Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

Η εξομολόγηση ενός "Μνημονιακού"

Αυτήν την Κυριακή μετά από πέντε χρόνια συνομωσιολογίας, κοινωνικής διαίρεσης και συστηματικής παραπληροφόρησης, πεθαίνει επιτέλους το αντιμνημονιακό παραμύθι.

Κι όμως όλα αυτά τα χρόνια ακούσαμε και ανεχτήκαμε πολλά.

Ακούσαμε για "Τσολάκογλου", για "δωσίλογους" για "εθνική προδοσία" από τα Ζάππεια μέχρι την Κουμουνδούρου.
Τα ακούσαμε όχι μόνο από την ακροδεξιά αλλά και από δήθεν προοδευτικούς, από δήθεν "αριστερούς" με εκχρυσαυγιτισμένη φρασεολογία.

Την Κυριακή, όλα αυτά τελειώνουν.

Αναρωτιέμαι όμως, τι κέρδισε η χώρα μας από τα πέντε αυτά χρόνια στον αστερισμό της δημαγωγίας?

Τι κέρδισε όταν η "αριστερά" του ΣΥΡΙΖΑ συναντιόνταν με τη Χρυσή Αυγή και τη ΝΔ του κύριου Σαμαρά στις άνω και κάτω πλατείες διαιρώντας τους πολίτες κάτω από ένα ψεύτικο δίλημμα?
Τι κέρδισε όταν οποιαδήποτε νηφάλια, διαφορετική γνώμη γνώριζε την απαξίωση και το χλευασμό?
Τι κέρδισε όταν συμπολίτες μαςς δεν μπορούσαν να εκδηλώσουν ελεύθερα τις πολιτικές τους αντιλήψεις και προπηλακίζονταν ως "προσκυνημένοι" και "μερκελιστές"?
Τι κέρδισε όταν διασύρθηκε ο κορυφαίος αμεσοδημοκρατικός θεσμός που προβλέπεται από το Σύνταγμα, με ένα δημοψήφισμα χωρίς ερώτημα όπου το ΟΧΙ μεταφράστηκε σε ΝΑΙ από την κυβέρνηση όπως μεταφράστηκε η Τρόικα σε "θεσμούς", το Μνημόνιο σε "συμφωνία" και η πολιτική κωλοτούμπα σε "έντιμο" συμβιβασμό.

Δεν κέρδισε απολύτως τίποτε.
Ούτε η χώρα, ούτε οι πολίτες.
Αντίθετα, έχασε η Λογική, έχασε η Δημοκρατία.

Υπονομεύτηκε η εθνική προσπάθεια.

Όποιος λοιπόν, εξέφραζε μια διαφορετική γνώμη, από την κρατούσα δημαγωγική αντίληψη ήταν παρείσακτος και δάκτυλος συμφερόντων.
Όταν κάποιος υποστήριζε την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, ο κύριος Τσίπρας και η πολιτική του ομήγυρη μας έλεγαν πως το ευρώ δεν είναι φετίχ και εύχονταν να γίνουμε Αργεντινή.
Τελικά, γίναμε μια παρολίγον Βενεζουέλα -χωρίς πετρελαίο- και πλέον ξανασυζητούμε ανοιχτά για οικονομική βοήθεια αντί να γίνουμε Ιρλανδία ή Πορτογαλία και να αναζητήσουμε τη λύση στις μεταρρυθμίσεις κι όχι στο πολιτικό παυσίπονο του λαϊκισμού.

Μας έλεγαν ακόμη, πως η χρεοκοπία δεν είναι εθνική συμφορά αλλά διαπραγματευτικό χαρτί.
Δεν μας είπαν όμως ποιας απ'τις δύο πλευρές.

Της Ελλάδας ή των δανειστών;

Κι όμως μέσα σε όλο αυτό τον ορυμαγδό, κάποιοι κέρδισαν έστω και προσωρινά.

Ήταν αυτοί που πολέμησαν τη Διαυγεια, την ανάρτηση όλων των αποφάσεων της Διοίκησης στο Διαδίκτυο και την αποκατάσταση της διαφάνειας και της λογοδοσίας στους πολίτες.

Ήταν αυτοί που με την ψήφο του λαού αντικατέστησαν το opengov. με το 4-2-1 των κύριων Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, με το διορισμό συγγενών και φίλων όπως συμβαίνει τώρα από την κυβέρνηση του κύριου Τσίπρα.

