Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Ραγκούσης: Τερατογένεση από το τέρας του λαϊκισμού της Μεταπολίτευσης το «εναλλακτικές υπάρχουν»

Η κατ ουσίαν χρεοκοπία της Ελλάδας που εξελίχθηκε σταδιακά στις δεκαετίες της μεταπολίτευσης, με αποκορύφωμα την πενταετία 2004-2009, δεν έφερε στη ζωή των Eλλήνων μόνον το μνημόνιο που επιδείνωσε δραματικά το επίπεδο διαβίωσής τους. Έφερε και το όχι του μεγαλύτερου μέρους της αντιπολίτευσης στον μηχανισμό στήριξης και στο μνημόνιο.

Τον Μάιο του 2010, η τότε αντιπολίτευση εν μέσω χρεοκοπίας- άρα χωρίς κανένα ελαφρυντικό που μπορεί να αναγνωρίσει κανείς στις εκάστοτε πριν το 2010 «εύκολες» απόψεις- ουσιαστικά ανέλαβε την ιστορική ευθύνη και δήλωσε στον ελληνικό λαό το «εναλλακτικές υπάρχουν» υπονοώντας ταυτόχρονα ότι «κάποιοι», δηλαδή η κυβέρνηση δεν ήθελαν να τις εφαρμόσουν.Έτσι γεννήθηκε το αδηφάγο τέρας του αντιμνημονιακού λαϊκισμού γνήσιο τέκνο του λαϊκισμού της μεταπολίτευσης που μας χρεοκόπησε .

Ψέματα, μισές αλήθειες, αυταπάτες, ψευδαισθήσεις, υποκρισία καθώς και εναλλακτικές που δήθεν υπήρχαν αποτελούν το μενού που τρέφει αυτό το τέρας. Ένα τέρας που όταν θα πάψει να βρίσκει την τροφή του, τελικά θα στραφεί εναντίον αυτών που το έφεραν στη ζωή και μάλιστα με πολύ σκληρό τρόπο.


Είχαμε τέρας από τερατογέννηση εν μέσω χρεοκοπίας, όχι μόνον εξαιτίας της ισοδύναμης ποσοτικά και ποιοτικά, ταυτόχρονα δεξιάς και αριστερής πολεμικής κατά του ίδιου στόχου, του μνημονίου.

Βασικά αυτό που γεννήθηκε αποδεικνύεται πως δεν ήταν κάτι φυσιολογικό μέσα την ακραία διαστρέβλωση και απολύτως επικίνδυνη αντιστροφή της σχέσης αιτίου και αιτιατού, αιτίας κι αποτελέσματος.

Πώς;

Μέσω της συστηματικής διάδοσης της άποψης πως η αιτία που γέννησε το μνημόνιο δεν ήταν η χρεοκοπία αλλά το αντίστροφο. Δηλαδή, ότι το μνημόνιο έφερε την χρεοκοπία. Επομένως, ότι το μνημόνιο (και όσοι αναγκάστηκαν να το υπερψηφίσουν το 2010) είναι η πηγή όλων των κακών κι όχι οι δομές, οι αντιλήψεις και τα πεπραγμένα των πρωταγωνιστών της μεταπολίτευσης.

Αυτή ήταν μια βολική αντιστροφή για όσους κυβέρνησαν καθ' όλη την διάρκεια της μεταπολίτευσης. Δια της αντιστροφής αιτίου αιτιατού μετέφεραν τις ευθύνες της χρεοκοπίας στις πλάτες εκείνων που το 2010 προσπαθούσαν να την αναχαιτίσουν.

Εύκολα και ψύχραιμα τώρα πλέον μπορεί να αντιληφθεί κανείς πως για όσους πρωταγωνίστησαν στη διάρκεια της μεταπολίτευσης η ανάγκη να αντιστραφεί το τεκμήριο ενοχής ήταν υπαρξιακή.

Γιατί απλούστατα εάν επικρατούσε η άποψη (που προφανώς αυτή στο τέλος θα επικρατήσει) πως η χρεοκοπία που συσσωρεύτηκε κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης έφερε το μνημόνιο κι όχι το αντίθετο, θα έπρεπε όλοι οι πάσης φύσεως πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου - πολιτικοί, δημοσιογράφοι, συνδικαλιστές και βεβαίως κρατικοδίαιτοι διαπλεκομένοι ολιγάρχες- να εξαφανιστούν από προσώπου γης. Θα έπρεπε να ανοίξει η γη να τους καταπιεί διότι αν δεν υπήρχε η αντιστροφή που προείπαμε τεκμηριωνόταν ένα απλούστατο γεγονός: για να φτιάξουν και για να συντηρήσουν αυτοί πολιτικές - και οι πάσης φύσεως συνοδοιπόροι τους δημοσιογραφικές κι επιχειρηματικές συνεξαρτώμενες καριέρες- τριάκονταετούς και πλέον διάρκειας, η χώρα και μαζί το μέλλον της σημερινής νέας γενιάς έπεσε στα βράχια.

Εάν από την άλλη πλευρά, τα κόμματα που αντικειμενικά δεν είχαν κυβερνητικές ευθύνες στη διάρκεια της μεταπολίτευσης παραδέχονταν ότι το μνημόνιο - παρά τα λάθη του- δεν ήταν η αιτία αλλά το μοιραίο αποτέλεσμα του κακού χθες, τότε δεν θα μπορούσαν να απογειώσουν τον αντιπολιτευτικό τους οίστρο. Σε αυτήν την περίπτωση θα έπρεπε και από αυτά τα κόμματα να στηριχθεί το πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης κι έτσι ο αγώνας από κυβερνητικός θα έπρεπε να καταστεί πανεθνικός. Αλλά τότε δεν θα ήταν εφικτή η «εκλογική αρπαχτή».

Μια εξαιρετική παρέμβαση του πρώην υπουργού Γιάννη Ραγκούση εδώ.

http://www.parapolitiki.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.