Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου στη Σύνοδο του Συμβουλίου για το Μέλλον της Ευρώπης


Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, θα μιλήσει αύριο, Δευτέρα 29 Οκτωβρίου, στη Σύνοδο του Συμβουλίου για το Μέλλον της Ευρώπης, την οποία διοργανώνει το Institute on Governance Nicolas Berggruen, στο Βερολίνο (29-30 Οκτωβρίου), με θέμα:
Το επόμενο βήμα προς την πολιτική ένωση: Θεσμοί και λαϊκή νομιμοποίηση
(The Next Step Toward Political Union: Institutions and Popular Legitimacy)

Στη συνάντηση συμμετέχουν μεταξύ άλλων:
Pierre Moscovici, Minister of Finance for France
Wolfgang Schäuble, Minister of Finance for Germany
Martin Schulz, President of European Parliament
Frank-Walter Steinmeier, Leader of Bundestag, SPD
Peer Steinbrück, Deputy Chair of SPD
Ursula von der Leyen, Federal Minister of Labor and Social Affairs, Germany
Felipe Gonzalez, former Prime Minister of Spain
Guy Verhofstadt, former Prime Minister of Belgium
Helmut Schmidt, former Chancellor of Germany
Gerhard Schröder, former Chancellor of Germany
Tony Blair, former Prime Minister of the U.K.
Matti Vanhanen, former Prime Minister of Finland
Franz Vranitzky, former Chancellor of Austria
Joschka Fischer, former Foreign Minister of German
Jean-Claude Trichet, former Chairman of the ECB
Shaukat Aziz, former Prime Minister of Pakistan
Nicolas Berggruen, Chairman, Nicolas Berggruen Institute
Pascal Lamy, Director General of the WTO
Jacques Attali, founding president, ERBD
Max von Bismarck, CEO Skybridge Capital
David Bonderman, founder TPG Capital
Juan Luis Cebrián, Chairman of El Pais and CEO, PRISA
Nathan Gardels, Senior Advisor, Nicolas Berggruen Institute
Anthony Giddens, Professor Emeritus London School or Economics
Otmar Issing, President of the Center for Financial Studies
Jakob Kellenberger, former State Secretary of Foreign Affairs, Switzerland
Scott Malcomson, Director of Communications, Nicolas Berggruen Institute
Alain Minc, President, A.M. Conseil
Dawn Nakagawa, Executive Director, Nicolas Berggruen Institute
Christine Ockrent, Columnist and writer
Jean Pisani-Ferry, Director of Bruegel
Peter Sutherland, former European Commissioner, Chairman, Goldman Sachs Int’l
Laura Tyson, former Clinton Economic Advisor
Philipp Missfelder, Member of the German Bundestag
Otmar Issing, Former Member, European Central Bank
Marek Belka, President of the Central Bank of Poland
David Bonderman, Founder TPG Capital
Eric Schmidt, Executive Chairman, Google

Επίσης, ο Γιώργος Παπανδρέου, συμμετείχε και μίλησε την Τετάρτη 24 Οκτωβρίου, στη Ζυρίχη, σε εκδήλωση που διοργανώθηκε από την Credit Suisse για επενδυτές, με θέμα: "Διδάγματα της Ευρωπαϊκής κρίσης και πως θα επηρεάσει την παγκόσμια οικονομία".
Στην ομιλία του, αναφέρθηκε στις μεγάλες προσπάθειες που έχουν καταβάλει οι Έλληνες τα τελευταία τρία χρόνια, τα μεγάλα βήματα που έχουν γίνει και τα πρωτόγνωρα αποτελέσματα που έχουν υπάρξει, ενώ αντέκρουσε τα αναληθή επιχειρήματα που βρίσκονται πίσω από στερεότυπα που αφορούν τους Έλληνες, παρουσιάζοντας σειρά στοιχείων από διεθνείς Οργανισμούς, μεταξύ των οποίων και του ΟΟΣΑ, που αποκαθιστούν την πραγματικότητα και την αλήθεια, θετική για την εργατικότητα των Ελλήνων και τις μεταρρυθμίσεις που έγιναν τα τελευταία τρία χρόνια.
Τόνισε παράλληλα ότι, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας αποτελούν κρίσιμη παράμετρο για επενδύσεις στη Ελλάδα του αύριο, και αναφέρθηκε σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας που προσφέρουν σημαντικές δυνατότητες για επενδύσεις.
Ανέδειξε τις αδυναμίες της ΕΕ στη αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά και τις συστημικές αδυναμίες που παρουσιάζει το Ευρωπαϊκό εγχείρημα, υπογραμμίζοντας την ανάγκη να προωθηθούν άμεσα αλλαγές στο Ευρωπαϊκό οικοδόμημα και την Ευρωζώνη.
Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στην ανάγκη να υιοθετηθούν μεγάλες αλλαγές και να προωθηθούν κενοτόμες πολιτικές από όλους τους μεγάλους διεθνείς Οργανισμούς αλλά και κέντρα αποφάσεων μεταξύ των οποίων και το G20, με στόχο την ρύθμιση και των έλεγχο των αγορών αλλά και την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και των φορολογικών παραδείσων.

