Πρόκειται για τον πρώτο Έλληνα νεκρό, όχι όμως για τον πρώτο άνθρωπο που δολοφονείται από τα νεοναζιστικά τάγματα εφόδου. Τον περασμένο Ιανουάριο ένας 27χρονος Πακιστανός μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου από δύο μέλη της Χρυσής Αυγής στα Πετράλωνα επειδή τους εμπόδιζε, λέει, με το ποδήλατό του. Το 2011 δε, ένας συμπατριώτης του (οι Πακιστανοί είναι «μπόσικοι» για τέτοιες επιθέσεις, αφού είναι συνήθως μικρόσωμοι) δολοφονήθηκε, υποτίθεται ως αντίποινα στον φόνο του Μανώλη Καντάρη. Το σώμα του πετάχτηκε σε κάδο απορριμμάτων και η υπόθεση δεν εξιχνιάστηκε ποτέ. Σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες, τα κίνητρα και εκείνου του εγκλήματος ήταν ρατσιστικά. Φυσικά, σε αυτά τα δύο θύματα του άτυπου και μονόπλευρου αυτού πολέμου προστίθενται και εκατοντάδες άλλοι μετανάστες τραυματίες μετά από άγριους ξυλοδαρμούς από ξουρισμένους Έλληνες «υπερπατριώτες». Δυστυχώς, όμως, ζούμε σε μια χώρα όπου το αίμα των γηγενών είναι πιο κόκκινο και έχει μεγαλύτερη αξία από αυτό των ξένων…
Ο φόνος πάντως του Φύσσα ήταν το τελευταίο και πιο θλιβερό επεισόδιο μιας χρυσαυγίτικης διαβολοβδομάδας η οποία περιλάμβανε την –επίσης δολοφονική– επίθεση στο Πέραμα με θύματα μέλη της ΚΝΕ και τα πρωτοφανή (;) γεγονότα στον Μελιγαλά, όταν στην τελετή μνήμης για τη σφαγή του 1944 ένας μαινόμενος Παναγιώταρος, αφού αποκάλεσε με ντουντούκα (!) το δήμαρχο της πόλης «καραγκιόζη», του απέσπασε το μικρόφωνο για να κηρύξει την έναρξη ενός εθνικοσοσιαλιστικού show με το οποίο ουδόλως ασχολήθηκε η αστυνομία.
Το έχω γράψει άπειρες φορές: Η Χ.Α. πρέπει να βγει εκτός νόμου. Αυτή τη στιγμή όμως δεν θα επιμείνω, δεν θέλω να γίνομαι κουραστικός. Άλλωστε κάθε φορά που τα λέω αυτά, αντί να με κυνηγούν οι χρυσαυγίτες, αφενός με κράζουν οι ευαισθητούληδες χρησιμοποιώντας κοινοτοπίες του στιλ «Η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα» και φυσικά τη γνωστή μπαρούφα που αποδίδεται στον Βολτέρο «Διαφωνώ με αυτό που λες κ.λπ. κ.λπ.», αφετέρου με μισούν (ακόμη περισσότερο) οι σεσημασμένοι αριστερούληδες θεωρώντας πως έχουν ανακαλύψει το ποταπό σχέδιό μου μετά την απαγόρευση της Χ.Α. να βγάλω εκτός νόμου σύσσωμη την Αριστερά.
