Οπαδοί αυτής της αντίληψης τελευταία αυτοπροσδιορίζονται και ως «αριστεροί». Η διαφωνία τους μάλιστα με συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές, θεωρούν ότι δικαιολογεί την πρακτική της «καρφίτσας».Αντισυγκεντρώσεις, προσπάθειες διάλυσης άλλων πολιτικών εκδηλώσεων, εκκλήσεις περί «απαγόρευσης» ομιλιών και άλλα τέτοια … προοδευτικά!
Η φασίζουσα λογική της απαγόρευσης της ελευθερίας της γνώμης.
Η ταύτιση όμως των αυτοαποκαλούμενων «αριστερών» με τους εκφραστές της άκρας δεξιάς, σε αυτές τις λογικές, οδηγούν στην νομιμοποίηση των απόψεων της δεύτερης.
Είναι η επανάληψη της «συγκατοίκησης» στην πλατεία Συντάγματος, των γενικώς αντιμνημονιακών, της συμβίωσης της κόκκινης σημαίας με αυτή του Βυζαντίου, της βόρειας και νότιας πλευράς της πλατείας (για να μη ξεχνάμε και την πρόσφατη παρουσία των «αγανακτισμένων»).
Είναι οι λογικές που δίνουν εύφορο έδαφος στη δικαιολόγηση της άποψης περί ταύτισης των δύο άκρων για όλες τις εκφράσεις της πολιτικής, που στοχεύει αλλού και έχει άλλες αφετηρίες.
Η μεγάλη αγκαλιά που άνοιξαν εκφραστές ακροδεξιών απόψεων, κυρίως μέσω διαδικτύου, στην «πρωτοβουλία» της ομάδας πολιτών διά της ιστοσελίδας real democracy now, να ζητηθεί η μη συμμετοχή του Γ. Παπανδρέου στο Συνέδριο του TED Global 2013, είναι ενδεικτική της πολιτικής τερατογέννησης, στη μήτρα της ελληνικής δημοκρατίας.
Η θέρμη με την οποία προβλήθηκε η είδηση από τα κεντρικά δελτία των γνωστών καναλιών στη χώρα μας, δε συνοδεύτηκε από παρεμβάσεις των επίσης «άτεγκτων» αναλυτών τους, για τη Δημοκρατία, για το δικαίωμα της έκφρασης, για το δικαίωμα της διαφωνίας!
Με πόση όμως ευκολία θα έλεγαν το αυτονόητο, ότι δηλαδή, όταν η διαφωνία μετατρέπεται σε απαγόρευση, η δημοκρατική λειτουργία δυναμιτίζεται, αν αντί του Παπανδρέου υπήρχε το όνομα του Σαμαρά;
http://ra64.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.