Παπανδρέου για Φώφη: Ζήτησε τη διάλυση του Κινήματος και να μην είμαι υποψήφιος

«Δημοκρατικά» επιμένει ο πρόεδρος του Κινήματος που θα θέσει το θέμα προς συζήτηση στη Συνδιάσκεψη του κόμματος, που συνέρχεται το Σάββατο 29 Αυγούστου.
Νωρίτερα σήμερα, το ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε πως δεν θα συνεργαστεί με το Κίνημα του Παπανδρέου επιρρίπτοντάς του ευθύνη για υπερβατική κίνηση, όταν με δική του πρωτοβουλία δημιούργησε το ΚΙΔΗΣΟ, από το στιγμή που το ΠΑΣΟΚ για πολλά χρόνια τον είχε τιμήσει ως βουλευτή, πρόεδρο και πρωθυπουργό.

Μάλιστα, η Φώφη Γεννηματά δεν δίστασε να χαιρετίσει την επιστροφή των ψηφοφόρων, φίλων και στελεχών του ΚΙΔΗΣΟ που ανταποκρίνονται στις εκκλήσεις και τις πρωτοβουλίες ενότητας που η ίδια ανέλαβε.

Ωστόσο, ο Γιώργος Παπανδρέου απέστειλε προσωπική επιστολή στην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, άφου πρώτα μίλησαν τηλεφωνικά.

Ο κ. Παπανδρέου, στην επιστολή του, κατηγορεί ευθέως την κυρία Γεννηματά για παλινδρόμηση στις κινήσεις της για «συμπόρευση» δυνάμεων που ανήκουν στο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού, γράφοντας χαρακτηριστικά: «Με χαρά ακούσαμε ότι βρίσκεις αναγκαία την συμπόρευση κομμάτων, κινήσεων και προσωπικοτήτων του προοδευτικού χώρου» για να προσθέσει στη συνέχεια: «Δυστυχώς, από την επόμενη ημέρα ότι σειρά στελεχών του ΠΑΣΟΚ τάχθηκαν δημοσίως εναντίον της θετικής αυτής προοπτικής, θέτοντας όρους που υπονομεύουν αυτή την προσπάθεια».

Ο κ. Παπανδρέου δεν διστάζει να επιτεθεί προσωπικά στην κυρία Γεννηματά γράφοντας: «Στις μεταξύ μας επικοινωνίες διαπίστωσα ότι τους ίδιους όρους για τη διάλυση του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών και το δικό μου αποκλεισμό έθεσες και εσύ προσωπικά προκειμένου να συνεχιστεί το εγχείρημα», κάτι που ο κ. Παπανδρέου δεν δέχτηκε, οδηγώντας μια πιθανή συνεργασία ΠΑΣΟΚ – ΚΙΔΗΣΟ σε «ναυάγιο».

Διαβάστε αναλυτικά την επιστολή του κ. Παπανδρέου:
«Αγαπητή Φώφη,
Είναι γνωστό ότι από καιρό το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών και εγώ προσωπικά, έχουμε επισημάνει την ανάγκη συνεργασίας των πολιτικών δυνάμεων που ανήκουν στο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού, για το καλό πρωτίστως της χώρας, αλλά και για τη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος.

Με χαρά ακούσαμε να ανακοινώνεις την Κυριακή 23 Αυγούστου, ότι συμμερίζεσαι τις ίδιες απόψεις και βρίσκεις αναγκαία την συμπόρευση κομμάτων, κινήσεων και προσωπικοτήτων του προοδευτικού χώρου. Η έναρξη διαλόγου δημιούργησε εύλογες προσδοκίες σε ένα ευδιάκριτο τμήμα των πολιτών.

Διαπιστώσαμε, δυστυχώς, από την επόμενη ημέρα ότι σειρά στελεχών του ΠΑΣΟΚ τάχθηκαν δημοσίως εναντίον της θετικής αυτής προοπτικής, θέτοντας όρους που υπονομεύουν αυτή την προσπάθεια.

Παρά ταύτα επιμείναμε. Στις μεταξύ μας επικοινωνίες διαπίστωσα ότι τους ίδιους όρους για τη διάλυση του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών και το δικό μου αποκλεισμό έθεσες και εσύ προσωπικά προκειμένου να συνεχιστεί το εγχείρημα. Είναι προφανές ότι τέτοια προαπαιτούμενα δεν βοηθούν στην επιτυχία του διαλόγου, τη στιγμή μάλιστα που σε αυτόν συμμετέχουν και άλλα κόμματα τα οποία δεν θα έπρεπε να τα αγνοούν.

Παρόλα αυτά, την τελική απόφαση του Κινήματος μας δεν θα λάβει ένα πρόσωπο, αλλά δημοκρατικά η Συνδιάσκεψη μας που συνέρχεται το Σάββατο 29 Αυγούστου.

Φιλικά
Γιώργος Α. Παπανδρέου»

Ο Πρόεδρος του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, Γιώργος Α. Παπανδρέου, απέστειλε σήμερα προς την Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηματά, την ακόλουθη επιστολή:

Αγαπητή Φώφη,

Είναι γνωστό ότι από καιρό το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών και εγώ προσωπικά, έχουμε επισημάνει την ανάγκη συνεργασίας των πολιτικών δυνάμεων που ανήκουν στο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού, για το καλό πρωτίστως της χώρας, αλλά και για τη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος.

Με χαρά ακούσαμε να ανακοινώνεις την Κυριακή 23 Αυγούστου, ότι συμμερίζεσαι τις ίδιες απόψεις και βρίσκεις αναγκαία την συμπόρευση κομμάτων, κινήσεων και προσωπικοτήτων του προοδευτικού χώρου. Η έναρξη διαλόγου δημιούργησε εύλογες προσδοκίες σε ένα ευδιάκριτο τμήμα των πολιτών.

Διαπιστώσαμε, δυστυχώς, από την επόμενη ημέρα ότι σειρά στελεχών του ΠΑΣΟΚ τάχθηκαν δημοσίως εναντίον της θετικής αυτής προοπτικής, θέτοντας όρους που υπονομεύουν αυτή την προσπάθεια.

Παρά ταύτα επιμείναμε. Στις μεταξύ μας επικοινωνίες διαπίστωσα ότι τους ίδιους όρους για τη διάλυση του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών και τον δικό μου αποκλεισμό έθεσες και εσύ προσωπικά προκειμένου να συνεχιστεί το εγχείρημα.

Είναι προφανές ότι τέτοια προαπαιτούμενα δεν βοηθούν στην επιτυχία του διαλόγου, τη στιγμή μάλιστα που σε αυτόν συμμετέχουν και άλλα κόμματα τα οποία δεν θα έπρεπε να τα αγνοούν.

Παρόλα αυτά, την τελική απόφαση του Κινήματος μας δεν θα λάβει ένα πρόσωπο, αλλά δημοκρατικά η Συνδιάσκεψη μας που συνέρχεται το Σάββατο 29 Αυγούστου.

Φιλικά

Γιώργος Α. Παπανδρέου         

Οι «δημογέροντες» οδηγούν σε ναυάγιο τον αρραβώνα Φώφης Γεννηματά - Γιώργου Παπανδρέου

Το ΠΑΣΟΚ χάνει την ευκαιρία να ανακάμψει
Οι «δημογέροντες» οδηγούν σε ναυάγιο τον αρραβώνα Φώφης Γεννηματά - Γιώργου Παπανδρέου

Την παροιμία «κακό χωριό τα λίγα σπίτια» θυμίζει το ΠΑΣΟΚ. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες η προοπτική κοινής καθόδου με το Κίνημα του Γ. Παπανδρέου έχει αναστατώσει τη λεγόμενη δημογεροντία (Λιβάνης, Λαλιώτης, Βενιζέλος, Μ. Παπαϊωάννου κ.ά.) που περιστοιχίζει τη Φώφη Γεννηματά και η οποία θεωρεί ότι έχει χρέος να νουθετεί και ελέγχει την προσφάτως εκλεγείσα πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Μαζί με στελέχη όπως ο Α. Λοβέρδος, ο Λ. Γρηγοράκος αντιδρούν έντονα στη συμπόρευση της Φώφης Γεννηματά με τον Γ. Παπανδρέου.

