Δεν είναι όλες οι ΜΚΟ ίδιες

Eίχα αρκετές φορές την ευκαιρία να παρακολουθήσω από κοντά τον τρόπο που λειτουργούν οι Γιατροί Του Κόσμου λόγω συγγένειας με μέλος τους. Γιατί να μην το πω, είναι ο αδελφός μου, στο κάτω κάτω είμαι περήφανος για αυτό. Εκείνος και οι σύντροφοί του, γιατροί και νοσηλευτές, ταξιδεύουν κατά καιρούς σε μέρη που χτυπά η ανθρώπινη δυστυχία για να προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια, την ώρα που σε μας περισσεύουν τα λόγια συγκλονισμού από απόσταση. Κόσοβο, τσουνάμι, Ουγκάντα ήταν μερικά από τα μέρη που πήγαν οι άνθρωποι που γνωρίζω, για να χειρουργήσουν σε κινητά χειρουργεία δίπλα στο πεδίο μάχης, να εξετάσουν θύματα των υδάτινων όγκων κοντά σε σωρούς πιο άτυχων ή να φροντίσουν παραμελημένους πληθυσμούς που εμείς σπάνια σκεφτόμαστε ότι υπάρχουν.

Παρακολουθούσα τις διαδικασίες οργάνωσης των αποστολών και είχα εντυπωσιαστεί από την αυστηρή πειθαρχία σε έξοδα, επιλογή ειδικοτήτων και υλικών ανάλογα τον προορισμό και την στρατιωτικού τύπου εναλλαγή βαρδιών με τις αποστολές άλλων χωρών. Για εβδομάδες ( οι οποίες αφαιρούντο από την κανονική τους άδεια) οι εθελοντές αυτοί εργάζονταν με σκληρά ωράρια κάτω από συνθήκες που μπορείτε να φανταστείτε (αν και από μερικές περιγραφές που μου έκαναν ίσως δεν μπορείτε) με μόνο κέρδος την καθαρή συνείδηση, που εμείς νομίζουμε ότι μπορούμε να την επιτύχουμε διαφημίζοντας τη συγκίνησή μας στα πάνελ και αλλού.

Οι Γιατροί Του Κόσμου είναι μία Μη Κυβερνητική Οργάνωση. Φαντάζομαι ότι υπάρχουν και άλλες αντίστοιχης χρησιμότητας και ανιδιοτέλειας, απλώς εγώ έχω προσωπική γνώμη μόνο για αυτήν. Και θέλω να πω ότι πρέπει να είμαστε διπλά προσεκτικοί στους αφορισμούς μας, που ακούω να ξεχειλίζουν κατά τον ελληνικό τρόπο τις μέρες αυτές, μόνο και μόνο επειδή κατά τον ελληνικό τρόπο, των κολλητών, της αρπαχτής και της αδιαφάνειας στήθηκαν κάποιες άλλες ΜΚΟ. Μη μηδενίζουμε με εύκολο τρόπο δραστηριότητες ανθρώπων που συχνά ξεπερνούν εμάς τους πολλούς και μόνον τον σεβασμό μας αξίζουν.

Ανδρέας Πετρουλάκηςένα άρθρο των πρωταγωνιστών