Το καλοκαίρι του 2002, μετά τον τραυματισμό του Σάββα Ξηρού από εκρηκτικό μηχανισμό στον Πειραιά, ακολουθεί κύμα συλλήψεων κατηγορουμένων ως μελών της Ε.Ο. 17 Νοέμβρη. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, τα ΜΜΕ, το σύνολο του πολιτικού προσωπικού του κράτους, εγχώρια και διεθνή «αντιτρομοκρατικά» επιτελεία, με όχημα τις συλλήψεις των κατηγορουμένων ως μελών της 17Ν, καταπάτησαν το Σύνταγμα, στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα και δικονομικές εγγυήσεις, συκοφάντησαν ανθρώπους και διαδρομές, επιδόθηκαν στη μεγαλύτερη ιδεολογική επίθεση, από τη Μεταπολίτευση, κατά της ιστορίας της Αριστεράς και των κινημάτων αντίστασης από τον Εμφύλιο μέχρι τότε. Επρόκειτο για γενικευμένη υστερία, που κάποια στιγμή προκάλεσε αμηχανία στους ίδιους τους εμπνευστές της.
Να αποφυλακιστεί για λογούς υγείας ο Σ. Ξηρός
Έτσι, διέπραξαν το έγκλημα του "Ευαγγελισμού" κατά του πολυτραυματία κρατούμενου Σάββα Ξηρού, επέβαλαν συνθήκες απομόνωσης σε όλους τους προφυλακισμένους, ποινικοποίησαν προσωπικές σχέσεις, με πλέον ακραίο παράδειγμα την προφυλάκιση και την παραπομπή στη δίκη της Αγγελικής Σωτηροπούλου, αρνήθηκαν τον πολιτικό χαρακτήρα των ενεργειών της 17Ν, παρουσιάζοντας τους κατηγορούμενους ως παράφρονες εγκληματίες, αρνούμενοι τη δίκη τους από το Μεικτό Ορκωτό Κακουργοδικείο, όπως ορίζει σαφώς το Σύνταγμα, και, επιτιθέμενοι με πρωτοφανές μένος κατά όσων υποστήριξαν ότι οι κατηγορούμενοι είναι πολιτικοί κρατούμενοι, πραγματοποίησαν μια δίκη στην οποία κυριάρχησαν η φασιστική αρχή της συλλογικής ευθύνης και το ολοκληρωτικό τεκμήριο της ενοχής. Σε ένα ντελίριο εκδικητικότητας, το κράτος εφάρμοσε απέναντι στους κατ' αυτό «μη πολιτικούς» εχθρούς του το κατ' εξοχήν πολιτικό τρίπτυχο «ειδικές συνθήκες κράτησης - ειδικές δίκες - ειδικές καταδίκες».
Μια μεγάλη αδικία
Σήμερα, εντεκάμισι χρόνια μετά το τρομοκαλοκαίρι του 2002, οι «ειδικές συνθήκες - ειδικές δίκες - ειδικές καταδίκες» διευρύνονται κατά όλων όσους το κράτος θεωρεί ότι αμφισβητούν το μονοπώλιό του στη βία (υποθέσεις Επαναστατικού Αγώνα, Συνομωσίας των Πυρήνων της Φωτιάς κ.λπ.), τα ανεκδιήγητα ιδεολογήματα των «δύο άκρων» και της «καταδίκης της βίας απ' όπου κι αν προέρχεται» κυριαρχούν στον δημόσιο πολιτικό διάλογο, ο Σάββας Ξηρός, με κατεστραμμένη υγεία και με σοβαρό κίνδυνο για την ίδια τη ζωή του, παραμένει στη φυλακή και στους ισοβίτες Δημήτρη Κουφοντίνα και Αλέξανδρο Γιωτόπουλο, ενώ έχουν τεκμηριώσει πάνω από τρία χρόνια το σχετικό δικαίωμα, οι αρμόδιοι αρνούνται να τους χορηγήσουν τη νόμιμη κάθε δίμηνο άδεια εξόδου από τη φυλακή.
Πρόκειται περί σκανδάλου, καθώς στην άρνηση του συμβουλίου (διεύθυνση των φυλακών, εισαγγελέας, κοινωνικός λειτουργός) δεν υπάρχει καμία επιχειρηματολογία και, ακόμα χειρότερα -και εντελώς παράνομα- δεν μπαίνει καν στον κόπο να απαντήσει στους αιτούντες την άδεια εξόδου. Δεν είναι δικό μας έργο να γνωρίζουμε το ποσοστό ευθύνης που έχουν σε αυτή την αποκρουστική αυθαιρεσία η κυβέρνηση, ο «διεθνής παράγοντας» ή γνωστές πολιτικές και εφοπλιστικές οικογένειες, γνωρίζουμε ωστόσο ότι στην άρνηση του συμβουλίου φυλακής συμπυκνώνεται όλη η πολιτική του ελληνικού κράτους απέναντι σε αυτή την υπόθεση, και όχι μόνο: εκδικητικότητα, παραδειγματισμός, μνησικακία, υποτέλεια, ολιγωρία, ευθυνοφοβία...
Μια μεγαλύτερη υποχρέωση
Αυτό το αίσχος πρέπει να τελειώσει τώρα. Η άρνηση άδειας εξόδου, σε συνδυασμό με τις ειδικές συνθήκες κράτησης του Δημήτρη Κουφοντίνα και του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου αποτελούν βασανιστήριο. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να σιωπά, επικαλούμενος την «ιδιαιτερότητα της υπόθεσης» ή άλλες προτεραιότητες, ιδιαίτερα τα κόμματα και οι οργανώσεις της Αριστεράς, νομικοί και ιατρικοί φορείς, κινήσεις και ενώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Γνωρίζουμε ότι στην εποχή των μνημονίων και της γενικευμένης εξαθλίωσης η ζωή υποτιμάται, όμως η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν εκποιείται, ούτε δανειοδοτείται.
ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
http://www.avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.