Κάποιοι προκειμένου να ακυρώσουν την προοπτική κοινής καθόδου που θα δημιουργούσε νέα δεδομένα στο χώρο της Κεντροαριστεράς και θα έθετε τις βάσεις για ανασύνθεση και ενίσχυση του χώρου μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. θέτουν ως προϋπόθεση την αυτοδιάλυση του Κινήματος του Γ. Παπανδρέου, ενώ δεν θέτουν παρόμοιο ζήτημα με τον τρίτο πιθανό εταίρο, τη ΔΗΜΑΡ. Προβάλλουν το επιχείρημα ότι το Κίνημα προέρχεται από τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ κάτι που δεν ισχύει για τη ΔΗΜΑΡ.

Δεν έθεσαν όμως ανάλογο ζήτημα όταν το ΠΑΣΟΚ κατέβηκε με το σχήμα της Ελιάς και στο οποίο περιλαμβάνονταν το κόμμα του Λοβέρδου, "Νέα Ελλάδα", ή οι πολιτικές ομάδες του Μόσιαλου, του Τούντα και διάφορων άλλων που επίσης προέρχονταν από τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ.

Δεν τους ενοχλούσε να αναφέρονται στο ψηφοδέλτιο, δίπλα σ' αυτό του ΠΑΣΟΚ, τα ονόματα των ΠΑΣΟΚογενών κομμάτων και κινήσεων, των οποίων μάλιστα η εκλογική επιρροή και η οργανωτική τους δύναμη ήταν υποπολαπλάσια αυτής του Κινήματος του Παπανδρέου, το οποίο αν μη τι άλλο απέσπασε το 2,5% των ψήφων στις προσφατες εκλογές, με το ΠΑΣΟΚ να λαμβάνει το μικρότερο ποσοστό (4,5%) από ιδρύσεώς του.

Είναι προφανές ότι ο όρος που τίθεται είναι προσχηματικός προκειμένου να μην γίνει η συνεργασία ή να γίνει με όρους ταπείνωσης και αναδρομικής τιμωρίας του Παπανδρέου και όσων στελεχών τον ακολούθησαν στο εγχείρημά του. Μόνον κάποιοι πολιτικά κρετίνοι ή έχοντες αλλότριες επιδιώξεις θα έθεταν τέτοιο θέμα αδιαφορώντας αν το ναυάγιο της κοινής καθόδου θα επηρεάσει αρνητικά την εκλογική επίδοση του ΠΑΣΟΚ και θα ευνοήσει την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, του Ποταμιού, αλλά και της Νέας Δημοκρατίας.

Υπάρχουν κάποιοι που θέλει να ενισχυθούν αυτά τα κόμματα; Ενδεχομένως. Θέλουν να μην υπάρξει κεντροαριστερός φορέας υποδοχής των δυσαρεστημένων από τον ΣΥΡΙΖΑ ψηφοφόρων ΠΑΣΟΚικής προέλευσης, ώστε το κόμμα του Αλ. Τσίπρα να συγκρατήσει τις δυνάμεις του; Ούτε αυτό μπορεί να αποκλειστεί. Θέλουν να τους κατευθύνουν στη Ν.Δ. για να έχει ελπίδες να έλθει πρώτο κόμμα; Κύριος οίδε.

Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι κουτοπόνηροι οι οποίοι βλέποντας ότι δημιουργείται κινητικότητα και ενδιαφέρον από μια πιθανή κοινή κάθοδο ΠΑΣΟΚ και Κινήματος, οι οποίοι σκέφθηκαν ότι αν την τελευταία στιγμή ναυαγήσει το εγχείρημα η δυναμική που δημιουργήθηκε θα μείνει στο ΠΑΣΟΚ καθώς το Κίνημα του Γ. Παπανδρέου δεν έχει τις υλικές και οργανωτικές δυνατότητες να ανταποκριθεί εκλογικά με επιτυχία στο ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο που γίνονται οι εκλογές. "Θα πάρουμε εμείς τον αφρό της δυναμικής και ο Παπανδρέου είτε δεν θα κατέβει στις εκλογές είτε εάν κατέβει δεν θα μπει στη Βουλή οπότε μια δεύτερη αποτυχία τον θέτει οριστικά εκτός πολιτικού παιχνιδιού", λένε. Προφανώς αυτοί οι κουτοπόνηροι δεν αντιλαμβάνονται ότι η πολιτική δεν γίνεται με κόλπα. Και μπορεί η τακτική αυτή να τους γυρίσει μπούμερανγκ.

Ίσως κάποιους και να μην τους ενδιαφέρει, αφού υπάρχουν και εκείνοι οι οποίοι θα ήθελαν το ΠΑΣΟΚ με αρχηγό τη Φώφη να μην ξεπεράσει το ποσοστό που πήρε στις τελευταίες εκλογές με τον Βενιζέλο. Θα ήθελαν να μπαίνει οριακά στη Βουλή με ποσοστό μικρότερο του 4,5% ώστε να της επιρρίψουν την ευθύνη και να την "καθαρίσουν" ανοίγοντας το δρόμο για κάποιον άλλον αρχηγό.

Φτηνά κόλπα και ίντριγκες που ταιριάζουν σε κλεφτοκοτάδες και λουστράκους της πολιτικής που στο όνομα προσωπικής ιδιοτέλειας και σκοτεινών συμφερόντων θυσιάζουν την προοπτική ενός πολιτικού χώρου και πιθανότατα μιας διαφορετικής προοπτικής διακυβέρνησης.

Το ερώτημα βέβαια είναι τι κάνει ή τι θα κάνει η Φώφη; Θα ανεχθεί να είναι υπό κηδεμονία μιας δημογεροντίας του παρελθόντος, κάποιων που εποφθαλμιούν τη θέση της και φυσικά ορισμένων κουφιοκεφαλάκηδων πολιτευτών που το μόνο τους ενδιαφέρον είναι η σειρά στη λίστα εκλογιμότητας; Γιατί υπάρχουν κι αυτοί. Που ο φόβος τους είναι μην τους πάρει κάποιος Παπανδρεϊκός τη θέση.

Το στοίχημα της Φώφης είναι να πάρει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστό σ' αυτές τις εκλογές. Εάν το καταφέρει θα εδραιώσει την αρχηγική της παρουσία. Αν όχι στις 21 Σεπτεμβρίου θα ψάχνουν για καινούργιο αρχηγό στο ΠΑΣΟΚ.

Η κοινή κάθοδος, η αλήθεια είναι, ότι τη βοηθά να το καταφέρει αφού, από εκεί που το ΠΑΣΟΚ πιθανολογούνταν ότι θα βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, όταν άρχισε να παίζει το σενάριο του αρραβώνα με τον Παπανδρέου που μετά τις εκλογές ενδεχομένως θα κατέληγε και σε γάμο, σε επανένωση και ανασύνθεση δηλαδή του κατακερματισμένου χώρου της Κεντροαριστεράς, οι εκτιμήσεις έκαναν λόγο για ποσοστό 6-7% ίσως και περισσότερο.

Εάν η Φώφη καταφέρει να επιτύχει μια καλή εκλογική επίδοση και να πρωταγωνιστήσει στην ενότητα και την ενίσχυση του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας θα γίνει αρχηγός, διαφορετικά θα παραμερισθεί και θα μείνει με το προσωνύμιο «η κόρη του Γεννηματά».

