H Κατερίνα Διαμαντοπούλου βγάζει το ΠΑΣΟΚ από την εικονική πραγματικότητα

Παραθέτουμε από τη χθεσινή συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ την ομιλία της Κατερίνας Διαμαντοπούλου, μέλος της ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ, η οποία εκπροσωπεί πέρα από τη νέα γενιά του ΠΑΣΟΚ (έχει υπογράψει και το κείμενο της Κίνησης των 75, της λεγομενης "παπανδρεϊκής τάσης του ΠΑΣΟΚ) και το λεγόμενο "κοινωνικό ΠΑΣΟΚ", το ΠΑΣΟΚ εκείνο που κάποτε εξέφραζε και αφουγκραζόταν την κοινωνία πλειοψηφικά. Αυτή τη κοινωνία προσπάθησε να εκφράσει με τον δυναμισμό της η Διαμαντοπούλου, μιλώντας δίχως στρογγυλέματα και κεντροαριστερές φιοριτούρες, προσπαθώντας να βγάλει το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου από την εικονική πραγματικότητα που ζει επί ημερών του.

"Ερχόμενη εδώ σήμερα και ακούγοντας τις κεντρικές ομιλίες είχα την αίσθηση ότι περάσαμε όλοι μαζί σε μια εικονική πραγματικότητα – σε έναν άλλο κόσμο ωραίο, θεωρητικό, υψηλής πολιτικής όπου όλα έχουν γίνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το δυστύχημα για κάποιους από εμάς είναι ότι μετα το τέλος αυτής της συνεδρίασης θα γυρίσουμε στην πραγματικότητα, για να αντιμετωπίσουμε την οικογένεια, τους συνεργάτες, τους άνεργους φίλους που θα μας ρωτήσουν : «τι κάνατε εκεί στο Πασοκ;» και θα πρέπει να τους απαντήσουμε ότι μας απασχόλησε η Κεντροαριστερά!

Όταν η κοινωνία μας έχει γίνει ένα πληγιασμένο σώμα που κακοφορμίζει, όταν στρώματα πολιτών σπρώχνονται στο κοινωνικό και οικονομικό περιθώριο, εμείς αντί να μιλάμε για το πώς θα αντιμετωπίσουμε όλα εκείνα που στέλνουν τους συμπολίτες μας στην αυτοκτονία και τις επιχειρήσεις μας στα λουκέτα, συγκαλούμε Κεντρική Πολιτική Επιτροπή για να αποφασίσουμε για την Κεντροαριστερά?

Γιατί άνοιξε ένα μαγαζάκι παρακάτω με θολή πολιτική στόχευση, νομιμοποιημένο μόνο μέσα από συγκεκριμένα μίντια ; Αφού αφήσαμε το χώρο μας να λοιδορηθεί, αφού κλείσαμε τα μάτια στη διαφθορά υπουργών μας, αφού πείσαμε το λαό ότι δεν υπάρχει εναλλακτική για να αφήσουμε τελικά την Κυβέρνηση μας να πέσει , τώρα επιδιώκουμε τι; Κρυπτόμενοι πίσω από σχήματα να ζητήσουμε την ψήφο των πολιτών;

Ο δημοκρατικός κόσμος όμως ζητά την αναγέννηση της δημοκρατικής παράταξης - δεν ζητά ομάδες που πριν ακόμη γεννηθούν δηλώνουν την προθυμία τους να στηρίξουν τη Νέο-συντηρητική Δεξιά. Και επιτέλους δεν καταλαβαίνω, συγκυβερνούμε με τη Λαϊκίστικη Αντιμνημονιακή Δεξιά που μετατράπηκε σε μια νύχτα σε «πατριωτικά υπεύθυνο εφαρμοστή του Μνημονίου και λοιπών διευθετήσεων» και καταγγέλλουμε την επίσης Λαϊκίστικη – συμφωνώ – Αριστερά ως άκρως επικίνδυνη για τη χώρα;

