Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

Ο πρωταθλητής των 865.000 «γαλάζιων» προσλήψεων Παυλόπουλος θέλει και άλλες…

Ο ουρανός είναι το όριο για τον Προκόπη Παυλόπουλο… Πότε και καμιά πρόσληψη δεν είναι αρκετή γι΄αυτόν!

Μετά από το φεστιβάλ 865.000 προσλήψεων την περίοδο 2004-2009 το οποίο οργάνωσε ως υπουργός με πραγματική δεξιοτεχνία και επιτυχία, σήμερα από το μετερίζι του Προέδρου όλων των Ελλήνων ο Προκόπης Παυλόπουλος με την αξιοπιστία που τον διακρίνει κάνει την διαπίστωση οτι… οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι πολλοί και ότι πρέπει να αυξηθούν!!

Αυτά κατέληξαν στη συζήτηση που είχαν, μπροστά στους δημοσιογράφους, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος και ο αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Χριστοφορος Βερναδάκης στον οποίο προσπάθησε να μεταδώσει «πολύτιμη» τεχνογνωσία πάνω στις προσλήψεις….

Μα τι λέει!

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας χαρακτήρισε «μεγάλο λάθος» να λέγεται πως οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα είναι πολλοί.

Τόνισε πως αυτό που είχαμε σαν πρόβλημα, είναι πως οι άνθρωποι δεν είχαν μπει στις σωστές θέσεις και δεν είχαν λειτουργήσει οι μετατάξεις, με αποτέλεσμα σε ορισμένες υπηρεσίες να είναι πολλοί και σε άλλες καθόλου.

Ζήτησε να σταματήσουν αυτές οι στρεβλώσεις και η επικείμενη μεταρρύθμιση να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση.

Από την πλευρά του, ο κ. Βερναδάκης, συμφωνώντας, υπογράμμισε πως το Δημόσιο δεν δέχεται περαιτέρω μειώσεις προσωπικού, γιατί είναι υποστελεχωμένο σε δραματικό επίπεδο. Αντιθέτως, σημείωσε, θα χρειαστούμε αρκετό κόσμο.
Δεν παρέλειψε να επισημάνει πως δεν χρειάζεται ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων που υπήρχε παλαιότερα, αλλά θα πρέπει το προσωπικό να είναι αλλιώς κατανεμημένο.
Επίσης, σημείωσε πως ένα ακόμα μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης είναι όλη η πολιτική να υιοθετηθεί από τη μεγάλη πλειοψηφία όσων δουλεύουν στο δημόσιο τομέα, του οποίου το δυναμικό είναι πολύ καλού επιπέδου.

Λίγο πριν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέλυσε τα δύο, κατά τη γνώμη του, ζητήματα που απασχολούν διαχρονικά τη δημόσια διοίκηση. Κατ” αρχάς ανέφερε πως οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να εξασφαλίζουν τη συνέχεια του δημοσίου τομέα, γιατί, όπως εξήγησε, σε κάθε δημοκρατία η πολιτική ασυνέχεια είναι κάτι το φυσιολογικό και θα πρέπει να «ισοφαρίζεται» από τη συνέχεια στη δημόσια διοίκηση.

Επιπλέον, ο κ. Παυλόπουλος είπε πως το προσωπικό της δημόσιας διοίκησης πρέπει να αξιολογείται έτσι, ώστε ο καθένας να μπορεί να αποδώσει αυτό που είναι σε θέση να αποδώσει.
Υπογράμμισε πως ως χώρα δεν έχουμε κάνει την αξιολογηση από πολύ παλιά και αυτό είναι μια παθογένεια της δημόσιας διοίκησης.

http://thecaller.gr/

Μ. Καρχιμάκης : Για τα 300δις ευρω που διοχετεύθηκαν στο εξωτερικό με εμβάσματα από το έτος 2000 και μετά από 1 εκατ καταθέτες θα ενεργήσει κανείς?

Ακούω να μιλάνε πολλοί ,για λίστες εμβασματων.
(Την λίστα Λαγκάρντ,την λίστα Λίχτενσταϊν,τη λίστα Ελβετιας,των νησιών Κέιμαν και μια σειρά απο λίστες με χρήματα που διοχετευθηκαν στο εξωτερικό )

Όλοι οσοι μιλούν,μιλούν για το μέρος και οχι για το όλον.

Μιλούν για ενα ελάχιστο όγκο εμβασματων,οταν ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΛΙΣΤΕΣ ΕΜΠΕΡΙΕΧΟΝΤΑΙ κατα κύριο λόγο στην λίστα των
700χιλιαδων εώς 1 εκατομμύριο εμβαςματούχων εξωτερικού που έχει στα αρχεία της η ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΛΛΑΔΟΣ απο το έτος 2000 και μετα.


Θα ασχοληθούμε λοιπόν ποτέ,με το σύνολο των εμβασματων που έφυγαν στο εξωτερικό και υπολογίζονται τα τελευταία 15 χρονια απο το έτος 2000 και μετα πάνω απο 300 δις ευρω,αν ηταν φορολογημενα;

Και οχι μονο με τα επι μέρους και τα ελάχιστα,μπροστά σε αυτό τον όγκο,των 300 δις,που δίνουν μονο επικοινωνιακή τροφή χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα εισροής φόρων απο πιθανούς φοροφυγάδες;

Θα οργανώσουμε ποτε ενα αξιόπιστο ,γρήγορο και αποτελεσματικό μηχανισμό ελεγχου με ευέλικτα εργαλεία ελεγχου,για να διερευνήσουμε αν ,όλοι οσοι διοχέτευσαν τα λεφτά τους με εμβάσματα στο εξωτερικό απο το έτος 2000 και μετα,ηταν φορολογημενα;
Για να επιβληθούν οι ανάλογοι φόροι με βάσει τις ισχύουσες διατάξεις,εαν τελικα δεν ηταν;


Θα καταργηθεί τελικα η διάταξη του νόμου του 2013 που έδινε ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΑΣΥΛΙΑ στον έλεγχο όλων οςων έβγαλαν τα χρήματα τους Στο εξωτερικό απο το έτος 2000 μέχρι το έτος 2009;

Αυτα ειναι τα ζητήματα .
Το θεμα ειναι υπάρχει βουληση;


Εαν λοιπόν υπάρξει συστηματικός και αποτελεσματικός έλεγχος και ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ - 40 δις ευρω - μπορεί να ανευρεθουν σε τρία χρονια περίπου ,ακόμα και μεσα απο μια συμβιβαστική φορολόγηση εμβασματων που δεν ηταν φορολογημενα.

