Με ανακούφιση μετέδωσαν τα μέσα, την είδηση ότι «ο Αλβανός κακοποιός και δραπέτης, Μαριάν Κόλα, είναι νεκρός». Στα social media, έχει στηθεί κανονικό πάρτι από τους οπαδούς της τάξης και της ασφάλειας. Ένας γνωστός μου, έμπλεος χαρά και κατακόκκινος στο πρόσωπο από την αδρεναλίνη, ανακοίνωσε στην παρέα μας πως «τον έφαγαν τον πούστη τον Αλβανό. 200 σφαίρες έπεσαν. Τον τρύπησαν από μπρος και από πίσω». Η παρέα «δαγκώθηκε» για λίγο, αφού ανάμεσά τους ήταν κι ένας Αλβανός, αλλά η γυναίκα του γνωστού αποφάνθηκε αμέσως: «Καλέ, τι σχέση έχει ο Νίκος με αυτούς; Αυτοί ήταν εγκληματίες. Πες κι εσύ, Νίκο, δεν του έκαναν καλά που τον σκότωσαν;».
«Δεν ξέρω», απάντησα. Ξέρω, όμως, πως ποτέ δεν θα έλεγα για κάποιον που σκοτώνεται, «καλά του κάνανε». Μπορεί, τελικά, να ήταν αναπόφευκτη αυτή η εξέλιξη. Μπορεί οι αστυνομικοί να μην είχαν καμία άλλη επιλογή και το έσχατο μέσο να ήταν οι πυροβολισμοί. Έστω και πισώπλατα. Έτσι συμβαίνει παντού στον κόσμο. Αυτό, όμως, τι σχέση έχει με την εθνικότητα του νεκρού; Σήμερα ήταν αυτός, την άλλη φορά ο Kώστας Πάσσαρης και αύριο, νομοτελειακά, κάποιος άλλος. Πάντα θα υπάρχουν εγκληματίες και πάντα οι αστυνομικοί θα τους κυνηγάνε. Και, δυστυχώς, καμιά φορά, και νεκροί. Από τις δυο πλευρές. Δεν θα πω ποτέ, όμως, "καλά του κάνανε". Για κανέναν. Είναι η δική μου κοσμοθεωρία. Κοσμοθεωρία που συνάδει με τη Δημοκρατία. Και στη Δημοκρατία, υπάρχει η δικαιοσύνη που αποφασίζει για κάποιον αν είναι ένοχος ή αθώος. Μόνο αυτή.
Ο θάνατος του Κόλα όμως, έδωσε ξανά αφορμές. Στους εν Ελλάδι οπαδούς του αίματος και στους συμπατριώτες του με τα ίδια ένστικτα. Το «καλά του κάνανε του πούστη του Αλβανού», που ακούγεται στην Ελλάδα, στην Αλβανία μετατρέπεται αυτόματα από τις τηλεοράσεις και τα social media σε «οι Έλληνες σκότωσαν τον Αλβανό Μαριάν Κόλα». Και όσο στην Ελλάδα «χορεύουν» πάνω στο πτώμα του, τόσο στην Αλβανία γίνεται «ήρωας». Στην ουσία, είναι η αφορμή να διατηρηθεί το προαιώνιο μίσος που δεν μας αφήνει να κοιτάξουμε χωρίς καχυποψία ο ένας των άλλον. Γνώμη μου είναι πως, ούτε «καλά του κάνανε του πούστη του Αλβανού», διότι καλά θα του κάνανε αν μπορούσαν να τον συλλάβουν και να δικαστεί, ούτε «οι Έλληνες σκότωσαν τον Αλβανό Μαριάν Κόλα» διότι τον σκότωσε η αστυνομία σε συμπλοκή μαζί του. Ούτε όλοι οι Αλβανοί λέγονται Μαριάν Κόλα, ούτε όλοι οι Ελληνες σκοτώνουν Αλβανούς. Ψυχραιμία. Όπως και η αστυνομία της Αλβανίας έχει σκοτώσει μέσα στη χώρα, «συναδέλφους» του Κόλα. Όπως και η ελληνική αστυνομία έχει σκοτώσει Έλληνες κακοποιούς σε παρόμοιες περιπτώσεις. Το θέμα είναι το αίμα. Οι διψασμένοι που κυκλοφορούν δίπλα μας. Και απέναντι. Και δεν χορταίνουν ποτέ. Διότι πάντα θα υπάρχουν οι «ήρωες Μαριάν Κόλα» και πάντα θα υπάρχουν οι «καλά του κάνανε του πούστη του Αλβανού» που θα τους «ταΐζουν». Μια αιματοβαμμένη διελκυστίνδα, με άγνωστο τέλος.
