Δεν μπορούμε να μιλάμε για εργασία και να ανεχόμαστε απολύσεις Δ

«Όταν μιλάμε για εργασία, δεν συναναγορευόμαστε σε συμπράττοντες και τροχονόμους των απολύσεων», αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο Μιχάλης Καρχιμάκης.

Αναλυτικά ο κ. Καρχιμάκης αναφέρει:

«Πολύ καλή και ενδεδειγμένη για αυτή τη δύσκολη περίοδο η διεκδίκηση ,της άμεσης υλοποίησης του προγράμματος της κοινωφελούς εργασίας ,από το κίνημα που αφορά την απασχόληση 50.000 ανέργων σε δήμους και δημόσιες υπηρεσίες,με συμβάσεις ορισμένου χρόνου μέχρι και οκτώ μήνες. Είναι όμως δυνατόν την ίδια ώρα ,που διεκδικούμε το δικαίωμα στην εργασία και την προσπάθεια στην καταπολέμηση της ανεργίας και πολύ σωστά να συναναγορευααμστε και συμπράττοντες των απολύσεων στον δημόσιο τομέα;
Θέλω να επαναλάβω για άλλη μια φορά. Όταν μιλάμε για εργασία και καταπολέμηση της ανεργίας δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε να ανεχόμαστε απολύσεις από οποιονδήποτε εργασιακό χώρο και αν προέρχονται Εξαντλούμε όλα τα πολιτικά περιθώρια παρέμβασης και όλες τις δυνατότητες αναχαίτισης των απολύσεων από όπου κι αν προέρχονται. Αντιστεκόμαστε στον κοινωνικό αυτοματισμό άνεργοι εναντίον εργαζομένων. Αντιστεκόμαστε στην αντίληψη εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα εναντίον εργαζομένων στο δημόσιο και αντίστροφα. Οι απολύσεις απ όπου κι αν προέρχονται βαθαίνουν την ύφεση και αναπαράγουν μεγαλύτερη ανεργία.

Η ορθολογική λοιπόν κατανομή του προσωπικού στο δημόσιο τομέα
- Ο σχεδιασμός ελεγχόμενης και στοχευμένης στελέχωσης με προτεραιότητα σε ελεγκτικές υπηρεσίες που συμβάλλουν στην εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος αποφέροντας έσοδα στο κράτος αλλά και στην εξυπηρέτηση του πολίτη π.χ εφορίες, οικονομική αστυνομία, δικαιοσύνη, επιθεωρήσεις εργασίας, επιτροπή ανταγωνισμού, έλεγχος στις τιμές, έλεγχος τροφίμων, ΙΚΑ, ασφαλιστικά ταμεία κ.λ.π

- Η διασφάλιση της αποτροπής του εξευτελισμού του επιπέδου ζωής των εργαζομένων.

- Η διασφάλιση της μέτρησης της παραγωγικότητας σε σχέση με τα καθήκοντα και τις αρμοδιότητες κ.λ.π.

Αποτελούν ορισμένες παραμέτρους που ένα σοσιαλιστικό κίνημα πρέπει να αντιλαμβάνεται και να λαμβάνει υπόψιν του, με περιεχόμενο και στόχους που δεν μπορούν να υπακούουν σε εκβιαστικά χρονικά περιθώρια από οπουδήποτε και αν επιβάλλονται που θα εξανδραποδίζουν ανθρώπους στο όνομα μιας υποτιθέμενης και αμφίβολης λογιστικής αποτελεσματικότητας».