Το ερώτημα λοιπόν το τελικό που τίθεται για τα 300 δις ευρω που έφυγαν για το εξωτερικό απο το 2000 και μετα,

ΕΙΝΑΙ θα ΕΝΕΡΓΗΣΟΥΜΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΕΛΙΚΑ;

Ζήτημα αρχής..

Όντως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ξεπούλησε έναντι πινακίου φακής τις ελληνικές τράπεζες στα ξένα hedge funds, αποτέλεσμα της καταστροφικής 7μηνης διαπραγμάτευσης, των capital controls και του κλεισίματος των τραπεζών. Ωστόσο αυτή η επιλογή της κυβέρνησης δεν έγινε εν κενώ και ας το θυμούνται ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου τον Ιούνιο του 2014 δημιούργησαν το νομοθετικό πλαίσιο προς τούτο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, στο περίφημο άρθρο 2 που καταψήφισε ο τότε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Όλοι μπορούν να θυμηθούν τον πόλεμο που δέχθηκε από το ίδιο του το κόμμα και από τα ΜΜΕ γι αυτή του τη στάση, η οποία είχε συνδεθεί αφελώς με το σενάριο αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης. Στο σημείο αυτό αξίζει να θυμηθούμε τι είχε απαντήσει εκείνος σε συνέντευξή του στο Bloomberg εκείνη την εποχή, οι οποίες αν μη τι άλλο σήμερα τον δικαιώνουν:

-Δημοσιογράφος: Ευχαριστώ πάρα πολύ που είστε μαζί μας σήμερα. Θα ήθελα να σας ρωτήσω, υπήρξε μια σημαντική ψηφοφορία, εσείς ψηφίσατε αρνητικά σε ένα μέρος του, σε αυτό για τους κανόνες ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Ποια ήταν η αντίρρησή σας;

ΓΑΠ: Ναι, ψήφισα αρνητικά στο θέμα αυτό. Ήταν ζήτημα αρχής, το ίδιο θα έκανα και πάλι αν κάτι τέτοιο ερχόταν ξανά στη Βουλή. Ο βασικός λόγος είναι ότι, αντιλαμβάνομαι πως σε πολύ δύσκολες περιστάσεις, ίσως χρειαστεί να ιδιωτικοποιήσουμε τράπεζες με κάποιες απώλειες για τον Έλληνα φορολογούμενο. Το να το κάνουμε όμως αυτό με νόμο, ώστε να είναι επίσημη, διαρκής, στο διηνεκές πολιτική, ειδικά όταν οι Έλληνες έχουμε θυσιάσει πολλά και ειδικότερα, ξανά και ξανά για διάσωση τραπεζών, είμαι ενάντια σε αυτή τη λογική, λόγω αρχών.

Δημοσιογράφος: Παρόλα αυτά, από τη σκοπιά ενός τρίτου, αυτό που κάνατε είναι ότι αναλάβατε ένα πολύ μεγάλο ρίσκο, λόγω της ισχνής πλειοψηφίας της κυβέρνησης. Φαίνεται πως ρισκάρατε την σταθερότητα της Κυβέρνησης, ίσως και πρόωρες εκλογές με τη στάση σας.

ΓΑΠ: Δεν έθεσα και δεν θα έθετα σε κίνδυνο την κυβερνητική πλειοψηφία. Ήταν μια προσωπική και πολιτική ψήφος και ήταν και μία δήλωση πάνω σε ζητήματα τα οποία πιστεύω πως πρέπει να εξετάσουμε, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Γιατί πιστεύω πως υπάρχουν συστημικά ζητήματα σχετικά με την τραπεζική κρίση, ακόμα ασχολούμαστε με αυτή και με stress tests, ακόμα δεν έχουμε προχωρήσει σε ζωτικά ζητήματα, όπως η τραπεζική ένωση, τα διαφορετικά επιτόκια δανεισμού από τον πυρήνα στην περιφέρεια. Είναι πολύ σημαντικό και πιστεύω πως σχεδιάζουμε χωρίς συγκεκριμένο στόχο στην Ευρώπη, αντί να κοιτάζουμε την πραγματική αρχιτεκτονική και την ανάγκη να ενσωματώσουμε το τραπεζικό σύστημα. Και ακόμα ζητάμε να πληρώσουν οι φορολογούμενοι, Έλληνες και άλλοι, για τις τράπεζες. Πρόκειται για συστημική αντίφαση και σίγουρα δεν δημιουργεί κοινωνική δικαιοσύνη αυτό και αν θέλετε, δίκαιο επιμερισμό των βαρών της κρίσης.

Αναλυτικά την συνέντευξη του πρώην πρωθυπουργού στο Bloomberg μπορείτε να την διαβάσετε εδώ

Απέναντι στην καιροσκοπική αντι-ΣΥΡΙΖΑ αντιπολιτευτική λογική, κρίνεται σκόπιμο να υπενθυμίζεται ποιοι πολιτικοί υπηρετούν αρχές και ποιοι πολιτικοί και κόμματα εξυπηρετούν το πρόσκαιρο μικροκομματικό συμφέρον, που και επιλεκτική μνήμη έχει και θέλουν να μας ξεπλύνουν ευθύνες μέσα από το φιάσκο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ..

Ήταν είναι και θα είναι πάντα ζήτημα αρχής..

