Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

ME TO ΘΑΡΡΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ

Διάβασα με ενδιαφέρον την ανακοίνωση του συντρόφου Γιώργου Παναγιωτακόπουλου και της αριστερής πρωτοβουλίας σχετικά με τη συγκυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον Σαμαρά.
 
Στη ανακοίνωση μάλιστα αναφέρεται μεταξύ άλλων και τα εξής: «Οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν και οριστικοποιούν την πλήρη υποταγή της σημερινής ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ στην Κεντροδεξιά». Και σε άλλο σημείο τονίζει: «Είναι μια επιλογή, που πολιτικά, στρατηγικά και ηθικά αφήνει έκθετο το ΠΑΣΟΚ και τη μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη στα μάτια των φίλων, των μελών του και όλου του ελληνικού λαού».

Με όλο το σεβασμό στους αγώνες και την προσφορά του σ. Γ. Παναγιωτακόπουλου, θα ήθελα να μου επιτρέψει να του κάνω καλοπροαίρετα μερικά ερωτήματα: 

- Εσύ δεν ήσουν σύντροφε, που τον Σεπτέμβρη του 2011 καυτηρίαζες αλύπητα τον Παπανδρέου για την μοναδική πολιτική που κράτησε τη χώρα όρθια;

- Εσύ δεν ήσουν εκείνος που συνέβαλες τα μέγιστα στο γεγονός της μη ύπαρξης δεύτερης υποψηφιότητας στην Προεδρική εκλογή, πλην αυτής του Βενιζέλου; 

- Εσύ δεν ήσουν εκείνος που αγωνίστηκες με πάθος να εκλεγεί Πρόεδρος ο Βενιζέλος;

- Εσύ δεν ήσουν ο κομματικός παράγων που δέχτηκες, εκ των υστέρων, σε συνεννόηση με την σημερινή ηγεσία, να συμμετέχεις με δικούς σου ανθρώπους στην εξουσία (π.χ Περιφερειάρχες) και τους οποίους, από ότι γνωρίζω, δεν έχεις ακόμα αποσύρει; 

Άραγε σύντροφε, συμβαδίζουν οι επαναστατικοί σου λόγοι για μη παραμονή με κάθε τρόπο στην εξουσία, με τα έργα σου;


Υ.Γ Τώρα είναι δυστυχώς αργά για δάκρυα. Η περίπτωση σου θυμίζει αυτόν που σκότωσε τον πατέρα του και στη συνέχεια έκατσε και τον έκλεγε. Ήταν όμως αργά.

Σταύρος Στραβόλαιμος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.