Σε περιόδους κρίσης, τα αυταρχικά καθεστώτα, οι αστυνομοκρατούμενες κοινωνίες επιδιώκουν την ταύτιση με την "αρετή" , αυτοαναγορεύονται σε ένα είδους θεό, αυθεντία της ηθικής, του σωστού και του λάθους. Για όσους διαφωνούν, όλα αποπνέουν έγκλημα, η ενημέρωση, οι τοίχοι, το ανθρώπινο πρόσωπο και ο θεός σπεύδει να τους τιμωρήσει, να στήσει ικριώματα, να αποδώσει ¨δικαιοσύνη¨.
Σε αυτές τις καταστάσεις προτιμώ να δώσω μια μάχη που ποτέ δεν κερδίζεται από το άτομο μεμονωμένα αλλά που πάντα πρέπει να δίνεται. Προτιμώ να είμαι ο διάβολος που θα επαναστατήσει και θα απομακρυνθεί όσο πιο μακρυά μπορεί από τον επιθετικό και ανάξιο θεό, αυτός που θα καταδικάζει ρητά την θεϊκή βία. Προτιμώ να καταγραφώ ως το "σκότος" σε μία ταραγμένη εποχή όπου οι έννοιες αντιστρέφονται, γνωρίζοντας ότι διάλεξα το μονοπάτι αυτό, επειδή το "καλό" είναι πλέον μια διεστραμμένη λέξη που χρησιμοποιήται από τον θεό για να δικαιολογήσει τις ανάξιες πράξεις του.
Είμαι σίγουρος πως ο Σατανάς αυτός, είναι ηθικά ανώτερος απ' τον θεό του, όπως ακριβώς είναι ανώτερος αυτός που που επιμένει - παρά τις αντιξοότητες και τα καμώματα της τύχης- από εκείνον που μέσα στην ψυχρή βεβαιότητα του θριάμβου του, εκδικείται όσο πιο σκληρά μπορεί τους αντιπάλους του.
Γνωρίζω, ότι ο θεός δεν θα το ανεχθεί. Θα προσπαθήσει να με αντιμετωπίσει, να με απομονώσει και εσχάτως να συνθλίψει την συνείδηση μου. Τίποτα δεν θα αλλάξει, θα προτιμήσω να παραμείνω ο ακίνητος άπιστος που αντιμετωπίζει χωρίς να λυγίζει το βλέμμα του θεού και αυτός ποτέ δεν θα καταλάβει ότι αυτό το επίμονο βλέμμα, αυτή η μεγάλη περιφρόνηση δημιουργήθηκε ακριβώς επειδή νόμισε ότι μπορούσε να ταπεινώσει ότι πιο ισχυρό έχω την συνείδηση μου.
Τελικά μπροστά στην μομφή θα αντιτάξει και θα προσφέρει την "ατυχή" αλήθεια των πραγμάτων, θα μου τάξει πως αν αποδεχθώ αυτόν και την αλήθεια του θα μου προσφέρει την "επουράνια" σωτηρία, την μακαριότητα.
Απαντώ αρνούμαι την ατομική σωτηρία. Τάσσομαι με το μέρος του κολασμένου και απαρνούμαι τον ουρανό. Άλλωστε ακόμα και αν πίστευα την αλήθεια αυτή, η σωτηρία που μου προσφέρεται είναι αδύνατη για όποιον αισθάνεται πραγματικά συμπόνια για τον πλησίον του. Δεν μπορώ να δεχθώ μία αλήθεια που στην βάση της είναι ανήθικη. Δεν μπορώ να δεχθώ μια αλήθεια όπου ο πόνος και ο θάνατος είναι απαραίτητα συστατικά γα να κατακτηθεί. Από εδώ και πέρα το λέω πως όχι αυτή η αλήθεια δεν αξίζει τέτοιο τίμημα.
Μην με παρεξηγείται δεν επιθυμώ να σκοτώσω τον θεό ή να Τον αντικαταστήσω, απλώς βρίσκομαι σε μια ακατάπαυστη προσπάθεια να Του αρνηθώ κάθε υποταγή να εξισωθώ μαζί Του, αποστατώντας από την παντοκρατoρία του. Δεν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου, ούτε τους συνανθρώπους μου σε αυτόν τον θεό αλλά σε μία πολύ ανώτερη δύναμη, την δικαιοσύνη, στην οποία ακόμη και ο ¨ύψιστος οφείλει να λογοδοτεί.
Αναρτήθηκε από Toprotovioli
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.