Όσοι βάζουν εμπόδια στην κοινή κάθοδο ΠΑΣΟΚ - Κινήματος πρωτίστως πλήττουν την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και όχι τον Παπανδρέου, ο οποίος, σύμφωνα και με τα λεγόμενά του, δεν ψάχνει για τον εαυτό του κάποιο ρόλο αφού και για πολλά χρόνια βουλευτής και υπουργός έγινε και Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ για οκτώ χρόνια υπήρξε και το πρωθυπουργικό αξίωμα κατέλαβε.

Ο Παπανδρέου δεν φιλοδοξεί να επανέλθει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ούτε στις προτεραιότητές του είναι το βουλευτιλίκι. Αυτό που τον ενδιαφέρει, αν πιστέψουμε τα λεγόμενά του -και δεν έχουμε κανένα λόγο να μην τα πιστέψουμε-, είναι η συγκρότηση ενός σύγχρονου, προοδευτικού κόμματος που θα μπορέσει να κάνει τις απαραίτητες εκείνες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές που θα βγάλουν τη χώρα από την κρίση.

Η αλήθεια βεβαίως είναι κι αυτό ειναι κάτι που πρέπει να το απαντήσει ο Παπανδρέου αν η κοινή κάθοδος με το ΠΑΣΟΚ -ένα κόμμα αξιωματούχων, πλήρως απαξιωμένο, κρατικοδίαιτο και που έχει διαρρήξει κάθε δεσμό με την κοινωνία και τις δυνάμεις που κάποτε εξέφρασε- μπορεί να εγγυηθεί αλλαγές και μεταρρυθμίσεις ή το μόνο που υπηρετεί είναι ανάγκες της συγκυρίας και κυρίως του γκουβέρνου.

Αναμφίβολα τα θέματα διακυβέρνησης, ειδικά στην πολιτικο-οικονομική συγκυρία που βρίσκεται η χώρα και ενόψει εκλογών είναι σημαντικά και δεν πρέπει να παραγνωρίζονται.

Όμως το ερώτημα παραμένει. Και για τον Παπανδρέου και για τη Φώφη Γεννηματά. Σε κάθε πάντως περίπτωση το Κίνημα έχει έντονη τη σφραγίδα του Γ. Παπανδρέου, στο ΠΑΣΟΚ όμως για να μπορέσει να βάλει τη σφραγίδα της η Φώφη θα πρέπει να απαλλαγεί από τους "καθοδηγητές" της.

Σε τελική ανάλυση ο Βενιζέλος είναι η προηγούμενη ηγεσία του ΠΑΣΟΚ -άρα παρελθόν, ο Μιλτ. Παπαϊωάννου ήταν συνεργάτης του πατέρα της -κι αυτός παρελθόν, ο Λαλιώτης επίσης παρελθόν αφού έχει αποστρατευθεί από 15ετίας, ο Λιβάνης -αυτός κι αν είναι παρελθόν, αφού ήταν συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου ενώ ο γιος του πολιτεύεται με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αν η Φώφη δεν ανοίξει μόνη της περπατησιά και δεν ορίσει αυτή τι θέλει και όχι τι θέλουν τα παρελθόντα το μόνο σίγουρο που θα καταφέρει είναι να τους σερβίρει σούπες και τσάγια για τις κρύες νύχτες του χειμώνα.

Άσε που υπάρχει ο κίνδυνος να χάσει την τελευταία στιγμή και τον Θεοχαρόπουλο της ΔΗΜΑΡ, αφού όντας αυτός νεαρός δεν είναι σίγουρο ότι θα θελήσει να εξαργυρώσει το μέλλον του για μια θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, η οποία δεν είναι και σίγουρη...

http://www.matrix24.gr/

ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ

Ακούω και διαβάζω πολλούς που λένε ότι, με το τρίτο μνημόνιο, τελικά δικαιώνονται οι επιλογές μας του 2010.

Όμως, πραγματική δικαίωση θα αισθανθώ όταν η Ελλάδα μπορεί να σταθεί ισχυρά στα δικά της πόδια.
Στις δικές της, όχι σε δανεικές δυνάμεις.

Εμείς πράξαμε το αναγκαίο, πράξαμε το αυτονόητο, σηκώσαμε ευθύνες που δεν μας αναλογούσαν και το κάναμε για την πατρίδα. Αγόγγυστα.

Αλλά το πραγματικό μας έργο, η πραγματική μας πρόκληση, ήταν άλλη: Ήταν οι μεγάλες προοδευτικές αλλαγές στον τόπο μας.
Αυτό που ξεκινήσαμε αλλά δεν προλάβαμε να ολοκληρώσουμε.

Όμως, γιατί χρειάστηκαν 5 ολόκληρα χρόνια για να γίνει αυτή η αλήθεια αποδεκτή από το σύνολο σχεδόν των πολιτικών δυνάμεων του τόπου;

Ώστε σήμερα,
Να βρισκόμαστε με ένα τρίτο μνημόνιο.
Να πισωγυρίζουμε πάλι σε ύφεση αντί της ανάπτυξης.
Να έχουμε capital controls – αυτά που αποφύγαμε το 2010 – γονατίζοντας σήμερα την επιχειρηματικότητα στη χώρα μας.
Να φοβούνται πάλι οι τράπεζες να δανείσουν.
Να στήνονται συνταξιούχοι στις ουρές.
Να βρισκόμαστε και πάλι με πρωτογενές έλλειμμα αντί πλεονάσματος.
Να φορτώνουμε νέα βάρη τον Ελληνικό λαό.

Για 5 χρόνια θέλησαν να χωρίσουν τους Έλληνες σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς.

Γιατί βόλευε τις πολιτικές τους φιλοδοξίες, με σκοπό την κατάκτηση της εξουσίας.

Η ΝΔ αρχικά και ο ΣΥΡΙΖΑ στη συνέχεια, υπηρέτησαν αυτή τη λογική.
Αυτό πληρώνει σήμερα ο Ελληνικός λαός.
Την με πάση θυσία αναρρίχησή τους σε θώκους εξουσίας – στην πλάτη του Ελληνικού λαού.

Δικαίωση των θυσιών του Ελληνικού λαού θα έρθει – εάν γίνουν οι μεγάλες προοδευτικές αλλαγές.

Όταν όλοι θα κατανοήσουν ότι η κρίση έφερε τα μνημόνια και όχι το αντίθετο.

Όσοι καλλιέργησαν έναν ακήρυχτο εμφύλιο, διχάζοντας τον Ελληνικό λαό, έκαναν έγκλημα.

Πόλωσαν την κοινωνία και συγκάλυψαν τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και το πραγματικό πρόβλημα που ταλανίζει τη χώρα για δεκαετίες.

Συγκάλυψαν και διαιώνισαν την πελατειακή διαφθορά, την αδιαφάνεια, την αναξιοκρατία, τη σπατάλη, το συγκεντρωτισμό του κράτους, την αβελτηρία της γραφειοκρατίας, την αδυναμία της δικαιοσύνης, την αναλγησία του φορολογικού συστήματος, την αναποτελεσματικότητα του κοινωνικού κράτους, τη βαθιά κρίση του εκπαιδευτικού μας συστήματος.

Συγκάλυψαν την ανάγκη να σπάσουμε ένα οικονομικό σύστημα παρασιτικό και να αναδομήσουμε τον ιστό της οικονομίας, βοηθώντας δημιουργικές και παραγωγικές δυνάμεις του τόπου.
Και ιδιαίτερα τη νέα γενιά.