- See more at: http://epikairo.gr

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2015

Το Κίνημα Νέων υπενθυμίζει μια μέρα που δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε: 25 Νοεμβρίου, ημέρα Μνήμης της Εθνικής Αντίστασης

To KINHMA Nέων μας υπενθυμίζει με ανακοίνωση που εξέδωσε την επέτειο μια ιστορικής μέρας, την 25η Νοεμβρίου, ημέρα Μνήμης της Εθνικής Αντιστάσης. Μια επέτειο την οποία καθιέρωσε η πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου και κόντρα στην εμφυλιοπολεμική στάση της τότε αβερωφικής ΝΔ.
Ολόκληρη η ανακοίνωση της Νεολαίας του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών:

Η σημερινή μέρα, επέτειος της εθνικής αντίστασης, την οποία καθιέρωσε το 1982 η πρώτη σοσιαλιστική κυβέρνηση υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου αποτελεί ημέρα μνήμης για τους ήρωες, για κάθε απλό άνθρωπο που αντιστάθηκε στη γερμανική κατοχή κι αγωνίστηκε για την Ελευθερία.

Είναι μια ημέρα την οποία ο κάθε Έλληνας οφείλει να γνωρίζει και να τιμά.

Πέρα όμως από τη μεγάλη και ιστορική της σημειολογία αποτελεί ένα προοδευτικό κεκτημένο, το δικαίωμα στην ιστορική μνήμη το οποίο θεμελίωσε η Δημοκρατική Παράταξη στα χρόνια της μεταπολίτευσης.

Είναι σύμβολο ενότητας και πολιτικής συμφιλίωσης του λαού μας.

Γι” αυτό και τώρα που κάποιοι προσπαθούν να διχάσουν τους πολίτες επί 5 χρόνια με ψεύτικα διλήμματα, τη στιγμή που οι πολιτικοί επίγονοι των ναζιστών κατακτητών βρίσκονται στο κοινοβούλιο και η χώρα έχει απολέσει τη δημοσιονομική της κυριαρχία, η σημερινή επέτειος αποκτά έναν ακόμη συμβολισμό.

Γιατί ακριβώς αποδεικνύει πως ο αγώνας ενάντια στο Ναζισμό, το κάλεσμα για Συμφιλίωση των Πολιτών και η ελπίδα για μια δυνατή και ισότιμη στο εξωτερικό Ελλάδα, είναι μια συλλογική προσπάθεια που δεν σταματά ποτέ.

«Είναι θέμα μόνιμου αγώνα.»

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2015

Ανακοίνωση Γραφείου Τύπου του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών

Πέντε χρόνια μετά την υπογραφή της πρώτης Συμφωνίας Χρηματοδότησης, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που παραμένει σε πρόγραμμα.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπέγραψε το Τρίτο Μνημόνιο παρά το γεγονός ότι από το 2010 μεσολάβησαν τέσσερις εκλογικές διαδικασίες και αναδείχθηκαν δύο πρωθυπουργοί, οι οποίοι υποσχέθηκαν στον Ελληνικό λαό ότι μπορούν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση και τα μνημόνια χωρίς βαθιές τομές και με ένα ανέξοδο, ανώδυνο τρόπο.

Σήμερα, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, καταρρέουν όλα όσα αποτέλεσαν ή εκλήφθηκαν ως κατακτήσεις της μεταπολιτευτικής περιόδου, καλά και κακά μαζί.

Από το χαρακτήρα και τις προβλέψεις του ασφαλιστικού συστήματος, μέχρι και το ρόλο που μπορεί και πρέπει να έχουν το κράτος και οι ιδιώτες προκειμένου να διασφαλιστεί μια σταθερή οικονομική ανάπτυξη.

Μέχρι τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, τα κόμματα της σημερινής κυβέρνησης από τη θέση της αντιπολίτευσης, έθεταν πολύ αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις για το πώς ακριβώς πρέπει να διασφαλιστεί το δημόσιο συμφέρον στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών. Διεκδικούσαν έναν ισχυρό ρόλο για το δημόσιο στις συστημικές τράπεζες και έλεγχο στο σύνολο των διοικήσεων των τραπεζών που έλαβαν στήριξη από το δημόσιο. Αυτά έλεγαν στις συζητήσεις στη Βουλή από το 2010, όταν νομοθετήθηκε ο τρόπος εξυγίανσης ή και ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Όπως επίσης, η συμμετοχή των ιδιωτών στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου να γίνεται σε τιμές πάνω από αυτές του Χρηματιστηρίου και κοντά στις τιμές των προηγούμενων ανακεφαλαιοποιήσεων.

Με τις σημερινές επιλογές της, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ οδήγησε οριστικά σε πλήρη απαξίωση το Ελληνικό τραπεζικό σύστημα και μαζί με αυτό, το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων του ΤΧΣ ύψους τουλάχιστον 23,5 δις, όπως επίσης και τα κεφάλαια που επένδυσαν τα ασφαλιστικά ταμεία στις προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις.

Η συμμετοχή των ιδιωτών γίνεται σε τιμές που είναι 50-90% χαμηλότερες από τη χρηματιστηριακή. Αυτό σημαίνει ότι από όλα τα χρήματα που οι Έλληνες δανείστηκαν για να ανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζες, πολύ δύσκολα θα πάρουν ένα μικρό μέρος πίσω.

Όλα αυτά, γιατί καθυστέρησαν στη διαπραγμάτευση και προχώρησαν σε νομοθετικές παρεμβάσεις που έγιναν πολύ αργά σε σχέση με το χρονικό πλαίσιο εντός του οποίου έπρεπε να ολοκληρωθεί η ανακεφαλαιοποίηση.

Δέχτηκαν σε συμφωνία με τους εταίρους, να μην συμμετάσχει στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου για το βασικό σενάριο, το ΤΧΣ, που εκπροσωπεί το δημόσιο.

Σήμερα, πανηγυρίζουν για την προσέλκυση νέων κεφαλαίων και αποσιωπούν το τίμημα. Ότι δηλαδή, αυτό επιτεύχθηκε με τρομακτικές απώλειες στην περιουσία αλλά και το ποσοστό συμμετοχής του δημοσίου στις συστημικές τράπεζες. Με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η φράση «μπιρ-παρά» αποκτά νέο νόημα.