Τέλος, ο Γιώργος Παπανδρέου, συμμετείχε στην συνεδρίαση της Διεθνούς Επιτροπής για την πολιτική κατά των Ναρκωτικών, η οποία πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου, στη Βαρσοβία.
Στη συνεδρίαση συζητήθηκε η ανάγκη να υπάρξουν διεθνώς άμεσα αλλαγές στις πολιτικές για τα ναρκωτικά, με βάση και την αξιολόγηση συγκεκριμένων πολιτικών που υιοθετήθηκαν και υλοποιήθηκαν σε διάφορες χώρες του κόσμου (Πορτογαλία, Ελβετία, Πολιτείες των ΗΠΑ, Ολλανδία κα).
Ιδιαίτερη συζήτηση έγινε για τον τρόπο αντιμετώπισης του εμπόρου ναρκωτικών σε σχέση με τον χρήστη. Κοινή άποψη της Επιτροπής, όπως και του Γιώργου Παπανδρέου, είναι ότι ο χρήστης δεν μπορεί να τιμωρείται και ιδιαίτερα με φυλάκιση. Ο λεγόμενος "πόλεμος κατά των ναρκωτικών" που κήρυξε η Αμερική προ δεκαετιών έχει αποτύχει. Αντί να μειώσει τη χρήση ναρκωτικών, έχει προκαλέσει βία, εξάπλωση ασθενιών, όπως του aids και της υπατίτιδας, θανάτους, παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη μιας ισχυρής μαφίας που προωθεί το ναρκεμπόριο.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος είναι μέλος της Επιτροπής, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο γεγονός ότι, πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη πως υπάρχει και η παράμετρος της υπονόμευσης της Δημοκρατίας και των θεσμών της από το χρήμα που προέρχεται από το εμπόριο των ναρκωτικών, αλλά και η πορεία αυτού του χρήματος προς φορολογικούς παραδείσους που παραμένουν αναξέλεγκτοι.
Στη συνεδρίαση της Επιτροπής υιοθετήθηκε κείμενο θέσεων αλλά και προτάσεων, με το οποίο θα κληθούν κυβερνήσεις και οργανισμοί να συζητήσουν και να προωθήσουν άμεσα αλλαγές.
Στην Επιτροπή συμμετέχουν μεταξύ άλλων, οι πρώην πρόεδροι της Κολομβίας, Σέζαρ Γκαβίρια, του Μεξικού, Ερνέστο Ζεντίγιο, της Βραζιλίας, Φερνάντο Ενρίκε Καρντόσο και της Πολωνίας, Αλεξάντερ Κβασνιέφσκι.

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Ανακοίνωση Γιώργου Παπανδρέου για τη λίστα Λαγκαρντ


Από το γραφείο του Γιώργου Α. Παπανδρέου εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:

Πάγια θέση του Γιώργου Α. Παπανδρέου, την οποία υποστηρίζει με κάθε ευκαιρία στα Όργανα της ΕΕ, σε διεθνείς Οργανισμούς και εκδηλώσεις, αλλά και στις συναντήσεις που έχει με θεσμικούς παράγοντες σε ολόκληρο τον κόσμο, είναι ότι, απαιτείται να ληφθούν άμεσα αποφάσεις για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και τον έλεγχο των φορολογικών παραδείσων, αφού εκτός των οικονομικών εγκλημάτων που διαπράττονται, οι πολίτες όχι μόνο στερούνται σημαντικών πόρων αλλά και καλούνται να καλύψουν το έλλειμμα στους προϋπολογισμούς. Και όπως επανειλημμένα έχει τονίσει, μεγάλη ευθύνη για το κενό δίκαιης ρύθμισης αυτού του κορυφαίου θέματος έχει και η ΕΕ, όπως και οι συμμετέχοντες στο G20.

Η προσπάθεια ορισμένων, να καταστήσουν τη γνωστή σαν "λίστα Λαγκάρντ" αντικείμενο συναντήσεων του τότε Πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, με εκπροσώπους τραπεζών, θα μπορούσε να πει κανείς ότι στερείται σοβαρότητας, αν πίσω από αυτήν δεν υπήρχε μια επιχείρηση προκειμένου οι αυτονόητες δραστηριότητες ενός Πρωθυπουργού να καταστούν αντικείμενο μιας ανυπόστατης σεναριολογίας, με στόχο την επίτευξη πολιτικών εντυπώσεων και την μικροκομματική εκμετάλλευση.

Μοναδικό μέλημα του Γιώργου Παπανδρέου, ήταν και είναι η μάχη για τη σωτηρία και την αλλαγή της χώρας, σε αντίθεση με όσους σήμερα ασκούν απαράδεκτη κριτική και μάλιστα εκ του ασφαλούς.


Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Παπανδρέου: Ο Ρουμελιώτης είδε μόνο την μια πλευρά της αλήθειας

Από κρυφή κάμερα η συνομιλία Παπανδρέου με Ελληνίδα φοιτήτρια, όπου ο πρώην πρωθυπουργός απαντά και για τα όσα έχει ισχυριστεί ο Παν. Ρουμελιώτης στο βιβλίο του, κάνει το γύρο του διαδικτύου. Ο Γιώργος Παπανδρέου υποστηρίζει ότι: «Ναι, ο κ. Ρουμελιώτης ήξερε ότι κάποιες χώρες ήταν εναντίον στο Πρόγραμμα και κάποιοι στο ΔΝΤ ήταν εναντίον αλλά δεν ήξερε την άλλη όψη της ιστορίας...δεν έκανε αυτός τις διαπραγματεύσεις με την Μέρκελ, δεν διαπραγματεύτηκε με τους άλλους».
Φυσικά, οι τίτλοι που ακολουθούν το δημοσίευμα  δεν συνάδουν με  τα όσα ακούγονται στο βίντεο. Ο Γιώργος Παπανδρέου εξακολουθεί να παραμένει για κάποιους στο στόχαστρο, όσο κι αν η πολιτική και οι επιλογές του δικαιώνονται καθημερινά.
Διαβάστε το ενδιαφέρον σχόλιο από smart post:
http://www.smartpost.gr/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BC%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%B5/

δείτε το βίντεο στο iefimerida http://www.iefimerida.gr/news/73506/%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%BF%CF%85-%CE%AE%CE%BE%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%8C%CF%84%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B2%CE%B3%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%B1-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AE-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Τα συμπεράσματα δικά σας

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Συναντήσεις Παπανδρέου στο Τόκιο


Γραφείο Γιώργου Α. Παπανδρέου —Tόκιο, Ιαπωνία, 12 Οκτωβρίου 2012


Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, στο περιθώριο του Συνεδρίου της Barclays για τις αναπτυσσόμενες χώρες, στο Τόκιο, συναντήθηκε μεταξύ άλλων με:

- Τον επικεφαλής του Eurogroup, Jean-Claude Juncker, με το οποίο συζήτησαν τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη. Ο Γιώργος Παπανδρέου επανέλαβε την σταθερή θέση του σύμφωνα με την οποία πρέπει να δοθεί περισσότερος χρόνος στην Ελλάδα για την υλοποίηση του προγράμματος προσαρμογής και την προώθηση των αναγκαίων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που θα καταστήσουν βιώσιμη και την οικονομία της, διαφυλάσσοντας παράλληλα την κοινωνική συνοχή που έχει δεχθεί ισχυρά πλήγματα από την ένταση των δημοσιονομικών μέτρων,

- Τον επικεφαλής οικονομολόγο του ΔΝΤ, Olivier Blanchard, με τον οποίο συζήτησε τις εξελίξεις στην οικονομία διεθνώς, την Ευρωζώνη και την Ελλάδα και τον ενημέρωσε για τις θέσεις της χώρας σχετικά με την αντιμετώπιση της κρίσης αλλά και την ανάγκη παροχής περισσότερου χρόνου σε συνδυασμό με την προώθηση μεταρρυθμίσεων και την άμεση ανάγκη επενδύσεων στην Ελλάδα. Επισήμανε ότι, απαιτείται κλίμα σταθερότητας, εμπιστοσύνης μεταξύ της Ελλάδας και των εταίρων της και αλλαγή στον τρόπο προσέγγισης στην αντιμετώπιση της κρίσης εκ μέρους των εταίρων μας, υπογραμμίζοντας ότι, η Ελλάδα έχει κάνει ήδη πολλά και ότι αυτό θα πρέπει να εκτιμηθεί. Εξάλλου, σήμερα αρκετές χώρες ταλανίζονται όχι μόνο από τα δικά τους προβλήματα, αλλά και από τα συστημικά προβλήματα της Ευρωζώνης. Έμφαση έδωσε στην ανάληψη πρωτοβουλιών και την λήψη αποφάσεων για την ρύθμιση και τον έλεγχο των χρηματοπιστωτικών αγορών,

- Τον πρώην Πρωθυπουργό και Ηγέτη του κόμματος της Κεντροαριστεράς της Ιαπωνίας, Yukio Hatoyama, με τον οποίο αντάλλαξαν απόψεις σχετικά με τις δυνατότητες περαιτέρω οικονομικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών και ειδικότερα τις προοπτικές συνεργασίας στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Επίσης, ο Γιώργος Παπανδρέου, είχε σύντομη συνάντηση με τον Αντιπρόεδρο της Τουρκικής Κυβέρνησης, Ali Babacan.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, μιλώντας σε Συνέδριο Επενδυτών που προέρχονται από αναπτυσσόμενες οικονομίες, παρέθεσε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, αναφερόμενος ειδικότερα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τον τουρισμό, τον πολιτισμό και απηύθυνε έκκληση για επενδύσεις στην Ελλάδα του αύριο, όπως είπε χαρακτηριστικά. Απευθυνόμενος στο ίδιο ακροατήριο απέκλεισε κάθε ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη, εκπέμποντας μήνυμα ασφάλειας και σιγουριάς προς κάθε ενδιαφερόμενο επενδυτή.

"Ο Ελληνικός λαός έχει λάβει τις αποφάσεις του: η χώρα θα παραμείνει στο ευρώ. Αυτό είναι και το βασικό μήνυμα των δύο τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων", τόνισε.

Στη συνέχεια, στηλίτευεσε στερεότυπα εναντίων των Ελλήνων, παραθέτοντας στοιχεία που τα ανατρέπουν, μεταξύ των οποίων και στοιχεία του ΟΟΣΑ.

Αναφέρθηκε στις ιδιωτικοποιήσεις και υπογράμμισε την ανάγκη δημιουργίας κλίματος σταθερότητας ως βασική προϋπόθεση για την προσέλκυση επενδυτών για όλη την Ευρώπη, όχι μονό για την Ελλάδα.

Τέλος, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στις θυσίες των Ελλήνων και τα πρωτοφανή αποτελέσματα που είχαν τα τελευταία δυόμισι χρόνια, τονίζοντας ότι, η Ελλάδα χρειάζεται χρόνο.

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Συνάντηση Γιώργου Παπανδρέου με τον Pascal Lamy



Γενεύη, Ελβετία, 8 Οκτωβρίου 2012


Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου
Γραφείο Γιώργου Α. Παπανδρέου — Συνάντηση με τον Pascal Lamy

Ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γιώργος Α. Παπανδρέου, συναντήθηκε σήμερα το πρωί, με τον Γενικό Διευθυντή του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου, Pascal Lamy, στα κεντρικά γραφεία του Οργανισμού στη Γενεύη.

Κατά τη διάρκεια της συνάντησης αντάλλαξαν απόψεις για τις εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία και τις επιπτώσεις από την κρίση, την κατάσταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα.

Ιδιαίτερη αναφορά έκαναν στις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη, ενώ έδωσαν έμφαση σε θέματα που αφορούν την παγκόσμια διακυβέρνηση με πρώτο μεταξύ αυτών, την άμεση ανάληψη πρωτοβουλιών ώστε να προωθηθούν το ταχύτερο δυνατόν προτάσεις για την ρύθμιση και τον έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Γιώργος Παπανδρέου, επισήμανε ότι απαιτείται ανάληψη πρωτοβουλιών και μάλιστα, με προοδευτικό πρόσημο, από διεθνείς Οργανισμούς και Φορείς, ώστε να καλυφθεί η απουσία τολμηρών προτάσεων από διεθνείς παράγοντες, μεταξύ των οποίων και το G20, όπου μέχρι σήμερα καταγράφονται παράλληλες μοναχικές πορείες των μελών τους.

