Το μεγάλο φαγοπότι

Τα ξέραμε ή δεν τα ξέραμε; Ας πούμε, ότι χωρίς επαρκή αποδεικτικά στοιχεία, απλώς τα υποψιαζόμασταν. Κι, όμως, τα λουζόμασταν. Πανάκριβα υποβρύχια, αντιαεροπορικά συστήματα, άρματα μάχης, τηλεπικοινωνιακές εφαρμογές.

Και ακόμα φορτωνόμασταν με πολυδάπανα τρόλεϊ, ντιζελομηχανές, βαγόνια, στρατιωτικά φορτηγά, απορριμματοφόρα, πυροσβεστικά οχήματα καθώς και πολυέξοδα νοσηλευτικά εργαλεία, εποπτικά τεχνολογικά προγράμματα, τερατώδη συντονιστικά συστήματα και μηχανήματα.

Όλα αυτά με υπέρογκο κόστος δισεκατομμυρίων. Χρήματα αποσπασμένα από τις θυσίες και τις στερήσεις του ελληνικού λαού για να μετατραπούν σε χρυσοφόρα συμβόλαια πολυεθνικών εταιριών με δεσπόζουσα θέση στις στρατηγικές προμήθειες του κράτους.

Η αλήθεια είναι ότι κάπου εκεί τη μυριζόμασταν τη δουλειά. Δεν πέφταμε δα και από τον Άρη. Η συνήθης πρακτική, ανέκαθεν, πρόβλεπε διευκολύνσεις των προμηθευτικών εταιρειών μέσω της εξαγοράς κομμάτων, πολιτικού προσωπικού και κρατικών λειτουργών.

Αλλά επειδή δεν μοιραζόμασταν μαζί τους τις μίζες, ούτε κρυβόμασταν μέσα σε βαλιτσάκια και εξωχώριους τραπεζικούς λογαριασμούς, άλλοτε σαρκάζαμε και άλλοτε σιχτιρίζαμε. Στο φινάλε, όμως, συμβιβαζόμασταν είτε εξαιτίας ιδεολογημάτων, είτε λόγω προσωπικής αδυναμίας ελέγχου.

Απέμεναν μόνο οι εύκολες επικρίσεις και τα μισόλογα που άφηναν ανέπαφο το κατ’ εξακολούθηση έγκλημα το οποίο διαπερνούσε κομματικούς σχηματισμούς, διαπότιζε αλλεπάλληλες κυβερνήσεις και διέβρωνε σταθερά τους θεσμούς. Εξάλλου, και εμείς, τα θύματα, στο ίδιο ξεκούρδιστο και αποσυναρμολογημένο κράτος συμμετείχαμε.

Με τα φακελάκια και τα γρηγορόσημα μας, τις ψιλοανακρίβειες στις φορολογικές μας δηλώσεις, τις μικρολαμογιές στις συντάξεις, τις ψευτοκοροϊδίες στα τετραγωνικά. Χώρια τα φτωχολαδώματα σε επίορκους υπαλλήλους καθώς και τα πελατειακά μας νταραβέρια με φαύλους συνδικαλιστές και παρασιτικά κομματικά στελέχη.

Πώς να αντισταθεί, άλλωστε, στο κάθε λογής πειρασμό, αν όχι εκβιασμό, ο μέσος ζορισμένος πολίτης όταν κολυμπάει μέσα στη διάχυτη αίσθηση ότι οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ της χώρας έχουν απλώσει τραχανά διαφθοράς ικανό να καλύψει έναν ολόκληρο ωκεανό;

Με μια δόση ενοχής για την απρόσμενη αποπλάνησή του και μια σταγόνα εγκράτειας προς απόδειξη της αρετής του στο αόρατο μέλλον, κάθε πολίτης που είτε ως θύμα είτε ως θύτης εμπλεκόταν σε παράνομη συναλλαγή έθετε μερικώς και την ελαστικότητα στα όρια ανεκτικότητας της διαφθοράς. Κυρίως, με γαρνιτούρα το άλλοθι «όταν γίνονται στο ρετιρέ όργια, θα τσακώσουν εμένα τώρα στο υπόγειο για διατάραξη κοινής ησυχίας;»