Κέρδισαν αυτοί που χωρίς σχέδιο, χωρίς αντιπρόταση, τορπίλιζαν τη χώρα.
Αυτοί που δεν ψήφιζαν για να ικανοποιήσουν τον προσωπικό τους πολιτικό ναρκισσισμό και να παρουσιαστούν αργότερα ως αυτόκλητοι σωτήρες του λαού αλιεύοντας ψήφους στα θολά νερά της αγανάκτησης.
Οι "Σακοράφες", οι "Μιχελογιαννάκηδες", οι "Οικονόμου".

Αυτοί κέρδισαν.

Αυτοί που καθημερινά με το "σκίσιμο" των μνημονίων μας αποδεικνύουν τη προεκλογική τους εντιμότητα που είναι παρόμοια με αυτή των "Σαμαράδων" και των "Μιχελάκηδων".

Κέρδισαν αυτοί που 5 μήνες τώρα καθυστερούν τη συμφωνία για να διαπραγματευτούν όχι με τους δανειστές αλλά με τους παράγοντες του κόμματος τους.
Αυτοί που έθεσαν στην κρίση του λαού μια ανύπαρκτη πρόταση των πιστωτών αλλά δεν θα τον ρωτήσουν για μια ακόμη χειρότερη στην οποία θα βάλουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους.

Και είναι χειρότερη αυτή η συμφωνία, είναι πιο επώδυνη και με περισσότερα μέτρα για το λαό γιατί πολύ απλά ο κύριος Τσίπρας -όπως παλιότερα οι κύριοι Καραμανλής και Σαμαράς- έβαλε την πολιτική του καριέρα πιο πάνω από τις θυσίες δεκα εκατομμυρίων Ελλήνων.
Έβαλε τον εαυτό του πάνω από τη χώρα.

Σήμερα ζητά συναίνεση.
Ζητά συναίνεση για να ψηφιστεί έστω και καθυστερημένα μια συμφωνία ώστε να αποφύγουμε τη χρεοκοπία.
Ζητά συναίνεση από όλους εμάς τους "προδότες", τους "μνημονιακούς", τους "Τσολάκογλου".
Αυτούς που όλα αυτά τα χρόνια λέγαμε πως τα μνημόνια δεν είναι ευλογία αλλά η καλύτερη προοπτική ανάμεσα σε κακές επιλογές, ανάμεσα στην πτώχευση και τον εφιάλτη της χρεοκοπίας, μας ζητά τώρα να βάλουμε πλάτη.
Εμείς που λοιδορωθήκαμε γιατί λέγαμε πως η εθνική μας ασφάλεια, η φορολόγηση των πλουσίων που με ένα κλικ μεταφέρουν τα χρήματα τους σε όποια γωνιά του πλανήτη επιθυμούν είναι προβλήματα που δεν μπορεί η Ελλάδα να λύσει μόνη της αλλά συλλογικά, μέσα από διεθνή συνεννοήση και διάλογο.
Είναι προβλήματα υπερεθνικά που μπορουμε να τα αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά μόνο μέσα από το ευρωπαϊκό μονοπάτι.

Αυτή την Κυριακή λοιπόν, όταν οι βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ θα καταψηφίζουν ελπίζοντας σε μια πρόσκαιρη προσωπική δημοτικότητα, εμείς οι "μνημονιακοί", ως πολίτες, με το χρέος και την ευθύνη που μας αναλογεί θα δώσουμε στον κύριο Τσίπρα τη συναίνεση που χρειάζεται.

Θα ξαναγίνουμε δυσάρεστοι αλλά ειλικρινείς.
Θα κάνουμε αυτό που κάναμε 5 χρόνια τώρα.
Θα "ξαναπροδώσουμε"...τον εαυτό μας, τη βόλεψη, την άνεση μας να μιλούμε με ευχολόγια, για να σωθεί η Ελλάδα και το μέλλον της νέας γενιάς που δεν μπορεί να γεννηθεί πάνω σε συντρίμια.

Αντί επιλόγου, μια φράση μόνο.

Kαλωσήρθατε στην πραγματικότητα κύριε Τσίπρα.

Αναρτήθηκε από Μιχάλης Κορδαλής

http://kordalis.blogspot.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.