Υπενθυμίζουμε αφενός ότι στις εκλογές του 2012 το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου στήριζε κοινοβουλευτικά την κυβέρνηση, έχοντας τη στήριξή του σε δύο τεχνοκράτες υπουργούς, τον Τσαυτάρη και τον Λιβιεράτο, ενώ μπήκε φουλ στην κυβέρνηση μετά την έξοδο της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση με αφορμή την υπόθεση της ΕΡΤ (σαν σήμερα, ένα χρόνο πριν έπεσε το μαύρο) και σήμερα απέκτησε ακόμα περισσότερα μέλη στην κυβέρνηση Σαμαρά, υλοποιώντας την αναγκαιότητα αύξησης του "προοδευτικού προσήμου" στην κυβέρνηση μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, όπου η αποτυχία του 8% βαφτίστηκε επιτυχία εξαιτίας και της καθίζησης της ΝΔ.
Γιατί τα λέμε αυτά; Εξηγώντας προκαταβολικά ότι βρισκόμαστε απέναντι σε λογικές "δαχτυλοδειχτούμενες", ή λόγω τύπου "wanted, dead or alive", επιθυμούμε να προσεγγίσουμε το θυμικό της εναπομείνασας βάσης του ΠΑΣΟΚ, το οποίο βλέπει βουλευτές που η ίδια ψήφισε να αρπάζουν υπουργικούς θώκους χωρίς καμία αιδώ, όχι απέναντι στην ιστορία της παράταξης, αλλά απέναντι σε κάθε έννοια ιδεολογίας και πολιτικής ηθικής.
Αλήθεια είχε ανάγκη ο Λοβέρδος να ανακατατέψει ολόκληρο τον κόσμο για να διοριστεί Υπουργός Παιδείας, ενώ είχε καταψηφίσει το νόμο Αρβανιτόπουλου για τα πανεπιστήμια ή τις διατάξεις για τη διαθεσιμότητα των διοικητικών υπαλλήλων; Είχε ανάγκη η Γκερέκου να ξαναγίνει υφυπουργός Πολιτισμού ή ο Ντόλιος Υφυπουργός Εσωτερικών; Γράφει πουθενά ότι οι Χρυσοχοϊδης ή Μανιάτης πρέπει να είναι εσαεί Υπουργοί, ανεξαρτήτως κυβέρνησης ή οι Γρηγοράκος και Χριστοφιλοπούλου να εκδίδουν πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης σε Μητσοτάκη, Βορίδη ή Μιχελάκη; Διαβάζοντας κανείς αυτά τα ονόματα, συμπεριλαμβανομένων των Κωνσταντινόπουλου, Κουκουλόπουλου βεβαίως, καταλαβαίνει πόσο ξένα φαντάζουν αυτά τα ονόματα στην βάση της Δημοκρατικής Παράταξης.
Αυτοί οι πολιτικοί όμως θέλουν να έχουν ρόλο στην επόμενη ημέρα του ΠΑΣΟΚ. Αναφαίρετο δικαίωμά τους θα πουν πολλοί και ίσως εύλογα. Η κοσμοθεωρία που πρεσβεύουμε για τη δημοκρατική παράταξη που οραματιζόμαστε δεν λειτουργεί με βάση τους αποκλεισμούς. Αυτές είναι λογικές Βενιζέλου, εξάλλου όποιος δεν είναι μαζί του είναι πεμπτοφαλαγγίτης. Αλλά αναρωτιέμαι, αφελώς ίσως, με τι μούτρα αυτοί οι άνθρωποι θα ξαναζητήσουν την ψήφο του μέσου ΠΑΣΟΚου ή με τι κουράγιο θα τοποθετηθούν στις εσωτερικές διαδικασίες του Κινήματος ενόψει Συνεδρίου τον Οκτώβριο.