Υπογράμμισε μάλιστα, ότι η Σοσιαλιστική Διεθνής, που με την Επιτροπή για την Οικονομία και την Κρίση έχει να παρουσιάσει ένα σημαντικό έργο, θα μπορούσε να συμβάλλει προς την κατεύθυνση αυτή.

Συμφώνησαν τέλος, να συνεχίσουν τις τακτικές επαφές τους.

Το "κούρεμα" του 2010 και άλλα παραμύθια


Πηγή: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.post&id=18833



Με αφορμή το βιβλίο του τέως εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ Παναγιώτη Ρουμελιώτη, έχει ξεκινήσει μια ολόκληρη συζήτηση σχετικά με το αν έπρεπε ή αν μπορούσε η Ελλάδα να κάνει αναδιάρθρωση του χρέους της το 2010 πριν ή μαζί με το Μνημόνιο αντί για το 2012 όπως τελικά έγινε. Η συζήτηση αυτή δεν έχει ξεκινήσει αθώα, και δε γίνεται τυχαία σήμερα. Όμως πέρα από όσους τη διακινούν για τους δικούς τους πολιτικούς σκοπούς, από την επιχειρηματολογία που διακινείται μπορούν να πειστούν ακόμα και καλόπιστοι. Χρειάζεται συνεπώς να εξηγήσει κανείς γιατί δεν μπορούσε τότε να γίνει αναδιάρθρωση του χρέους. Είναι ένα σημαντικό στοιχείο για την κατανόηση της τραγωδίας που ζει η χώρα μας, αλλά και όσων χρειάζεται να γίνουν για να ξεπεραστεί η σημερινή κρίση.

Η αναδιάρθωση – το λεγόμενο “κούρεμα” -- του χρέους μια χώρας μπορεί να είναι μονομερής και μη συναινετική με τους δανειστές πράξη, ή συμφωνημένη, κοινή συναινέσει μαζί τους. Το μονομερές κούρεμα είναι η προσφιλής τακτική του "δεν πληρώνω", η ανακοίνωση δηλαδή από μια χώρα ότι από τα 100 που χρωστάει, θα πληρώσει μόνο τα 50, ή τα 20, ή καθόλου.

Τι θα συνέβαινε αν η Ελλάδα έκανε μονομερή διαγραφή χρέους το 2010; Απάντηση: με πρωτογενές έλλειμμα (δηλαδή εκτός τόκων) 24 δισ. Ευρώ, θα έπρεπε να βρει αμέσως αυτά τα 24 δισ. Ευρώ που της έλειπαν για να καλύψει τα έξοδα της και να πληρώσει μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές υπηρεσίες. Υπήρχε κάποιος να της τα δώσει, όταν έχει κηρύξει στάση πληρωμών; Φυσικά απολύτως κανείς. Ποιος ιδιώτης θα δάνειζε σε μία χώρα που είχε μόλις ανακοινώσει ότι δεν θα πληρώσει όσα χρωστάει; Καμία χώρα δεν θα δάνειζε σε κάποιον που είχε κάνει μονομερή στάση πληρωμών.

Τα προβλήματα όμως δεν σταματούν εδώ. Από τους μεγαλύτερους κατόχους ομολόγων ήταν (και είναι) οι ελληνικές τράπεζες. Με ένα μονομερές κούρεμα από τη μία μέρα στην άλλη θα έμεναν χωρίς επαρκή κεφάλαια και θα έπρεπε να σταματήσουν να λειτουργούν. Ποιος θα τις ανακεφαλαιοδοτούσε; Και τι θα συνέβαινε ακριβώς στην Ελληνική οικονομία αν οι Ελληνικές τράπεζες κατέρρεαν;

"Ναι", λένε πολλοί. "Τότε όμως η Ελλάδα μπορούσε να απειλήσει τους εταίρους της με χρεωκοπία που θα τους δημιουργούσε προβλήματα – ειδικά στις ξένες τράπεζες. Και μπροστά στις απώλειες που θα είχαν οι ξένες τράπεζες, η Ευρώπη θα ενέδιδε και θα μπορούσε να κουρευτεί και το χρέος μας". Πόσο αφελής ή επικίνδυνα καιροσκοπική είναι αυτή η προσέγγιση… Η πραγματικότητα είναι ότι μέχρι τον Μάρτιο του 2010 η ΕΕ δεν ήθελε καν να συνδράμει την Ελλάδα με χρήματα, πόσο μάλλον να μπει σε μία αδιανόητη τότε διαδικασία αναδιάρθρωσης χρέους σε χώρα της Ευρωζώνης.
Αλλά ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι ενέδιδε. Ποια ακριβώς διαφορά θα είχε σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση; Θα ενέδιδε χωρίς όρους; Χωρίς μνημόνιο; Δηλαδή θα χρηματοδοτούσε ασύστολα την Ελλάδα από τους κρατικούς προϋπολογισμούς των κρατών-μελών, χωρίς καμία διασφάλιση ότι θα πάρει τα χρήματά της πίσω;

Και τι ακριβώς θα συνέβαινε αν μαθευόταν ότι η ελληνική κυβέρνηση ζητάει αναδιάρθρωση χρέους το 2010; Ποια ξένη τράπεζα θα συνέχισε να δανείζει σε ελληνική τράπεζα ή επιχείρηση; Ποιος καταθέτης σε ελληνική τράπεζα θα κρατούσε εδώ τα λεφτά του μπροστά το φάσμα μιας επίσημης χρεωκοπίας; Και ποιός "μάγκας διαπραγματευτής" θα έπαιρνε πάνω του το ρίσκο την επόμενη μέρα το πρωί να χρειαστεί να στείλει το στρατό να φυλάξει τις τράπεζες από εναν αλλόφρονα κόσμο που θα προσπαθούσε να σηκώσει τα λεφτά του; Ή μήπως θα έπρεπε -- άλλη έξυπνη ιδέα αυτή -- να ανακοινώσουμε ότι επιδιώκουμε διαγραφή χρέους την Παρασκευή το βράδυ και να κλείσουμε τις τράπεζες τη Δευτέρα για όσο χρειάζεται μέχρι να πειστούν οι Ευρωπαίοι; Μα πόση ελαφρότητα – ή ιδιοτέλεια -- τέλος πάντων μπορεί να υπάρχει σε όσους κυκλοφορούν παρόμοιες ιδέες και λύσεις;

