Το ΠΑΣΟΚ, «το κόμμα το λαού», υπήρξε το καλύτερο οργανωμένο κόμμα της ελληνικής ιστορίας. Από τη βάση έως ψηλά υπήρχε μια εξαιρετικά οργανωμένη δομή. Είχε στελέχη από την Αριστερά έως και την αντικαραμανλική δεξιά. Πώς αλλιώς να έφτανε στην καθαρή νίκη της 18ης Οκτωβρίου του 1981; Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε όλα τα χαρίσματα για την επικράτηση στις εκλογές αλλά δεν έφταναν μόνον οι ψήφοι της κεντροαριστεράς. Χρειάζονταν και στελέχη πιο απόμακρα απ' την κεντροαριστερά που αναζητούσαν και εκείνα την Αλλαγή. Και αυτό έγινε. Το κόμμα αυτό λοιπόν έμεινε στην εξουσία δεκαεννέα ολόκληρα χρόνια έως το 2004, καθώς και άλλα δύο απ' το 2009 έως το 2011, εν μέσω μίας τεράστιας οικονομικής κρίσης.
Σε αυτό το κόμμα υπήρξαν πολλοί άνθρωποι με «κακές» προθέσεις, αλλά και άλλοι με αγαθές. Ένας από αυτούς ήταν ο Γεώργιος Γεννηματάς. Ένας πολιτικός αναγνωρισμένος από όλα τα κόμμα ως έντιμος και εργατικός. Ένας άνθρωπος που συνδύασε το όνομά του με μεταρρυθμίσεις, όπως η Αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και η επιστροφή των πολιτικών προσφύγων του Δημοκρατικού Στρατού, το Εθνικό Σύστημα Υγείας (Ε.Σ.Υ.), και η ψήφος στα 18. Εργάστηκε σκληρά σε κάθε υπουργείο απ’ το οποίο πέρασε και άφησε τη σφραγίδα του σε μια Ελλάδα που λίγοι ήταν και είναι αδιάφθοροι. Άραγε, τι θα συνέβαινε αν ζούσε; Μπορεί να είχε επέλθει η κρίση αλλά θα υπήρχε σίγουρα διαφορετική αντίδραση εναντίον της, καθώς και ένα σίγουρο μέλλον για το κόμμα του. Μέλλον που τώρα δεν υπάρχει καθώς κανείς δεν έχει το όραμα, την προοπτική και την ικανότητα του Γεννηματά. Η αντίστροφη μέτρηση για το τέλος του ΠΑΣΟΚ έχει ξεκινήσει τώρα και καιρό. Καληνύχτα, Ήλιε...
*Ο Νικόλαος Ερμής είναι φοιτητής στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων Κορίνθου.
http://www.protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.