Είναι η εκτίμηση για την καθοδική πορεία του ΠΑΣΟΚ.
Είναι η εκτίμηση των αποτελεσμάτων της συγκυβέρνησης αλλά και το τι μέλει γενέσθαι.
Είναι το πώς ανασυγκροτείται ένα κόμμα όταν πολιτικά, ιδεολογικά και στρατηγικά είναι καταρρακωμένο.
Τα υπόλοιπα είναι είτε αφελείς διαπιστώσεις, είτε λάθος αναγνώσεις της πραγματικότητας είτε ηθελημένη προσπάθεια μετατόπισης του πολιτικού προβλήματος στη σφαίρα της διαχείρισης.
Υπάρχει ένα απόσπασμα της ομιλίας Βενιζέλου στη Κ.Π.Ε., το οποίο αποδεικνύει την τεράστια απόσταση ανάμεσα στην πραγματικότητα και την εικονική της προβολή στις πολιτικές σκοπιμότητες, αλλά και την απουσία οποιασδήποτε διάθεσης να τεθούν τα πραγματικά προβλήματα στη βάση τους:
«Το ΠαΣοΚ έχει δύο προβλήματα, την ασέβεια και τον παρασιτισμό. Έχουν βρει ως όχημα τα οικονομικά του ΠαΣοΚ για να επιτίθενται σε αυτό. Έχουμε βρεθεί σε πάμπολλες στιγμές επανεκκίνησης. Τι είναι αυτό που εξανεμίζει τις προσπάθειες μας; Το ΠαΣοΚ απώλεσε τη συγκολλητική του ουσία που ήταν η εξουσία και η σχέση κράτους και οικονομίας. Το στελεχικό μας δυναμικό είναι έτοιμο να κλονιστεί ανά πάσα στιγμή. Τρεις παραδημοσιογράφοι και τέσσερα παραπολιτικά δημιουργούν πανικό. Το ΠαΣοΚ ενοχλεί, γιατί δεν ελέγχεται αντιθέτως παρακολουθεί και ελέγχει τις εξελίξεις»
Ποια είναι λοιπόν τα πραγματικά προβλήματα του ΠΑΣΟΚ; Γιατί εξανεμίζονται οι προσπάθειες επανεκκίνησης; Ποια ήταν η «συγκολλητική του ουσία»; Γιατί κλονίζεται το στελεχιακό δυναμικό; Ελέγχει και παρακολουθεί τις εξελίξεις;
Να καταθέσω την ταπεινή μου άποψη , χωρίς καμία διάθεση να διεκδικήσω το αλάθητο αλλά και χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τη δυνατότητα μιας διαφορετικής ανάγνωσης:
Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι ότι δεν ξέρει τι είναι, τι εκφράζει, ποιους έχει συμμάχους και που πηγαίνει. Είναι ένα τεράστιο κενό ιδεολογικό, πολιτικό, στρατηγικό, που το έχει κάνει αδειανό πουκάμισο.
Γιατί το να αυτοαναγορεύεσαι σε πόλος της κεντροαριστεράς ή να θέλεις να μιλήσεις στο όνομα του προοδευτικού κόσμου δεν αρκεί. Πρέπει να αποδεικνύεις ότι ανήκεις εκεί, όχι απλά θεωρητικά αλλά με την καθημερινή πολιτική δράση σου και τις πολιτικές σου επιλογές.
Όταν λοιπόν, είσαι συνοδοιπόρος της συντήρησης και όταν αδυνατείς να κατανοήσεις το μέγεθος της πολιτικής σου μετάλλαξης, ούτε να σχεδιάσεις μπορείς, ούτε να πείσεις πολύ περισσότερο.
Όταν όλη σου η προσπάθεια είναι να επιβιώσεις μέσα σε ένα ακραία συντηρητικό πολιτικό περιβάλλον, όχι δημιουργώντας τη δική σου προοδευτική πρόταση αλλά προσαρμόζοντας τις πολιτικές σου επιλογές σε αυτό, τότε είναι δεδομένο πως μετατρέπεσαι σε κάτι διαφορετικό και καθόλου ελκυστικό για όσους σε πίστεψαν και σε εμπιστεύτηκαν.
Όταν δεν μπορείς να απαντήσεις στο απλό ερώτημα :Πως είναι δυνατόν οι δικές σου πολιτικές επιλογές να ταυτίζονται με τις πολιτικές επιλογές του Σαμαρά, μένεις μονίμως εκτεθειμένος.