Ανέτρεψαν ή προσπάθησαν να ανατρέψουν ακόμα και μεγάλες αλλαγές που ξεκινήσαμε, όπως της παιδείας, της διαύγειας, της ανοιχτής διακυβέρνησης, της αξιοκρατίας, της αποκέντρωσης, της πράσινης ανάπτυξης.

Για το λόγο αυτό, χρειάζεται η ανασύνταξη και η ριζική ανανέωση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού.

Ώστε να αποτελέσει ισχυρή δύναμη ανατροπής κατεστημένων αντιλήψεων και πρακτικών.

Να αποτελέσει μοχλό ριζικών αλλαγών σε θεσμούς και λειτουργίες του κράτους.
Για μια λειτουργική συμμετοχική δημοκρατία.

Οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να ολοκληρώσουν το έργο που ξεκίνησε το 2009 και σταμάτησε απότομα.

Είναι καθήκον μας.

Το έχω πει επανειλημμένως και σε ανύποπτο εκλογικά χρόνο, αλλά και τελευταία: Είναι αναγκαίο να ανασυνταχθούν οι δυνάμεις του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Να υπάρξουν άμεσα συγκλίσεις στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο.
Να υπηρετήσουν το στόχο των μεγάλων αλλαγών που έχει ανάγκη η χώρα.
Η εκλογική σύμπραξη κομμάτων, κινήσεων και προσωπικοτήτων του ευρύτερου χώρου, πρέπει να είναι η αρχή.
Μόνο η αρχή.
Μια αρχή που θα σηματοδοτήσει – όπως είχα προτείνει το 2014, τη συμμετοχική ανανέωση και ανασυγκρότηση του χώρου.
Μέσα από ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες.
Από τη βάση, μέσα από τη συμμετοχή των δημιουργικών δυνάμεων στην κοινωνία, στους κοινωνικούς φορείς, στα κινήματα της νεολαίας και στην οικονομία.
Με ανοιχτό κάλεσμα και σεβασμό σε όλους όσοι θέλουν και μπορούν να συμμετάσχουν στο εγχείρημα αυτό.

Όσο για τον εαυτό μου.
Την πατρίδα και τους πολίτες θέλω να υπηρετήσω σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές.
Κρίνω ότι τώρα είναι η ώρα των συνεργασιών, της σύνθεσης, όπως και της ανανέωσης, της ρήξης με παλιές αντιλήψεις.
Καλώ όλους σε μια νέα συστράτευση σε αυτόν τον αγώνα.
Αγώνα με όρους πολιτικούς, με αρχές και αξίες – ως τα μοναδικά προαπαιτούμενα.

Είναι επιτέλους η ώρα να γίνει κοινός τόπος για όλες τις πολιτικές δυνάμεις, ότι η πατρίδα είναι πάνω από κομματικές σκοπιμότητες και προσωπικές επιδιώξεις.

Οι προκλήσεις με τις οποίες έχουμε να αναμετρηθούμε είναι σαφείς:

Πρώτον. Η ανάγκη να υπηρετήσουμε την πατρίδα, όπως κάναμε σε κάθε κάλεσμα, και να αθροίσουμε τις δυνάμεις του Ελληνισμού, να καλλιεργήσουμε διαύλους συνεννόησης, να πολλαπλασιάσουμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα.

Δεύτερον. Η ανάγκη καθαρών θέσεων, διακριτών, που να οριοθετούν την διαφορετικότητά μας από τη συντήρηση και να αναδεικνύουν την ανάγκη προοδευτικού προσήμου στην πορεία της χώρας.
Δεν συνεργαζόμαστε με δυνάμεις της δεξιάς.
Συγκρουόμαστε με αντιλήψεις πελατειακής διαχείρισης του κράτους, είτε αυτές προέρχονται από τη δεξιά, είτε από τη δογματική και παραδοσιακή αριστερά.

Τρίτον. Η ανάγκη να εκφραστούν και αύριο να συμμετέχουν ενεργά οι προοδευτικοί πολίτες, που αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία και στην κοινωνία και στο εκλογικό σώμα, στην ανασύνταξη του χώρου μας αλλά και της χώρας μας.

Προσωπικά υπηρέτησα την πατρίδα μου την πιο κρίσιμη ώρα στην πρόσφατη ιστορίας της.

Καλώ σήμερα κάθε προοδευτικό πολίτη να ανταποκριθεί στην πρόκληση για μεγάλες προοδευτικές αλλαγές.

Από την δικιά σου ανταπόκριση, στις ιστορικές αυτές στιγμές, θα κριθεί το μέλλον και η πορεία της προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης. Τελικά και της πατρίδας μας.

Μια πρόταση για πραγματική συνεννόηση και συνεργασία των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού

Η παραίτηση της κυβέρνησης Τσίπρα και το άνοιγμα του δρόμου για εκ νέου προκήρυξη εκλογών πιθανότατα για τις 20 Σεπτεμβρίου δρομολογεί εξελίξεις σε όλα τα μέρη του πολιτικού φάσματος, ειδικά και στον λεγόμενο χώρο της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας, όπου ο Τσίπρας με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου και την αποχώρηση της αντιμνημονιακής πτέρυγας από τον ΣΥΡΙΖΑ (όπου σ' αυτές τις εκλογές θα εκφραστεί πολιτικά από την "Λαϊκή Ενότητα" του Λαφαζάνη) στοχεύει στην κατάκτηση αυτού του χώρου, ο οποίος στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου εκφράστηκε ως επί το πλείστον από το ΠΑΣΟΚ, το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών και λιγότερο από τη ΔΗΜΑΡ. Ποια είναι τα δεδομένα μέχρι στιγμής, που μόνο ως καλοδεχούμενα μπορούν να χαρακτηριστούν:

1ον) Υπήρξε χθες κάλεσμα της προέδρου του ΠΑΣΟΚ Φώφης Γεννηματά για κοινό ψηφοδέλτιο των κεντροριστερών-σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων, εννοώντας φυσικά πρόσωπα, κινήσεις και κόμματα που βρίσκονται αυτή τη στιγμή εκτός του ΠΑΣΟΚ (βλ. εδώ)

2ον) Επίσης χθες υπήρξε ανταπόκριση του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών, όπου σε ανακοίνωσή του έκανε λόγο για πολιτική και εθνική ανάγκη συνεννοήσης και συνεργασίας όλων των δυνάμεων του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού (βλ. εδώ).

3ον) Η ΔΗΜΑΡ από την στιγμή που εξελέγη πρόεδρός της ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος διατυπώνει πάγια το αίτημα για συνεργασία των όμορων πολιτικών χώρων και φαίνεται ότι περισσότερο από ποτέ βρίσκεται κοντά στο να πραγματοποιήσει αυτό το βήμα.

Οι εκλογές που προκήρυξε ο Τσίπρας επιτάχυναν εξελίξεις και διεργασίες που έπρεπε να γίνουν έτσι κι αλλιώς μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων του χώρου, οι οποίες τώρα ενόψει των εκλογών οφείλουν να λάβουν τολμηρές αποφάσεις επιβίωσης και ύπαρξης του χώρου, ο οποίος απειλείται πλέον σοβαρά με εξαφάνιση, μετά και την δεδηλωμένη στροφή Τσίπρα προς τον χώρο του κέντρου. Κι αυτή η πρόθεση Τσίπρα δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη από τις δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού, που πρέπει να συσπειρωθούν για να μην σαρωθούν από τον "νέο ΣΥΡΙΖΑ" που έχει στα σκαριά ο μνημονιακός πλέον Τσίπρας.