Ακόμη χειρότερα, δεν υπήρξε παραμικρή πρόνοια και διασφάλιση ώστε οι επενδυτές που συμμετέχουν στις τράπεζες να είναι σοβαρά επενδυτικά κεφάλαια που διακρατούν τις μετοχές για μεγάλο χρονικό ορίζοντα και όχι κερδοσκοπικά κεφάλαια, τα οποία αποσκοπούν στο άμεσο κέρδος. Συνεπώς, η αβεβαιότητα και η εμπιστοσύνη των επενδυτών στο Ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα είναι δύσκολο να αποκατασταθούν.

Όλα αυτά είναι το αποτέλεσμα μιας καταστροφικής αντίληψης για τους θεμιτούς και ρεαλιστικούς διαπραγματευτικούς στόχους που έθεσε και συνεχίζει να θέτει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από την επομένη των εκλογών του Ιανουαρίου 2015.

Είναι το αποτέλεσμα της καταστροφικής επιλογής της κυβέρνησης Σαμαρά για την αριστερή παρένθεση. Προτίμησε, στο όνομα του κομματικού οφέλους, να αφήσει τη χώρα χωρίς να ολοκληρώσει την πέμπτη επισκόπηση της Δεύτερης Συμφωνίας και να την οδηγήσει χωρίς ταμειακά διαθέσιμα σε εκλογές, αφήνοντας την οικονομία και τις τράπεζες εκτεθειμένες σε υπερβολικούς κινδύνους.

Σήμερα, πλέον όλοι τους, μνημονιακοί και πρώην «ντεμέκ-αντιμνημονιακοί» και νέο-μνημονιακοί τώρα, έχουν αποκαλυφθεί.

Τώρα ο λαός μαθαίνει με το χειρότερο δυνατό τρόπο ποιες ήταν οι πραγματικές τους προθέσεις από το 2010 και ποια ήταν η πραγματική τους αντίληψη για τη χώρα και το δημόσιο συμφέρον.

Και κάτι ακόμη,
Σωστά αναζητά η κυβέρνηση να υπάρξουν ευρύτερες συναινέσεις.
Αν το πνεύμα αυτό επικρατούσε το 2010 στη μείζονα και ελάσσονα αντιπολίτευση, όλα τα παραπάνω θα είχαν αποφευχθεί.

Αντώναρος ο απίθανος: Του φταίει… ο Παπανδρέου για το φιάσκο στη ΝΔ!

Καλεσμένος στην πρωϊνή εκπομπή του Mega ο πρώην κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης Καραμανλή Ευάγγελος Αντώναρος, σχολίασε τον χθεσινό τραγέλαφο της ΝΔ, ρίχνοντας το φταίξιμο… στον Γιώργο Παπανδρέου!

Ναι, καλά διαβάσατε. O κ. Αντώναρος μιλώντας στην εκπομπή των Καμπουράκη – Οικονομέα, εκτόξευσε πυρά για την οργάνωση των εσωκομματικών εκλογών λέγοντας ότι την ανέλαβαν άνθρωποι που δεν έχουν οργανώσει ούτε εκλογικό περίπτερο στη ζωή τους, ενώ τόνισε ότι δεν υπήρχαν καν φορτιστές για τα laptop.

«Απέφυγα συνειδητά να μιλήσω με τον Κώστα Καραμανλή από την Παρασκευή το μεσημέρι είπε» θέλοντας να μην αναφερθεί στην θέση του πρώην πρωθυπουργού για τα τελευταία γεγονότα.

Όπως υπογράμμισε, είναι οργισμένος με τις εξελίξεις και είπε ότι ζητά εδώ και καιρό σύγκλιση συνεδρίου και πάγωμα της διαδικασίας των εκλογών.

Στη συνέχεια, τάχθηκε μάλιστα υπέρ της εκλογής του προέδρου του κόμματος από μέλη της ΝΔ, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Μας το φόρεσε ο Γιώργος Παπανδρέου, και από την τάση που είχαμε εκείνη την εποχή να μιμούμαστε το ΠΑΣΟΚ, το ακολουθήσαμε» .

Τελικά ο Γιώργος Παπανδρέου «φταίει» για όλα σε αυτή την χώρα. Ακόμη, και για τα εσωκομματικά της ΝΔ…

http://thecaller.gr/

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

(ΒΙΝΤΕΟ) Τι έλεγε ο Τσίπρας το 2011, όταν ο Παπανδρέου του ζητούσε συναίνεση!

Έχουν περάσει περισσότερα από 4 χρόνια, όταν ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ζητούσε την ευρύτερη συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων, μεταξύ των οποίων και του ΣΥΡΙΖΑ και του επικεφαλής του Αλέξη Τσίπρα.

Ωστόσο, τα πράγματα εκτυλίχθηκαν με τέτοιο τρόπο, ώστε ο Αλέξης Τσίπρας, που «πετροβολούσε» το 2011 κάθε έννοια συναίνεσης και σύμπραξης μπροστά στα δύσκολα, αλλά αναγκαία τότε μέτρα, να ζητάει σήμερα συναίνεση και ενώ έχουν γίνει εκλογές μόλις 2 μήνες πριν, τις οποίες προκάλεσε ο ίδιος με την παραίτησή του, για ένα Μνημόνιο, που διαπραγματεύτηκε μόνος του και έφερε ο ίδιος χάρη στην ερασιτεχνική και ανούσια διαπραγμάτευση 7 μηνών, που κατέληξε με το «βατερλώ» της 12ης Ιουλίου και αφού είχε προηγηθεί ένα διχαστικό και άνευ ουσίας δημοψήφισμα στις 5 Ιουλίου.

