Οι χρεοκοπημένες λογικές και η λογική της χρεοκοπίας.....

Στο επίκεντρο λοιπόν της σκέψης μας, της ύπαρξής μας και της αγωνίας μας ,όσο ποτέ άλλοτε από Τρικούπη και εντεύθεν ,η Χρεωκοπία. Ο κίνδυνος της πτώχευσης και η απειλή της κατάρρευσης. Στο καθημερινό λεξιλόγιο ειδικών και αδαών. Κάτι σαν ράβδος αναζήτησης μετάλλων ή κάποιας παλιάς πηγής για ζώδειρον ύδωρ, θεραπείες ολικές και τα παρόμοια. Αγαπημένο άθλημα των καφενείων αλλά και χώρων αναψυχής...Διεγερτικό του επιβαρυμένου θυμικού πιο πολύ, παρά αφετηρία αυτοσυνείδησης, αναζήτησης, ανατροφοδότησης και διόρθωσης...

Στον αφρό πάντα οι χρυσοθήρες της. Έμφορτοι με συνταγές και μαγικές λύσεις. Τόσοι πολλοί λυτρωτές ποτέ δε συνωστίστηκαν στις ακτές αυτής της χώρας. Τόσοι διαθέσιμοι σωτήρες ουδέποτε αθροίστηκαν στα κατάστιχά της.

Τόσοι ηγέτες και ηγετίσκοι δια μιας σε καμιά φάση της ιστορικής μας διαδρομής δεν διαγκωνίστηκαν σε αψιμαχίες, σκιαμαχίες ,κοκορομαχίες και τυμπανοκρουσίες. Τόσα πολλά και τόσο παρδαλά κόμματα και αποκόμματα είχε καιρό να γνωρίσει ο κήπος μας. Δείγμα του κώματος σαφέστατο ή μάλλον η εκδήλωσή του. Τέτοια κινητικότητα φιλοδοξιών, τόση λογοδιάρροια κυμβάλων, τόσο απροσμέτρητη "ναυαγοσωστική" διάθεση στην επιφάνεια του πελάγους μας.

Καμιά νύξη και σιγή ιχθύος ή και ένοχη σιωπή για όλα όσα προηγήθηκαν, προετοίμασαν και καλλιέργησαν το έδαφος της ερήμωσης και της ξηρασίας. Όσο διαρκούσε η εποχή της πλαστής ευμάρειας, όσο τα πρυτανεία σίτιζαν με δανεικά την πενία μας και την ελπίδα μας, όσο το "διεφθαρμένο" σύστημα στέγαζε φιλοδοξίες ακροβασίες, σαλταδορισμούς, κυνισμούς και ελλιμενισμούς, όλα λειτουργούσαν αδιατάρακτα, ανηδόνιστα, επονείδιστα και ήκιστα ως ώφειλε.

Μαΐμούδες, πίθηκοι, λέοντες,χαμαιλέοντες, σαύρες ,φίδια, σερνάμενα κουνάμενα στο χορό της βολής, της αμεριμνησίας, του ωχαδελφισμού, της αυτάρκειας, του εφησυχασμού και της ακινησίας. Και το αθόρυβο και δημιουργικό τμήμα της "αγέλης", να ψελλίζει αδιέξοδα, να ψιθυρίζει αναποτελεσματικά και να προσκρούει σε ώτα μη ακουόντων...Οι εργάτες στο περιθώριο της καθήλωσης. Οι δημιουργικοί πολίτες με την αίσθηση της απαξίας. Οι κραυγές και ο θόρυβος στις δόξες τους.

Οι "επιτήδειοι" αφοσιωμένοι στα επιτήδεια. Οι ανάξιοι βολεμένοι στον εξισωτισμό. Οι άξιοι συνθλιβόμενοι στις συμπληγάδες μιας Δημοκρατίας που εξέτρεφε και θέριευε τον πελατειασμό, τον κρατισμό, τον τυχοδιωκτισμό, τον αμοραλισμό. Οι συνεπείς μόνιμα στη μέγγενη της συνείδησής τους. Οι λαθροβίωτοιεπαναπαυμένοι στη νιρβάνα τους. Οι μυημένοι αφοσιωμένοι στα μυστηριακά τεχνάσματά τους. Οι ασυνεπείς ανεξέλεγκτοι στη βολή τους. Οι θρασείς βουλιμικοί και ανικανοποίητοι. Οι μακάριοι καθεύδοντες. Και οι όποιοι ανήσυχοι σε κλοιό απομόνωσης και δακτυλοδεικτούμενη παραφωνία. Μειοψηφίες σε ρόλο δυνάστη της σιωπηλής πλειοψηφίας. Εκείνη να μην αθροίζεται ποτέ ως συνολικό θετικό ισοζύγιο.