Μπροστά σ' αυτή την επιφαινόμενη απειλή, οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, του Κινήματος και της ΔΗΜΑΡ πρέπει να δουν μια ευκαιρία επαναπροσδιορισμού και ανάκαμψης του χώρου και της άποψης, αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται μια σειρά από κινήσεις και ενέργειες υπέρβασης όλων των μερών, αλλά ειδικά μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Κινήματος, προκειμένου αυτή η ευκαιρία να λάβει σάρκα και οστά και φυσικά ο καθένας που λαμβάνει μέρος στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης πρέπει να διανύσει την απόσταση που του αναλογεί, προκειμένου να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό για τον χώρο. Και φυσικά πρέπει να αξιοποιηθούν τα πλεονεκτήματα που το κάθε κόμμα διαθέτει, αφήνοντας μειονεκτήματα, πάθη και αντιπαραθέσεις για μετά τις εκλογές.

Το ΠΑΣΟΚ έχει αυτή τη στιγμή στο τιμόνι του την Φώφη Γεννηματά, μια πολιτικός που κάνει περισσότερο "γκελ" στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ από τον Βαγγέλη Βενιζέλο, που πέρα της διαχρονικά χαμηλής δημοφιλίας του, ταυτίστηκε πάρα πολύ με την κυβέρνηση Σαμαρά, την οποία ο ελληνικός λαός αποδοκίμασε κατηγορηματικά στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, με σημαντικές μάζες παραδοσιακών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ να ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ για να φύγει η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Το γεγονός ότι στις 14 Ιουνίου η ενεργή βάση του ΠΑΣΟΚ ψήφισε την Γεννηματά για πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ουσιαστικά παρείχε εξουσιοδότηση διεύρυνσης και έναρξης διαλόγου με τον κόσμο του Κινήματος, σ' αντίθεση με ότι θα συνέβαινε σε περίπτωση εκλογής του Λοβέρδου ή του Κωνσταντινόπουλου, οι οποίοι έχουν ταυτιστεί με την πλευρά Βενιζέλου.

Το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών από την άλλη στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου κατάφερε στα ψηφοδέλτιά του να συστρατεύσει μια γενιά νέων ανθρώπων, άκρως πολιτικοποιημένη και με περγαμηνές, η οποία μπορεί με την μαχητικότητά της να αποτέλεσει την καλύτερη μαγιά για τη μετάβαση εν γένει του χώρου σε μια νέα εποχή. Ο Παπανδρέου κατάφερε να εμπλέξει στην πολιτική διαδικασία νέα στελέχη άφθαρτα χωρίς κυβερνητικό και κομματικό παρελθόν, στέλνοντας το μήνυμα της ανανέωσης που έχει ανάγκη όσο τίποτε ο χώρος, τόσο σε επίπεδο προσώπων, όσο και σε επίπεδο ιδεών και πολιτικών. Έχοντας και τη δεδηλωμένη θέση του ίδιου, ακόμα και μετά τις εκλογές, ότι θα συμβάλλει προσωπικά στον διάλογο και τη συνεννόηση των δυνάμεων του χώρου, χωρίς να ζητά προσωπικά ανταλλάγματα και διευθετήσεις, μπορεί να αποτελέσει την ασφαλέστερη εγγύηση για να παραχθεί κάτι το πραγματικά καλό και ωφέλιμο για τη χώρα και τον χώρο.

Από κει και πέρα, πέρα του καλού εαυτού ΠΑΣΟΚ και Κινήματος, υπάρχει και ο κακός εαυτός, που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εμφανιστεί αυτή τη στιγμή, που φάινεται ότι έχει ανοίξει ένας ουσιαστικός διάλογος. Για να μην ακυρωθεί το εγχείρημα της συνεργασίας εν τη γενέσει του, πρέπει κατά την άποψή μας να τηρηθούν μια σειρά από προϋποθέσεις:

1ον) Να μην επιτρέψουν αυτοί που θα κάτσουν στο τραπέζι να επικρατήσουν παλαιά πάθη και κόντρες που αφήνουν παγερά αδιάφορη την ανησυχούσα βάση του χώρου. Πρέπει να μπουν κανόνες συνεργασίας και να οικοδομηθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ αυτών που θα κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, πάντοτε με σεβασμό και καλοπιστία.

2ον) Να μην καταλήξει το εγχείρημα σε τεχνητές συγκολλήσεις κορυφής, οι οποίες θα μεριμνήσουν αποκλειστικά για την "αποκατάσταση" προσώπων στον βουλευτικό θώκο. Το γεγονός ότι αυτές οι εκλογές θα γίνουν με λίστα, ελλοχεύουν τον κίνδυνο συναλλαγής κάτω από το τραπέζι και πίσω από τις κουρτίνες. Αυτό που διακυβεύεται δεν είναι η προσωπική τύχη κανενός, παρά μόνο η πολιτική επιβίωση του χώρου. Η βάση και τα μικρά και μεσαία στελέχη πρέπει να έχουν την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή και να μην γίνει ο ψηφολέκτης και η πατερίτσα οποιουδήποτε που θέλει να παραγοντίσει για προσωπικό όφελος. Επείγει να δοθεί η προοπτική, να ξαναβρεθεί το όραμα που θα εμπνεύσει και θα διαπεράσει οριζόντια και κάθετα τη βάση της λεγόμενης "δημοκρατικής παράταξης".

3ον) Η όποια συμπόρευση και συνεργασία δεν πρέπει να έχει εφάπαξ χαρακτηριστικά μόνο για τις εκλογές. Ο ευρύτερος χώρος του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε βαθιά ιδεολογική και πολιτική κρίση, που αποτέλεσε και αίτιο δημιουργίας του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών. Εφόσον επιτευχθεί η συνεννόηση, τα προβλήματα του χώρου θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν και πρέπει οπωσδήποτε να συζητηθούν σε ένα ιδρυτικό και αντιπροσωπευτικό Συνέδριο που θα λάβει χώρα την επομένη των εκλογών. Σ' αυτό το Συνέδριο πρέπει να συζητηθούν τα πάντα, από όνομα και σύμβολα, μέχρι ιδεολογικά στίγμα και καταστατικό. Και φυσικά αυτό το Συνέδριο πρέπει να αποτελέσει κάλεσμα όλων των προοδευτικών δυνάμεων του χώρου και να αξιοποιηθεί το καλύτερο στελεχιακό δυναμικό, προσελκύοντας παράλληλα προσωπικότητες που μπορούν να προσφέρουν σε επίπεδο πολιτικής και ιδεολογικής συγκρότησης.

4ον) Δεν πρέπει να γίνει υφαρπαγή της ψήφου. Στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, η πρόταση Παπανδρέου ψηφίστηκε από 155.000 συμπολίτες μας. Το ΠΑΣΟΚ και η προεδρός του θα πρέπει να δείξουν ότι δεν θέλουν μόνο τις ψήφους, αλλά και την ενεργό συμμετοχή των μελών του Κινήματος στις διαδικασίες που πρέπει οπωσδήποτε να εκκινήσουν μετά τις εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ εξέλεξε τα όργανά και τις τοπικές του, ωστόσο πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι το ΠΑΣΟΚ και ο χώρος χωρίς μετέξελιξη σ' έναν νέο τύπου κόμματος, που θα πάρει διαζύγιο με πρακτικές και νοοτροπίες του παρελθόντος δεν πρόκειται να κρατήσει πολύ στη ζωή, παρά την όποια εκλογική του αύξηση σ' αυτές τις εκλογές.