Ας θυμηθούμε όμως τι έλεγε ο Αλέξης Τσίπρας στις 24 Μαΐου του 2011, όταν τον κάλεσε ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου για να του ζητήσει τη στήριξή του μπροστά στα δύσκολα, που έρχονται, αφού εάν έπεφτε τότε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τότε τα πράγματα θα έπαιρναν πολύ επικίνδυνη τροπή, όπως και έγινε τελικά… Τώρα όμως, εν έτει 2015, ζητάει τη συναίνεση από τις πολιτικές δυνάμεις, που ο ίδιος δεν έδινε ως αντιπολίτευση τα προηγούμενα χρόνια…!

Αναλυτικά η δήλωσή του κ. Τσίπρα, μετά το πέρας της συνάντησης:
«Δεν ήρθα για να συζητήσω με τον κ. Παπανδρέου τη λεηλασία της ελληνικής κοινωνίας. Ήρθα για να του πω ότι δεν πρέπει και δεν νομιμοποιείται να προχωρήσει σε αυτό το έγκλημα σε βάρος του ελληνικού λαού. Ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του με τις επιλογές του ενάμισι χρόνο τώρα έχουν οδηγήσει τη χώρα σε μια πρωτοφανή καταστροφή. Δεν έχει τη γενναιότητα να παραδεχθεί την αποτυχία, επιμένει σ’ αυτή την εγκληματική πολιτική, ψάχνει για συνένοχους και όχι για συναίνεση. Δεν μπορούμε να τη δώσουμε.

Το καλύτερο που έχει να κάνει ο Παπανδρέου είναι να φύγει. Αν μας ζητούν να ξεπουλήσουμε την Ακρόπολη, τότε το λόγο έχει ο ελληνικός λαός. Αυτός ο λαός χρειάζεται να ζει με αξιοπρέπεια. Και πιστεύουμε ότι οι νέοι άνθρωποι θα ακολουθήσουν το παράδειγμα της νεολαίας και στην Ισπανία και αλλού και θα διεκδικήσουν μια ζωή με αξιοπρέπεια. Αν αυτό που μας ζητάνε είναι να ξεπουλήσουμε μέχρι και την Ακρόπολη, τότε αρμόδιοι για να απαντήσουν είναι οι Έλληνες κι όχι ο κ. Παπανδρέου».

http://thecaller.gr/

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015

Ο Πεταλωτής προσγειώνει στην πραγματικότητα πολλούς…

Με μια προσέγγιση «back to reality» ο εκπρόσωπος τύπου του Κινήματος Γιώργος Πεταλώτης σχολιάζει στο προσωπικό του προφίλ στο Facebook τα όσα συμβαίνουν σε ΝΔ και Κεντροαριστερά αλλά και την παραφιλολογία περί »ώριμου φρούτου» ή κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ.

Διαβάστε τι έγραψε:

«Όσοι βλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ να «καταρρέει » νομίζω οτι θα απογοητευτούν, γιατί η θεωρία του «ώριμου φρούτου» απαιτεί και σοβαρότητα-δυνατότητα άλλων δυνάμεων για να πάρουν τη θέση του .

Στη ΝΔ η πολιτική ανάλυση αρχίζει και τελειώνει με την τελευταία ανακάλυψη ως βρισιά , οτι η κυβέρνηση είναι «νεοφιλελεύθερη» !!! (σα να μιλάει το ΚΚΕ ) . Ο αρχηγός είναι δευτερεύουσα υπόθεση και δεν αντιλαμβάνομαι οσους μη ΝΔτες αγωνιούν κιόλας για την εκλογή του …

Η » κεντροαριστερά» έχει τη ψευδαίσθηση της επιστροφής στην πολιτική επικυριαρχία ,έτσι παρείστικα (την ιστορία την γράφουν οι παρέες … ) και αφοριστικά, με μηδενική πολιτική ανάλυση, χωρίς ανανέωση ιδεών και σκέψης , με μοναδική παρουσία την μονότονη αποκάλυψη των αντιφάσεων του ΣΥΡΙΖΑ , κάτι που γίνεται ούτως ή αλλως πρώτα στα social media και εξ αντιγραφής αναγιγνώσκεται μετά και στην Βουλή, με τη μορφή «πολιτικής ομιλίας «.

Για να το ξαναδούμε όλοι μας.
Το επιβάλλει η χώρα …»

http://thecaller.gr/

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2015

Ολοκληρώθηκε το έγκλημα της περιόδου Βαρουφάκη…

Οι ιδιώτες επενδυτές αγόρασαν Ενεργητικό αξίας 340 δις €, πληρώνοντας κάτι λιγότερο από 10 δις Ευρώ.

Το Ελληνικό Τραπεζικό σύστημα αφελληνίσθηκε πλήρως όχι μόνο ως προς το μετοχολόγιό του αλλά –κυρίως- ως προς τον τρόπο διαχείρισης των προτεραιοτήτων στην Οικονομία.
Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ολοκληρώθηκε επιτυχώς, σε εξευτελιστικές τιμές μερικών λεπτών του Ευρώ ανά μετοχή, με τους Έλληνες μικροεπενδυτές αποκλεισμένους.
Η δήθεν ΠΦΑ Κυβέρνηση όχι μόνον έχασε κάθε έλεγχο στις συστημικές τράπεζες, όχι μόνον θα υποχρεωθεί να αλλάξει τα πρόσωπα στις διοικήσεις που η ίδια τοποθέτησε, αλλά υποχρεώθηκε σε πλήρες , ολοκληρωτικό, επονείδιστο ξεπούλημα κάθε υγιούς επιχειρηματικής δραστηριότητας συνδεδεμένης με το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Όταν πρωτοεξελέγη η Πρώτη Φορά Αριστερά Κυβέρνηση, τον Ιανουάριο του 2015, με την πρώτη ουσιαστική απόφαση της –δήθεν αριστερής -Αναπλ. Υπουργού Οικονομικών Ν. Βαλαβάνη, χαρίστηκαν χρέη και φορολογικές υποχρεώσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ σε 270 συγκεκριμένους μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου.

Αμέσως μετά ξεκίνησε η «πολιτική Βαρουφάκη». Ξεκίνησε η «σκληρή διαπραγμάτευση». Η πλήρης απαξίωση του τραπεζικού συστήματος που ακόμη ήταν ζωντανό και προσφάτως ανακεφαλαιοποιημένο.