Η αναδιάρθρωση του χρέους που έγινε το 2012 έγινε με τον μόνο τρόπο που μπορούν να  γίνουν παρόμοια δραστικά γεγονότα χωρίς να καταρρεύσει η χώρα: οργανωμένα, συντεταγμένα, και συναινετικά. Αυτό σημαίνει ότι οι επίσημοι δανειστές μας – οι άλλες χώρες -- καθόντουσαν μαζί μας στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης απέναντι στις ιδιωτικές τράπεζες που κατείχαν Ελληνικά ομόλογα. Σημαίνει ότι ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ είχαν ήδη δεσμευτεί πως θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούν το ελληνικό δημόσιο και τις ελληνικές τράπεζες -- άρα την οικονομία -- και ότι θα τις αναχρηματοδοτήσουν για να καλύψουν τις απώλειες που θα είχαν από το κούρεμα. Και το πιο σημαντικό: οι εταίροι μας ήταν δίπλα μας γιατί είχαν δει ένα πρωτογενές έλλειμμα των 24 δισ. Ευρώ να συρρικνώνεται, με όλες τις θυσίες των Ελλήνων πολιτών, μέσα σε δύο χρόνια στα 4 δισ. Ήξεραν δηλαδή ότι αν γίνει κούρεμα "τα μαλλιά δεν θα ξαναφυτρώσουν".

Όσοι σήμερα ισχυρίζονται πως η Ελλάδα θα μπορούσε να πετύχει αναδιάρθρωση του χρέους της το 2010 θέλουν να ξεχνούν ότι μέχρι το Απρίλιο του 2010 η ΕΕ δεν είχε καν δημιουργήσει μηχανισμό διάσωσης. Ότι αυτός δημιουργήθηκε με μεγάλη δική μας πίεση και με το πολιτικό κεφάλαιο του τότε πρωθυπουργού. Ότι μέχρι και ένα χρόνο μετά (όταν πλέον η αναδιάρθρωση ως μετάθεση υποχρεώσεων ή με κανονικό “κούρεμα” συζητούνταν ανοιχτά) η ΕΚΤ εξακολουθούσε να την αρνείται και να απειλεί ότι θα διακόψει τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών αν προχωρούσαμε σε αυτήν την κατεύθυνση.

Το κούρεμα έγινε τελικά όταν ωρίμασαν οι συνθήκες και πείστηκαν οι εταίροι. Και μάλιστα έγινε σε δύο φάσεις: αρχικά ως μείωση της παρούσας αξίας των υποχρεώσεων, και στη συνέχεια όταν φάνηκε πως ούτε αυτό θα ήταν αρκετό μετατράπηκε σε απομείωση και του ονομαστικού χρέους κατά σχεδόν 53%. Έγινε γιατί η Ελληνική κυβέρνηση το έβαλε στο τραπέζι και το προετοίμασε – ανεπίσημα και διακριτικά στην αρχή, επίσημα στη συνέχεια. Έγινε πετυχημένα γιατί αφού είχε την ομπρέλα και τη χρηματοδότηση της Ευρώπης είχε περισσότερες θετικές πτυχές, αν και είναι άγνωστο πότε θα επιστρέψουμε στις αγορές (πάντως γρηγορότερα από την περίπτωση που το κάναμε μονομερώς).

Τα πράγματα αυτά σε όσους έχουν στοιχειώδη κατανόηση των γεγονότων ειναι απολύτως σαφή. Γι αυτό και ουδείς – ούτε ο κ. Ρουμελιώτης στο βιβλίο του -- ισχυρίζεται σοβαρά ότι η ελληνική κυβήρνηση μπορούσε τότε να κάνει αναδιάρθρωση του χρέους. Υπήρχε κάθετη διαφωνία των ευρωπαίων. Και βέβαια ούτε το ΔΝΤ επιχειρηματολόγησε η τοποθετήθηκε τότε επίσημα υπέρ, προσπαθώντας να πείσει την ΕΕ και την ΕΚΤ. Διότι προφανώς άλλο οι μεμονωμένες απόψεις κάποιων αναλυτών του ΔΝΤ (ή και πολλών εκτός ΔΝΤ που βιάζονταν να ενεργοποιηθούν τα CDS για να βγάλουν χρήματα....) και οι πιθανές αμφιβολίες του επικεφαλής του ΔΝΤ για την επιτυχία του προγράμματος χωρίς αναδιάρθρωση και άλλο η επίσημη ή έστω η ανεπίσημη διαπραγμάτευση μεταξύ τριών ισχυρών μερών. Εξάλλου οι δηλώσεις του τότε επικεφαλής του ΔΝΤ, αλλά και του εκπροσώπου της χώρας μας στο ΔΝΤ υπέρ του συγκεκριμένου προγράμματος ήταν πολλές και ενθουσιώδεις.

Εφόσον όλα αυτά είναι τόσο ξακάθαρα, γιατι επιμένουν τόσοι πολλοί να διακινούν το σενάριο του κουρέματος το 2010, ακόμα και πριν το Μνημόνιο; Γιατί μεγάλα κανάλια και "έγκριτοι" δημοσιογράφοι συνεχίζουν να απευθύνουν δήθεν "αμείλικτα ερωτήματα" στα οποία υποτίθεται πως πρέπει να απαντήσει ο τότε πρωθυπουργός και το οικονομικό του επιτελείο;

Η απάντηση βρίσκεται στο χρονικό σημείο όπου είναι σήμερα η κυβέρνηση και η χώρα. Στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα θα συμφωνηθεί και θα ψηφιστεί από τη Βουλή το πιο σκληρό από όλα τα μέχρι σήμερα πακέτα μέτρων για τον περιορισμό του ελλείμματος. Εδώ πλέον μιλάμε για μεγάλες μειώσεις σε ήδη μειωμένους μισθούς και συντάξεις, και αυξήσεις φορολογίας πάνω σε ήδη αυξημένες φορολογικές υποχρεώσεις.

