Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

Αμετανόητοι Βενιζελόφρονες

Βρέθηκα χθες σε μια παρέα με καθηγητές που στην πλειοψηφία τους είχαν στηρίξει και συνεχίζουν ακόμα να στηρίζουν πεισματικά τον Βενιζέλο και την πολιτική του.
Κάποια στιγμή, πετάγεται ένας και σε μια προσπάθεια να αντιπαρατεθεί στην επιχειρηματολογία μου, γιατί είναι επιτακτική ανάγκη να φύγει από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ο Βενιζέλος, μου λέει: « ο Γιωργάκης είναι αιτία των δεινών που περνάμε. Αν δεν μας έβαζε στο μνημόνιο και στο ΔΝΤ, που του σύστησαν οι Αμερικανοί φίλοι του, θα μπορούσαμε να είμαστε πολύ καλά σήμερα. Και τέλος πάντων, αν είχε πάει με 180 στην ψήφιση του μνημονίου το 2010 δεν θα είχε σήμερα το ΠΑΣΟΚ καταρρεύσει».

Τρία επιχειρήματα βλακώδη και ανιστόρητα της Βενιζελοφροσύνης. Αρπάζω την ευκαιρία και λέω:
Πρώτον, δεν είναι Γιωργάκης, ούτε ήταν ήταν ποτέ. Διαχρονικά υπήρξε ο πιο έντιμος, ευγενής, αξιοπρεπής και κυρίως επαρκής και σφαιρικά ενημερωμένος πολιτικός στη χώρα. Άρα είναι μεγάλος.

Δεύτερον, οι ισχυρισμοί σου για τους Αμερικανούς δεν ευσταθούν, διότι υπονοώντας ότι υπήρχε άλλη λύση και δεν την επέλεξε ο Παπανδρέου υποκινούμενος, κάνεις ένα τραγικό λάθος. Αν δεχτούμε τον ισχυρισμό σου, ανακύπτει εύλογα το ερώτημα. Αυτόν τον άλλο δρόμο στον οποίο αναφέρεσαι γενικώς και αορίστως, γιατί δεν τον επέλεξαν οι άλλες χώρες που ακολούθησαν με τα ίδια ή παρεμφερή οικονομικά προβλήματα, όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Κύπρος; Γιατί οι ηγεσίες αυτών των χωρών προσέτρεξαν στα μνημόνιο και στην Τρόικα και δεν επέλεξαν τον άλλο ανύπαρκτο δρόμο; Τι διαφορετικό έκανε ο Γιώργος δηλαδή; Εκτός κι αν μόνο ο Παπανδρέου ήταν προδότης και όλοι οι άλλοι ηγέτες πατριώτες.

Τρίτον, για το τι ακριβώς συνέβη εκείνη την περίοδο και την επιτακτική ανάγκη εξεύρεσης άμεσης λύσης λόγω του κατεπείγοντος της κατάστασης απάντησε με την έκθεση του το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο που δικαιώνει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο τον Παπανδρέου και την επιλογή του. Φαίνεται όμως από όσα λες, ότι δεν την έχεις υπόψη σου και καλό είναι να επιδιώξεις να ενημερωθείς.

Τέταρτο, τα περί 180 στην ψήφιση του μνημονίου δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι προφάσεις του Βενιζέλου που προσπάθησε να μειώσει τον αγώνα του αυτοδύναμα εκλεγμένου Πρωθυπουργού που έριξε με αποστασία, για να συγκυβερνάει τώρα με τον Ζάππειο κολωτούμπα, σε μια ανίερη συμμαχία χωρίς αρχές και ηθική.

Άκου λοιπόν για να μάθεις φίλτατε. Για να γίνει ψήφιση του μνημονίου με 180, χρειαζόταν έντιμη και υπεύθυνη αντιπολίτευση. Που δεν υπήρχε. Κανείς όμως, απολύτως κανείς, δεν μπορούσε να εγγυηθεί ότι θα υπήρχαν αρκετοί βουλευτές της αντιπολίτευσης που θα στήριζαν το πρώτο Μνημόνιο για να ψηφιστεί με 180 ψήφους. Οι στενότεροι συνεργάτες του τότε αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά, όπως ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, έχουν αποκαλύψει ότι ο Σαμαράς είχε αποφασίσει να μην το ψηφίσει σε κάθε περίπτωση και αρκετές μέρες πριν τη ψηφοφορία: «μας το ανακοίνωσε 3 μέρες πριν, μας είπε να το κρατήσουμε για να μην βγει στον τύπο και αρχίσει να γίνεται αυτή η σπέκουλα» είχε αναφέρει στον ΣΚΑΙ ο συνεργάτης του Σαμαρά.

Συνεπώς έτσι και δεν ψηφιζόταν το μνημόνιο εκείνη τη στιγμή, ο επόμενος τόνος θα ήταν η άτακτη χρεοκοπία, λόγω του γεγονότος ότι στις 19 Μάη 2010 έληγε ομόλογο της τάξης των 8.5 δις ευρώ και λεφτά δεν υπήρχαν. Αν οδηγούμασταν σε εκλογές θα ήταν πραγματικά καταστροφή, λόγω της έλλειψης χρόνου, αφού παρόλες τις προσπάθειες που έγιναν η πρώτη δόση από τον μηχανισμό στήριξης εκταμιεύτηκε μερικές ώρες πριν την λήξη του ομολόγου, το μεσημέρι δηλαδή της 18ης Μαΐου 2010.

Του υποσχέθηκα να του φέρω γραπτά ντοκουμέντα, με κοίταξε ξαφνιασμένος και σιώπησε. Δεν ξέρω αν τον έπεισα, πιστεύω όμως ότι τουλάχιστον τον προβλημάτισα....

Σταύρος Στραβόλαιμος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.