Ο μεν Σημίτης στην ομιλία του έβγαλε ελιτισμό, τεχνοκρατική αλαζονεία, σε κάποιο βαθμό πολιτικό παράπονο που κατέληγε σε μνησικακία, κουνώντας έμμεσα το δάχτυλο για τη δική του οκταετία (που ουδέποτε υπερασπίστηκε εκλογικά, δίνοντας την καυτή πατάτα το 2004 στον Γιώργο).
Ο δε Βενιζέλος, κάνει μπαμ ότι βλέπει το αξίωμα του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ ως επάγγελμα. Είναι ολοφάνερο ότι βλέπει το αξίωμα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ως την εντελέχεια του, τον τελευταίο σταθμό της πολιτικής του καριέρας. Ο Βενιζέλος πάντα ήταν καριερίστας, τόσο στο πανεπιστήμιο, όσο και στην πολιτική. Από το πανεπιστήμιο πέρασε απ' όλες τις βαθμίδες και γρήγορα έγινε καθηγητής. Από την πολιτική έχει περάσει από πλείστα πολιτικά αξιώματα και τώρα είναι Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, για τρίτη φορά, και ΥΠΕΞ, το τελευταίο αξίωμα που δεν το είχε ασκήσει έως σήμερα.
Ο Γιώργος από την άλλη δεν είναι ούτε Σημίτης, ούτε Βενιζέλος, όπως και δεν είναι Καραμανλής. Βγήκε, είπε ακομπλεξάριστα την δική του αλήθεια, τεκμηρίωσε δίχως δασκαλίστικο ύφος τα επιτεύγματα της διακυβέρνησης του, πάντα με αξιοπρέπεια και παπανδρεϊκό αέρα, δίχως να έχει το άγχος της νομιμοποίησης και της δικαίωσης. Ο Γιώργος δεν αποτελεί προϊόν της εγχώριας πολιτικής τάξης κι αυτό φάνηκε περίτρανα και σήμερα. Όχι μόνο από τη γλώσσα του σωματός του και από το στήσιμό του, αλλά και από τα λεγόμενα του. Αισθάνεται σίγουρος για τον εαυτό του, δεν χρωστά σε κανέναν και το κυριότερο, έθεσε τη δική του ατζέντα, που υπάρχει πέρα από τα αξιώματα, σ' αντίθεση με τον Βενιζέλο που πρέπει να πει κάποια πράγματα λόγω του επαγγέλματος που ακούει στο όνομα πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.Αυτό του έδωσε και την άνεση να πετάξει τα καρφιά του στο Σαμαρά, σχετικά με το πρώτο μνημόνιο, σ' αντίθεση με τον Βενιζέλο που δεν είπε τίποτα, δεσμευόμενος από τις δουλείες της συγκυβέρνησης.
Ο Γιώργος φάνηκε να μιλά εξ ονόματος της δημοκρατικής παράταξης, όχι επειδή του ανήκει λόγω ονόματος, αλλά επειδή, λόγω του πατέρα του, μπορεί να αγγίξει τη ψυχή του μέσου δημοκρατικού πολίτη. Ο Γιώργος ποτέ δεν απευθυνόταν σε επαγγελματίες και ποτέ δεν είχε την μαγική συνταγή για το πως θα πάρουμε την εξουσία και θα την μοιράσουμε στους δικούς μας. Εξ ου και ο πόλεμος που δέχθηκε από το κατεστημένο τόσα χρόνια. Μίλησε ανεξάρτητα σήμερα, επαναδιατύπωσε για ακόμα μια φορά τις γνωστές του θέσεις για το δημοψήφισμα, τα ευρωομόλογα, ενώ για πρώτη φορά έθεσε και πολιτικό διακύβευμα: τη συγκρότηση της δημοκρατικής μεταρρύθμισης ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Μας ξαναθύμησε τον πραγματικό υπαίτιο της καταστροφής, που τον έχει ξεχάσει ο μέσος Έλληνας λόγω των μυθοπλασιών και της αφροσύνης που επικράτησε τα τελευταία χρόνια. Μα πάνω από όλα φάνηκε η φωνή της λογικής, η οποία θέλει να μεταδώσει τις ιδέες του και να υπερασπίζει την Ελλάδα στο εξωτερικό.
Για ακόμα μια φορά ο Γιώργος απευθύνθηκε σ' ένα ευρύτερο, πέρα του κομματικού ακροατήριο, προσεγγίζόντας την κατάσταση με μακροσκοπική νηφαλιότητα και όχι με μικροσκοπική αγωνία. Το ενθαρρυντικό είναι ότι δήλωσε παρών, εκφράζοντας την πρόθεση του να υπερασπίζεται τις αρχές και τις αξίες του. Και εδώ μπαίνει το μεγάλο διακύβευμα για τη νέα Κεντροαριστερά: Η διετία 2009-2011 αποτελεί τον καλύτερο καμβά για ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, γιατί πολύ απλά υλοποιήθηκαν ή δρομολογήθηκαν μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, την υγεία, το ασφαλιστικό, το δημόσιο, το κράτος, το πολιτικό σύστημα με τρόπο απτό και αδιαμφισβήτητο. Ο Παπανδρέου προσπάθησε να μας πει σήμερα ότι η 2ετής διακυβέρνηση του αποτελεί μια ζωντανή κληρονομιά, η οποία δεν πρέπει να μείνει στο μουσείο και να σιωπήσει, αλλά να βγει έξω στην κοινωνία και να διεκδικήσει τη συνέχειά της, αποτελώντας το συνεκτικό στοιχείο της δημοκρατικής παράταξης. Ο Γιώργος σήμερα μίλησε εξ ονόματος ενός υποκειμένου που δεν χωρούσε σήμερα στην αίθουσα "ΑΝΤΙΓΟΝΗ" του "Ελληνικού κόσμου", αντίθετα εκτινόταν πέρα από αυτό.
Αν ο Σημίτης κάνει διάλογο με την ιστορία και αναζητά την καθωσπρέπει εμπλοκή του ξανά στα πράγματα κι αν ο Βενιζέλος προσπαθεί να αποδείξει ότι το να σαι Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι κάτι παραπάνω από επάγγελμα, ο ταπεινός και σεμνός Γιώργος, με το λευκό του πουκάμισο και μόνο, ίσως έβαλε απόψε υποθήκη για μια δημοκρατική επανάσταση, η οποία κατεστάλη βίαια πίσω στο Νοέμβρη του 2011
http://www.epikairo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.