Ο κατά τα άλλα εξαιρετικός Αλιβιζάτος συνεχίζει τα πολιτικά λάθη, προφανώς διότι ο ίδιος δεν είναι πολιτικός· αλλά η συμμετοχή του στους ''58'' είναι πολιτική. 2 μέρες πριν, εξίσωσε τον Καραμανλή με τον Παπανδρέου:
Μετά το 2004, οι ευθύνες της πολιτικής ηγεσίας της χώρας είναι μεγάλες. Κατώτερες των περιστάσεων, δεν προέβλεψαν την επερχόμενη θύελλα και, αφ' ότου αυτή ξέσπασε, δεν μπόρεσαν να πάρουν τα κατάλληλα μέτρα για να περιορίσουν τις επιπτώσεις της. Οφείλοντας την άνοδό τους προπάντων στο οικογενειακό όνομα παρά στις ικανότητές τους, Κώστας Καραμανλής και Γιώργος Παπανδρέου ανέλαβαν την πρωθυπουργία το 2004 και το 2009, με ολέθριες επιδόσεις. Αν και αναλογεί στον καθένα διαφορετικό μερίδιο ευθύνης, φάνηκαν και οι δύο ανεπαρκείς. Και στάθηκαν μοιραίοι για τον τόπο.
Εδώ, ο Αλιβιζάτος εξίσωσε τις ευθύνες αυτού που χρεοκόπησε τη χώρα με αυτόν που διαχειρίστηκε τη χρεοκοπία, αυτού που αποθέωσε τον πελατειασμό με αυτόν που τον καταπολέμησε, αυτού που αδιαφόρησε για τη διαφάνεια με αυτόν που την υπερασπίστηκε, αυτού που απεμπόλησε κάθε αξιοκρατία με αυτόν που την πίστεψε και τη στήριξε.
Το κακό δε που κάνει σε συνδυασμό με τον εντοπισμό του προβλήματος της έλλειψης των νέων στην κίνηση των 58, είναι ότι κινδυνεύει να βάλει απέναντι ένα μεγάλο κομμάτι των νέων που πρόσκεινται στον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος είναι ο μόνος εν ζωή πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ που έχει έρεισμα στη νέα γενιά. Μάλιστα, συγκριτικά με Σημίτη-Βενιζέλο, ο Παπανδρέου έχει «άτακτο στρατό» πολλών leaders χρηστών του διαδικτύου αλλά και εκτός αυτού, ανθρώπων που δεν μοιράστηκαν κομματικές θέσεις αλλά τράφηκαν από το καλοσχεδιασμένο όραμα του ΓΑΠ.
Ο Αλιβιζάτος προφανώς δεν αντιλαμβάνεται πως αν ο «αποτυχημένος» και «βλάκας» Παπανδρέου γνέψει το κεφάλι θα σηκωθεί στο πόδι ένας στρατός, που, όμοιό του δε μπορεί να σχηματίσει καμία εκ των κεντροαριστερών κινήσεων, ούτε καν όλες μαζί. Αντί λοιπόν να κάνει κριτική στον Παπανδρέου, ας σκεφτεί ποιος ήταν ο λόγος που ο ΓΑΠ ενέπνευσε τη νεολαία.
Και αν θέλει, ας πάει λίγο πιο πίσω ακόμη, εκεί όπου σειόταν η γη [μας το θύμισε ο Θάνος Μωραίτης μέσω του fb-λογαριασμού του]:
Τόσους, «σύντροφοι», δε μπορεί να μαζέψει ο Τσίπρας ούτε κι αν τους δίνει το ταμείο ανεργίας για έναν αιώνα.
