Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2015

Η κινηματικότητα της ψήφου Παπανδρέου

Ότι γραφτεί σ' αυτές εδώ τις γραμμές έχει ως βάση τι είδε ο γράφων σήμερα στο Μουσείο Μπενάκη. Όπως και στο ποδόσφαιρο, που βλέπεις το παιχνίδι με τα δικά σου μάτια δίχως την δημοσιογραφική αναπαραγωγή, έτσι και σήμερα, στην ιδρυτική συνέλευση του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών θα γράψω χωρίς να έχω διαβάσει ούτε την πρόσληψή της από τα ΜΜΕ, ούτε βέβαια τα όσα λέει ο Βενιζέλος δεξιά και αριστερά. Αυτές οι γραμμές θα μιλήσουν άμεσα και διαμεσολάβητα, χωρίς μεσάζοντες και χωρίς δευτερογενείς πηγές.

Επειδή στο προηγούμενό μας post οι αναγνώστες μας είχαν την ευκαιρία να διαβάσουν (μαζί την κάλυψη μέσω live-streaming) το τι είπε σήμερα ο Παπανδρέου, στην ιδρυτική του ομιλία ως επικεφαλής του Κινήματος, σ' αυτό το post η εστίαση θα γίνει στη συγκέντρωση καθεαυτή, με μια προέκταση πολιτική και εκλογική.

Από πλευράς ποσότητας, η προσέλευση ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Το αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη φάνηκε μικρό για να φιλοξενήσει τους πρώτους «πιστούς» αλλά και τους παρατηρητές του εγχειρήματος Παπανδρέου. Στο σημείο που βρίσκεται το Μουσείο, στην Πειραιώς, οι γύρω από το Μουσείο δρόμοι ήταν γεμάτοι από απλούς ανθρώπους που πήγαν να ακούσουν τον Παπανδρέου.

Από πλευράς ποιότητας, το ελπιδοφόρο ήταν το ισορροπημένο κράμα που υπήρχε στην αίθουσα. Άνθρωποι όλων των ηλικιών ήταν σήμερα παρόντες, από 20άρηδε ς μέχρι 80άρηδες, με όλους να έχουν ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, με όλους να διακατέχονται από τον ίδιο παλμό, από την αίσθηση ότι επιτέλους επιστρέφουν σπίτι τους, ότι επιτέλους η πορεία 3 δύσκολων χρόνων βρήκε σήμερα την ευτυχή της κατάληξη.

Ο Παπανδρέου, ότι και να του πουν και ότι να του καταλογίσουν, έχει ένα μοναδικό για έλληνα πολιτικό χαρακτηριστικό: Ότι μπορεί να συσπειρώσει στο όνομά του τις πλέον ετερόκλιτες ομάδες, που μπορεί να φέρει σε επαφή ανθρώπους που φαινομενικά δεν έχουν καμία σχέση. Και αυτή η συσπείρωση θα είναι οδηγός εκλογικής συμπεριφοράς του Κινήματος, τώρα στις εκλογές και αύριο στο πολιτικό σκηνικό που θα προκύψει από τις εκλογές.

Το ενδεχόμενο όσο περνούν οι μέρες να λιγοστεύουν οι προσερχόμενοι στο Κίνημα φαντάζει αδύνατο. Αυτό το κράμα, αυτός ο σφυρηλατημένος πυρήνας δεν πρόκειται να φυλλορροήσει. Εδώ δεν κατεβλήθη όταν η άποψη Παπανδρέου έζησε τις δυσκολότερες της στιγμές, ανάμεσα στο 2010 και το 2014, δεν γίνεται να καταβληθεί τώρα, που η προσδοκία αυτής της βάσης εκφράστηκε κατ' αυτό τον τρόπο.