Όταν ανατρέπεις τα ιστορικά σου δεδομένα, τις πολιτικές σου παρακαταθήκες και αλλάζεις βίαια το γήπεδο στο οποίο παίζεις μπάλα, είναι δεδομένο ότι ελάχιστοι θα σε ακολουθήσουν και ακόμη λιγότεροι θα μείνουνε στο τέλος.
Για αυτό και οι όποιες προσπάθειες «επανεκκίνησης» θα αποτυγχάνουν. Γιατί χωρίς πολιτικές προϋποθέσεις δεν μπορείς να καλείς κανέναν να ακολουθήσει, κάτι που δεν υπάρχει. Γιατί δεν μπορείς να σχεδιάζεις οργανωτικά χωρίς πολιτικό υπόβαθρο.
«Το ΠαΣοΚ απώλεσε τη συγκολλητική του ουσία που ήταν η εξουσία και η σχέση κράτους και οικονομίας.»
Γιατί το ΠΑΣΟΚ κυριάρχησε στην ελληνική πολιτική σκηνή; Λόγω εξουσίας και σχέσεων οικονομίας και κράτους; Μα τι διαφορετικό θα ήταν τότε από τη ΝΔ;
Αυτή η παντελώς λανθασμένη και πολιτικά ανιστόρητη ανάγνωση είναι ενδεικτική της αδυναμίας να αντιληφθούν τα πραγματικά δεδομένα.
Ο συνεκτικός ιστός του ΠΑΣΟΚ ήταν η αντιδεξιά του στάση και πολιτική και η σοσιαλιστική του επαγγελία. Το ΠΑΣΟΚ συσπείρωσε κοινωνικές δυνάμεις γύρω του και εξέφρασε συγκεκριμένο πολιτικό λόγο, συγκεκριμένο όραμα και ανέδειξε συγκεκριμένες πολιτικές δράσεις.
Το ΠΑΣΟΚ στάθηκε απέναντι στη λογική της δεξιάς και της συντήρησης στη χώρα. Προσδιόρισε τον πολιτικό του αντίπαλο με βάση το όραμα του και το τέλος μιας πορείας.
Και τα δύο χάθηκαν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Η ταύτιση σε κυβερνητικό επίπεδο με τον πολιτικό σου αντίπαλο, η ταύτιση σε επίπεδο επιλογών μαζί του, δεν εξηγείται έτσι εύκολα στη συνείδηση του κόσμου. Ο ευτελισμός του σοσιαλιστικού σου προτάγματος δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερη απόσταση ανάμεσα σε εσένα και τους κοινωνικούς σου συμμάχους.
Τι τους προτείνεις σήμερα; Την αποδοχή της ανασύστασης του κράτους της δεξιάς; Την κατάργηση όλων των μεγάλων αλλαγών που έφερες ο ίδιος στην κοινωνία; Το δρόμο της ανεργίας , του οικονομικού μαρασμού και της εξαθλίωσης εκατομμυρίων πολιτών της χώρας;
Που είναι οι πολιτικές σου για τη δημόσια Παιδεία, την Υγεία, τη διαφάνεια, τη διεύρυνση των δημοκρατικών θεσμών;
Δεν είναι οι δημοσιογράφοι και τα παραπολιτικά που δημιουργούν πανικό. Είναι η ίδια η νεοσυντηρητική πολιτική σου πρόταση και η αδυναμία σου να αυτονομηθείς πολιτικά από τη ΝΔ, που δημιουργεί πολιτικό πανικό. Είναι το αδιέξοδο της πολιτικής σου πρότασης που αρχίζει και τελειώνει με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα που χρησιμοποιεί ο Σαμαράς.
Είναι και κάτι άλλο. Για να μπορέσεις να σηκωθείς πρέπει να ενώσεις. Πρέπει να εμπνεύσεις. Να συσπειρώσεις. Να συγκεντρώσεις κάθε δύναμη που θα μπορούσε να στρατευτεί σε μια πολιτική πρόταση.
Εδώ όμως ακολουθείται η λογική της διαίρεσης και της αφαίρεσης δυνάμεων, που ξεκινά από την ανάγνωση μιας πολιτικής αυθεντίας που όμως κινείται σε λάθος δρόμο.
Τα πράγματα είναι απλά. Η κοινωνία σου δείχνει ότι έχεις ακολουθήσει λάθος δρόμο και εσύ αντί να την ακούσεις συνεχίζεις, πηγαίνοντας κατευθείαν στον γκρεμό.
Αν δεν μπορείς να αλλάξεις κατεύθυνση δε θα σου φταίει ο γκρεμός που βρέθηκε εκεί που ήταν πάντα. Θα φταις αποκλειστικά εσύ που ενώ τον είδες τον πέρασες για λεωφόρο!
http://ra64.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.