Σήμερα, επανέρχεται ο Αλιβιζάτος λέγοντας ότι πρέπει να •βρούμε• έναν •καλό• σαραντάρη λες και θα αγοράσουν κρέας από το κρεοπωλείο. Προσπαθούν, ψάχνουν, βάζουν νέα παιδιά στα πάνελ, όχι γιατί τα πιστεύουν αλλά επειδή η κοινωνία τα απαιτεί. Κι όμως, δε γίνεται έτσι· δεν είναι το πρόβλημα οι νέοι, είναι λάθος το κάλεσμα. Δεν είναι βιτρίνα η πολιτική. Και φυσικά, μερίδιο ευθύνης έχουν πρώτα οι νέοι, οι οποίοι ακόμη και σε αυτή τη συγκυρία δεν τολμούν να ξεκινήσουν κάτι, ή, αν τολμήσουν, αυτό είναι η επιλογή του εξωτερικού. Έτσι, γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης αλλά και υποκείμενο εύρεσης σε μία αγγελία μίας παράταξης, η οποία καλεί να γεμίσουμε χώρο και όχι να πορευθούμε με ιδέες, τουλάχιστον όχι ακόμη.
«Σύντροφοι», αλλάξτε το κάλεσμα, ακόμη και την προσφώνηση. Κανείς δε θάρθει με τον Βενιζέλο παρόντα να τακτοποιεί κάθε φίλο και γνωστό στην κρατική μηχανή ενώ εσείς μιλάτε για κατάργηση του πελατειακού κράτους και να βγαίνει στις εκπομπές του Πρετεντέρη λέγοντας πως η «ελιά» ήταν δική του ιδέα (ακόμη και αν δεν είναι, το καπέλωμα γίνεται). Και το χειρότερο, να τον *διορθώνει* μία δημοσιογραφία βουτηγμένη στη διαπλοκή, λέγοντάς του «μην τους κλέβετε την ιδέα, κύριε πρόεδρε» #γελάει_ο_κόζμος
«Σύντροφοι», αν θέλετε να προχωρήσετε με νέους, η παρουσία των Σημίτη-Βενιζέλου είναι -ας μου επιτραπεί ο νεολογισμός- νεολαιοδιώκτης. Αν πάλι θέλετε την παρουσία των νυν και πρώην πολιτικών αρχηγών, θα πρέπει νάναι όλοι εκεί. Και ο Παπανδρέου δεν είναι εκεί, όχι επειδή δεν πονά το κόμμα, το χώρο, την παράταξη αλλά επειδή είναι αποκλεισμένος και δαχτυλοδεικτούμενος ως ο υπεύθυνος των δεινών του χώρου. Προσωπικά, δε με ενοχλεί ο Σημίτης, θα δεχθώ ακόμη και τον Βενιζέλο, όμως να είναι και ο Παπανδρέου εκεί, ή όλοι ή κανένας. Αυτό είναι το σωστό. Δε γίνεται «ενωμένοι» και να πηδάει ο Σημίτης στην ομιλία του στο ΙΣΤΑΜΕ την εκλογική νίκη του 2009, στέλνοντας το μήνυμα ότι το ΠΑΣΟΚ μετά τη δική του θητεία δεν υπήρξε. Δε γίνεται «ενωμένοι» και να ζητάει συγνώμες ο Βενιζέλος προς πάσα κατεύθυνση για ό,τι εμείς πιστέψαμε και παράλληλα να συμβαδίζει ιδεολογικά με Σαμαρά με προοδευτικό πρόσημο τη σωτηρία της πατρίδας -Και με τον Παπανδρέου τη χώρα σώζαμε, Βαγγέλη.
Δεν είναι καιρός για τεχνητές πολιτικές ομίχλες, σύντροφοι, ούτε για παιχνίδια εξουσίας. Δεν θέλουμε θεσούλες εμείς, «»σύντροφοι», δεν παζαρεύουμε. Όμως, πέρασε η ώρα, φεύγει, χάνεται το τρένο. Εμείς θα μείνουμε, εδώ, στο σταθμό, δε θα πάρουμε το επόμενο, ούτε ΣΥΡΙΖΑ ούτε ΜΥΡΙΖΑ, ο προορισμός μάς ενδιαφέρει. Και είμαστε έτοιμοι για τη μάχη. Εσείς, φροντίστε να κάνετε το κάλεσμα, αυτό μονάχα, και να είναι σωστό, δίκαιο, για όλους. Όχι πουστριλίκια εξισώσεων Καραμανλή με Παπανδρέου. Ή όλοι ή κανένας.
- See more at: http://www.epikairo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.