Οι πολιτικές εξελίξεις -παρότι καλοκαίρι -δείχνουν ότι "πιέζουν "πλέον την κοινωνία ,αλλά και την κάθε κοινωνική ομάδα χωριστά, που συγκροτεί την ελληνική κοινωνία ,να εγκαταλείψει τον ρόλο του “παρατηρητή” και να προσδιοριστεί θετικά η αρνητικά σε σχέση μ αυτές !
Είναι προφανές ότι τα κόμματα πλέον δύσκολα μπορούν με γενικόλογες αναφορές να βρουν μόνιμο και σταθερό ακροατήριο η να εκφράσουν κοινωνικές ανάγκες όταν η πολιτική τους δεν εξειδικευει καθαρά το «ποιες κοινωνικές ομάδες αφορα» , «με ποιους κοινωνικούς συμμάχους και αντίστοιχες στηρίξεις» θα επιδιώκουν τους στόχους και γιατί αυτές οι κοινωνικές ομάδες έχουν λόγους να βάλουν άμεσα "πλάτη " στήριξης σ αυτό το εγχείρημα!
Είναι λοιπόν διακριτο , ακόμα και στις αμφιβόλου ποιότητας καλοκαιρινές δημοσκοπήσεις ,ότι αυτό που προσδιορίζει και την πολιτική -εκλογική συμπεριφορά των κοινωνικών ομάδων και τάξεων που συγκροτούν την ελληνική κοινωνία, οτι είναι η θέση τους στο οικονομικό μοντέλο που προτεινουν τα κόμματα!
Διαβάζουμε ,βλέπουμε και ακούμε, σ αυτή τη θερινή περίοδο, να δίνεται η «μάχη της θέσης» και του «πολιτικοκοινωνικού ακροατηρίου» που θέλει να οικοδομήσει το λόγο ύπαρξης του το κάθε κόμμα για να εχει εκλογική τουλάχιστον καταγραφή την επομενη περιοδο
Ο συντηρητικός χώρος με αιχμή του δόρατος τη ΝΔ και τα παρακολουθήματα του εχει κάνει καθαρό ότι ,επιχειρεί να εμπεδώσει μια σκληρή συμμαχία με τις δυνάμεις που βλέπουν ότι η «σωτηρία της χώρας» περνά μέσα από την «βαλκανιοποίηση» του οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου! Επιλογή άλλωστε που βρίσκει στήριξη και ανταπόδοση από τον διεθνή οικονομικό και πολιτικό παράγοντα ,του χρηματιστηριακού και κερδοσκοπικού κεφαλαίου .
Σ αυτό το εγχείρημα ο άλλος πόλος, ο προοδευτικός που σχετίζεται με τις δυνάμεις της εργασίας της παραγωγής και της αλληλεγγύης ,φαίνεται ότι μετά την υποχώρηση και διάλυση του κοινωνικού μπλοκ που εξέφρασε ως κορμό με την ίδρυση του το ΠΑΣΟΚ, να βρίσκεται σε κρίση προσανατολισμού και στόχευσης ως προς την επιδίωξη του για το κοινωνικο και οικονομικό μοντέλου που αντιπαραθέτει στη νεοφιλελευθερη επελαση.
Ακόμη και λεγόμενη «εκσυγχρονιστική – διαχειριστική» επιδίωξη των «ανερχόμενων» παραγωγικών και κοινωνικών στρωμάτων που εκφράστηκε με την ομπρέλα του δεξιού συμβιβασμού της σοσιαλδημοκρατίας την προηγούμενη δεκαετία στην Ελλάδα, δεν μπορεί να συγκροτήσει πολιτικό και εκλογικό πόλο γιατί τα μεσοστρωματα ,οι δυνάμεις της εργασίας, της επιστήμης και της παραγωγής δεν διεκδικούν πλέον μια καλλίτερη διαχείριση αλλά αλλαγή των πολιτικών που πλήττουν τον λόγο ύπαρξης στους στον οικονομικό και κοινωνικο καταμερισμό της χωρας
Τα κόμματα λοιπόν του προοδευτικού κέντροαριστερού πόλου είναι υποχρεωμένα μέχρι το φθινόπωρο να έχουν 'δείξει ' τι θελουν.Δηλαδη τόσο το κοινωνικο μπλοκ που θέλουν να εκφράσουν όσο και με τις συμμαχίες που το επιδιώκουν
Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι το κοινωνικο μπλοκ που μετέτρεψε σε πλειοψηφική δύναμη ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν μπορει να υπάρξει γιατί αφομοιώθηκε στο κράτος ,και επομένως δεν ισχύουν αυτού του τύπου οι κοινωνικες συμμαχίες για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της κρίσης.
Τα γεγονότα όμως είναι και αμείλικτα και διαφορετικά! Προνομιακή σχέση με το κράτος επιχειρείται τώρα, με την συρρίκνωση του παραγωγικού μοντελου,του αναπτυξιακού προτύπου , του κοινωνικού κράτους και των δυνατοτήτων πρόσβασης!
Και σ αυτό το πρόβλημα ούτε οι φιλότιμες «ενημερώσεις» ούτε τα «ευρήματα» των καλοκαιρινών δημοσκοπήσεων μπορούν να ανατρέψουν oτι η αντιστοίχηση που θα εκφραστεί τουλάχιστον στις ευρωεκλογές θα εχει τα δικά της κριτήρια που θα ορίζονται από την κοινωνική και παραγωγική ανάγκη.
Με απλα λογια κανενα κομμα δεν μπορει να εχει ριζες-μελλον όταν προσδιοριζει το εκλογικο και κοινωνικο ακροατηρια με βαση τη συγκυρια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.