Από το λιντσάρισμα στο θάνατο μια μαχαιριά δρόμος

Τον ορισμό της έννοιας της ηθικής αυτουργίας προσεγγίζει η δολοφονία στο Πέραμα. Αναπόδραστη συνέπεια του ψυχρού εμφυλίου που βιώνουμε εδώ και καιρό. Του άσβεστου μίσους για την διαφορετική άποψη. Και της ολοκληρωτικής λογικής στην πολιτική αντιπαράθεση.Όλα αυτά μαζί όπλισαν το χέρι του χρυσαυγίτη που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα στο Πέραμα. Άραγε όμως μόνο αυτά; Σίγουρα όχι.Τίποτε δεν θα είχε γίνει αν τα παραπάνω δεν θα είχαν βρει πολιτική έκφραση στο μόρφωμα της ΧΑ. Μ ε το γεγονός του Περάματος, όλοι εκείνοι που ήσαν «αγανακτισμένοι» με την κρίση, που έψαχναν τιμωρίες για τους «δοσίλογους, προδότες» τώρα έχουν βάψει τα χέρια τους με αίμα.

Έριξαν την πρώτη τουφεκιά σε έναν ακήρυχτο πόλεμο που τώρα φαίνεται να μπαίνει στην πιο άγρια φάση του.Ακόμα όμως και τώρα δεν είναι αργά να μετανιώσουν και να πάψουν το «φλερτ» της εξοικείωσης με τα κατώτερα ανθρώπινα ένστικτα. Καλό θα ήταν έστω και τώρα να γυρίσουν πίσω το χρόνο και να αναθεωρήσουν που «ακολούθησαν την μόδα» θεοποιώντας «μάτσο» νταγλαράδες που το μόνο που ήξεραν να μοιράζουν ήταν τα απειλητικά τους βλέμματα σε κάθε τι «ξένο».

Η ευθύνη όμως δεν επιμερίζεται μόνο σε αυτούς. Βαραίνει και στις πλάτες της υπόλοιπης κοινωνίας που ανέχτηκε και ίσως συμβιβάστηκε με τα τεκταινόμενα. Ή που ίσως στην δίνη της κρίσης, απλά αδιαφόρησε. Η υπόλοιπη κοινωνία που τα θεώρησε όλα αυτά γραφικά και παροδικά που με το πέρασμα της ιδιαίτερης συγκυρίας που διανύουμε θα αποτελούσαν μακρινό παρελθόν.Η ναζιστική βία όμως είναι σαν το φίδι.Τυλίγεται σιγά σιγά γύρω από το σώμα που θέλει να πνίξει, ακαριαίο όμως είναι το θανατηφόρο χτύπημα της. Ο αιφνιδιασμός είναι το μεγάλο πλεονέκτημα και στρατηγικό της όπλο. Κανείς πάντως δεν δικαιούται να είναι έκπληκτος. Όλοι γνώριζαν όλοι κάποτε το περίμεναν. Την ύστατη όμως στιγμή η Δημοκρατία έχει ένα χρέος:να υψώσει εδώ και τώρα το ανάστημα της!

http://patratora.gr