5ον) Να υπερασπιστεί ο χώρος το μεταρρυθμιστικό κεκτημένο της περιόδου 2009-2011, όχι μόνο ως δικαίωση ενός προσώπου ή μιας κυβέρνησης, αλλά ως κοινή συγκολλητική ουσία πάνω στην οποία ο χώρος θα μπορέσει να υπερασπιστεί την διαχρονική του προσφορά στο τόπου, αλλά και ως βάση πάνω στην οποία θα χτιστούν ιδέες και προτάσεις για την αλλαγή της χώρας και την απεμπλοκή της από την μέγγενη των μνημονίων. Ο χώρος πρέπει να παρουσιαστεί μ' ένα αφήγημα, χωρίς "μαύρες τρύπες" και χρονικά χάσματα που εξυπηρετούν προσωπικές διαδορμές και μόνο. Αυτή είναι η κληρονομιά του χώρου κι αυτή την κληρονομιά οφείλει να την διαφυλάξει, να την εμπλουτίσει, να την μεταδώσει στο εκλογικό σώμα.

Οι παραπάνω προϋποθέσεις πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά και όχι διαζευκτικά, προκειμένου να βγει κάτι καλό για την παράταξη και την πατρίδα. Εφόσον πληρωθούν αυτές οι προϋποθέσεις στο ακέραιο, θα μπορούσε να συζητηθεί μεταξύ των επικεφαλής ποια εκλογική επιτροπή εκλογικού αγώνα, αλλά και ποια επιτροπή επεξεργασίας θέσεων και προγράμματος θα μπορούσαν να συγκροτηθούν- σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο-, με εκπροσώπηση που θα συμφωνηθεί μεταξύ τους και με πρόσωπα κοινής αποδοχής, που θα αναλάβουν όχι μόνο να καταρτίσουν τα καλύτερα δυνατά ψηφοδέλτια και να διεξάγουν την προεκλογική μάχη, αλλά και να αναλάβουν την επεξεργασία προγραμματικών θέσεων για το σήμερα και το αύριο της παράταξης. Αυτές μάλιστα οι επιτροπές, ιδιαίτερα αυτή του προγράμματος, θα μπορούσαν να είναι ανοιχτές σε προσωπικότητες και κινήσεις που αποδεδειγμένα μπορούν να προσδώσουν ένα διακριτό ιδεολογικό στίγμα, ως προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης.

Για να μπορέσει ο χώρος να επιβιώσει και να προσελκύσει ξανά μάζες ψηφοφόρων που έφυγαν από τις τάξεις του, πρέπει να υποσχεθεί σ' αυτές τις μάζες αλλαγή και ανανέωση, ανοίγοντας το παιχνίδι της συμμετοχής αντιπροσωπευτικά σε αξιόλογους ανθρώπους που αυτή τη στιγμή βρίσκονται εγκλωβισμένοι ή αισθάνονται ότι δεν έχουν πολιτική έκφραση. Αν δεν ικανοποιηθούν αυτές οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις, αν επιλεγεί ο δρόμος των συγκολλήσεων και των απορροφήσεων, η όποια συνεργασία θα είναι ευκαιριακή, με "μισή και βαριά καρδιά", επιρρεπής σε ρεβανσισμούς και διαιρέσεις από τις οποίες ο χώρος δεν έχει ανάγκη πλέον.

Λογικές αθροίσματος κουκιών και πρόσθεσης ποσοστών πρέπει να μείνουν μακριά από το τραπέζι. Εφόσον ευοδωθεί το εγχείρημα, εκκινά μια δύσκολη μάχη, όπου η δημοκρατική παράταξη πρέπει να παρουσιάσει μια πειστική πρόταση και μια ακόμα πειστικότερη προοπτική για το μέλλον της πατρίδας. Η μάχη αυτή θα είναι από το μηδέν, ψήφο με ψήφο, σε μια εκλογική αναμέτρηση εντελώς απρόβλεπτη και αχαρτογράφητη. Αυτό το εγχείρημα πρέπει να εργαστεί για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας και της σοβαρότητας του πολιτικού συστήματος, άρα πάνω απ' όλα αυτοί που θα το εκφράσουν θα πρέπει να βγάλουν προς τα έξω περίσσια αξιοπιστία και σοβαρότητα, με ταπεινότητα και αυτοπεποίθηση. Ο κόσμος της δημοκρατικής παράταξης είναι αρκετά ταλαιπωρημένος και πλέον δύσκολα πιστεύει παχιά λόγια και τσιτάτα.

Για να υπάρξει παρών, πρέπει να δοθεί ρητή υπόσχεση μέλλοντος και άμβλυνσης των διαφορών του παρελθόντος, διαφορετικά ο καθένας θα μείνει στη γωνιά με το παρελθόν του, έχοντας εξασφαλίσει άρον άρον το παρών του και έχοντας καταδικάσει δια παντός το μέλλον το δικό του και της παράταξης..



- See more at: http://www.epikairo.gr

Πολιτική και εθνική ανάγκη η συνεννόηση και συνεργασία όλων των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού

Από το Γραφείο Τύπου του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:

Η συνεννόηση και συνεργασία όλων των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού αποτελεί επιτακτική πολιτική και εθνική ανάγκη, ενόψει των τεράστιων δυσκολιών που αντιμετωπίζουν η χώρα και ο λαός μας.

Η ειλικρινής συνεργασία και συμπαράταξη της σοσιαλδημοκρατίας, της μεταρρυθμιστικής αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας, δεν προκύπτει από εκλογική σκοπιμότητα, αλλά από την υποχρέωση να διαμορφωθεί ένα ολοκληρωμένο εθνικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση της χώρας, πέρα από τις δεσμεύσεις μνημονίου και δανειακής σύμβασης. Την υποχρέωση αυτή μπορούν να διεκπεραιώσουν μόνον οι ενωμένες δυνάμεις της προόδου.

Το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, με συνέπεια υποστηρίζει τη θέση αυτή εδώ και καιρό και με πρωτοβουλίες που εκδηλώθηκαν από τα τέλη του περασμένου χρόνου μέχρι και πρόσφατα, το καλοκαίρι, από τον Πρόεδρό του, Γιώργο Α. Παπανδρέου.

Γι” αυτό, χαιρετίζει τις σημερινές δηλώσεις της Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Φώφης Γεννηματά και προτείνει την άμεση έναρξη διαλόγου, ώστε τις προσεχείς ημέρες να γίνει πραγματικότητα η εκλογική συμπαράταξη όλων των κομμάτων, κινήσεων και προσωπικοτήτων του δημοκρατικού σοσιαλισμού.

Η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση μπορεί να είναι η ευκαιρία για την ανάδυση μιας νέας ελπιδοφόρας προοπτικής.

Με πολιτικούς όρους, με σεβασμό στον πλούτο των ιδεών του προοδευτικού χώρου, με ανανεωτικό πρόσημο. Σε βάση αξιακή, με σεβασμό σε κάθε κόμμα, κίνηση, πρόσωπο, που συμπαρατάσσεται σε αυτήν την προσπάθεια, χωρίς ηγεμονισμούς.

Έτσι μπορεί να τελεσφορήσει αυτή η προσπάθεια και να γίνει σεβαστή και να εκτιμηθεί από την Ελληνική κοινωνία.

Αλέξη, όταν έχεις τη στήριξη του ΔΟΛ μη φοβάσαι τίποτα!

Γιώργος Αλεξάτος

Όταν έχεις την αναγνώριση και τη στήριξη του ΔΟΛ μη φοβάσαι τίποτα, Μεγάλε Εθνικέ Ηγέτη! Κάνε την καθαρά προσωπική σου κίνηση, όπως σου λένε!

Κατάντια...