Με την ψήφιση αυτού του πακέτου διαλύονται πλέον και οι τελευταίες αιτιάσεις περί "ικανών και έμπειρων διαπραγματευτών", σε αντίθεση με τους "άπειρους" που "δεν ήξεραν να διαπραγματευτούν". Και τελειώνουν φυσικά και οι ψευδαισθήσεις για τα περιθώρια μιας "πολιτικής διαπραγμάτευσης", που “η προηγούμενη κυβέρνηση ποτέ δεν έκανε” όπως μας λένε συχνά. Αποδεικνύεται δε περίτρανα ότι τα "ισοδύναμα μέτρα" των πολλών δισεκατομμυριων (περίπου 18 δισ. ευρώ δεν ήταν;) και τα Ζάππεια (1, 2, 3...) ήταν απλώς φτηνός και ανεύθυνος λαϊκισμός για να κερδηθούν οι εκλογές, όταν πλέον κανείς δεν μπορούσε να ισχυρίζεται ότι δεν ήξερε. Ένα λαϊκισμός ίδιου επιπέδου και περιεχομένου με αυτόν που καταφεύγει η σημερινή αξιωματική (και μη) αντιπολίτευση. Έχει φτάσει η στιγμή της αλήθειας για όλους. Τα μέτρα αυτά είναι απαραίτητα για να επιζήσει η χώρα και να έχει ελπίδα ότι θα βγει από την κρίση. Ελπίζω και πιστεύω ότι το τελικό πακέτο θα είναι όσο πιο δίκαιο γίνεται, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι πόσο δύσκολο είναι αυτό.

Η πραγματικότητα των αριθμών ειναι δυστυχώς αμείλικτη, όπως φυσικά αμείλικτη και εξαιρετικά δυσάρεστη είναι και η πραγματικότητα που βιώνουν οι πολίτες. Δεν μπορούμε εύκολα να ξεπεράσουμε ούτε τους μεν (αριθμούς) ούτε την δε (πραγματικότητα). Πώς συνεχίζει να λειτουργεί μία κοινωνία όπου ένας στους δύο νέους είναι άνεργος; Αμείλικτες είναι όμως και οι επιπτώσεις των αδυναμιών του πολιτικού συστήματος να αναλάβει τις ευθύνες του κάνοντας σε βάθος μεταρρυθμίσεις που σπάνε αυγά στο δημόσιο τομέα αντί να βάζει μονίμως τις λάθος κόκκινες γραμμές. Με ποια για παράδειγμα ακριβώς λογική πρέπει να έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά στην κοινωνία και η συγχώνευση ή κατάργηση δημοσίων οργανισμών να μην οδηγεί και σε απομάκρυνση προσωπικού; Με ποια ακριβώς λογική συνεχίζει να θεωρείται στο απυρόβλητο ένα σύστημα δικαιοσύνης που θέλει να μην τιμωρείται ούτε ο διεφθαρμένος δημόσιος υπάλληλος, αλλά ούτε και ο μεγαλοφοροφυγάς που για να καταδικαστεί και να πληρώσει – αν ποτέ συμβεί αυτό – πρέπει να περάσει άπειρος χρόνος;

Μπροστά λοιπόν στο φάσμα των επώδυνων αλλά απολύτως αναγκαίων μέτρων για να μπορέσει η χώρα να βγει από την κρίση, υπάρχουν δύο πολιτικές επιλογές. Η μία ειναι αυτή που κάνουν κάποιοι στην κυβέρνηση, αλλά και σε ένα μέρος του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Να πει δηλαδή "ναι, επώδυνα αλλά τι να κάνουμε; Αν οι προηγούμενοι είχαν χειριστεί αλλιώς τη διαπραγμάτευση, αν είχε γίνει κούρεμα το 2010", αν, αν αν…., τοτε δεν θα χρειαζόντουσαν σήμερα άλλες θυσίες. Αυτός είναι και ο λόγος που, όλως τυχαίως σήμερα, έχουμε κατακλυσθεί από θεωρίες μαγικών λύσεων και από μετά χριστόν προφήτες.

Η άλλη επιλογή είναι η αλήθεια. Χωρίς φτιασιδώματα και εξωραϊσμούς. Η αλήθεια και η συναίνεση επιτέλους γύρω από αυτή. Η χώρα επί χρόνια ξόδευε πολλά περισσότερα από όσα είχε, και δανειζόταν τη διαφορά. Με τα λεφτά αυτά έκανε εισαγωγές. Έφτασε σε πρωτοφανώς υψηλό διπλό έλλειμμα – δημοσιονομικό και εξωτερικό -- και δεν έλεγε και την αλήθεια για την πραγματική κατάσταση. Όλα αυτά τελείωσαν το 2009. Οι αγορές κατάλαβαν την οικτρή κατάσταση και έπαψαν να μας δανείζουν. Οι μόνοι διατεθειμένοι να μας δανείσουν – οι Ευρωπαίοι εταίροι και το ΔΝΤ -- το έκαναν διστακτικά, αλλά και με αίσθημα ευθύνης γύρω από την ανάγκη διάσωσης της Ευρωζώνης και τιμωρητικά στην αρχή, αλλά και με όλο και πιο ευνοϊκούς όρους στη συνέχεια όταν είδαν ότι η χώρα είναι έτοιμη και η ίδια να αναλάβει τις ευθύνες της.