Είμαστε για άλλη μια φορά μακριά από την ψυχή και τις ανάγκες του δημοκρατικού πολίτη. Σκεφτόμαστε με όρους πολιτικής επιβίωσης και όχι με όρους πολιτικού αγώνα. Αυτό είναι το λάθος. Το Πασοκ ευτελίστηκε από τις θολές , αμφίσημες πολιτικές, από τη διγλωσσία – που δεν είναι φαινόμενο πρόσφατο αλλά εμφιλοχώρησε εδώ και χρόνια. Και ενώ η παράταξη υπάρχει –πράγμα που φαίνεται στους κοινωνικούς χώρους, στα επιμελητήρια, στις συνδικαλιστικές οργανώσεις – το Πασοκ σήμερα δεν την εκφράζει.

Αυτή τη φορά όμως δεν θα είναι όπως στο παρελθόν, γιατί οι συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων έχουν χειροτερέψει δραματικά. Νιώθουν προδομένοι και περισσότερο προδομένοι από το Πασοκ. Γιατί σε αυτό αναγνωρίζουν τη μεγάλη ιστορία, τον πλούτο ανθρώπων και γνώσεων, την εμπειρία - την πολιτική ικανότητα εν τέλει. Εμείς όλα αυτά τα παίρνουμε και τα στριμώχνουμε απαξιωμένα σε ένα ευκαιριακό σχήμα προκειμένου να αποφύγουμε τη λαϊκή κρίση. Τη λαϊκή κρίση που όμως δίνει και τη νομιμοποίηση σε κάθε πολιτικό οργανισμό.

Και θα πάμε που ? Σε ομάδες που είτε ήταν Πασοκ (ως υπουργοί ή αξιωματούχοι), είτε συνεργάστηκαν εν καιρώ εξουσίας με το Πασοκ - και που τώρα θα καμωνόμαστε πως είναι κάτι άλλο? Δηλαδή ξανά πίσω. Γιατί ας μη γελιόμαστε, η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του Πασοκ σήμερα έχει πολύ μικρότερο μέσο όρο ηλικίας από αυτόν που είδαμε στο Ακροπολ και λιγότερο κυβερνητικό παρελθόν. Από την ανασυγκρότηση και το Πασοκ των τριαντάρηδων, από το πρόσφατο συνέδριο - που εκθειάστηκε – μέσα σε λίγους μήνες οι πολίτες μας αποκαλούν πρώτα «ουρά της νέας Δημοκρατίας», μετά «ουρά των 58». Θα καταντήσει το Πασοκ μια ουρά ; Ήδη δίνει την αίσθηση μιας μικρής ομάδας που μοιράζεται οφίτσια σε αναντιστοιχία με όσα είχαμε υποσχεθεί. Παρά ταύτα, η όποια συνομιλία του Πασόκ με άλλα σχήματα πρέπει να γίνει στη βάση πολιτικών προτάσεων και στοχεύσεων, με όρους ισοτιμίας και όχι ευτελισμού.

Φοβάμαι ότι πάσχουμε από πολιτικό παραλογισμό . Αντί να αλλάξουμε πολιτικές, επιδιώκουμε να αλλάξουμε ταμπέλα. Στηρίζουμε πελατειακούς διακανονισμούς της Κυβέρνησης -όπως η χθεσινή τροπολογία για τρίχρονη αναστολή δίωξης όσων διώκονται για κακοδιαχείριση σε αγροτικούς συνεταιρισμούς – τόσο μακριά από τη Διαύγεια, την Αξιοκρατία και τη χρηστή Διοίκηση, για τα οποία παλέψαμε. Στηρίζουμε νόμους χωρίς δημοσιονομικό κέρδος αλλά με τεράστια κοινωνική ζημία. 

