Η σύγκριση των τριών...

Όταν σε μια εκδήλωση συνωστίζονται τα μεγάλα ονόματα, η σύγκριση είναι αναπόφευκτη.
Αλλά, πως να συγκρίνεις πολιτικούς που η σκέψη τους και η πορεία τους απέχει παρασάγγας;
Είδαμε τον Σημίτη να μιλά για το 74 - αποφεύγοντας τεχνηέντως να αναφερθεί πολύ στον Ανδρέα Παπανδρέου εισπράττοντας, όμως, χειροκρότημα μόνο όταν τον ανέφερε. Το ακούσαμε να μιλά για τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ -τις επιτυχίες του κινήματος, μικρόψυχα ξεχνώντας το 2009. Δεν έκαμε καμία αυτοκριτική, ξέχασε τα σκάνδαλα με τους υπουργούς και τους ανθρώπους του και το χρηματιστήριο..... Ο Σημίτης μικρός το δέμας και τη ψυχή, αποχώρησε, στηριζόμενος στη βοήθεια των ΜΜΕ για την παρουσίαση του...

Ο Βενιζέλος έκανε μια εντυπωσιακή για τα κιλά του ανακυβίστιση, ξεχνώντας το περίφημο "ζητούμε συγνώμη από το λαό" και υπερασπιζόμενος του μοναχικού έργου της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Προσπάθησε βέβαια, να τονίσει ότι έπρεπε να επιμείνει στην πρόταση του για την αυξημένη πλειοψηφία κατά την ψηφοφορία του πρώτου Μνημονίου και στη συνέχεια, αρκέστηκε σε ένα προσκλητήριο απογοητευμένων να σκεφτούν και να επανακάμψουν με τον όποιο τρόπο, στοχεύοντας στις προσεχείς δημοτικές και ευρωεκλογές για τη σύναψη συνεργασίας με τη ΔΗΜΑΡ.
Ο Παπανδρέου παρά το ότι έχει δεχθεί τα πυρά από τους εντός και εκτός κόμματος, εμφανίστηκε με άσπρο πουκαμισάκι, χωρίς σακάκι, άνετος και ...αποφασισμένος.
Είχε ένα μεστό πολιτικό λόγο που δεν έμεινε ούτε στα τετριμμένα επετειακό, ούτε απλά στην υπεράσπιση του έργου του.
Ο Παπανδρέου μίλησε για το ΑΥΡΙΟ... μίλησε για τον αγώνα που πρέπει να δώσει η Ελλάδα αλλά και η Ευρώπη.
Ο Παπανδρέου δεν θέλησε να αποτινάξει κανένα βάρος από πάνω του... Απλός, λιτός, αλλά παράλληλα ώριμος και με προτάσεις για το μέλλον.
Το μέλλον της χώρας αλλά και των χωρών της Ευρώπης, έδειξε τη στόφα του μεγάλου ηγέτη και οραματιστή.
"Να μιλάω για αρχές όπως η συμμετοχή του πολίτη, η διαφάνεια, η λογοδοσία, η αλληλεγγύη, κράτος λιτό στην λειτουργία-πλούσιο σε αποτέλεσμα, βιώσιμη παραγωγή πλούτου και δίκαιη αναδιανομή του.

Αυτές είναι οι αρχές μου.
Αυτά πιστεύω ότι μπορεί η Ελλάδα.

Ήμουν, είμαι και θα είμαι εδώ να τις υπηρετώ.
Με τις όποιες επιτυχίες και τα ανθρώπινα λάθη.

Όποιες κι αν είναι οι συνέπειες εγώ θέλω να είμαι πρώτα συνεπής στις αρχές που πιστεύω."

Στο τέλος, κι ενώ οι άλλοι δύο είχαν αποχωρήσει - έμεινε να χαιρετά τον κόσμο και να ανταλλάσσει απόψεις.
Όσοι ήταν χθες στην εκδήλωση, άθελα, έκαναν συγκρίσεις.
Ο Παπανδρέου έκλεψε την παράσταση για άλλη μια φορά, γιατί παρουσιάστηκε όπως είναι, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς γραμμάτια, χωρίς φόβο για τις συνέπειες, με την "οικογενειακή" του εμμονή στους δημοκρατικούς θεσμούς αλλά και ως κοσμοπολίτης, ως ένας ηγέτης διεθνούς βεληνεκούς, με επιχειρήματα και προτάσεις.

http://ipolitis.blogspot.gr