Όμως όλα όσα κάνουμε τα τελευταία 3 χρόνια και χρειάζεται να συνεχίσουμε να κάνουμε τα επόμενα χρόνια δεν μπορεί να είναι απλώς με την επίκληση ότι "είναι αναγκαίο για να πάρουμε τα χρήματα". Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να κρυβόμαστε πίσω από την τρόϊκα.

Η χώρα πρέπει να κάνει αυτά που χρειάζεται να γίνουν για την ίδια, όχι για τους δανειστές. Πότε επιτέλους τα πολιτικά κόμματα θα πουν καθαρά ότι το κράτος πρέπει να ξοδεύει λιγότερα από όσα έχει; Πότε θα πουν ότι οι μισθοί στο δημόσιο δεν μπορεί να είναι μεγαλύτεροι από τον ιδιωτικό τομέα, ούτε να ισχύει το απυρόβλητο στο δημόσιο όταν έχουμε 1 εκ. ανέργους; Πότε θα πούμε οτι οι συντάξεις δεν μπορεί να είναι υψηλότερες από όσο επιτρέπουν οι εισφορές; Ότι το κράτος πρόνοιας δυστυχώς είναι αναγκασμένο να κάνει επιλογές και σίγουρα πάντως πρέπει να προστατεύει κατά προτεραιότητα τους πραγματικά αδύναμους; Ότι η ατιμωρησία των φοροφυγάδων αφορά όλους μας; Ότι την ανοχή στην παραβατικότητα την πληρώνουμε όλοι; Ότι ανεξαρτησία της δικαιοσύνης σημαίνει και αυξημένες υποχρεώσεις και ευθύνες, στις οποίες σήμερα δεν ανταποκρίνεται;

Μόνο όταν η πολιτική και οι πολιτικοί μιλήσουν ανοιχτά για τα θέματα αυτά και πειστεί η κοινωνία, θα μπορέσουμε να περάσουμε σαν χώρα με αυτοπεποίθηση στην επόμενη φάση. Με αυτογνωσία. Και όχι ψάχνοντας για Ιφιγένειες και για βολικές εξηγήσεις που δεν υπάρχουν, επειδή απλώς δεν θέλουμε να δούμε την πραγματικότητα.

*Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είναι Οικονομολόγος, πρώην Υπ. Οικονομικών.

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

Ο πολυμήχανος Οδυσσέας και η επιστροφή του από το Χάρβαρντ

Γράφει ο Αλέξανδρος Καζναφέρης καθηγητής M.I.T

Είχαμε τον καλύτερο και νίκησαν οι χειρότεροι.
Πως μπορεί να σε αναγνωρίζουν σε όλο τον πλανήτη, να εκλέγεσαι πρόεδρος σε ένα παγκόσμιο οργανισμό, να σε καλούν τα καλύτερα σχολεία για να...
διδάξεις, να είσαι μέσα στα 10 πολιτικά πρόσωπα σαν προσωπικότητα και οντότητα σε όλο τον πλανήτη.

Να κάνεις προτάσεις για την χώρα σου εδώ και 2,5 χρόνια για το πώς μπορούμε στην ΕΕ να βγούμε από την κρίση, σε μια Ευρώπη χωρίς οικονομικούς και κοινωνικούς κανόνες.

Να μιλάς για Ευρωομόλογα, για φορολογία χρηματιστηριακών συναλλαγών, για θεσμική θωράκιση της ΕΕ απέναντι στους οίκους αξιολόγησης και για άλλες λύσεις και στην χώρα να υπάρχει πραγματικός σκοταδισμός στην ενημέρωση.

Αλήθεια σήμερα μιλούν όλοι για να σωθούν οι τράπεζες αλλά να μην σωθούν οι πολίτες.

Να σωθούν οι μετοχές των τραπεζιτών και να πληρώνουν οι Έλληνες για 60 χρόνια τα δάνεια τους.

Όταν ο Παπανδρέου μίλησε για ένα τραπεζικό πυλώνα για την χώρα με ονομαστικές μετοχές που θα είχε και κούρεμα των δανείων των πολιτών με αποτέλεσμα η αποπληρωμή των δανείων τους να γίνει σε 10 και όχι σε 60 χρόνια.

Αλλά όταν αυτή την πρόταση ο Παπανδρέου την κατέθεσε, η διαπλοκή ζήτησε και την παραίτηση του.

Ο σκοταδισμός που ισχύει στην χώρα μας, θυσίασε στον βωμό της εξουσίας την ελεύθερη ραδιοφωνία και τηλεόραση.

Η διαπλοκή χρησιμοποίησε ως εργαλείο την τηλεόραση για να διασύρει και να εκδικηθεί το σύστημα τον παγκόσμιο Οδυσσέα.

Γιατί αυτός ο πόλεμος δεν έγινε όπως στην Τροία για την αρπάγη της ωραίας Ελένης, αλλά για την αρπαγή των τραπεζών.

Ξεχειλίζοντας στους δρόμους και τις πλατείες τους αγανακτισμένους πολίτες της χώρας, τους αγανακτισμένους πανεπιστημιακούς που μόλις μπήκαν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί στα πανεπιστήμια και διαπίστωσαν ότι υπάρχουν ατασθαλίες, ξαφνικά σαν τον πίνακα που γράφουμε και σβήνουμε, τους ξανά καλύπτουν με κάποιο μαγικό τρόπο, αφού υπάρχουν και πολιτικοί αρχηγοί που στηρίζουν αυτούς τους καθηγητές.

Εμφανίζονται λίστες και ξαφνικά τις διαχειρίζονται με εκβιαστικό τρόπο.