Σύμφωνοι ,είναι υπερβολή να θεωρηθεί ότι στην πλειονότητά τους οι απλοί πολίτες αυτής της χώρας είναι μπλεγμένοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στη διαφθορά. Όπως ακριβώς δεν συμμετείχαν στο μεγάλο φαγοπότι και όλοι οι υπουργοποιημένοι πολιτικοί, οι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί, οι πρωτοκλασάτοι γιατροί, οι μεγαλοδιευθυντές κρατικών νοσοκομείων, οι ανώτατοι διοικητές οργανισμών, οι εξέχοντες δικαστικοί, οι εκλεγμένοι δήμαρχοι.

Κάποιοι ναι, έκαναν χλιδάτα πάρτι με τις σκανδαλωδώς άφθονες δωροδοκίας. Ορισμένοι αποχαλινώθηκαν τόσο ώστε τα ξεχείλωσαν ως εκεί που δεν έπαιρνε άλλο. Και τα κορόιδα οι φορολογούμενοι καταληστεύονταν για θησαυρίζουν οι προμηθευτές, από τα υπερτιμημένα κελεπούρια που μας φόρτωναν.

Ωστόσο, οι βεβιασμένες γενικεύσεις και τα αδιάκριτα τσουβαλιάσματα δεν υπόσχονται καν την αλήθεια ή την λύτρωση της κοινωνίας από την ηθική εξαχρείωση των κλεπτοκρατικών ελίτ.

Και φυσικά το πακέτο συγκάλυψης, ατιμωρησίας, παραγραφής δεν εξαλείφεται με τις δαιμονοποιήσεις ούτε τους χλευασμούς μιας αντισυστημικής, και κατά βάση αντικοινοβουλευτικής, ρητορείας, αλλά με τις ταχύτατες έρευνες της ήδη κινητοποιημένης δικαιοσύνης

Δυστυχώς ,όμως, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι μιζα-δότες και οι μιζο-λήπτες δεν έπεσαν από τον ουρανό, ούτε έδρασαν εν κενώ. Είχαν την ανοχή μιας, παρασυρμένης και μικρής έστω, μερίδας της κοινωνίας. Με επικεφαλή μια ανάλγητη και κυνική κάστα, εθισμένη στην αδιαφάνεια, το μαύρο χρήμα, τους φορολογικούς παράδεισους και τις ύποπτες χρυσοφόρες προμήθειες για δόλιες αναθέσεις και αμαρτωλές συμβάσεις.

Ένα συνονθύλευμα ηθικά επιλήψιμων προσώπων συνεργών αλλά και μαστροπών της διαφθοράς που πλασάρονται, από πάνω, ως ανιδιοτελείς και πατριώτες. Είναι αυτοί που πρωτοστάτησαν στις λοιδορίες κατά ΓΑΠ χαρακτηρίζοντας ως ανεκδιήγητη, ανθελληνική και ηττοπαθή την ατάκα του περί «διεφθαρμένης χώρας». Είναι εκείνοι που πρωταγωνιστούν υπέρ της εκχώρησης εξουσίας σε, εκτός δημοκρατικού ελέγχου, εξωθεσμικά κέντρα.

Και είναι οι ίδιοι που συντονίζονται αυθορμήτως με το κούνημα του δάκτυλου από άμβωνας της «αδέκαστης» Μέρκελ σε μαθήματα ηθικής προς τους γονατισμένους Έλληνες. Προφανώς, παραβλέποντας ότι στη πλειονότητα τους οι δωροδότες είναι οι αντιπρόσωποι Γερμανικών εταιρειών. Διαρκώς, όμως, ενθυμούμενοι ότι οι δωροδοκούμενοι είναι πρωτίστως δικοί τους όμηροί, άρα και αντικείμενο εκβιασμού. .

Β.ΠΗΛΟΣ

http://www.matrix24.gr