Οι ομοιότητες της πράξης του Λουδοβίκου του ΙΣΤ’ και των συνεπειών της με τον πολιτικό σχεδιασμό και λόγο του ΣΥΡΙΖΑ είναι εμφανείς. Και φυσικά δεν εννοώ ότι ο κ. Τσίπρας επιθυμεί να αναγορεύσει εαυτόν μονάρχη, ούτε θέλω να θίξω τα δημοκρατικά του πιστεύω. Αυτό, ωστόσο, για το οποίο προσπαθώ να επιχειρηματολογήσω είναι ότι ο ίδιος και η ηγετική του ομάδα δεν μπορούν να αντιληφθούν τη σημασία των πράξεων και του πολιτικού λόγου που εκφέρει το κόμμα τους.
Η ανάδειξη του διλήμματος «Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο» σε πολιτική πανάκεια με σκοπό την περαιτέρω εκλογική ενδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι κατά την γνώμη μου λάθος, το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει στην πολιτική καρατόμηση του κ. Τσίπρα και σε σημαντική αποδυνάμωση το κόμμα του. Προσωπικά έχω ξαφνιαστεί πολλές φορές από τις «άβολες» ομοιότητες στον πολιτικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ (και άλλοτε του ΚΚΕ) με αυτόν της Χρυσής Αυγής. Αναφέρω μερικές μόνο: «η Ε.Ε. είναι συντεχνία τοκογλύφων», «το χρέος είναι επονείδιστο και παράνομο», «η κυβέρνηση απαρτίζεται από υποτακτικούς της Μέρκελ» και πολλά ακόμη. Έστω, όμως, ότι ένας οξύνους ψηφοφόρος μπορεί να ξεπεράσει το διαστρεβλωτικό αυτό δίλημμα (που δεν μπορεί). Αλλά έστω ότι το κάνει. Ας κάνουμε τώρα την εξής υπόθεση: κατά τις επερχόμενες εκλογές στην αυτοδιοίκηση, σε έναν μεγάλο Δήμο της χώρας προχωρούν στο δεύτερο γύρο ένας υποψήφιος από τη Χρυσή Αυγή (ο μη γέννοιτο) αντίπαλος με έναν υποψήφιο υποστηριζόμενο, ή προερχόμενο, από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ ή τη ΔΗΜΑΡ. Τότε ποια στάση θα πρέπει να τηρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ; Τα ενδεχόμενα είναι νομοτελειακά δύο: εάν πράγματι θεωρεί ανόητη, αδικαιολόγητη και αδύνατη την όποια σύμπραξη με τη Χρυσή Αυγή, τότε πολύ απλά το ίδιο το κόμμα θα υποστηρίξει τον έτερο υποψήφιο (καίτοι «μνημονιακός») και οι ψηφοφόροι του θα κατευθυνθούν προς την ίδια κατεύθυνση. Εάν όμως ο κ. Τσίπρας θέλει να είναι συνεπής ως προς τον πολιτικό λόγο που εκφέρει και – κυρίως – ως προς το βασικό δίλημμα που προτάσσει θα πρέπει έστω και ανεπίσημα να υποστηρίξει τον αντιμνημονιακό πόλο, ακόμη και αν πρόκειται για ακροδεξιό-φασίστα υποψήφιο.
Η ανάδειξη του διλήμματος «Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο» σε πολιτική πανάκεια με σκοπό την περαιτέρω εκλογική ενδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι κατά την γνώμη μου λάθος, το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει στην πολιτική καρατόμηση του κ. Τσίπρα και σε σημαντική αποδυνάμωση το κόμμα του. Προσωπικά έχω ξαφνιαστεί πολλές φορές από τις «άβολες» ομοιότητες στον πολιτικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ (και άλλοτε του ΚΚΕ) με αυτόν της Χρυσής Αυγής. Αναφέρω μερικές μόνο: «η Ε.Ε. είναι συντεχνία τοκογλύφων», «το χρέος είναι επονείδιστο και παράνομο», «η κυβέρνηση απαρτίζεται από υποτακτικούς της Μέρκελ» και πολλά ακόμη. Έστω, όμως, ότι ένας οξύνους ψηφοφόρος μπορεί να ξεπεράσει το διαστρεβλωτικό αυτό δίλημμα (που δεν μπορεί). Αλλά έστω ότι το κάνει. Ας κάνουμε τώρα την εξής υπόθεση: κατά τις επερχόμενες εκλογές στην αυτοδιοίκηση, σε έναν μεγάλο Δήμο της χώρας προχωρούν στο δεύτερο γύρο ένας υποψήφιος από τη Χρυσή Αυγή (ο μη γέννοιτο) αντίπαλος με έναν υποψήφιο υποστηριζόμενο, ή προερχόμενο, από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ ή τη ΔΗΜΑΡ. Τότε ποια στάση θα πρέπει να τηρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ; Τα ενδεχόμενα είναι νομοτελειακά δύο: εάν πράγματι θεωρεί ανόητη, αδικαιολόγητη και αδύνατη την όποια σύμπραξη με τη Χρυσή Αυγή, τότε πολύ απλά το ίδιο το κόμμα θα υποστηρίξει τον έτερο υποψήφιο (καίτοι «μνημονιακός») και οι ψηφοφόροι του θα κατευθυνθούν προς την ίδια κατεύθυνση. Εάν όμως ο κ. Τσίπρας θέλει να είναι συνεπής ως προς τον πολιτικό λόγο που εκφέρει και – κυρίως – ως προς το βασικό δίλημμα που προτάσσει θα πρέπει έστω και ανεπίσημα να υποστηρίξει τον αντιμνημονιακό πόλο, ακόμη και αν πρόκειται για ακροδεξιό-φασίστα υποψήφιο.