Ο Βενιζέλος, ανάμεσα στα πολλά άλλα, έχει κάνει και μια ακόμα ολέθρια ζημιά στο ΠΑΣΟΚ. Λόγω ακριβώς της μειωμένης του κοινοβουλευτικής δύναμης, η οποία τον βολεύει αφάνταστα, και λόγω της στρατηγικής του να έχει ένα κόμμα τσόντα σε κυβερνήσεις συνεργασίας (είτε είναι ΝΔ, είτε είναι ΣΥΡΙΖΑ), εκμεταλλεύεται τους "δαίμονες" που κρύβουν πολλοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που δεν είναι άλλοι από την φιλοδοξία να ράψουν κοστούμι Υφυπουργού ή Υπουργού, λες και η ιστορία τους χρωστά κάτι. Ο Βενιζέλος, ο κατεξοχήν πολιτικός που πορεύτηκε με την κάρπωση από το ψίχουλο, έως το καρβέλι, έχει καταφέρει να σπείρει πάνω από το Κίνημα ένα σύννεφο παραμόρφωσης, όπου το μικρό μεγενθύνεται και το ηθικό καταπατείται. Αυτός, όπως κι αυτοί που τον άκουσαν και του πουλούν εκδούλευση, σκληρό αλλά αληθινό, έχουν την ψευδαίσθηση ότι η παράταξη είναι αυτός και αυτοί, ότι εσαεί θα είναι στα πράγματα βρέξει χιονίσει, αποκτώντας έναν κυβερνητισμό ακόμα πιο αμοραλιστικό από τον κυβερνητισμό της τελευταίας τετραετίας Σημίτη.
Αποδοκιμαστέο και τότε, αλλά διάολε είχες ένα ΠΑΣΟΚ του 40% και μια χώρα σε ανάπτυξη. Δεν μπορεί αυτή η συμπεριφορά να εφαρμόζεται και στο ΠΑΣΟΚ του 4% και σε μια χώρα που είναι πεσμένη κάτω. Και εφόσον τελειώσει ο βίος της κυβέρνησης Σαμαρά, αργά ή γρήγορα, τι θα ζητήσουν όσοι σήμερα χαμογελούν ως συνάδελφοι του Βορίδη, του Ντινόπουλου, της Βούλτεψη και του Γιακουμάτου; Ρόλο στην επόμενη ημέρα; Θα τους ακούσει κανείς, πέρα των κομματικών στρατών τους; Ελπίζουμε πώς όχι και γι αυτό ζητούμε να διευκολύνουν την κατάσταση και να καταλάβουν ότι το ΠΑΣΟΚ της επόμενης ημέρας δεν μπορεί να περιλαμβάνει αυτούς. Υπάρχουν κι άλλες επιλογές πολιτικών, οι οποίοι διάλεξαν στα χρόνια της συναλλαγής να μείνουν απέξω από το πάρτυ. Πλάι σ' αυτούς υπάρχουν νέοι άνθρωποι σε μυαλό και καρδιά, που θέλουν να πάρουν το μυστρί τους και να ανοκοδομήσουν την παράταξη βάσει ενός project, λυδία λίθος του οποίου είναι η αποσύνδεση του ΠΑΣΟΚ από τον κυβερνητισμό και η επανασύνδεσή του με τα ιδεολογικά προτάγματα και στρώματα της κοινωνίας που του γύρισαν την πλάτη.
Ήρθε η ώρα να ειπωθούν καθαρές κουβέντες και να γίνουν καθαροί λογαριασμοί με όλους όσους αποφάσισαν να γίνουν βαστάζοι του Σαμαρά ή που δέχτηκαν τον εκμαυλισμό του Βενιζέλου. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει η ουτοπική κάθαρση, ούτε ζούμε σε κοινωνία αγγέλων. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν υπάρχουν οράματα και οραματιστές, που καμία σχέση δεν έχουν με όσους βλέπουν την πολιτική μέσα από μια υπουργική καρέκλα. Η Δημοκρατική Παράταξη δεν χρωστά σε κανέναν, αντίθετα όλοι χρωστούν σ' αυτήν την ύπαρξη τους και ας μην αισθάνονται το σύνδρομο Ομπάμα: "Ότι χωρίς εμένα το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί". Ας μετρήσουν όλοι την σκιά τους όσο είναι στα κυβερνητικά πόστα γιατί τους περιμένει πολύ ταβάνι μόλις λήξει η θητεία τους..
Και ας έχουμε στο μυαλό μας ένα πρόσφατο ιστορικό παράδειγμα. Όλοι χειροκρότησαν τον Παπανδρέου, όταν κάποτε απέκλεισε όλους όσους χρηματίσει υπουργοί από το πολιτικό συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, υπηρετώντας το σπάσιμο της λογικής "κράτος ως κομματικό λάφυρο". Μήπως η επόμενη ημέρα στο ΠΑΣΟΚ, που θα διαδεχτεί τις μέρες πολλαπλής απογοήτευσης που μας χαρίζουν οι βουλευτές του, πρέπει να έχει καρφιτσωμένη κάπου αυτή την απόφαση;
- See more at: http://www.epikairo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.