Υποκρισίες και προσωπικά πολιτικά παιχνίδια

Έχουμε γράψει πολλάκις για τις πομπές του Έλληνα Ιζνογκούντ και της ομάδας του να ...στηρίξουν τις προσπάθειες της κυβέρνησης Παπανδρέου να κρατήσει τη χώρα ζωντανή, μετά την καταστροφική διακυβέρνηση του αΚαταλληλότερου Καραμανλή και τον εκτροχιασμό της ελληνικής οικονομίας. Με την παραποίηση στατιστικών στοιχείων του 2009, το έλλειμμα του 2009 να φτάνει στο 15,7% το χρέος να αυξάνεται υπέρμετρα μεταξύ του 2003 και του 2009 και τη χώρα στο τέλος της μέρας να καθίσταται αναξιόπιστη στις αγορές.

Μόλις χτες ο σύντροφος Κουκουλόπουλος, μετά την άρνηση Παπανδρέου να στηρίξει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών για λόγους που εξηγεί εδώ, ξεδίπλωσε ξανά τη αμέριστη ...στήριξη (not) στον πρώην πρωθυπουργό, λέγοντας χαρακτηρίστηκα πως ο Γιώργος Παπανδρέου έβαλε τη χώρα στο Μνημόνιο και με τη στάση του στην ψηφοφορία στη Βουλή έδειξε πως ουσιαστικά δεν θέλει να τελειώσει το Μνημόνιο. Άσε που στην ουσία χάρισε τη νίκη στον κ. Σαμαρά, αφήνοντας το ΠΑΣΟΚ στην απέξω!
Τέτοια ...στήριξη ο σύντροφος Κουκουλόπουλος, ούτε όταν το ΠΑΣΟΚ κυβερνούσε μόνο του!

Πάμε όμως πίσω στο χρόνο, τότε που όντως το ΠΑΣΟΚ σήκωσε μόνο του ένα βάρος που δεν του αναλογούσε, από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η κρίση.

Ο κύριος «υποκρισίες και προσωπικά πολιτικά παιχνίδια, εμού του ιδίου» και η παρέα του έχει επιχειρήσει κι άλλες φορές πριν το τελευταίο και πετυχημένο πραξικόπημα του Νοέμβρη του 2011, να ...στηρίξει τον Παπανδρέου. Βεβαίως!

Μία σχετικά άγνωστη στιγμή είναι η ακόλουθη:

10 Μαΐου 2011 γίνεται Υπουργικό Συμβούλιο.
Θέμα το Μεσοπρόθεσμο. Το προαπαιτούμενο για την εκταμίευση της δόσης αλλά και το πρώτο κεφάλαιο της περίφημης απομείωσης του χρέους.
Όσο διαρκεί το Υπουργικό Συμβούλιο, οι δημοσιογράφοι παίρνουν στα χέρια τους από τον μετρ δημιουργίας τεχνητών κρίσεων το παρακάτω:

Το πρόβλημα της οικονομίας είναι πολιτικό. Πρέπει επειγόντως να ανακτηθεί η ικανότητα πολιτικής διεύθυνσης της χώρας.
Αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι ευρύτατη συναίνεση, εθνική ενότητα και κοινωνική συνοχή, συσπείρωση γύρω από δίκαιους και εφικτούς στόχους, χωρίς προσφυγή σε εκλογές που θα οδηγήσουν σε αναπαραγωγή ή διόγκωση του προβλήματος.
Απαιτείται συνεπώς να αναληφθούν γενναίες πολιτικές πρωτοβουλίες για την κοινωνική και πολιτική στήριξη μίας επιχείρησης εθνικής σωτηρίας και ανασυγκρότησης.
Επαναλαμβάνω την πρότασή μου για προγραμματικές συμφωνίες με τη δικαιοσύνη, τις τράπεζες, την τοπική αυτοδιοίκηση, τους παραγωγικούς φορείς σε τοπικό επίπεδο...

Ότι δηλαδή το πρόβλημα της χώρας είναι και καλά πολιτικό και ουχί οικονομικό, ότι ο Παπανδρέου έχει απολέσει εξουσία και ότι πρέπει επειγόντως να ανακτηθεί η ικανότητα πολιτικής διεύθυνσης της χώρας!

Και κει που ο Βεζίρης νόμιζε πως την έριξε την κυβέρνηση και ετοιμάζεται για το δικό του «Ζάππειο ΙΙ» γίνεται κάτι μαγικό και ο υπουργός εθνικής άμυνας, επανερχόμενος στο χώρο της συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου, προέβη σε διευκρινιστικές άκρως διορθωτικές δηλώσεις, υποστηρίζοντας πως η πολιτική διεύθυνση της χώρας δεν αφορά την κυβέρνηση, αλλά γενικότερα την αντιπολίτευση, τα συνδικάτα, τους θεσμούς, τα βουνά, τους κάμπους...

Τίποτα δηλαδή διαφορετικό από τις στρατηγικές υπονόμευσης του Παπανδρέου που ακολουθεί ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος από το 2007 και που για μία ακόμα φορά αποτυγχάνει!

Μετά από αυτό το φιάσκο, ακολούθησε το γνωστό πια σε όλους ...μπαράζ στηρίξεων από την ομάδα Ιζνογκουντ. Ήταν τέτοια η στήριξη, που έπεφταν σαν ντόμινο στις κάμερες για να είναι για πάντα αποτυπωμένη [εδώ]! Να την έχουν τα παιδιά τους, ο ιστορικός του μέλλοντος, όλοι!

Έτσι φτάσαμε στην οριακή ψήφιση του μεσοπρόθεσμου τον Ιούνιο του 2011 και στην υπουργοποίηση Βενιζέλου ως υποικ, ο οποίος δήλωσε πως φεύγει από την άμυνα για να πάει στον πραγματικό πόλεμο.

Δεν είχε άδικο! Αν έμενε στην άμυνα, ο Παπανδρέου μάλλον θα έπεφτε μόνος του τον ερχόμενο Νοέμβρη! Αμαχητί...

- See more at: http://www.epikairo.gr