Σαν και μένα είναι πολλοί που αντιμετωπίζουν τα ζητήματα πολιτικά, που δεν κάνουν διακρίσεις εγκλωβισμένοι σε απολιτικές προσωπολατρίες και βλέπουν, αποκλειστικά και μόνο το συμφέρον του ΠΑΣΟΚ, ως εργαλείο πάλης για το συμφέρον του λαού και της χώρας.
Το που πάει όμως το πράγμα και σε ποια κατεύθυνση, δεν καθορίζεται από τις κινήσεις κάποιων οργανωμένων Πασόκων ή κάποιων μεγαλοστελεχών. Αυτούς, η κοινωνία τους έχει γραμένους εκεί που δεν πιάνει μελάνι, προ πολλού.
Προσδιορίζεται κυρίως από την άποψη που έχουν οι απλοί και ανώνυμοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που διαχρονικά το στήριζαν, ιδιαιτέρως όμως τώρα, από τη γνώμη που έχουν εκείνοι που στάθηκαν όρθιοι στις επάλξεις του αγώνα στις τελευταίες εκλογές, μέσα σε ένα απίστευτο κλίμα λαϊκισμού και αντιμνημονιακής υστερίας. Εκείνο το 12-13% που στήριξε με τη ψήφο του τις επιλογές που έγιναν για να σωθεί η χώρα. Αυτοί όλοι δεν έκαναν προσωπικά καλλιστεία, έβλεπαν μόνο ΠΑΣΟΚ και τίποτε άλλο.
Αυτός ο κόσμος είναι που σήμερα, βλέποντας τον αρχηγό του να μην είναι σε θέση να ενώσει, εμπνέοντας με τον πολιτικό του λόγο και τις πράξεις του, απομακρύνεται οργισμένος ή αηδιασμένος. Εξ αιτίας αυτής της δυσαρέσκειας, έφτασε το δημοσκοπικό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ σε τέτοια εξευτελιστικά επίπεδα, που αν το έλεγες στο παρελθόν θα σε έπαιρναν για τρελό.
Κι όμως είναι αλήθεια. Το ΠΑΣΟΚ μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα απαξιώνεται όλο και πιο πολύ στα μάτια της κοινωνίας. Και οι ευθύνες της ηγεσίας γιαυτό είναι πολύ μεγάλες.
Όσο περνάει ο καιρός, ο Πρόεδρος γίνεται όλο και περισσότερο ανασταλτικός παράγων στην ανάκαμψη του Κινήματος. Με όσα του καταμαρτυρούν δικαίως ή αδίκως, δεν μπορεί προφανώς πια και να το θέλει, να φέρει νέο αίμα στο ΠΑΣΟΚ που συνεχώς αιμορραγεί. Ότι και να λέει, όσο και να προσπαθεί, είναι μάταιος κόπος. Έχει χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία, δεν εμπνέει, δεν τον ακούει κανείς, η νεολαία καθόλου, δεν μπορεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις ανάκαμψης.
Στα πλαίσια αυτά καμιά ανασύσταση, ή ανασυγκρότηση δεν μπορεί να προχωρήσει και το συνέδριο απεδείχθη αδιάφορο για τους πολίτες και άνευ πολιτικής αξίας. Το δείχνουν άλλωστε και οι δημοσκοπήσεις.
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος, εμφανίσθηκε ως ένας χαρισματικός πολιτικός της γενιάς του και σήμερα οδηγείται στην πλήρη απαξίωση. Δυστυχώς δεν συγκινεί πια, δεν μπορεί να προσφέρει πλέον στην παράταξη που ηγείται και πρέπει να το αντιληφθεί. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν μπορεί να είναι πλέον αρχηγός του κόμματος με τέτοια αμφισβήτηση. Δεν έχει κανένα νόημα να κρατάει ένα αξίωμα που αντικειμενικά δεν μπορεί να επιβάλλει και η πλειοψηφία της λαϊκής μας βάσης δεν του αναγνωρίζει. Δεν μπορεί να εγγυηθεί την ενότητα του προοδευτικού χώρου.
Αυτό που αδυνατεί και πρέπει επειγόντως να καταλάβει, είναι ότι έκανε την προσπάθεια του, δεν καρποφόρησε, οφείλει τώρα να αναλάβει τις ευθύνες του και να παραιτηθεί περήφανος και αξιοπρεπής, δίνοντας στο ιστορικό Κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου τη δυνατότητα με τις εσωτερικές του διαδικασίες να ανασυγκροτηθεί και να μαζέψει τα κομμάτια του, πριν απαξιωθεί τελείως όπως η Ένωση Κέντρου.
Ο κίνδυνος αυτός είναι υπαρκτός, αφού δημοσκοπικά τουλάχιστον μέχρι τώρα, το ΠΑΣΟΚ έχει χάσει πάνω από το 50% της δύναμης του στις τελευταίες εκλογές και η κατρακύλα δεν έχει τέλος.
Οφείλει να ακολουθήσει το παράδειγμα δημοκρατικού ήθους του Γ. Παπανδρέου, που παρότι εκλεγμένος με μεγάλη πλειοψηφία Πρωθυπουργός, όταν αμφισβητήθηκε δολίως και σκοπίμως η πολιτική του, παραιτήθηκε και από την Πρωθυπουργία και από την ηγεσία του Κινήματος για να διευκολύνει τις εξελίξεις.
Είναι ανάγκη να κάνει και αυτός το ίδιο. Να ανοίξει τις διαδικασίες εκλογής νέου αρχηγού και να παραιτηθεί. Είναι χρέος του, να δείξει ότι καταλαβαίνει τους βασικούς κανόνες της πολιτικής και μπορεί να κάνει την υπέρβαση του, κινούμενος πέρα από το ναρκισσισμό της ρητορικής σου δεινότητας, που όλοι αναγνωρίζουμε ότι διαθέτει. Δεν πρέπει να επιτρέψει με τη επιμονή του να παραμένει Πρόεδρος να εξαϋλωθεί ότι απέμεινε στο ΠΑΣΟΚ από στελέχη και ψηφοφόρους. Είναι πραγματικά κρίμα, να ζούνε αυτό το δράμα όσοι απλοί άνθρωποι έχουν ανυστερόβουλους δεσμούς με αυτό το χώρο.
Αν δεν το πράξει, οδηγεί το ΠΑΣΟΚ στη συντριβή με μαθηματική ακρίβεια και θα είναι υπόλογος απέναντι στην Ιστορία.
Υ.Γ Η πορεία του κόμματος και η τύχη της συγκυβέρνησης δεν εξαρτώνται από αυτόν. Η πολιτική ιστορία έχει αποδείξει ότι στη ζωή δεν υπάρχουν αναντικατάστατοι.
http://www.messiniakesapopseis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.