Αναφέρθηκε ο Πρόεδρος στην ομιλία του σε ξένους και funds που έρχονται να επενδύσουν στην Ελλάδα γιατί μυρίζονται την οσμή του χρήματος, ελπίζω να μην είναι η οσμή του πτώματος. Υποσχεθήκαμε νέο παραγωγικό μοντέλο και τελικά το Εσπα μοιράστηκε με τον παλιό καλό τρόπο, σε κομμάτια αυτοκινητόδρομων που δεν θα χρηματοδοτηθούν από ιδιώτες πια – παρά τις εισπράξεις των διοδίων που εκχωρήθηκαν - αλλά από το Εσπα και τις αναχρηματοδοτημένες τράπεζες. Αυτό είναι το νεό παραγωγικό μοντέλο; Ποιό το αναπτυξιακό αποτέλεσμα για να φτιάξουμε την εξωστρεφή Ελλάδα; Παίρνουμε πολλές πρωτοβουλίες είπε ο Πρόεδρος. Φοβάμαι ότι οι Αγγλοσάξονες θα μας έλεγαν «too little, too late» δηλαδή πολύ λίγο, πολύ αργά. Έχοντας χάσει αντανακλαστικά, τα όποια βελτιωτικά μέτρα έρχονται πολύ αργά, όταν η ζημιά έχει ήδη γίνει και οι συνθήκες βρίσκονται σε επόμενο, χειρότερο στάδιο. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα των θανάτων λόγω ενεργειακής φτώχειας, των ρυθμίσεων χρεών με εξοντωτικές δόσεις κ.α.

Και αναρωτιέται, ο καλόβουλος δημοκράτης, πώς το 2011 η Κυβέρνηση του Πασοκ αντιμετώπιζε τεράστιες αντιδράσεις -και εκ των έσω - όταν με 19,6 δις έλλειμμα έκοβε κρατικές δαπάνες για να αντιμετωπίσει το δημοσιονομικό κενό, ενώ σήμερα η Κυβέρνηση δέχεται τη αμέριστη στήριξη μας όταν - με πρωτογενές πλεόνασμα πια - εξαπολύει επίθεση στην πρώτη κατοικία και στον ιδιωτικό τομέα με δρακόντια πρόστιμα αδιαφορώντας για την 6ετη ύφεση και την πιστωτική ασφυξία.

Είμαστε ικανοποιημένοι να διοικούμε μια τέτοια κοινωνία τόσο πληγωμένη και αποσταθεροποιημένη? Τι μέλλον μπορεί να έχει αυτή η κοινωνία και εμείς μέσα σε αυτή?
Υπενθυμίζω μια πρόταση που συνυπογράψαμε 800 στελέχη, να γίνει άντληση του καταλόγου που τηρεί η Τράπεζα της Ελλάδος με τα εμβάσματα άνω των 100.000 ευρώ που βγήκαν από τη χώρα την τελευταία 12 ετια και να γίνει έλεγχος αν είναι φορολογημένα ή οχι .Με μετριοπαθείς εκτιμήσεις τα έσοδα υπολογίζονται σε 40 δις, ενώ το ποσό των καταθέσεων στο εξωτερικό αγγίζει τα 300 δις, σύμφωνα και με τις ειρωνικές δηλώσεις πολλών ξένων αξιωματούχων, του Zigmar Gabriel του SPD συμπεριλαμβανομένου. Να τιμήσουμε τον τίτλο «σοσιαλιστικό» και τις αξίες μας, αποδεικνύοντας στους σημερινούς μη προνομιούχους και υπερχρεωμένους Έλληνες ότι θα εφαρμοστεί επιτέλους φορολογική δικαιοσύνη. Χωρίς το «αίσθημα του δικαίου» καμιά πολιτεία δεν μπορεί να προχωρήσει. Από τα φορολογικά αυτά έσοδα να δημιουργηθεί το Ταμείο του Μέλλοντος με μοναδικό στόχο να σώσει τη λεγόμενη «Χαμένη Γενιά», τη γενιά μας, και να την καταστήσει πρωταγωνιστή της Ανάδυσης της Ελλάδας από το τέλμα, χρηματοδοτώντας δράσεις και επιχειρήσεις"

- See more at: http://www.epikairo.gr