Παραδοχή οικονομικής φύσεως ή πολιτικό άνοιγμα; Όπως κι αν το πάρει κανείς, μόνο αδιάφορο δεν είναι το ότι ο Γιάννης Δραγασάκης, αρμόδιος για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και εκ των στενότερων συνεργατών του Αλέξη Τσίπρα, παραδέχεται τώρα ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είχε δίκιο όταν έλεγε το 2009 ότι «λεφτά υπάρχουν»!
«Αδικούμε λίγο τον Γιώργο Παπανδρέου. Είχε πει το «υπάρχουν λεφτά» με την έννοια πού πάνε τα λεφτά» σημείωσε με έμφαση ο κ. Δραγασάκης σε συνέντευξή του στο left.gr και εξήγησε: «Το 2008 η κυβέρνηση είχε να διαχειριστεί περίπου 60 δις ευρώ! 15 δις ευρώ από την αύξηση του ΑΕΠ, 3 -4 δις ευρώ από κοινοτικούς πόρους και άλλα 39 από δανεισμό. Άρα το ερώτημα ήταν πού πάνε τα λεφτά» τόνισε ο κ. Δραγασάκης και υπό αυτή την έννοια χαρακτήρισε λάθος το ερώτημα «πού θα βρούμε τα λεφτά», το οποίο καλείται να απαντήσει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως διευκρίνισε, σε μακροοικονομικό επίπεδο τα λεφτά βρίσκονται «από την ανάπτυξη, που επιδιώκουμε», ενώ σε μικροοικονομικό επίπεδο είναι δυνατόν να εξοικονομηθούν μεγάλα ποσά από τον εξορθολογισμό των δαπανών και της αξιοποίησης των πόρων, τον περιορισμό της σπατάλης, την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, ειδικά της διεθνοποιημένης φοροδιαφυγής, στην οποία είναι εθισμένοι οι πλούσιοι Έλληνες.
Ο κ. Δραγασάκης, παρότι είναι εκ των μετριοπαθών και λεγόμενων ρεαλιστικών φωνών στον ΣΥΡΙΖΑ, αφήνει για πρώτη φορά ανοιχτό το ενδεχόμενο μία κυβέρνηση της αριστεράς να προχωρήσει σε σφοδρή σύγκρουση με τους δανειστές, ακόμη και σε μονομερείς ενέργειες, χωρίς πάντως να μιλά ευθέως για τέτοια επιλογή. Τονίζει χαρακτηριστικά:
«Εμείς πάμε με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, το πρόγραμμα αυτό θα έχει εγκριθεί από τον ελληνικό λαό, άρα η κυβέρνηση η δική μας θα έχει να υλοποιήσει αυτό το πρόγραμμα. Άρα η αντίθεση είναι προφανής απέναντι στις δικές μας ανάγκες και τις δικές τους απαιτήσεις. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Η έκβαση της σύγκρουσης θα προκύψει από τη στάση όλων των δυνάμεων. Εμείς θέλουμε η λύση να δοθεί μέσα στην Ευρώπη, αλλά εμείς έχουμε μια κόκκινη γραμμή που είναι οι ανάγκες αναπαραγωγής της κοινωνίας».
Ο κ. Δραγασάκης ξεκαθαρίζει ότι «η διαπραγμάτευση δεν θα είναι εύκολη υπόθεση, υπό την μορφή ανταλλαγής δώρων ή φιλοφρονήσεων» και προσδιορίζει τους τρεις στόχους μίας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ: «Πρώτον, θέλουμε ένα μορατόριουμ στις υποχρεώσεις για το χρέος για μια περίοδο, όσο θα χρειαστεί για να βγει η οικονομία από το τούνελ που έχει μπει. Δεύτερο, θέλουμε να διαγραφεί ή γίνει απομείωση του συσσωρευμένου χρέους με οποιονδήποτε τρόπο και, το πιο σημαντικό, θέλουμε ρήτρα ανάπτυξης. Δηλαδή, όποιο και αν συμφωνηθεί ότι θα είναι το υπόλοιπο του χρέους θα πρέπει να εξυπηρετείται με έναν αλγόριθμο που θα συνδέει τη δόση με την αύξηση του ΑΕΠ».
Ο κ. Δραγασάκης δεν αποκλείει την κατάκτηση αυτοδυναμίας τελικά από τον ΣΥΡΙΖΑ, επιμένει ωστόσο στη λογική των πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών, ενώ αμφισβητεί ευθέως τον προϋπολογισμό που συζητείται στη Βουλή, λέγοντας ότι πρόκειται για ένα «προϋπολογισμό επιθυμητών στόχων».
Αναφερόμενος στο «πώς οραματίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας» ο κ. Δραγασάκης απαντά: «Από το τι στο πώς, πώς θα το κάνουμε. Το πώς όχι μόνο με την τεχνική έννοια του όρου, αλλά το πώς αναδεικνύει δυνατότητες, αναδεικνύει κινδύνους, αναδεικνύει συμμάχους, άρα το πώς θα το κάνουμε αναδεικνύει και με τους ποιους θα το κάνουμε, με ποια υποκείμενα θα το κάνουμε. Παραδείγματος χάριν, μίλησα πριν για 1000 εργοστάσια αδρανοποιημένα. Τι θα γίνουν αυτά τα εργοστάσια; Έχουμε ένα συνδικαλιστικό κίνημα που να μπορεί να δράσει και να δοκιμάσει ακόμα και συστήματα αυτοδιαχείρισης, τα οποία μια κυβέρνηση θα μπορούσε να στηρίξει;».
http://www.protothema.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.