Ποια οικονομία θέλουν να επιβάλουν με την επίκληση της «Ευρώπης τους» οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις?

Του Χάρη Τσιοκα

Οι ευρωεκλογές βρίσκουν την Ευρώπη και τη χώρα σε κρίση προσανατολισμού, στρατηγικής !
Η δημοκρατία, η συνοχή ,η ανάπτυξη, η εμβάθυνση και μια σειρά από δημοκρατικά ,κοινωνικά ,παραγωγικά, τεχνικά –επιστημονικά εργαλεία έχουν μονομερώς εκχωρηθεί στις δυνάμεις του «αχαλίνωτου» νεοφιλελευθερισμού δηλαδή του κερδοσκοπικού κεφαλαίου.

Η αποστολή, ο άλλοτε κοινός τόπος των λαών για δημοκρατική ολοκλήρωση της Ευρώπης, στο όνομα της κρίσης , γίνεται το άλλοθι ακύρωσης της από τους διαχειριστές της!

Οι δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού ,έχοντας τα επικοινωνιακά εργαλεία στα χεριά τους, επιχειρούν να καταδείξουν ότι το όριο αντοχής μιας κοινής ευρωπαϊκής οικονομικής συμπόρευσης εξαντλείται στη δημοσιονομική πειθαρχία ! Δηλαδή στη διασφάλιση ενός περιβάλλοντος «αχαλίνωτου» χρηματιστηριακού ,τραπεζικού και κερδοσκοπικού ανταγωνισμού που θα καθορίζεται από τον αυτόματο πιλότο της αγοράς! Επιβάλουν μια Ευρώπη άνισων ταχυτήτων!

Αυτή είναι η έμπρακτη απάντηση των νεοφιλελευθέρων στην κρίση, με θύματα τους ανθρώπους , την παραγωγική βάση ,τους αδύνατους…τη δημοκρατία!

Αυτή ακριβώς η πραγματικότητα ορίζει ότι την σύγχρονη κοινωνική και πολιτική αντίθεση και σύγκρουση, την διαχέει ένα ερώτημα :

Τι υπονοούν με την "Ευρώπη » οι συντηρητικές κυβερνήσεις?

Ποια οικονομία θέλουν να επιβάλουν με την επίκληση της «Ευρώπης τους» οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις?
Γιατί ασφαλώς και δεν είναι, κοινωνικό και παραγωγικό, πολύ περισσότερο νεανικό αίτημα, μια Ευρώπη με μοναδικό προσανατολισμό τη νομισματική της ένωση, την αγορά των ισχυρών!

Το όραμα του Ανδρέα στην Ελλάδα, αλλά και άλλων προοδευτικών ηγετών στην Ευρώπη, για μια Ευρώπη «από τα Ουράλια μέχρι τον ατλαντικό» αφορά μια άλλη Ευρώπη !Αυτή της δημοκρατίας ,της οικολογίας ,της παραγωγικής ανάπτυξης ,της κοινωνίας της αλληλεγγύης και της πρόσβασης όλων, στη τεχνολογία την επιστήμη και τον ανταγωνισμό , με κανόνες. Μια Ευρώπη της ειρήνης , της δικαιοσύνης και της ισοπολιτείας , ικανής να εγγυάται και να διαμορφώνει το διεθνές δίκαιο με συνοχή και πρόοδο για τους λαούς .

Είναι σ αντιπαράθεση με την «Ευρώπη», της εξουσίας των πολυεθνικών ,των τραπεζιτών, του αχαλίνωτου κερδοσκοπικού κεφαλαίου και της επικοινωνιακής δημοκρατίας …

Είναι προφανές ότι όσοι αυτοπροσδιοριζονται «αριστερά η κέντρο» ,δεν μπορεί να ταυτίζουν τις επιδιώξεις τους με αυτές των νεοφιλελεύθερων, για την Ελλάδα και την Ευρώπη! Ο αγώνας είναι διπλός και εμπεριέχει την αναμέτρηση διαφορετικών κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών που διεκδικούν το «πηδάλιο και τη ρότα…»

Η κοινωνική και πολιτική διαφωνία στη νεοφιλελεύθερη διαχείριση της ευρωπαϊκής κρίσης ,διεκδικεί μια άλλη πολιτική, με εσωτερικές και εξωτερικές συμμαχίες ίδιου σκοπού! Δηλαδή ΑΛΛΑΓΗ κατεύθυνσης , σχεδιου ,συνεργασιων!

Αυτή είναι η προοδευτική Ευρώπη, που διεκδικείται όσο ποτέ άλλοτε από τους λαούς και τις παραγωγικές δυνάμεις , ως απάντηση στο γερμανικό ιδιοτελή μονόδρομο της Μερκελ !Απάντηση στη ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ επιδίωξη –που της προσάπτει ακόμα και η γερμανική νεολαία του SPD- ως «δεξιό στραγγαλισμό» !

Το «κοινωνικό συμβόλαιο» πάνω στο όποιο κτίστηκε η εξέλιξη της ευρωπαϊκής ενοποίησης, είναι προφανές ότι έγινε στόχος των συντηρητικών νεοφιλελευθέρων συσχετισμών της Ευρώπης !

Οι «πολιτικές συνοχής» είναι μακρινή για τις Βρυξέλες ανάμνηση ,και η πρόσβαση στα δημόσια αγαθά… οικονομικό μέγεθος…των ισχυρών!

Επειδή οι «διαπραγματεύσεις» των νεοφιλελευθέρων για την έξοδο, εμπεριέχει ανακατανομές οικονομικής και πολίτικης εξουσίας υπέρ των ισχυρών , μονόπλευρα ,με δημοκρατικό έλλειμμα…για τους λαούς , είναι προφανές ότι η έχουν τεθεί τα διλλήματα «επιλογών» του κάθε πολίτη στις ευρωεκλογές!

Η ελπίδα ταυτίζεται με επιλογές που αναδιατυπώνουν και την κατεύθυνση και τη στρατηγική συνεργασιών στη χώρα και την Ευρώπη,!

Εξελίσσονται σε πρόκληση απάντησης της δημοκρατίας και των λαών στον νεοφιλελεύθερο μονόδρομο …Η ΑΛΛΑΓΗ, γίνεται η επιλογή μιας άλλης πολιτικής του «κέντρου και της αριστερές»! Με άλλες κοινωνικές ,πολιτικές , συμμαχίες στην Ελλάδα και την Ευρώπη.!

Γιατί τόσο η «αριστερά όσο και το κέντρο» δεν "αυτοπροσδιοριζονται επικοινωνιακά» … καταχτιόνται με οριοθετήσεις και αντιπαράθεση στις πολιτικές των διχαστικών μονόδρομων!

Oι ευρωεκλογές γίνονται μια πρόκληση για κάθε πολίτη! Με την ψήφο του μπορεί να δώσει καθαρή εντολή ενιαιου βηματισμου κοινωνίας και πολιτικής! Και αυτό εκφράζεται με αλλαγή πολιτικής και συμμαχιών υλοποίησης της! Προφανής επιδίωξη γίνεται η επανασύνδεση του προοδευτικού χώρου με τη μήτρα της προοδευτικής παράταξης ! Και αυτή η επιλογή δεν ειναι μονο μια «διαδικαστική» εσωκομματικη λειτουργία της δημοκρατίας…αλλά κοινωνική ,αφού αφορά τη ρήξη με τον νεοφιλευθερο –διχαστικό εναγκαλισμό διακυβέρνησης!