-Με ποιους είσαστε εσείς, με εμάς ή με τους άλλους;
-Με εσάς!
-Την πατήσατε, εμείς είμαστε οι άλλοι!
Αυτό το ευφυολόγημα μου ήρθε στο μυαλό, παρακολουθώντας τις «μεταγραφές» στο τοπικό, και όχι μόνο, πολιτικό σκηνικό. Βλέπω με απορία, την αγωνία πολλών να «ξεπλύνουν» από πάνω τους την «ντροπή» του ΠΑΣΟΚ τρέχοντας να προσχωρήσουν σε άλλους πολιτικούς συνδυασμούς μόνο για να αποτινάξουν από πάνω τους την κομματική τους ταυτότητα, με όποιο κόστος!
Έμεινε μόνο ένας Βαγγέλης Βενιζέλος να παριστάνει τον αρχηγό, σε ένα κόμμα που έγινε απόκομμα ως εταίρος μιας κυβέρνησης που μοιάζει περισσότερο με ξεκούρδιστη μπάντα μουσικών που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, αλλά προκειμένου να παραμείνουν στη σκηνή, υπακούουν στον μαέστρο έστω κι αν δεν υπάρχουν πλέον θεατές.
Λησμονούν όμως, όλοι εκείνοι που έσπευσαν να απαρνηθούν το (κάποτε) ΠΑΣΟΚ ότι το κόμμα πνέει μεν τα λοίσθια, αλλά ο κόσμος που ανήκει στην ευρύτερη αριστερά είναι εδώ.
Δεν είναι «προίκα» κανενός, οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ. Είναι εκείνοι που αποτυπώνονται ως αναποφάσιστοι στις δημοσκοπήσεις, είναι εκείνοι που δεν ακολούθησαν όσους εγκατέλειψαν το κόμμα το οποίο «άρμεγαν» κανονικά και όταν πια δεν είχε να τους δώσει τίποτα άλλο με περισσή ευκολία άλλαξαν κομματική ταυτότητα. Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, είναι εκείνοι που απογοητεύτηκαν, προδόθηκαν από τους «σωτήρες» του κόμματος, αλλά οι ίδιοι δεν πρόδωσαν ούτε τις ιδέες, ούτε τις αρχές τους. Είναι εκείνοι που παραβρέθηκαν στο μνημόσυνο του κινήματος, αλλά στις 9 του μακαρίτη δεν έβαλαν άλλον μέσα στο σπίτι.
Παρακολουθούν τις εξελίξεις, προβληματίζονται, δεν βρίσκουν πολιτική στέγη, απορρίπτουν τα γιαλαντζί ΠΑΣΟΚ που δημιουργήθηκαν από όσους εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ πριν τον επιθανάτιο ρόγχο. Το έκαναν θρύψαλα, για να προσπαθήσουν σήμερα να ενώσουν ξανά τα κομμάτια του μέσα από μια άλλη κίνηση και να κάνουν ένα νέο ΠΑΣΟΚ, στη θέση του παλιού, με άλλο όνομα. Οσοι συνέβαλαν στη διάλυση του ΠΑΣΟΚ και φεύγοντας έδιναν κι από μια κλωτσιά στο ετοιμοθάνατο κόμμα που ψυχορραγούσε, είναι οι ίδιοι που σήμερα κάνουν μαζώξεις για να δημιουργήσουν ένα άλλο ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που οι θύτες, παίζουν το ρόλο του θύματος. Ολοι αυτοί οι επίδοξοι Φράνκενστάιν, επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα κίνημα-τέρας ενώνοντας σάπια απομεινάρια πάνω σε ελάχιστα υγιή κύτταρα.
Ηρθε η ώρα, όσοι ευθύνονται για το χάλι της κεντροαριστεράς, να κάνουν στην άκρη αφήνοντας όσα υγιή κύτταρα απέμειναν σε αυτό το χώρο να αναπαραχθούν χωρίς προσμίξεις. Η κεντροαριστερά μπορεί να βρει το δρόμο της και χωρίς του «σωτήρες» της καταστροφής.
Για όσους προσβλέπουν στα «ορφανά» του ΠΑΣΟΚ μόνο και μόνο για να ενισχύσουν τα ποσοστά τους στις εκλογές, ένα στέλεχος του κόμματος μου διεμήνυσε πρόσφατα: «Γράψε ότι τα ορφανά του ΠΑΣΟΚ, δεν προσφέρονται για υιοθεσία από “πατερούληδες”. Κι αν κάποιοι νομίζουν ότι επειδή το ΠΑΣΟΚ τέλειωσε, ξεμπέρδεψαν και με την κεντροαριστερά είναι γελασμένοι».
Κι έχει δίκιο. Μπορεί να έκλεισε ο κύκλος του ΠΑΣΟΚ, όμως η κεντροαριστερά υπάρχει, ανησυχεί, αγωνιά, βράζει… Ο κόσμος της περιμένει εκείνον που θα ενώσει τα κομμάτια της. Και η ανάγκη γεννά προσδοκίες… Και οι προσδοκίες βρίσκουν εκφραστή… Ας έχουν υπόψη τους όσοι βιάζονται να ρίξουν την ταφόπλακα, ότι η κεντροαριστερά έκανε το ΠΑΣΟΚ και όχι το ΠΑΣΟΚ την κεντροαριστερά.
