Ανεξάρτητα από τον πολιτικό χώρο στον οποίο κανείς έχει επιλέξει να κινηθεί, η άσκηση της πολιτικής δεν μπορεί παρά να γίνεται βάσει αρχών οι οποίες δεν μπορούν να προσαρμόζονται στις περιστασιακές ανάγκες που προκύπτουν από την επικαιρότητα.
Τα τελευταία περίπου δυο χρόνια οι συνεχείς μεταμορφώσεις του Αντώνη Σαμαρά έχουν πάψει να εκπλήσσουν, καθώς έχει αποδειχθεί ότι ο τυχοδιωκτισμός αποτελεί στοιχείο της προσωπικότητάς του.
Είδατε, όμως, πώς τα έφερε η ζωή; Ο κ.Σαμαράς, παρόλο που ήταν αυτός που πρώτος συκοφάντησε κάθε προσπάθεια όλων εμάς που κληθήκαμε το 2009 να σηκώσουμε το βάρος της εθνικής προσπάθειας, κόντρα σε θεούς και δαίμονες, τώρα δαιμονοποιεί οποιονδήποτε δεν αποδέχεται τις μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας.
Είδατε, όμως, πώς συνεχίζει να τα φέρνει η ζωή; Ο κ. Σαμαράς με την ακροδεξιά ρητορική και την ανεύθυνη πολιτική, βρέθηκε πρωθυπουργός την ώρα που ανατέλλει το αθλητικό άστρο του Γ. Αντετοκούμπο.
Κάπως έτσι τραβήχτηκε η φωτογραφία-ντοκουμέντο του Γιάννη μέσα στο Μαξίμου να κρατάει αυτός αγκαλιά το μικρόσωμο Α. Σαμαρά.
Μια φωτογραφία που ισοδυναμεί με χιλιάδες γιατί –ελληνικές λέξεις– παιδιών που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε αυτή τη μεγάλη πατρίδα, αλλά εξαιτίας της ακροδεξιάς προσέγγισης του κ. Σαμαρά ζουν ανέστιοι κι απελπισμένοι.
Του κ. Σαμαρά, που αυτός το 1991 άνοιξε άναρχα τα σύνορα με αποτέλεσμα χιλιάδες μετανάστες χωρίς χαρτιά να αντιμετωπίσουν μια παρατεταμένη κακομεταχείριση και η ελληνική κοινωνία να βρεθεί απολύτως απροετοίμαστη απέναντι σε αυτού του τύπου το μεταναστευτικό πρόβλημα που ζούμε και που δεν είχε μέχρι τότε.
Σε κάθε περίπτωση, η απόφασή του να δεχθεί τον Γιάννη Αντετοκούμπο στο Μέγαρο Μαξίμου –για να εμπορευτεί επικοινωνιακά την επιτυχία του– ήταν θλιβερή.
Κορυφαία στιγμή πολιτικής υποκρισίας. Δεν περίμενα ότι η δίψα του για δημοσιότητα θα μπορούσε να τον οδηγήσει μέχρι εκεί. Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι ο άνθρωπος που το 2010 παρουσίαζε περίπου ως εθνική προδοσία το νόμο για την ιθαγένεια θα ήταν αυτός που θα έσπευδε πρώτος να φωτογραφηθεί με ένα παιδί που ενέπιπτε κανονικά στο πεδίο εφαρμογής των συγκεκριμένων διατάξεων.
Περίμενα ακόμα κι από τον κ. Σαμαρά να μείνει σταθερός σε 2-3 βασικές ψηφοθηρικές του επιλογές και με «παρρησία» να συνεχίσει να περιγράφει την «καταστροφική» δράση αυτών των παιδιών κατά της κοινωνικής συνοχής, να συνεχίσει να πολεμά κάθε σύγχρονη πρόταση για την απονομή της ελληνικής ιθαγένειας.
Η σπουδή του όμως να προλάβει να οικειοποιηθεί λίγη από την επιτυχία του ταλαντούχου Γιάννη αποκάλυψε με τρόπο σαφή το πόσο εργαλειακά προσεγγίζει τις λέξεις «έθνος» και «πατρίδα», που συχνά χρησιμοποιεί.
Προφανώς ο κ. Σαμαράς κατάλαβε κάτι που εμείς οι βλάκες δεν μπορούσαμε να αντιληφθούμε τόσο καιρό: τελικά, Έλληνας ούτε γεννιέσαι ούτε γίνεσαι. Έλληνα σε κάνει... το NBA!!
Μόνο που στην πατρίδα του NBA είναι σε εξέλιξη μια ιστορική μεταρρύθμιση. Μια μεταρρύθμιση που για να νομοθετηθεί όχι μόνο ο πρόεδρος Ομπάμα συμπορεύεται με τον πρώην αντίπαλό του ρεμπουμπλικάνο Τζον Μακέιν, αλλά αποφάσισε να ιδρύσει πολιτική πρωτοβουλία γι’ αυτόν το σκοπό και ο ιδρυτής του Facebook Ζούκερμπεργκ μαζί με τον Μπίλ Γκέιτς και πολλούς άλλους κορυφαίους της οικονομίας των νέων τεχνολογιών. Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη μεταρρύθμιση, που ήδη πριν από λίγες ημέρες έλαβε την έγκριση της Γερουσίας, θα αποκτήσουν δικαίωμα στην Αμερικανική Ιθαγένεια 11 εκατομμύρια παιδιά μεταναστών χωρίς χαρτιά (δηλαδή λαθρομεταναστών κατά την ορολογία Σαμαρά-Χρυσής Αυγής) που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, σπούδασαν στις ΗΠΑ.
Θυμίζω ότι σύμφωνα με τον νόμο 3838 –που λυσσαλέα καταπολεμήθηκε από τους σκοταδιστικούς κύκλους της χώρας– παιδιά μόνο νομίμων μεταναστών δικαιούνται την ελληνική Ιθαγένεια.
Ωστόσο, η πρωτοβουλιά Σαμαρά να συναντήσει τον Γιάννη μακάρι να ήταν μόνο θλιβερή. Βασικά ήταν εξοργιστική.
Γιατί; Μα, διότι οι διατάξεις που έχει ετοιμάσει για να αντικαταστήσει τον Ν.3838, ουσιαστικά στερούν κάθε δικαίωμα σε παιδιά σαν τον Γιάννη να αποκτήσουν την ιθαγένεια της πατρίδας τους, δηλαδή την ελληνική ιθαγένεια!
Η Ελλάδα του κ. Σαμαρά, η «νέα» Ελλάδα, είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της Χρυσής Αυγής. Ενα «project» που δεν μπορεί παρά να απωθεί κάθε προοδευτικό άνθρωπο και που με βεβαιότητα δεν αφορά την Ελλάδα του μέλλοντος.
Ο Νόμος 3838 δεν είναι νόμος μου, αλλά νόμος μας, μολονότι όταν συνεπαγόταν μόνο πολιτικό κόστος ελάχιστοι είχαν το θάρρος να τον υπερασπιστούν και να τον στηρίξουν. Για πολλούς ήταν βολικό «να αφήσουμε» τον Σαμαρά και τη Χρυσή Αυγή να τον βαφτίσουν «Νόμο Ραγκούση».
Ας είναι, δεν πειράζει. Προσωπικά, και τότε και τώρα, λέω πως είμαι υπερήφανος γι’ αυτή τη μεταρρύθμιση και κάθε ημέρα που περνά θα δικαιώνεται όλο και περισσότερο .
Γιατί φωτίζει την Ελλάδα της αυτοπεποίθησης και της προόδου, γιατί χτίζει την Ελλάδα της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.