Δεν μιλάει κανένας για τις αγοραπωλησίες που γίνονται στο τραπεζικό σύστημα,

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

Πάταξη φοροδιαφυγής: ατιμωρησία και διάλυση μέχρι το 2009, πρώτα θετικά βήματα επί Παπανδρέου, πολύς δρόμος ακόμα


Διαβάζουμε σήμερα στο «ΕΘΝΟΣ»: «Με διαδικασίες… εξπρές το οικονομικό επιτελείο αξιοποιεί τη λίστα με τους 54.000 Έλληνες που έβγαλαν λεφτά στο εξωτερικό και η Εφορία καλεί τους 15.000 εξ αυτών με τους «φουσκωμένους» λογαριασμούς.

Οι φορολογούμενοι αυτοί εντοπίστηκαν να έχουν «φυγαδεύσει» με εμβάσματα εκατομμύρια ευρώ σε τράπεζες του εξωτερικού, χωρίς ωστόσο τα ποσά των καταθέσεων να δικαιολογούνται από τα εισοδήματά τους. Τώρα καλούνται με προσωπική επιστολή να πληρώσουν πρόσθετους φόρους 2,25 δισ. ευρώ για απόκρυψη εισοδημάτων που υπερβαίνουν τα 5 δισ. ευρώ».

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22770&subid=2&pubid=63720047

Αυτό που δεν λέει η εφημερίδα είναι ότι η λίστα με τους 54.000 υπάρχει στα χέρια της Τράπεζας της Ελλάδας και των ελληνικών αρχών μετά από αποφάσεις και κινήσεις της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Ας προσπαθήσουμε να θυμηθούμε πια ήταν η κατάσταση στα θέματα ελέγχων και πάταξης φοροδιαφυγής, ΠΡΙΝ την κυβέρνηση Παπανδρέου.

Υπήρχε Οικονομική Αστυνομία; Υπήρξε δημοσιοποίηση κάποιας λίστας μεγαλοοφειλετών; Έγινε καμία σύλληψη για λαθρεμπόριο καυσίμων; Ζητήθηκαν ποτέ στοιχεία από ξένες αρχές; Μπήκαν χειροπέδες σε κάποιον μεγαλοφοροφυγά;

Αστεία πράγματα.

Δεν υπήρχε τίποτα.

Έπρεπε να περάσουν δεκαετίες, να φτάσουμε σαν χώρα στο χείλος της καταστροφής για να βρεθεί επιτέλους μία κυβέρνηση που θα αρχίσει να κάνει τα αυτονόητα σε αυτόν τον τόπο.

Ποινικοποιήθηκε η μη έκδοση φορολογικών στοιχείων και την απόκρυψη συναλλαγών.

Καταργήθηκε το τραπεζικό απόρρητο, ξεκίνησαν οι έλεγχοι στην εκροή αφορολόγητων κεφαλαίων στο εξωτερικό και σήμερα οι ελληνικές αρχές μπορούν να εκμεταλλευτούν τα στοιχεία αυτά, και ειδικά αυτά της Τράπεζας της Ελλάδας με τα εμβάσματα στο εξωτερικό από το 2009.

Επί Παπανδρέου ζήτησε για πρώτη φορά η Ελλάδα στοιχεία από ξένες αρχές. Ξεκίνησε η διαδικασία σύναψης

Φορολογήθηκαν για πρώτη φορά οι offshore εταιρείες.

Ξεκίνησαν για πρώτη φορά διασταυρώσεις στοιχείων (!), τι εισόδημα δηλώνει κάποιος και ποια περιουσία, και τη διασύνδεση όλων των πληροφοριακών συστημάτων του υπουργείου Οικονομικών. Αν είναι δυνατόν, έπρεπε να φτάσουμε στο 2010 για να αρχίσει να γίνεται αυτό…

Δημοσιοποιήθηκαν λίστες μεγαλοοφειλετών.

Θεσμοθετήθηκε ο Οικονομικός Εισαγγελέας.

Δημιουργήθηκε η Οικονομική Αστυνομία.

Άρχισαν να μπαίνουν χειροπέδες σε επαγγελματίες μεγαλοφοροφυγάδες.

Όσοι γνωρίζουν την κατάσταση που επικρατούσε στον τομέα πάταξης φοροδιαφυγής πριν το 2010, λένε ότι για να γίνουν ακόμα και αυτά τα στοιχειώδη βήματα η κυβέρνηση Παπανδρέου έφτυσε αίμα.

Έχοντας να αντιμετωπίσει τα χιλιάδες «παραθυράκια» των νόμων που προστάτευαν τόσα χρόνια όσους είχαν και δεν πλήρωναν.

Έχοντας να αντιμετωπίσει την διάλυση των κρατικών υπηρεσιών επί Καραμανλή, όπως του ΣΔΟΕ.

Και έχοντας απέναντι τις ισχυρότατες αντιδράσεις ενός συστήματος πολιτικού, επιχειρηματικού, μιντιακού, που με νύχια και με δόντια πάλευε και συνεχίζει να παλεύει για την διατήρηση του πελατειακού κράτους.

Παρά τα βήματα που έγιναν όμως προφανώς το αποτέλεσμα δεν είναι ακόμα ικανοποιητικό.

Υπάρχουν ακόμα τεράστιες ελλείψεις, λάθη, καθυστερήσεις, γραφειοκρατία. Αλλά όλοι ομολογούν ότι αν αυτά τα πράγματα είχαν ξεκινήσει έστω μια πενταετία πριν, το 2007, δεν θα είχαμε ποτέ ανάγκη για άδικα οριζόντια μέτρα, δεν θα φτάναμε ποτέ σε Μνημόνια.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου, έστω με λάθη σε μία περίοδο ασφυκτικών πιέσεων, έκανε την αρχή.

Χρέος των επόμενων είναι να διορθώσουν τα λάθη. Και να αξιοποιήσουν τα θετικά, πολλαπλασιάζοντας τα.

Θα ήταν ασυγχώρητο να ξαναγυρίσουμε στην απόλυτη διάλυση του 2009.

Πηγή: http://www.smartpost.gr/%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B7-%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%AE%CF%82-%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BC%CF%89%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B4/#.UG7t9hixpg8.facebook