Λούλης: Θα έπρεπε να πετάει ο ΣΥΡΙΖΑ στα γκάλοπ έναντι της ανεπαρκούς κυβέρνησης αλλά...

Στις ΗΠΑ ο Αλέξης Τσίπρας έκανε το όντως θετικό βήμα να επιχειρήσει να καθησυχάσει τον μεσαίο χώρο των πολιτών, ότι αν αναλάβει ευθύνες διακυβέρνησης, θα διαπραγματευτεί στο πλαίσιο της στρατηγικής επιλογής η χώρα να παραμείνει στο ευρώ. Ως εδώ όλα καλά. Όμως, μεταξύ Τέξας και Αθήνας συνέλαβε την ιδέα της πρότασης μομφής κάνοντας μία αυτοκτονική σύνδεση της κίνησης με τα γεγονότα στην ΕΡΤ. Επρόκειτο για μια συλλογιστική, που θα απέπνεε ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας. Ακολούθησε επικοινωνιακό χάος και απουσία καθαρού μηνύματος. Ενώ αυτό θα μπορούσε να είναι ένα και στιβαρό: Η βαρύτατη φορολόγηση της μεσαίας τάξης και η αίσθηση ότι οι θυσίες δεν οδηγούν πουθενά.

Κατά ένα περίεργο τρόπο πάντως, το ελάχιστα καθοριστικό ζήτημα της ΕΡΤ λειτουργεί ως καθρέπτης των παθογενειών του κομματικού συστήματος και κυρίως του λαϊκισμού του, της διαχειριστικής του ανεπάρκειας και της απουσίας μεταρρυθμιστικής βούλησης. Ας γυρίσουμε λίγο πίσω. Όταν ο Μόσιαλος αποφάσισε (ορθότατα) να κλείσει την ΕΡΤ, τον υπονόμευσε το παλαιό ΠΑΣΟΚ. Τότε, ο Σαμαράς και οι λαϊκιστές δεξιόστροφοι σύμβουλοί του ήταν οι πιο φανατικοί του «κάτω τα χέρια από την ΕΡΤ». Άλλωστε, ήταν αντίθετοι σε κάθε μεταρρύθμιση. Πότε αποφασίστηκε το απότομο κλείσιμο της ΕΡΤ; Όταν οι δεσμεύσεις για απολύσεις - μετατάξεις δεν προχωρούσαν και αναζητούνταν σπασμωδικά φορείς του Δημοσίου με πολλούς εργαζομένους.

Τι δείχνει έκτοτε ο «καθρέπτης της ΕΡΤ»; Αφήνοντας στην άκρη το τοξικό ΠΑΣΟΚ (που αποτελεί θηλιά στο λαιμό της Κεντροαριστεράς), γίνεται φανερό πως τα δύο μεγαλύτερα κόμματα παλεύουν με προκλήσεις, που τα υπερβαίνουν. Η ΝΔ μπορεί να έχει έναν πρωθυπουργό, που προσωπικά προσπαθεί, όμως τόσο η στενή του ομάδα όσο και η ευρύτερη κυβερνητική, με βάση την κάτω του μετρίου σύνθεσή της, βρίσκονται διαρκώς ένα βήμα πίσω από τις προκλήσεις. Άλλωστε, η χώρα παραμένει -με διαφορά- ο προβληματικότερος εταίρος, καθώς σέρνεται στο πεδίο των ζωτικών μεταρρυθμίσεων (δύο έλεγχοι της τρόικας στην Κύπρο διαπίστωσαν πως εκεί είναι εντός στόχων, σε αντίθεση με τον εδώ τραγέλαφο). Ταυτόχρονα, ένας υφέρπων λαϊκισμός καραδοκεί. Απόδειξη η γκάφα ολκής περί «πολιτικής διαπραγμάτευσης», που έγινε για δύο εβδομάδες κούφιο κυβερνητικό λάβαρο.

Με τη σειρά του ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο λαϊκίστικος. Τα πρόσφατα γεγονότα δείχνουν και τον ερασιτεχνισμό του. Γι' αυτό, ενώ θα έπρεπε να «πετάει» στις δημοσκοπήσεις απέναντι σε μια ανεπαρκή κυβέρνηση, παραμένει τελματωμένος. Η πιο μεγάλη πληγή του είναι η απουσία υπευθυνότητας, σοβαρότητας και εν τέλει στιβαρότητας. Τούτο κοστίζει ακριβά. Παράλληλα, ο Τσίπρας ενώ θα έπρεπε να τολμήσει το ξεκαθάρισμα με το παθογενές κόμμα του και τα στελέχη εκείνα, που προκαλούν τρόμο για την επόμενη ημέρα μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, επιδίδεται σε ακροβατισμούς. Αυτοί προκαλούν μόνο ανασφάλεια.

Τούτα δείχνει ο «μικρός καθρέπτης», που συνδέεται με τα διάφορα στάδια περί την ΕΡΤ. Η εικόνα αυτή είναι πιο επικεντρωμένη και γι' αυτό πιο καθαρή στις βασικές λεπτομέρειές της. Όμως, και η ευρύτερη εικόνα μόνο καλύτερη δεν είναι. Η ουσία πάντως είναι πως με το συγκεκριμένο κομματικό σύστημα, που δεν διορθώνει τις παθογένειές του, η χώρα δεν μπορεί να κερδίσει το μεγάλο στοίχημά της.

Πηγή: Ημερησια