-Με εσάς!
-Την πατήσατε, εμείς είμαστε οι άλλοι!
Αυτό το ευφυολόγημα μου ήρθε στο μυαλό, παρακολουθώντας τις «μεταγραφές» στο τοπικό, και όχι μόνο, πολιτικό σκηνικό. Βλέπω με απορία, την αγωνία πολλών να «ξεπλύνουν» από πάνω τους την «ντροπή» του ΠΑΣΟΚ τρέχοντας να προσχωρήσουν σε άλλους πολιτικούς συνδυασμούς μόνο για να αποτινάξουν από πάνω τους την κομματική τους ταυτότητα, με όποιο κόστος!
Έμεινε μόνο ένας Βαγγέλης Βενιζέλος να παριστάνει τον αρχηγό, σε ένα κόμμα που έγινε απόκομμα ως εταίρος μιας κυβέρνησης που μοιάζει περισσότερο με ξεκούρδιστη μπάντα μουσικών που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, αλλά προκειμένου να παραμείνουν στη σκηνή, υπακούουν στον μαέστρο έστω κι αν δεν υπάρχουν πλέον θεατές.
Λησμονούν όμως, όλοι εκείνοι που έσπευσαν να απαρνηθούν το (κάποτε) ΠΑΣΟΚ ότι το κόμμα πνέει μεν τα λοίσθια, αλλά ο κόσμος που ανήκει στην ευρύτερη αριστερά είναι εδώ.
Δεν είναι «προίκα» κανενός, οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ. Είναι εκείνοι που αποτυπώνονται ως αναποφάσιστοι στις δημοσκοπήσεις, είναι εκείνοι που δεν ακολούθησαν όσους εγκατέλειψαν το κόμμα το οποίο «άρμεγαν» κανονικά και όταν πια δεν είχε να τους δώσει τίποτα άλλο με περισσή ευκολία άλλαξαν κομματική ταυτότητα. Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, είναι εκείνοι που απογοητεύτηκαν, προδόθηκαν από τους «σωτήρες» του κόμματος, αλλά οι ίδιοι δεν πρόδωσαν ούτε τις ιδέες, ούτε τις αρχές τους. Είναι εκείνοι που παραβρέθηκαν στο μνημόσυνο του κινήματος, αλλά στις 9 του μακαρίτη δεν έβαλαν άλλον μέσα στο σπίτι.
Παρακολουθούν τις εξελίξεις, προβληματίζονται, δεν βρίσκουν πολιτική στέγη, απορρίπτουν τα γιαλαντζί ΠΑΣΟΚ που δημιουργήθηκαν από όσους εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ πριν τον επιθανάτιο ρόγχο. Το έκαναν θρύψαλα, για να προσπαθήσουν σήμερα να ενώσουν ξανά τα κομμάτια του μέσα από μια άλλη κίνηση και να κάνουν ένα νέο ΠΑΣΟΚ, στη θέση του παλιού, με άλλο όνομα. Οσοι συνέβαλαν στη διάλυση του ΠΑΣΟΚ και φεύγοντας έδιναν κι από μια κλωτσιά στο ετοιμοθάνατο κόμμα που ψυχορραγούσε, είναι οι ίδιοι που σήμερα κάνουν μαζώξεις για να δημιουργήσουν ένα άλλο ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που οι θύτες, παίζουν το ρόλο του θύματος. Ολοι αυτοί οι επίδοξοι Φράνκενστάιν, επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα κίνημα-τέρας ενώνοντας σάπια απομεινάρια πάνω σε ελάχιστα υγιή κύτταρα.
Ηρθε η ώρα, όσοι ευθύνονται για το χάλι της κεντροαριστεράς, να κάνουν στην άκρη αφήνοντας όσα υγιή κύτταρα απέμειναν σε αυτό το χώρο να αναπαραχθούν χωρίς προσμίξεις. Η κεντροαριστερά μπορεί να βρει το δρόμο της και χωρίς του «σωτήρες» της καταστροφής.
Για όσους προσβλέπουν στα «ορφανά» του ΠΑΣΟΚ μόνο και μόνο για να ενισχύσουν τα ποσοστά τους στις εκλογές, ένα στέλεχος του κόμματος μου διεμήνυσε πρόσφατα: «Γράψε ότι τα ορφανά του ΠΑΣΟΚ, δεν προσφέρονται για υιοθεσία από “πατερούληδες”. Κι αν κάποιοι νομίζουν ότι επειδή το ΠΑΣΟΚ τέλειωσε, ξεμπέρδεψαν και με την κεντροαριστερά είναι γελασμένοι».
Κι έχει δίκιο. Μπορεί να έκλεισε ο κύκλος του ΠΑΣΟΚ, όμως η κεντροαριστερά υπάρχει, ανησυχεί, αγωνιά, βράζει… Ο κόσμος της περιμένει εκείνον που θα ενώσει τα κομμάτια της. Και η ανάγκη γεννά προσδοκίες… Και οι προσδοκίες βρίσκουν εκφραστή… Ας έχουν υπόψη τους όσοι βιάζονται να ρίξουν την ταφόπλακα, ότι η κεντροαριστερά έκανε το ΠΑΣΟΚ και όχι το ΠΑΣΟΚ την κεντροαριστερά.
http://www.proodos.net/
Aτύπως της Μαίρης Φώτη 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.