Niko Ago
«Δεν ξέρω», απάντησα. Ξέρω, όμως, πως ποτέ δεν θα έλεγα για κάποιον που σκοτώνεται, «καλά του κάνανε». Μπορεί, τελικά, να ήταν αναπόφευκτη αυτή η εξέλιξη. Μπορεί οι αστυνομικοί να μην είχαν καμία άλλη επιλογή και το έσχατο μέσο να ήταν οι πυροβολισμοί. Έστω και πισώπλατα. Έτσι συμβαίνει παντού στον κόσμο. Αυτό, όμως, τι σχέση έχει με την εθνικότητα του νεκρού; Σήμερα ήταν αυτός, την άλλη φορά ο Kώστας Πάσσαρης και αύριο, νομοτελειακά, κάποιος άλλος. Πάντα θα υπάρχουν εγκληματίες και πάντα οι αστυνομικοί θα τους κυνηγάνε. Και, δυστυχώς, καμιά φορά, και νεκροί. Από τις δυο πλευρές. Δεν θα πω ποτέ, όμως, "καλά του κάνανε". Για κανέναν. Είναι η δική μου κοσμοθεωρία. Κοσμοθεωρία που συνάδει με τη Δημοκρατία. Και στη Δημοκρατία, υπάρχει η δικαιοσύνη που αποφασίζει για κάποιον αν είναι ένοχος ή αθώος. Μόνο αυτή.
Ο θάνατος του Κόλα όμως, έδωσε ξανά αφορμές. Στους εν Ελλάδι οπαδούς του αίματος και στους συμπατριώτες του με τα ίδια ένστικτα. Το «καλά του κάνανε του πούστη του Αλβανού», που ακούγεται στην Ελλάδα, στην Αλβανία μετατρέπεται αυτόματα από τις τηλεοράσεις και τα social media σε «οι Έλληνες σκότωσαν τον Αλβανό Μαριάν Κόλα». Και όσο στην Ελλάδα «χορεύουν» πάνω στο πτώμα του, τόσο στην Αλβανία γίνεται «ήρωας». Στην ουσία, είναι η αφορμή να διατηρηθεί το προαιώνιο μίσος που δεν μας αφήνει να κοιτάξουμε χωρίς καχυποψία ο ένας των άλλον. Γνώμη μου είναι πως, ούτε «καλά του κάνανε του πούστη του Αλβανού», διότι καλά θα του κάνανε αν μπορούσαν να τον συλλάβουν και να δικαστεί, ούτε «οι Έλληνες σκότωσαν τον Αλβανό Μαριάν Κόλα» διότι τον σκότωσε η αστυνομία σε συμπλοκή μαζί του. Ούτε όλοι οι Αλβανοί λέγονται Μαριάν Κόλα, ούτε όλοι οι Ελληνες σκοτώνουν Αλβανούς. Ψυχραιμία. Όπως και η αστυνομία της Αλβανίας έχει σκοτώσει μέσα στη χώρα, «συναδέλφους» του Κόλα. Όπως και η ελληνική αστυνομία έχει σκοτώσει Έλληνες κακοποιούς σε παρόμοιες περιπτώσεις. Το θέμα είναι το αίμα. Οι διψασμένοι που κυκλοφορούν δίπλα μας. Και απέναντι. Και δεν χορταίνουν ποτέ. Διότι πάντα θα υπάρχουν οι «ήρωες Μαριάν Κόλα» και πάντα θα υπάρχουν οι «καλά του κάνανε του πούστη του Αλβανού» που θα τους «ταΐζουν». Μια αιματοβαμμένη διελκυστίνδα, με άγνωστο τέλος.
Niko Ago
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.