Χρειάστηκαν 16 ολόκληρα χρόνια για να εφαρμοστεί σωστά το ΑΣΕΠ. Ακολούθησαν πολλά το Δι@ύγεια, η Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση, η αξιολόγηση στη δημόσια διοίκηση μέσω του opengov, ο ΕΟΠΥΥ, η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, ο νόμος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, νέο ασφαλιστικό, ο νόμος για τις off shore, ο θεσμός του οικονομικού εισαγγελέα, ο νόμος για τους μετανάστες και μία αράδα μεταρρυθμίσεων που η Ελλάδα δεν είχε τολμήσει για πάρα πολλά χρόνια. Δυστυχώς, το πακέτο μεταρρυθμίσεων και αλλαγών στο κράτος, συνοδεύτηκε απο το πακέτο λιτότητας, το επάρατο μνημόνιο μίας χρεοκοπημένης χώρας. Αλλά ακόμη και η σκληρή πολιτική λιτότητας, είχε ευαισθησίες.
Στο πρώτο μνημόνιο προστατεύθηκαν οι πολίτες από τους πλειστηριασμούς, δεν υπήρξαν απολύσεις, δεν υπήρξαν μεγάλες μειώσεις μισθών και συντάξεων ενώ παράλληλα μειώθηκε σε μεγάλο βαθμό η σπατάλη, όπως και εννοούσε ο Παπανδρέου με το ''λεφτά υπάρχουν''. Παρ' όλα αυτά, ο Γιώργος Παπανδρέου φορτώθηκε όλα τα δεινά της μεταπολίτευσης και στοχοποιήθηκε από τα συμφέροντα που τόλμησε πρώτος να βάλει χέρι -ο μοναδικός που τόλμησε. Τον πίστεψα τον Παπανδρέου, τον στήριξα με όλες μου τις δυνάμεις. Το κάνω ακόμη και τώρα στις συζητήσεις μου, μαλώνω, τώρα πια να αποδείξω ότι δεν υπήρξε προδότης -πονάω. Κι όμως, ο Παπανδρέου μου άφησε κάτι, τα εφόδια να υπερασπιστώ το όραμά του, αυτό που έγινε και δικό μου όραμα• και μπορεί να χάσαμε στην επικοινωνία αλλά κρατάω την ουσία και ονειρεύομαι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.