Η ελάχιστη προσπάθεια τεχνική επιβίωσης. Η αίσθηση ευθύνης απλή και ταπεινή προσωπική ικανοποίηση και κατάθεση. Η προσφορά χωρίς καμιά επιβράβευση. Τα δανεικά ξεροκόμματα το έπαθλο της "ισότητας".Τα προνόμια το δέλεαρ της σιωπής Η απραξία θεοποιημένη. Οι υποθήκες αλλεπάλληλες στις κρατικές αλλά και στις προσωπικές μας ντουλάπες. Τα κατασχετήρια σχεδόν θυροκολλημένα

Μια διαπαιδαγώγηση που θεοποιούσε όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος στα πολλαπλά επίπεδά του ομοιόμορφα και πανομοιότυπα, με περιτυλίγματα χρωματικά άνευ ουσίας και αξίας.Στην κεντρική του εκδοχή, στις αποκεντρωμένες νησίδες του, στις κοινωνικές συνιστώσες του, σε όλες τις εκφράσεις του, κυρίαρχες και δευτερεύουσες και κατ' αναλογίαν. Με μια απίστευτη συναίνεση, συνέργεια και σύμπλευση που γκρέμιζε "τείχη", συρματοπλέγματα και κιγκλιδώματα .Αλλά και με φωτεινά προφανώς, παραδείγματα αντίθεσης, συμπιεσμένα, καθηλωμένα και εξουθενωμένα στην κρατούσα τάξη πραγμάτων και ασφυξίας.

Η πολυνομία κυρίαρχη "δυνατότητα", η ανομία γενικευμένη, η αντινομία παρούσα, η ισονομία περιοδεύουσα, η βουλιμία ακατάσχετη, η ακινησία εδραιωμένη, η βολή λαθροβιούσα, η αξιοπιστία σε διαρκή και επαπειλούμενη αποβολή.

Καθένας και το δικό του δίκιο. Η αίσθηση του άλλου και του συνόλου πετρωμένη. Η συνολική πορεία παντελώς αδιάφορη. Η αιμορραγία αξιών βολική αιώρα του παρόντος. Η μετάθεση της ευθύνης και η εύκολη χρέωση το ακλόνητο άλλοθι. Η παραπομπή στην ημερήσια διάταξη. Το μέλλον σε αναγκαστικό "κούρεμα".

Όλα εική και ως έτυχε. Καμιά πρόβλεψη, κανένα σχέδιο, καμιά ανησυχία, καμιά εγρήγορση, καμιά κίνηση. Τα νερά λιμνάζοντα και στάσιμα. Μια χώρα, μια απέραντη λίμνη που άλλα δείχνει η επιφάνειά της κι άλλα κρύβει ο βυθός της. Και που κάποια στιγμή στομώνει στα λασπόνερά της. Με έκπληκτους δήθεν τους ταγούς και τους "βατράχους" της να σταυροκοπιούνται, να προσποιούνται, να ωρύονται, να οδύρονται, να αλληλοοικτίρονται και να λακτίζονται για το θεαθήναι και το ηδονίζεσθαι των θεωμένων.

Έτσι συμβαίνει με την κάθε λογής χρεωκοπία. Είτε αφορά άτομα είτε οικογένειες είτε σχέσεις είτε κρατικές οντότητες. Είναι μακρόσυρτη διαδικασία ορατή και βοώσα μόνο στην τελική εκδήλωσή της. Όγκος αδιάγνωστος και τραυματικός..Με συνέργειες, παρενέργειες και περίεργες αλλεργικές εκδηλώσεις ...........Είτε παρουσιάζεται ως βολικό μέσο και "τέχνασμα" απατηλό ν' αποφύγει τάχα κανείς να πληρώσει, είτε λειτουργεί ως ένα καλό παιγνίδι των πιστωτών σου ,που σε αναγκάζει να πληρώσεις όλα σου τα χρέη.Έτσι συμβαίνει και στο στενό ατομικό μας επίπεδο. Πάντα και ανεξαίρετα δυστυχώς ...Ακόμα και με τους καλύτερους συγγενείς μας και φίλους μας!!!

ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΠΑΝΤΑ...ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΑ!!!

Γιάννης Κατρίνης