Με μια κίνηση απίστευτης αγραμματοσύνης και επικίνδυνης αφέλειας, με υπογραφή του Γιάνη Βαρουφάκης, επεστράφησαν στους δανειστές τα 11 δις € του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Αυτά που σήμερα επιστρέφουν υπό τη μορφή νέου επαχθούς δανεισμού από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας ESM για την νέα ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών.

Τα δημόσια ταμεία άδειασαν, θυσία στον βωμό της σκληρής διαπραγμάτευσης. Περιφέρειες, δήμοι και Οργανισμοί δεν μπορούν σήμερα να λειτουργήσουν γιατί οι διοικήσεις τους υποχρεώθηκαν να δανείσουν το Δημόσιο το οποίο φυσικά δεν μπορεί να επιστρέψει τα δανεικά.

Οδηγήθηκε η χώρα στον Μεσαίωνα των capital control. Μέχρι τον Ιούνιο 2015, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα χρηματοδοτούσε τις Ελληνικές Τράπεζες –έστω και με τον θεσμό του ΕLA- επειδή τις θεωρούσε φερέγγυες και επαρκώς κεφαλαιοποιημένες. Σήμερα οι ελληνικές τράπεζες ξεπουλήθηκαν με μερικά λεπτά του Ευρώ ανά μετοχή…

Αυτό είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής που ασκήθηκε από τον Ιανουάριο του 2015 μέχρι σήμερα.

Οι Έλληνες πολίτες οφείλουν να αναρωτηθούν: Άξιζε τον κόπο αυτή η δοκιμή;

http://www.toxrima.gr/

Σοσιαλδημοκρατία με ποιούς, για ποιούς και με ποιό περιεχόμενο;




Είναι γεγονός πως η διεθνής οικονομική κρίση όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλο τον κόσμο προκάλεσε διαδοχικούς τεκτονικούς σεισμούς όχι απλά στις αγορές αλλά και σε παραδοσιακέςπολιτικές και κοινωνικές αξίες.

Το μεγαλύτερο πολιτικό θύμα αυτής της κρίσης τουλάχιστον στο δικό μας πολιτικό και γεωγραφικό ημισφαίριο υπήρξε η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία.

Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία που βρέθηκε μπροστά σε ένα υπαρξιακό δίλλημα.

Να συγκρουστεί και να υπερασπιστεί τον κόσμο όπως τον γνωρίζαμε ως χτες από τη μια ή να συναινέσει στην υποχώρηση του κοινωνικού κράτους και των κεκτημένων που μαζί με τους πολίτες κατοχύρωσε μέσα από την κοινοβουλευτική διαδικασία όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Η μετάλλαξη της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας
Όμως όποια κι αν ήταν η απάντηση που έδωσαν οι ηγεσίες των σοσιαλιστικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων σ' αυτό το θεμελιώδες ερώτημα, η αλήθεια είναι ότι η απάντηση που έδινε η ίδια η πραγματικότητα είναι ότι βρέθηκαν σε ένα πόλεμο χωρίς όπλα, σε μια μάχη με ξύλινα σπαθιά.

Και ήταν αυτή η ίδια η σοσιαλδημοκρατία που παρέδωσε τα όπλα, όταν τη δεκαετία του 90΄,η εκσυγχρονισμένη εκδοχή της έπαψε να είναι μια μορφή εξανθρωπισμού της ελεύθερης οικονομίας και περιορισμού των κοινωνικών ανισοτήτων αλλά μετατράπηκε σε μια άλλη, πιο εύπεπτη κοινωνικά διαχείριση συντηρητικών επιλογών.

Ήταν αυτή η "εκσυγχρονισμένη" δήθεν σοσιαλδημοκρατία που παρέδωσε το όπλο της δίκαιης αναδιανομής του πλούτου μέσω της φορολογίας και επέτρεψε τη βιομηχανική μετανάστευση από την Ευρώπη σε χώρες του Τρίτου Κόσμου όπου η οικονομική ανάπτυξη και παραγωγή συνοδεύεται από ένα πιάτο φαϊ κι όχι από την ταυτόχρονη ανάπτυξη του εισοδήματος και των κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών.

  • Για ποιά σοσιαλδημοκρατία λοιπόν μπορούμε σήμερα να μιλάμε όταν το μεγάλο κεφάλαιο μπορεί να διαφεύγει της συμμετοχής του στο χρέος της κοινωνικής αλληλεγγύης και με ένα κλικ σε ένα ηλεκτρονικό υπολογιστή να μεταφέρει πακτωλούς χρημάτων σε τροπικούς και όχι μόνο φορολογικούς παραδείσους;

  • Ποιά σοσιαλδημοκρατία μπορεί να διατηρήσει το κοινωνικό κράτος, να διασφαλίσει την ανάπτυξη και τον υγιή ανταγωνισμό μέσα από την ενίσχυση του θεσμικού οπλοστασίου και των ελεγκτικών μηχανισμών του τραπεζικού συστήματος όταν έχει ενσωματωθεί πλήρως στη νεοφιλελεύθερη πτυχή της παγκοσμιοποίησης;

Όταν έχει να ανταγωνιστεί το νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό μοντέλο της Δύσης όσο και τον αυταρχικό, δεσποτικό καπιταλισμό των χωρών της Ανατολικής Ασίας;

Για να μπορούμε να μιλούμε σήμερα σε εθνικό αλλά και διεθνές επίπεδο για Σοσιαλδημοκρατία, την εποχή της πτώσης των συνόρων, των social-media και της επανάστασης του διαδικτύου βασική προϋπόθεση είναι η σύγκρουση με τη λογική της απορρύθμισης.


