ΕΙΝΑΙ πλέον στην ημερήσια διάταξη τα διάφορα περιστατικά με ληστές, απαγωγές, συμπλοκές με πυροβολισμούς, σκοτωμούς, κλοπές, απάτες… Το θέμα είναι ότι πάντοτε υπήρχαν τέτοια, αλλά τον τελευταίο καιρό έχουν πληθύνει και μέσα στο γενικό χαμό με την απώλεια εισοδημάτων, τις περικοπές μισθών και συντάξεων, την ανεργία, το κλείσιμο των επιχειρήσεων κ.λπ. δημιουργούν ένα κλίμα μιας χώρας που καθημερινά λεηλατείται. Και ο πρωθυπουργός της χώρας ζει το δικό του όνειρο. Αμφιβάλλω αν έχει καταλάβει τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα…
Κανείς από τους πολιτικούς δεν είναι σε θέση να δώσει μια προοπτική ασφάλειας, και να προτάξει ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση που τώρα δεν είναι μονάχα οικονομική αλλά έχει λάβει διαστάσεις ευρύτερες και αγγίζει τη συνοχή της κοινωνίας μας, τα ηθικά χαρακτηριστικά της κι αυτήν ακόμα την εθνική μας αξιοπρέπεια.
Το γεγονός ότι οι πολιτικοί σήμερα αναμασάνε παρόμοιες λέξεις και εκφράσεις δεν σημαίνει ότι έχουν συλλάβει το μέγεθος της κρίσης που θα ταλανίζει για πολλά χρόνια τη χώρα μας. Οι πολιτικοί είναι όλοι τουςΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ πολιτικοί και ως τέτοιοι είναι εθισμένοι σε έναν συγκεκριμένο τρόπο άσκησης της πολιτικής. Οι λίγοι πολιτικοί που έχουν μια διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων, απομονώνονται και σταδιακά χάνονται. Δείτε ποιοι είναι μόνιμοι στα τηλεοπτικά «παράθυρα». Οι ίδιοι και οι ίδιοι και συζητούν όλοι τα ίδια θέματα και κανείς δεν βάζει τον θερμοκαυτήρα στην πληγή.
Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι ο επαγγελματίας πολιτικός [κι έχουμε μπόλικους από δαύτους] εργάζεται πρώτα απ’ όλα υπέρ του εαυτού του. Σε προηγούμενο άρθρο μου έκανα αναφορά σε κάποια στελέχη, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που βλέποντας την προϊούσα κατάρρευση του Κινήματος, ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν το καράβι και να μεταναστεύσουν στη Δεξιά ή σε όποιο καινούργιο κόμμα δημιουργήσει ο Σαμαράς. Και λέω προς τη Δεξιά, διότι όσοι ήσαν να πάνε προς την Αριστερά ήδη το έχουν κάνει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν και κάποιοι άλλοι.. Θέλω να πω ότι ενδιαφέρονται πώς θα επιβιώσουν στον πολιτικό στίβο και αδιαφορούν για το ιδεολογικό ή πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα πολιτευτούν. Αρκεί να ξαναβρεθούν στη Βουλή!!!
Έτσι παρατηρούμε ότι αυτή η συμπεριφορά είναι μια από της εκδηλώσεις νοσηρότητας της πολιτικής, διότι ουσιαστικά έχουμε στον αφρό της πολιτικής επικαιρότητας αδίστακτους πολιτικούς που υπό τη φενάκη των δημοκρατικών θεσμών δρουν σαν μέλη μιας συμμορίας ή σαν καπετάνιοι. Πιστεύω ότι δυστυχώς ο δεσμός του συμφέροντος στην κοινωνία μας παραμένει παντοδύναμος και στους πολιτικούς ακόμη περισσότερο…
Δεν μπορεί να υπάρξει εξυγίανση της πολιτικής ζωής και της κοινωνίας όταν οι πολιτικοί μας είναι δέσμιοι των επιχειρηματιών και των μεγαλοεκδοτών που καθημερινά τους εκμαυλίζουν. Είναι αδιανόητο ανά πάσα στιγμή να δίνουν λογαριασμό στις [καταχρηστικά] μεγάλες εφημερίδες και στο Mega ή στον Αντένα, να απολογούνται σε κάποιους δημοσιογράφους που έχουν θεσμοθετήσει πλέον το δικαίωμά τους να κρίνουν τους πάντες και τα πάντα, να ανεβάζουν και να κατεβάζουν πρόσωπα και κόμματα.
Έχουμε πεισθεί πλέον ότι η αυτοτέλεια του πολιτικού είναι αδιανόητη κι όποιος αποπειραθεί να επιπλεύσει στον ωκεανό των συμφερόντων και των οργανωμένων επιχειρηματικών σχέσεων, είναι πεπεισμένος εκ των προτέρων ότι θα κρατήσει το ρόλο του ιδανικού αυτόχειρα…
Εδώ, λοιπόν, θέλω τον ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ! Θα εξακολουθήσει να ανθίσταται; Εάν εξακολουθήσει να ανθίσταται, δεν έχει παρά να ξαναμπεί στον αγώνα. Περιμένουμε!!!
http://diktyon.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.