Υπάρχει όμως και ο τρίτος δρόμος που θα ήθελε τον κ. Τσίπρα να μην στηρίζει κανέναν από τους δύο υποθετικούς υποψήφιους, πράγμα αδύνατο κατ’ εμέ, διότι αυτομάτως ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατηγορούνταν για έμμεση αποδοχή του υποψηφίου της ακροδεξιάς. Επομένως, η στρατηγική της ηγεσίας του κόμματος είναι τόσο λάθος, όσο και επικίνδυνη. Και αυτό διότι θα μπορούσε να εγκλωβίσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρο του στο απόλυτο πολιτικό αδιέξοδο, δηλαδή στην ανάγκη να υποστηρίξει την ακραία και φασίζουσα «ιδεολογία» της Χρυσής Αυγής, ώστε να μην είναι ο ίδιος πολιτικά αναντίστοιχος απέναντι στα όσα λέει στους ψηφοφόρους του, κάτι που θα συνεπαγόταν η στήριξη σε έναν υποψήφιο του «μνημονιακού στρατοπέδου». Για πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο θελκτική η ανάδειξη της «αντιμνημονιακής» θέσης τους που φτάνουν σε σημείο να την καθιστούν ισοδύναμη με τη θέση τους απέναντι στους νεοναζί και το φασισμό. Ο ίδιος ο Κοινοβουλευτικός του Εκπρόσωπος, ο κ. Παπαδημούλης έφτασε προ ολίγου καιρού στο σημείο να μιλήσει για «δημοψήφισμα σαρωτικό και εναντίον του ναζισμού και εναντίον του μνημονίου». Όμως το να θέτεις στην ίδια εξίσωση δύο εντελώς διαφορετικές μεταβλητές οδηγεί μοιραία στην μη λύση της.
Είμαι όμως καλοπροαίρετος. Ας υποτεθεί, λοιπόν, ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό. Εάν σε μια τέτοια περίπτωση στηθούν κάλπες και η πλειοψηφία στηρίξει το λεγόμενο «μνημονιακό μπλοκ» (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) με ένα άθροισμα ας πούμε 60%, τότε τι; Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα ισχυριστεί ότι το 60% του εκλογικού σώματος είναι φασίστες; Κάπως έτσι η ίδια η στρατηγική της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα την οδηγούσε σε αδιέξοδο καταστροφικό για την ίδια και πρωτίστως για τη χώρα, γιατί θα καλλιεργούσε ένα διχασμό στους οποίους έχουμε και έφεση άλλωστε. Η έλλειψη, επομένως, πολιτικής διορατικότητας από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ και η παντελώς λαθεμένη στρατηγική του μπορούν να λειτουργήσουν ως εν δυνάμει δόκανα ενός απερίσκεπτου πολιτικού λόγου που θα τον οδηγήσει (μαζί με τη χώρα φοβάμαι) στο τέλμα. Βέβαια, τότε και μόνο τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταλάβει το κολοσσιαίο σφάλμα του και θα νιώσει το ίδιο ανόητος με τον Λουδοβίκο που δεν μπόρεσε να καταλάβει τη σημασία των γεγονότων της εποχής του για να τα ανατρέψει. Ελπίζω μόνο ότι το στρατηγικό λάθος του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει γρήγορα αντιληπτό από την ηγεσία του για να διορθωθεί προτού ο λαός του γυρίσει (εκ νέου) την πλάτη.
συντάκτης του άρθρου Αυγερινός Βλάχος, φοιτητής χωροταξίας, πολεοδομίας και ανάπτυξης στην Πολυτεχνική Σχολή του Α.Π.Θ., blogger
- See more at: http://maga.gr/2013/12/08/siriza-opos-leme-loudovikos/#sthash.jcKzsGrg.dpuf
Είμαι όμως καλοπροαίρετος. Ας υποτεθεί, λοιπόν, ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό. Εάν σε μια τέτοια περίπτωση στηθούν κάλπες και η πλειοψηφία στηρίξει το λεγόμενο «μνημονιακό μπλοκ» (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) με ένα άθροισμα ας πούμε 60%, τότε τι; Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα ισχυριστεί ότι το 60% του εκλογικού σώματος είναι φασίστες; Κάπως έτσι η ίδια η στρατηγική της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα την οδηγούσε σε αδιέξοδο καταστροφικό για την ίδια και πρωτίστως για τη χώρα, γιατί θα καλλιεργούσε ένα διχασμό στους οποίους έχουμε και έφεση άλλωστε. Η έλλειψη, επομένως, πολιτικής διορατικότητας από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ και η παντελώς λαθεμένη στρατηγική του μπορούν να λειτουργήσουν ως εν δυνάμει δόκανα ενός απερίσκεπτου πολιτικού λόγου που θα τον οδηγήσει (μαζί με τη χώρα φοβάμαι) στο τέλμα. Βέβαια, τότε και μόνο τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταλάβει το κολοσσιαίο σφάλμα του και θα νιώσει το ίδιο ανόητος με τον Λουδοβίκο που δεν μπόρεσε να καταλάβει τη σημασία των γεγονότων της εποχής του για να τα ανατρέψει. Ελπίζω μόνο ότι το στρατηγικό λάθος του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει γρήγορα αντιληπτό από την ηγεσία του για να διορθωθεί προτού ο λαός του γυρίσει (εκ νέου) την πλάτη.
συντάκτης του άρθρου Αυγερινός Βλάχος, φοιτητής χωροταξίας, πολεοδομίας και ανάπτυξης στην Πολυτεχνική Σχολή του Α.Π.Θ., blogger
- See more at: http://maga.gr/2013/12/08/siriza-opos-leme-loudovikos/#sthash.jcKzsGrg.dpuf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.