετώπιση της ύφεσης, αλλά και των μεγάλων ελλειμμάτων, που πολλές φορές δημιουργούνται σε πάρα πολλά κράτη, ειδικά λόγω αυτής της ύφεσης που έχουμε σήμερα. Σε αυτό, έκανα μία συγκεκριμένη πρόταση, χθες, για νέα χρηματοδοτικά εργαλεία, όπως είναι ο φόρος επί των συναλλαγών, ή αλλιώς, όπως παλαιότερα είχε ονομαστεί Τobin tax, φόρος του Tobin».

Στις 11 Δεκεμβρίου 2009, στη συνέντευξη τύπου μετά από ακόμη ένα Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, είχα πει:

«Εμείς επίσης τονίσαμε και ξανασυζητήθηκε το θέμα των νέων και πιο καινοτόμων τρόπων χρηματοδότησης για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, αλλά βεβαίως και της μεταφοράς πλούτου προς τις αναπτυσσόμενες χώρες, όπως είναι το λεγόμενο transaction tax, ο φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, ή τα πράσινα ομόλογα, ή επίσης ο φόρος στο διοξείδιο του άνθρακα, το carbon tax. Επιβεβαιώθηκε ότι η Επιτροπή δουλεύει πάνω σε αυτές τις προτάσεις...»

Και είχα συμπληρώσει σε σχέση με την Ελλάδα:

«Αυτά που κάνουμε εμείς είναι βαθύτερα και θα είναι και μακροχρόνια, προς όφελος της βιωσιμότητας της ελληνικής οικονομίας. Γιατί το να κόψεις σήμερα το μισθό ή τη σύνταξη, δεν δημιουργεί βιωσιμότητα στην ελληνική οικονομία. Δεν απαντά στο πραγματικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Το τονίζω αυτό. Να φύγουμε απ' αυτή την ιδεοληψία. Υπάρχουν άλλα προβλήματα που έχει η χώρα μας και αυτά είναι που πρέπει να χτυπήσουμε. Το λέω, είναι πιο δύσκολα, πιο σκληρά κατ' εμέ, αλλά πιο δίκαια και πολύ πιο σημαντικά για το μέλλον της χώρας μας».


Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Η αντιπαράθεση Τσίπρα με Χρυσή Αυγή και στο βάθος οι επιθέσεις Τσίπρα στον Παπανδρέου


Σε μια αντιπαράθεση του Τσίπρα με την Χρυσή Αυγή, σαφώς κάθε προοδευτικός άνθρωπος δεν μπορεί να μην συνταχθεί με τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής και των ακροδεξιών κομμάτων, γενικότερα, είναι ένα φαινόμενο που χρειάζεται συστηματική, οργανωμένη και επί της ουσίας ανάλυση.

Για να γίνει όμως, πιστευτός ο κίνδυνος για τη Δημοκρατία από την αύξηση της επιρροής των ακροδεξιών πρέπει εκείνος, ο οποίος αναφέρεται στον κίνδυνο αυτό, να μην είναι, γενικά, της υπερβολής και της ισοπέδωσης.

Και ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και ήταν και είναι ισοπεδωτικός. Και δεν αναφερόμαστε στο γεγονός ότι δεν ήταν κατηγορηματικά απέναντι στη βία ενάντια σε πολιτικούς , ούτε στο ότι σιγοντάρισε για ψηφοθηρικούς και μόνο λόγους, απολίτικες ομάδες του τύπου ,,δεν πληρώνω,,.. Θυμίζουμε ότι ο Τσίπρας είχε αποκαλέσει τον Γιώργο Παπανδρέου, πριν ένα χρόνο περίπου, Πινοσέτ.
Για την ιστορία, ο Αουγκούστο Πινοσέτ ήταν δικτάτορας της Χιλής που κατέλαβε την εξουσία με στρατιωτικό πραξικόπημα ανατρέποντας την εκλεγμένη σοσιαλιστική κυβέρνηση του Αλιέντε.

Τα θύματα της δικτατορίας του Πινοσέτ στη Χιλή ξεπερνούν συνολικά τα 40.000. Οι αριθμοί αφορούν τους φυλακισθέντες και βασανισθέντες της 17χρονης χιλιανής χούντας (1973-1990), ενώ ο επίσημος αριθμός νεκρών και εξαφανισθέντων ανέρχεται σε 3.065.

Τι σχέση μπορεί να έχει, λοιπόν, ο Παπανδρέου με τον Πινοσέτ ;

Ήξερε συνεπώς, η ελληνική κοινωνία ότι η συγκεκριμένη κατηγορία του Τσίπρα ήταν από υπερβολική μέχρι και συκοφαντική. Ελάχιστοι την υιοθέτησαν και γι αυτό ως σύνθημα δεν επικράτησε. Όταν, λοιπόν, ο Τσίπρας σήμερα αναφέρεται στους κινδύνους της Χρυσής Αυγής δεν θα είναι λίγοι αυτοί που θα αναρωτηθούν αν οι κίνδυνοι είναι υπερβολικοί ακόμη και συκοφαντικοί. Ιδιαίτερα, οι νέοι σε ηλικία πολίτες, που δεν έχουν ζήσει δικτατορίες, αυταρχικά καθεστώτα και σήμερα έχουν συνταχθεί με την Χρυσή Αυγή, ποιο λόγο έχουν να πιστέψουν και να προβληματιστούν από τις δηλώσεις Τσίπρα όταν πριν ένα χρόνο μιλούσε με τόσο μεγάλη άνεση εις βάρος του, τότε Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ενώ γνώριζαν ότι τουλάχιστον αυτή η κατηγορία ήταν μια λάσπη και σπίλωση προσώπου.