Ελενόπουλος : θέσεις του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ και την πορεία των προοδευτικών δυνάμεων:

Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών

Σχόλιο Γιώργου Ελενόπουλου, Συντονιστή Πολιτικής Λειτουργίας και Δράσης του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ - με αφορμή ερωτήσεις δημοσιογράφων για τις τρέχουσες εξελίξεις, τις θέσεις του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ και την πορεία των προοδευτικών δυνάμεων:


"Η χώρα καταρρέει και όμως, οδηγείται για τρίτη φορά μέσα σε οκτώ μήνες στις κάλπες, για λόγους που δεν έχουν σχέση με το πραγματικό διακύβευμα που αφορά το λαό και τη χώρα, αλλά για μικροκομματικούς λόγους.

Παρά ταύτα, και παρά την παραδοχή και εκ μέρους του σημερινού πρωθυπουργού, ότι η χώρα χρειάζεται εκ βάθρων αλλαγή, στο δημόσιο διάλογο, δεν κυριαρχούν τα πραγματικά προβλήματα που οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε, αλλά άλλα ζητήματα, ξένα προς τα πραγματικά προβλήματα.

Ίσως, γιατί ακόμη και αυτοί που τώρα αναγνωρίζουν την αλήθεια, δεν έχουν την τόλμη να σπάσουν αυγά. Ίσως και γιατί δεν έχουν τη δυαντότητα, καθώς η πολιτική τους φιλοσοφία δεν τους το επιτρέπει.

Αντιλήψεις συντηρητικές, δήθεν φιλολαϊκές, που δεν μπορούν να επιτρέψουν την ανάληψη πολιτικού κόστους.

Κρυπτόμενοι πίσω από ψευτοδιλλήματα και εύκολες υποσχέσεις απέφυγαν να αντιμετωπίσουν, να συγκρουστούν με τα πραγματικά αίτια της κρίσης.

Εντείνουν έτσι την εικόνα ανωριμότητας και την αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος.
Τις επιλογές τους πληρώνουν οι Έλληνες με δεκάδες δις Ευρώ.

Δυστυχώς, αυτές οι εκλογές express στις οποίες οδηγείται ο τόπος, δεν προσφέρουν τη δυνατότητα ουσιαστικού διαλόγου και γόνιμης αντιπαράθεσης για τα πραγματικά ζητήματα που αφορούν το τόπο και τους Έλληνες.

Όπως όλοι βλέπουμε, τα θέματα που κυριαρχούν, ουδεμία σχέση έχουν με τα πραγματικά προβλήματα και τις πραγματικές ανάγκες.

Και έτσι, χάνεται η δυνατότητα για μια ουσιαστική συζήτηση που να αντιμετωπίζει το ουσιαστικό ζητούμενο.

Την διαμόρφωση ενός αξιόπιστου και αποτελεσματικού σχεδίου με βάση το οποίο θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις εξόδου από το μνημόνιο, αλλά και μια ασφαλής πορεία που θα μας οδηγήσει με σιγουριά και βεβαιότητα στην επόμενη ημέρα.

Σε μια χώρα απαλλαγμένη από τα κακώς κείμενα ενός παρασιτικού πολιτικοοικονομικού συστήματος.

Σε μια χώρα με σύγχρονη Δημοκρατία, βιώσιμη ανάπτυξη και βιώσιμες θέσεις εργασίας.

Η ευθύνη όσων συμπράττουν σε αυτό το θλιβερό αποτέλεσμα που παρακολουθούμε, είναι μεγάλες.

Μεγάλο όμως είναι και το χρέος των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου, που οφείλουν να ανοίξουν το δρόμο για την επόμενη ημέρα.

Η δικαίωση των επιλογών της κυβέρνησης 2009-2011 και το σημαντικό μεταρρυθμιστικό έργο που ξεκίνησε, επιβεβαιώνουν ότι, και το πιστεύουμε και το μπορούμε.

Όλα όσα συμβαίνουν, επιβεβαιώνουν με τον πιο δραματικό τρόπο την απουσία μιας ισχυρής προοδευτικής δύναμης, ιδιαίτερα μετά την αποσύνθεση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και την εκλογική συρρίκνωση της ΔΗΜΑΡ.

Μιας δύναμης ευθύνης και προοπτικής από την οποία έχει απόλυτη ανάγκη η χώρα.

Η χώρα έχει ανάγκη από συνεννόηση και εθνική ενότητα.

Οι τόπος έχει ανάγκη από συνθέσεις. Από άθροιση και πολλαπλασιασμό των δυνάμεων, όχι από διαιρέσεις και πολυκερματισμό των δυνάμεων.

Πολύ περισσότερο, οι εξελίξεις αναδεικνύουν την αδήριτη ανάγκη ενότητας των προοδευτικών δυνάμεων.

Η απουσία μιας ισχυρής προοδευτικής πρότασης για τη χώρα, είναι περισσότερο από εμφανής.

Εμείς πάντα υποστηρίζουμε αυτήν την ανάγκη.

Οι προσπάθειες του Γιώργου Παπανδρέου ήταν ούτε λίγες, ούτε και πρωτοβουλίες σκοπιμότητας.

Θυμίζω την πρότασή του πέρσι τον Νοέμβριο που απερρίφθη από την τότε ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Θυμίζω την παρέμβασή του από το Πουατιέ, στις 6 Ιουνίου, για την πορεία της χώρας και την ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων.

Θυμίζω την περέμβασή του για το ίδιο θέμα, δέκα ημέρες αργότερα, στις 15 Ιουνίου.

Όμως, ποτέ δεν είναι αργά.

Ακόμη και τώρα.

Και το ΚΙΝΗΜΑ από την ίδρυσή του υπάρχει για να υπηρετεί τη χώρα και για να αποτελέσει τον καταλύτη της ενότητας των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της μεταρρυθμιστικής αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας.

Η χώρα χρειάζεται σχέδιο που να είναι "κτήμα" των Ελλήνων, χρειάζεται αλλαγή εκ βάθρων, του πολιτικού συστήματος, της δημόσιας διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, χρειάζεται ανασύνταξη του παραγωγικού μοντέλου.

Και απαιτείται η συμμετοχή των Ελλήνων σε αυτήν την προσπάθεια.

Αυτή πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα για τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου.

Αυτό είναι το χρέος τους ένατι του λαού και της χώρας.

Και από την ανταπόκρισης τους σε αυτό το διακύβευμα θα κριθούν.

Εμείς, πάντως, θα συνεχίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να αγωνιζόμαστε προς αυτήν την κατεύθυνση - αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που μας αναλογούν έναντι της χώρας και των Έλληνων."

O Πεταλωτής θέτει το πραγματικό δίλημμα: Τακτικισμοί ή διακυβεύματα

Με ένα σχόλιό του στο προσωπικό του προφιλ στο Facebook ο Γιώργος Πεταλωτής θέτει το πραγματικό δίλημμα των εκλογών :

«Εκείνο που έχει σημασία ,τώρα που έσπασαν πλέον οι μύθοι και τα ψευτοδιλήμματα, να δούμε το ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ που θα θέσει κάθε κόμμα στις εκλογές που προκηρύσσονται.

Οχι μόνον ο «μνημονιακός» πλέον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος θα παρουσιάζεται ως θύμα της πραγματικότητας και θα ζητά μια δεύτερη ευκαιρία, αποκρύπτοντας φυσικά την τεράστια ζημιά που υπέστη η χώρα, αλλά και τα προτάγματα των υπόλοιπων δυνάμεων , που δεν αρκεί να αναμασάνε απλώς τα περί ανευθυνότητας του ΣΥΡΙΖΑ , αλλά οφείλουν να μιλήσουν για το άμεσο μέλλον και την προοπτική της χώρας.

Επιτέλους όμως να μιλήσουν όλοι συγκεκριμένα.

Διδάγματα απο τους τυχοδιωκτισμούς του παρελθόντος, δικαίωση σωστών επιλογών, μεταρρυθμίσεις που έγιναν και πρέπει να γίνουν για τον εκσυγχρονισμό του κράτους και της οικονομίας αποδεικνύοντας ταυτόχρονα και ποιός πιστεύει σε αυτές.