Η ανάκτηση δηλαδή του πολιτικού ελέγχου από τα "αόρατα" για την κοινωνία χέρια της αγοράς που ανήκουν στην πραγματικότητα στα πολύ ορατά χέρια του χρηματιστηριακού κεφαλαίου και των μεγάλων πολυεθνικών εταιριών που διαθέτουν κατά περιπτώσεις προϋπολογισμούς μεγαλύτερους ακόμη και από αυτούς κρατών με πυρηνικά όπλα.

Η ανάκτηση αυτού του δημόσιου ελέγχου της οικονομίας θα έρθει μόνο μέσα από διεθνείς συνεννοήσεις και διακρατικές συγκλίσεις για ένα βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης συμβατό με τα κοινωνικά αγαθά και τις κατακτήσεις της σύγχρονης Δημοκρατίας.

  1. Συνεννοήσεις που οφείλουν να καταλήξουν:
  2. στη φορολόγηση των χρηματιστηριακών συναλλαγών, το λεγόμενο φόρο Τόμπιν,
  3. την ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου,
  4. την ανάκτηση του δημοσίου ελέγχου της αγοράς αξιολόγησης σε Ευρωπαϊκό επίπεδο με τη δημιουργία ενός διακρατικού Ευρωπαϊκού Οίκου Αξιολόγησης και
  5. την υιοθέτηση ενός νόμου Glass-Steagal 2 με τη σύναψη διεθνούς σύμβασης που όπως στη δεκαετία του 30' στην Αμερική θα αποτρέπει τη μεταμόρφωση της οικονομίας σε καζίνο και θα διασφαλίζει τις καταθέσεις των πολιτών με την αυστηρή διάκριση των τραπεζών σε καταθετικές και επενδυτικές.

Πρόκειται για θέσεις και προτάσεις που αν και σήμερα έχουν υποστηριχθεί από σημαίνοντες ακαδημαϊκούς και οικονομολόγους της κεϋνσιανής σκέψης, με προεξάρχοντα το νομπελίστα οικονομολόγο Γ. Στίγκλιτς, παραμένουν στα συρτάρια των ηγετικών ομάδων των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων γιατί προϋποθέτουν ακριβώς σύγκρουση με κατεστημένα συμφέροντα και αντιλήψεις.

Στην Ελλάδα ο μόνος πολιτικός που μιλά για τέτοιες μεταρρυθμίσεις στη φορολογική πολιτική είναι ο Γιώργος Α. Παπανδρέου.

Η κρίση της Ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας

Σε εθνικό επίπεδο τώρα, η κρίση της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας υπαγορεύτηκε από τις έκτακτες καταστάσεις που διαμορφώθηκαν στη χώρα το 2009, την αναγκαιότητα για μεταρρυθμίσεις και αποφάσεις με πολιτικό κόστος εξαιτίας της οικονομικής κατάρρευσης που προκάλεσε η κυβέρνηση της "στατικής απάτης" υπό τον κύριο Κ.Καραμανλή.

Η οικονομική και πολιτική αυτή κρίση συνοδεύτηκε από την πολιτική ανωμαλία της ανατροπής του εκλεγμένου πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου από το ίδιο του το κόμμα σε συνεργασία με την εγχώρια κι ευρωπαϊκή Δεξιά καθώς και από ένα σύστημα διαπλοκής κι ασυδοσίας εξωθεσμικών παραγόντων με ισχυρό έρεισμα στο τρίγωνο διαπλοκής τραπεζών – ΜΜΕ και πολιτικής εξουσίας. Ανατροπή που είχε ως αποτέλεσμα τον κατακερματισμό της ευρύτερης προοδευτικής παράταξης και της αφήγησης της για το πρόσφατο και άμεσο παρελθόν της.

Σήμερα, χωρίς μια αξιόπιστη πολιτική εναλλακτική στο προοδευτικό, δημοκρατικό φάσμα είναι πολύ λογικό λοιπόν να μιλούν κάποιοι για ανάγκη ενοποίησης του χώρου.

Πρέπει όμως να ξεκαθαρίσουμε για ποια ενοποίηση και για ποια σοσιαλδημοκρατία μιλάμε!

Ενοποίηση που σημαίνει,

άθροισμα των πολιτικών φιλοδοξιών, συγκολλήσεις κορυφής,


ή

πολιτική συμπόρευση με βάση τις ανάγκες και τα προβλήματα των πολιτών;


Ενοποίηση για ποιούς;

Για να αποκαταστήσουμε φαντάσματα των "πρώην" ,

ή

για τους πολίτες, για τον εξορθολογισμό και τη δικαιότερη κατανομή των κοινωνικών βαρών;

Είναι κάτι παραπάνω από προφανές πως η όποια συμπόρευση δεν μπορεί να υπαγορεύεται από κίνητρα προσωπικής επιβίωσης και πολιτικής ιδιοτέλειας αλλά να αποτελεί μια γενναία ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ με περιεχόμενο κι όχι αόριστες διακηρύξεις-πλαίσια.

Μια συμφωνία - χρονοδιάγραμμα για προοδευτικές, συγκρουσιακές μεταρρυθμίσεις.

Μεταρρυθμίσεις με στόχο τη δημιουργία νέου πλούτου, τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης ώστε να μη πληρώνουν συνεχώς οι ίδιοι και οι ίδιοι και την ανακούφιση των κοινωνικά ασθενέστερων συμπολιτών μας.

Μεταρρυθμίσεις που θα επανεκκινήσουν την οικονομία και θα κάνουν το αναγκαίο restart για τις επενδύσεις, την ανάπτυξη και το ρυθμιστικό πλαίσιο κοινωνικής προστασίας.

Λύση η μεταρρυθμίσεις και όχι η λιτότητα!

Πρέπει να συμφωνήσουμε:

  • σε ένα δίκαιο και σταθερό φορολογικό σύστημα,
  • στην πάταξη της γραφειοκρατίας με την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών και
  • τη μεταρρύθμιση της Διοικητικής Δικαιοσύνης με έμφαση στην ταχύτητα της δικαιοδοτικής διαδικασίας ιδιαίτερα των υποθέσεων που αφορούν επενδυτικές και αναπτυξιακές υποθέσεις.

