Η πολύχρονη, πολυεπίπεδη και παρατεταμένη κρίση της πολιτικής ,οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου μας έχει τις ρίζες της και τα θεμέλιά της στη στρεβλή,ταραγμένη και καθυστερημένη πορεία μας, από την αυτοσύσταση του νεοελληνικού κράτους μέχρι την μεταπολεμική αλλά και τη μεταπολιτευτική του εκδοχή.
Αντιφάσεις, παλινδρομήσεις,συγκρούσεις,ανωμαλίες, καταστροφές, ήττες και αδιέξοδα χρωματίζουν αυτή τη διαδρομή μιας ασθμαίνουσας οντότητας, που στήριξε από την αρχή φρούδες ελπίδες σε σωτήρες αυτόχθονες και ετερόχθονες,χωρίς δικό της στέρεο σχέδιο ανάπτυξης, χωρίς σταθερή γραμμή πλεύσης, χωρίς πυξίδα και προσανατολισμό.
Η κρίση της πρόσφατης τριετίας, ως αποκορύφωση αυτής της μακρόχρονης διαδρομής, ανέδειξε εύγλωττα, εκκωφαντικά και τελεσίδικα τις βαθύτερες αιτίες της κακοδαιμονίας μας, τις αδυναμίες μας και την προσκόλλησή μας στις γενικεύσεις, τις απλουστεύσεις και τις εκκολάψεις των ανέξοδων λύσεων, των επίπλαστων αυταπατών, των μεσσιανικών και δήθεν λυτρωτικών λύσεων.
Σ' ένα τέτοι κλίμα ξαναχτίστηκαν τείχη, στήθηκαν χαρακώματα, συγκροτήθηκαν "στρατοί" και "τάγματα" εφόδου,
σείστηκαν πλατειες και δρόμοι με την πανσπερμία του θυμού, με τη λογική του λιθοβολισμού,με τον αφοριστικό λόγο της "έμφυτης" σοφίας, με την επίκληση σωτήρων, με το ανάθεμα για όλους και για όλα.
Η βία της μιας και "μοναδικής" άποψης, η αυτοδικία, οι διατεταγμένες επιδρομές μισαλλοδοξίας, οι "αυθόρμητες" εκδηλώσεις κατευθυνόμενης οργής και η "παρέλασή" τους δημόσια, επιδεικτικά και παρακμιακά, κυρίως όμως ανιστόρητα και παντελώς υστερόβουλα, προσδιόρισαν, καθόρισαν και χρωμάτισαν τη δημόσια ζωή μας προς χάριν της εικόνας, της εντύπωσης και περίπου ως άρτος και θέαμα στα μάτια του αμήχανου και αποσβολωμένου κοινού.
Η λογική του "δεν πληρώνω", "δεν ευθύνομαι", "δεν δύναμαι",υιοθετημένη απόλυτα από συνειδητούς διαχρονικά φοροφυγάδες, μόνιμους εισαγγελείς όλων των άλλων,αλλά και από εθισμένους λαθροβίωτους,κρατικοδίαιτους κισσούς στις πλάτες των αθώων και των συνεπών υποζυγίων της δημόσιας ζωής και στον κορμό του χειμαζόμενου λαού.
Οι γιαουρτιστές, οι καρεκλιστές, οι παλαμιστές, οι ντανταΐστές.Οι άσπιλοι ,οι αμόλυντοι, οι καθαρόαιμοι.. Οι επιδρομείς, οι καταδρομείς και οι εκδρομείς της εικόνας, της εντύπωσης, της ευτέλειας.
Ο στοιχειωμένος διάλογος, οι απέραντοι μονόλογοι, οι κραυγές, οι ανιστόρητες εξισώσεις, τα ικριώματα και τα σύμβολά τους, η λογική της πυράς, τα Γουδή και η βέβηλη επίκληση της Ιστορίας.
Αυτά εκκόλαψαν,κυοφόρησαν, γονιμοποίησαν και γέννησαν τις αποκρουστικές όψεις μιας ορατής πλέον και διευρυνόμενης φασίζουσας κουλτούρας,που απειλεί να δηλητηριάσει ολόκληρη την κοινωνία. Στη θολούρα και την "έκσταση" των πλατειών, στα αλληνοαναιρούμενα συνθήματά τους, στα ανομικά χαρακτηριστκά τους, στα θολά μηνύματά τους και στα αδιευκρίνιστα αιτήματά τους ,ρίζωσε και θέριεψε ο απαξιωτικός λόγος, η ισοπεδωτική λογική,το θολό, το ασαφές το συγκεχυμένο,το ρευστό και το εύθραυστο της εξομοίωσης των πάντων και της αναζήτησης σωτήρων και λυτρωτών. Αδιέξοδα,αγχωτικά, αμήχανα και απεγνωσμένα.
Αλλά και τα ψευδεπίγραφα Ζάππεια, τα αλληλοαναιρούμενα Σάπια,οι ανακολουθίες κυβερνώντων και αντιπολιτευομένων. Η ανερμάτιστη και επαμφοτερίζουσα υποσχετική σε όλους,για όλα. Τυφλά, μυωπικά, παραπλανητικά. Και με μια ακατάσχετη ιδιοτέλεια κατάσχεσης συνειδήσεων και ψυχών. Στον κυνικό βωμό της άγρας ψήφων η διάχυση και η απαξίωση της δημόσιας ζωής. Της ίδιας της ουσίας της Δημοκρατίας. Του πυρήνα της που ξεφλουδίστηκε, κατακρεουργήθηκε και ευτελίστηκε στα μάτια των αμήχανων πολιτών.
Κάπως έτσι και υπό το βάρος των προβλημάτων οι πολίτες αισθάνθηκαν μόνοι, ανυπεράσπιστοι,πελαγωμένοι και
απέλπιδες. Αυτό το χάσμα ιδιοποιήθηκε ο έρπων φασισμός, εκφασίζοντας ομάδες και υποσύνολα της κοινωνίας.
Τα όψιμα όμως δάκρυα, αυθεντικά ή κορκοδείλια, δεν αρκούν να εξαλείψουν το φαινόμενο. Ούτε η εκ των υστέρων καταδίκη του. Ούτε η θέσπιση εξοστρακισμού του με νόμους και απαγορεύσεις. Μόνο ο πολιτισμός της Δημοκρατίας, οι αξίες της και το νόημά τους περιορίζουν δραστικά και κάνουν αναποτελεσματικά τα όνειρα και τις επιδιώξεις των νοσταλγών, των ανιστόρητων, των καταπατητών της Ιστορίας. Γιατί ευτυχώς ακόμα η άποψη ότι "Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΙΡΩΣ ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ" δεν έχασε το κύρος της, την αξιοπιστία της, τη δυναμική της και την προοπτική της...............ΕΥΤΥΧΩΣ!!!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ...
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΡΙΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.