Το θέμα μας τώρα είναι: Θα αλλάξει επιτέλους κάτι; Φαινομενικά, ναι. Για πρώτη ουσιαστικά φορά, το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη λαμβάνει κάποια μέτρα για την αντιμετώπιση της οργάνωσης, όπως είναι π.χ. η επιστράτευση της Αντιτρομοκρατικής. Αν δε, αποδειχθεί πως η εντολή για τη δολοφονία του Φύσσα δόθηκε από την ηγεσία της Χ.Α. (όπως αναφέρει σε σχετικό ρεπορτάζ του το «Έθνος») ανοίγει ο δρόμος για να χαρακτηρισθεί ως εγκληματική οργάνωση, κάτι που θα διευκολύνει την εξαφάνισή της. Παράλληλα, όλες οι δημοσκοπήσεις που διεξήχθησαν μετά το θλιβερό συμβάν στο Κερατσίνι δείχνουν πτώση του «κόμματος» του Νίκου Μιχαλολιάκου. Μήπως επιτέλους κατάλαβε ο Έλληνας τι πάει να πει Χρυσή Αυγή - Λαϊκός Σύνδεσμός;
Προσωπικά δεν είμαι πολύ αισιόδοξος. Είναι γνωστό πως, ως λαός, ξεχνάμε πολύ εύκολα. Αυτό που κυρίως με προβληματίζει είναι όλα όσα ακούστηκαν και γράφτηκαν πριν καλά καλά στεγνώσει το αίμα από το φονικό. Ήδη το πρωί της επόμενης μέρας, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας (και κολλητός του πρωθυπουργού) Χρύσανθος Λαζαρίδης έσπευσε να ξεκαθαρίσει πως η Χρυσή Αυγή είναι πάνω κάτω το ίδιο πράγμα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Σχεδόν ταυτοχρόνως διαβάσαμε άρθρο του παλιότερα έγκριτου και εσχάτως φιλοσυριζαίου Κώστα Βαξεβάνη ο οποίος, ούτε λίγο ούτε πολύ, χαρακτήριζε ως ηθικούς αυτουργούς του εγκλήματος τον Σαμαρά με τον Βενιζέλο (!) τηρώντας με ευλάβεια την λογική «Έλα μωρέ, τώρα, ποια Χρυσή Αυγή, όταν υπάρχουν τα μνημόνια».
Τα δύο κόμματα, λοιπόν, θεωρούν πως χρησιμοποιούν τη Χρυσή Αυγή για να πλήξουν το ένα το άλλο. Η Ν.Δ. προβάλλοντας την ανιστόρητη «Θεωρία των δύο άκρων» και ταυτίζοντας ουσιαστικά τον ΣΥΡΙΖΑ με τους νεοναζί. Ο ΣΥΡΙΖΑ φορτώνοντας τη Χ.Α. στο «Σύστημα» και χαρακτηρίζοντάς τη «μνημονιακή» (!) προβάλλοντας τον εαυτό του ως μοναδικό ουσιαστικό αντίπαλό της. Έγραψα «θεωρούν πως χρησιμοποιούν». Γιατί, ουσιαστικά, η Χρυσή Αυγή είναι αυτή που χρησιμοποιεί Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. Που επωφελείται από την κοκορομαχία τους, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να δράσει δυναμικά.
Το έχω ξαναγράψει. Δεν υπάρχει καμία εξίσωση ανάμεσα στην Αριστερά και τον Ναζισμό. Στην πρώτη, για κάθε Στάλιν και Πολ Ποτ υπάρχει κι ένας Αλιέντε, μια Ρόζα Λούξεμπουργκ και ένα απροσμέτρητο πλήθος αγνών αγωνιστών που θυσίασαν μέχρι και τις ζωές τους για δικαιοσύνη και ένα καλύτερο αύριο. Στον δεύτερο συναντά κανείς μοναχά Χίτλερ, Γκέμπελς, Μένγκελε, τα πάντσερ της ναζιστικής Βέρμαχτ και τις απανταχού ορδές των δολοφόνων νεοναζί.
Και, όχι, ο Παύλος Φύσσας δεν δολοφονήθηκε για κανένα Μνημόνιο. Ο Παύλος Φύσσας μαχαιρώθηκε στην καρδιά για τις Ιδέες του. Μαχαιρώθηκε από έναν άνθρωπο ο οποίος απλώς υπάκουσε σε όσα προστάζει η δική του ιδεολογία. Η ιδεολογία της απόλυτης εξόντωσης του αντιπάλου. Η ιδεολογία της Τελικής Λύσης.
Δυστυχώς, ακόμη και τώρα, τη δωδέκατη ώρα, λίγοι καταλαβαίνουν τον κίνδυνο που βρίσκεται με σάρκα και οστά μπροστά στα μάτια μας. Είναι σημαντικό να παραμείνουμε ενωμένοι απέναντί τους. Όλοι οι πολίτες. Όλα τα κόμματα. Ας ελπίσουμε η θυσία του Παύλου Φύσσα να μην πάει χαμένη
.ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ
http://www.athensvoice.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.