Να διαμορφώσουμε δηλαδή ένα περιβάλλον σταθερότητας, ασφάλειας και διαφάνειας που θα αντιλαμβάνεται τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας και θα είναι πραγματικά ελκυστικό για επενδύσεις που θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας.

Ταυτόχρονη πρέπει να είναι και η ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών για να πληρώσουν οι μόνιμα φοροαποφεύγοντες κι όχι να πληρώσουν και γι' αυτούς τα συνήθη θύματα , οι συνεπείς πολίτες μέσα από την αύξηση των φορολογικών συντελεστών.

Γιατί η λύση δεν είναι η λιτότητα.

Η λύση είναι οι προοδευτικές και κοινωνικά δίκαιες μεταρρυθμίσεις.

Η διαμόρφωση μιας ευνομούμενης πολιτείας με την αλλαγή της φυσιογνωμίας και της αρχιτεκτονικής της Δημόσιας Διοίκησης σε συνδυασμό με τις ρυθμιστικές παρεμβάσεις στην οικονομία για την απελευθέρωση των δυνάμεων του υγιούς ανταγωνισμού προς όφελος των πολιτών.

Διαφορετικά με την εμμονή σε δημοσιονομικά κι όχι διαρθρωτικά μέτρα η χώρα μας, οι πολίτες, κινδυνεύουν να υποστούν ένα άλλο οικονομικό μαρτύριο όμοιο με εκείνο του Σίσυφου και να καταδικαστούν να γεμίζουν με "μέτρα", με τους κόπους και τις οικονομίες μιας ζωής ένα βαρέλι που συνεχώς χάνει.

Αυτή η λογική, η λογική των μεγάλων αλλαγών υπό την εγγύηση του Κράτους Δικαίου οφείλει να είναι η απάντηση μας στα πραγματικά προβλήματα αλλά και στους ακραία νεοφιλελεύθερους κύκλους των δανειστών που προκρίνουν αποτυχημένες και υφεσιακές πολιτικές.

Γιατί ακόμη κι αυτός ο πατέρας του νεοφιλελευθερισμού Μίλτον Φρίντμαν παραδέχτηκε το λάθος του.

Όταν ρωτήθηκε ξανά προς το τέλος της ζωής του αν είχε δίκιο στη συνταγή για "ιδιωτικοποίηση - ιδιωτικοποίηση - ιδιωτικοποίηση" που έδωσε στους ηγέτες των ανατολικοευρωπαϊκών χωρών για την ανοικοδόμηση τους μετά την πτώση του τείχους, απάντησε με αρκετή δόση αυτοκριτικής πως η σωστή συμβουλή θα ήταν ένα "ευνομούμενο κράτος".

Για τη διαμόρφωση αυτού του ευνομούμενου κράτους πρέπει κι εμείς τώρα με τη σειρά μας πρέπει να διαλέξουμε ποια σοσιαλδημοκρατία θέλουμε.

Ποια σοσιαλδημοκρατία θέλουμε;

Τη σοσιαλδημοκρατία,

της Διαύγειας,

του opengoverment,

της διαφάνειας στο κράτος;

Τη σοσιαλδημοκρατία,

που φορολόγησε με το Ν.3842 του 2010 τη μεγάλη ακίνητη εκκλησιαστική περιουσία

ή

τη σοσιαλδημοκρατία στα λόγια που με τη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου

επανέφερε τις φοροαπαλλαγές με την αντιπολίτευση να ψηφίζει "παρών"?


Τη σοσιαλδημοκρατία,

που μείωσε τη φαρμακευτική δαπάνη για τους πολίτες με την ηλεκτρονική συνταγογράφηση,

αυτή που ψήφισε την άρση του τραπεζικού απορρήτου με σκοπό τη διερεύνηση εκείνων που έβγαλαν τα χρήματα τους στο εξωτερικό για να αποκρύψουν παράνομες δραστηριότητες

ή

το πολιτικό συμπλήρωμα της δεξιάς που νομοθέτησε διάταξη-πλυντήριο για πιθανούς φοροφυγάδες το καλοκαίρι του 2013;


Συνεπώς το μόνο κριτήριο για τη συνεργασία και τον όποιο διάλογο στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας με τα πολιτικά κόμματα και πρόσωπα που τον απαρτίζουν δεν μπορεί παρά να είναι η απάντηση τους, η απάντηση μας σε ανάλογα κορυφαία πολιτικά διλήμματα.

Στα διλήμματα που αποτελούν και τη διαχωριστική γραμμή της προόδου από τη συντήρηση.

Πρέπει επίσης να θυμηθούμε εκτός από τα οικονομικά δεδομένα για μια πιο δίκαιη οικονομική πολιτική, το δεύτερο συνθετικό της πολιτικής μας ιδεολογίας που είναι η λέξη δημοκρατία.

Και είναι θέμα δημοκρατίας, θέμα πειστικού πολιτικού λόγου και εύλογη προϋπόθεση να συμφωνήσουμε για το αύριο, να ενοποιήσουμε την πολιτική μας αφήγηση για το άμεσο παρελθόν, να ξεκαθαρίσουμε τι έγινε στις Κάννες, τι έγινε με την ανατροπή ενός εκλεγμένου πρωθυπουργού και με αυτούς που μετέτρεψαν μια κρίση εθνική σε ξεκαθάρισμα εσωκομματικών λογαριασμών.

Οφείλουμε έτσι να αναστοχαστούμε όλοι μαζί το κοινό μας παρελθόν, να ανανεώσουμε τον πολιτικό μας λόγο και να ξαναθυμηθούμε τις αξίες μας σε μια νέα πραγματικά προοδευτική στροφή στις ρίζες της σοσιαλδημοκρατικής αριστεράς που είναι ο άνθρωπος και οι ανάγκες του.

Να απαντήσουμε όχι απλά στα ιδεολογικά διλήμματα της σοσιαλδημοκρατίας αλλά στον ουσιαστικό λόγο για τον οποίο βρισκόμαστε στην πολιτική.


Για τους εαυτούς μας ή για τους πολίτες;