Στην άκρη λοιπόν οι τακτικισμοί που άρχισαν να ξαναφουντώνουν και συζήτηση ουσίας , γαιτί η χώρα δεν περιμένει.

Εκεί θα μετρηθούμε όλοι μας…»

Σαχινίδης: Θα βάλει το Τρίτο Μνημόνιο τέλος στα Μνημόνια;

Τις προηγούμενες ημέρες εγκρίθηκε από το Eurogroup η νέα δανειακή σύμβαση μεταξύ ESM και Ελλάδος ύψους μέχρι 86 δις ευρώ.

Γράφει ο Φίλιππος Σαχινίδης (αναδημοσιεύση απο Εφημερίδα των Συντακτών)

Μετά από έξι μήνες αποτυχημένων πειραματισμών, η απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να προχωρήσει στην υπογραφή της σύμβασης κατέστη αναπόφευκτη μόλις αποδέχτηκε ότι δεν υπάρχει χωρίς οικονομική ζημία εναλλακτική λύση που να διασφαλίζει τη συμμετοχή της Ελλάδος στην Ευρωζώνη και να καλύπτει ταυτόχρονα τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας.

Η μεταστροφή της κυβέρνησης ακυρώνει τις προϋποθέσεις που κατέστησαν εφικτή την άνοδο της στην εξουσία. Η ανιστόρητη και διαχωριστική διάκριση μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών δυνάμεων, που καλλιέργησαν τα δυο κυβερνητικά κόμματα με τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό κόστος για τη χώρα, κατέρρευσε στις 14 Αυγούστου 2015.

Η κυβέρνηση για να ξεπεράσει το πρόβλημα αυτό επιχειρεί άμβλυνση των πολιτικών συνεπειών του μέσω σύγκρισης του νέου μνημονίου με τα προηγούμενα προωθώντας την άποψη ότι το Τρίτο Μνημόνιο είναι ηπιότερο σε σχέση με τα προηγούμενα.

Η άποψη αυτή πάσχει σε δυο σημεία:

1) Οι σημερινές συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές από αυτές που ίσχυαν κατά την υπογραφή των δύο προηγούμενων μνημονίων.

Το 2009, για παράδειγμα, η χώρα είχε δημοσιονομικό έλλειμμα 15,7% του ΑΕΠ και έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών κοντά στο 11% του ΑΕΠ.

Τα ελλείμματα αυτά έπρεπε να εξουδετερωθούν σε ένα δύσκολο οικονομικά περιβάλλον καθώς η ύφεση το 2009 ήταν πάνω από 4%. Αντίθετα, το 2014 η χώρα είχε ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα και οριακά θετική ανάπτυξη.

2) Η ηπιότερη πορεία στους δημοσιονομικούς στόχους του Τρίτου Μνημονίου έναντι αυτών του Δευτέρου κατέστη αναγκαία και δεν υπήρξε διαπραγματευτική επιτυχία. Αυτό συνέβη επειδή οι καταστροφικές οικονομικές επιλογές του πρώτου εξαμήνου του 2015 είχαν ως αποτέλεσμα την επιβολή των capital controls, την επιστροφή σε ύφεση το 2015 και το 2016 και τη μετάβαση σε πρωτογενές έλλειμμα το 2015.

Αυτό που προσπαθούν όσοι επιχειρούν την παραπάνω σύγκριση, καθαρά για λόγους πολιτικών σκοπιμοτήτων εν όψει της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης, είναι να αποφύγουν να απαντήσουν άμεσα σε τρία κομβικά ερωτήματα που θα κυριαρχήσουν στις επόμενες εκλογές.

1) Το πρώτο αφορά τη δυνατότητα της Κυβέρνησης να προσδιορίσει έναν εθνικό οδικό χάρτη εξόδου της χώρας από την κρίση και το Τρίτο Μνημόνιο.

Το Σεπτέμβριο του 2014 έθετα από τις στήλες της ΕφΣΥΝ το ίδιο ακριβώς ερώτημα προς την κυβέρνηση Σαμαρά για το Δεύτερο Μνημόνιο που έληγε το Δεκέμβριο του 2014.

Τελικά, η κυβέρνηση Σαμαρά απέτυχε εκεί που πέτυχαν η Ιρλανδία και η Πορτογαλία. Ταυτόχρονα, άφησε ανοικτό το θέμα της κάλυψης των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας στο πλαίσιο της στρατηγικής της αριστερής παρένθεσης.

Σήμερα, η προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων με capital controls και το πέρασμα σε διατηρήσιμη ανάπτυξη είναι δύσκολο να επιτευχθούν χωρίς σχέδιο. Είναι έτοιμη η Κυβέρνηση να καταθέσει έναν εθνικό οδικό χάρτη εξόδου από την κρίση;

2) Το δεύτερο αφορά τη βούληση της κυβέρνησης να εφαρμόσει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που έχει συμφωνήσει.

Το ερώτημα αυτό συναρτάται με το πρώτο όμως είναι εξίσου καθοριστικό. Το ιδεολογικό φορτίο του Τρίτου Μνημονίου είναι περισσότερο αισθητό σε σχέση με τα δύο προηγούμενα.

Το Τρίτο Μνημόνιο ακυρώνει την θέση της κυβέρνησης ότι το πρόβλημα της χώρας οφείλεται στη λιτότητα όπως αναφέρονταν στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.

Με το Τρίτο Μνημόνιο επιχειρείται αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας. Στόχος να συρρικνωθεί ο μη ανταγωνιστικός και εσωστρεφής τομέας της οικονομίας προς όφελος του ανταγωνιστικού και εξωστρεφούς.

Υιοθετεί τη φιλοσοφία αυτή η κυβέρνηση; Έχει τη βούληση να εφαρμόσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις;

3) Το τρίτο αφορά τη θέση της κυβέρνησης έναντι του προβλήματος του χρέους. Η κυβέρνηση πριν και μετά τις εκλογές ζητούσε ονομαστική διαγραφή του λέγοντας ότι δεν είναι βιώσιμο.

Από τις επίσημες αποφάσεις προκύπτει ότι το καλύτερο που μπορεί να εξασφαλίσει η χώρα για το χρέος είναι: α) επιμήκυνση, β) όπου είναι εφικτό μείωση των επιτοκίων και γ) παράταση της περιόδου χάριτος για την αποπληρωμή τοκοχρεολυσίων.

Είναι έτοιμη η κυβέρνηση να αποδεχτεί αποφάσεις για το χρέος που μέχρι πρότινος απέρριπτε ως αναποτελεσματικές;

Αν οι κυβερνητικοί εταίροι είναι έτοιμοι να απαντήσουν στα παραπάνω ερωτήματα θετικά τότε το διακύβευμα των νέων εκλογών θα είναι αντίστροφο των εκλογών του Ιανουαρίου: «Ψηφίστε μας για να εφαρμόσουμε αποτελεσματικά και με την αναγκαία ευαισθησία το νέο πρόγραμμα ώστε να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση».

Η επιτυχία στον τομέα αυτό θα καθορίσει τη δυνατότητα ή όχι του ΣΥΡΙΖΑ να διατηρήσει σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας. Όμως, η εμπειρία των τελευταίων έξι μηνών δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επεδίωξε επιστροφή στις παθογένειες που μας οδήγησαν στην κρίση. Δεν επιδιώκει την υιοθέτηση προοδευτικών μεταρρυθμίσεων στην οικονομία και τους θεσμούς. Η απάντηση που θα δώσουν στα ίδια ερωτήματα τα κόμματα της φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης θα καθορίσει τις δικές τους προοπτικές.