Το ενδεχόμενο λοιπόν που δείχνει πιθανότερο είναι ότι όσο περνούν οι μέρες, θα πυκνώνουν στις τάξεις του Κινήματος ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι, εγκαταλείποντας είτε τον καναπέ τους, είτε άλλους πολιτικούς σχηματισμούς. Και εδώ έρχεται η ανατομία της ψήφου Παπανδρέου.
Η ψήφος Παπανδρέου είναι η πιο συνειδητή ψήφος στον όμορο με μας πολιτικό χώρο. Με άλλα λόγια υπάρχει ένας λόγος για να ψηφίσεις Παπανδρέου, όταν αυτόν τον λόγο δυσκολεύεσαι να βρεις σε άλλα πολιτικά κόμματα, ειδικά μέσα σε καθεστώς έντονης πόλωσης και εκλογικού διχασμού. Είναι η ψήφος που διαμορφώθηκε μέσα από μεγάλες αποφάσεις και μεγάλες μεταρρυθμίσεις, δεν είναι μια ψήφος εν κενώ, ούτε μια ψήφος προσδοκίας που ψαρεύει σε θολά νερά.


Ο Παπανδρέου έχει ένα πλεονέκτημα σε σχέση με άλλα πολιτικά κόμματα: Είναι ο μόνος που μπορεί να διεξάγει διμέτωπο ενώπιον τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και της ΝΔ. Με άλλες λέξεις έχει ένα διαμορφωμένο αφήγημα, το οποίο μπορεί να αντιπαρατεθεί επί ίσοις όροις απέναντι στην δεξιά και αριστερή συντήρηση.

Σ' αυτό ο Παπανδρέου έχει προίκα την ιστορία, γιατί επί ημερών του ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ συναγελάζονταν στα πεζοδρόμια του αντιμνημονίου και επιπλέον ο Παπανδρέου δεν πρόλαβε να χρεωθεί καμιά κυβερνητική φθορά με τον Σαμαρά αυτά τα 2,5 χρόνια που συγκυβερνούσε με τον Βενιζέλο. O Παπανδρέου κομίζει στο πολιτικό σκηνικό μια ακλόνητη πολιτική αξιοπιστία. Ξέρεις ότι ψηφίζοντας Παπανδρέου σήμερα, δεν θα μετανιώνεις αύριο, γιατί πολύ απλά του αναγνωρίζεται συνέπεια λόγων και έργων.

Ο Παπανδρέου έχει όλα τα φόντα να αποτελέσει τον πραγματικό τρίτο πόλο στον δημόσιο διάλογο, σ' αντίθεση με το κόμμα-αντίφαση του Βενιζέλου ή το κόμμα-μη κόμμα Θεοδωράκη. Το γεγονός ότι το Κίνημα Παπανδρέου θα δεχθεί πόλεμο απ' όλες τις πλευρές, γιατί τις ξεβολεύει, μπορεί να προσμετρηθεί στα θετικά, γιατί μετά από 3 χρόνια το πολιτικό σύστημα θα αναμετρηθεί με την αντισυστημική αλήθεια που πρεσβεύει ο Παπανδρέου.

Η σφοδρή επίθεση που ήδη εκτυλίσσεται θα προκαλέσει όχι μόνο συσπείρωση, αλλά και θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις δημιουργίας μιας θετικής και όχι δια της ατόπου απαγωγής ψήφου. Αυτή η ενσυνείδητη ψήφος είναι και εκείνη που θα επαναφέρει την σκληρή πολιτική στο προσκήνιο κι αυτό είναι κάτι που λειτουργεί ευεργετικά για τον Παπανδρέου. Και επειδή η επιλογή Παπανδρέου είναι ο δύσκολος δρόμος, αυτό δημιουργεί ένα κλικ παραπάνω πολιτικής δέσμευσης με το Κίνημα που προτείνει. Δεν είναι ψήφος παρακολουθηματική ή χαριστική, αλλά ψήφος-δήλωση μιας πολιτικής τοποθέτησης που υπερβαίνει το σημερινό πολιτικό σύστημα.

Κλείνοντας, θα δανειστούμε την φράση μιας βαθιά πολιτικοποιημένης συντρόφου, η οποία περιγράφει το εγχείρημα όσο πιο αντιπροσωπευτικά γίνεται: Απέναντι σε όσους θα προσπαθήσουν να συλλέξουν ψήφους με το σύνδρομο ότι γράφουν ιστορία, ο Παπανδρέου και οι συνοδοιπόροι του θα προσπαθήσουν να αφηγηθούν την ιστορία τους ενώπιον του εκλογικού σώματος. Και μεγαλύτερη δικαίωση δεν υπάρχει απ' αυτή..


- See more at: http://www.epikairo.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.