Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

ΟΗΕ κατά Ισραήλ: Σκοτώσατε παιδιά στον ύπνο τους

Πόλη της Γάζας

«Παιδιά σκοτώθηκαν ενώ κοιμούνταν δίπλα στους γονείς τους στο πάτωμα τάξης σε σχολείο που λειτουργεί ως καταφύγιο του ΟΗΕ. Παιδιά σκοτώθηκαν στον ύπνο τους: αυτό είναι ύβρις για όλους μας, πηγή ντροπής παγκοσμίως. Σήμερα ο κόσμος βρίσκεται αντιμέτωπος με το όνειδος»... Ο επικεφαλής της Υπηρεσίας του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες (UNRWA) Πιερ Κράχενμπουλ κατακεραυνώνει το Ισραήλ για το νέο μακελειό αμάχων σε σχολείο-καταφύγιο.

Τουλάχιστον 19 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν και 90 τραυματίστηκαν όταν χτυπήθηκε από ισραηλινές βόμβες σχολείο του ΟΗΕ στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζαμπαλίγια στη βόρεια Γάζα, στη διάρκεια δεύτερης νύχτας ανηλεούς βομβαρδισμού της Λωρίδας της Γάζας από τις Ένοπλες Δυνάμεις του Ισραήλ.

Οι ισραηλινές δυνάμεις είχαν ενημερωθεί 17 φορές για την ακριβή θέση του σχολείου και την παρουσία εκτοπισμένων αμάχων, και μάλιστα λίγες ώρες πριν την επίθεση, κατά δήλωση του ίδιου του ΓΓ του ΟΗΕ Μπαν Γκι-μουν, ο οποίος καταδίκασε τον «εξωφρεντικό και απαράδεκτο» βομβαρδισμό του σχολείου ζητώντας να καθοριστούν οι υπαίτιοι και να αποδοθεί Δικαιοσύνη.

«Δεν υπάρχει τίποτα πιο αναίσχυντο από το να επιτίθεσαι σε παιδιά που κοιμούνται» δήλωσε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ.

«Δεν έχει απομείνει κανένα ασφαλές μέρος για τους κατοίκους της Γάζας. Πού να πάνε;» είπε από την πλευρά του ο αναπληρωτής ΓΓ του ΟΗΕ Γιαν Ελίασον. «Είναι μια στιγμή που πραγματικά λες 'φτάνει πια' και πρέπει να ψάξεις να βρεις τις σωστές λέξεις για να πείσεις αυτούς που έχουν την εξουσία να το σταματήσουν» δήλωσε μιλώντας στους δημοσιογράφους στον ΟΗΕ.

Στη σκιά της επίθεσης στο σχολείο της Τζαμπαλίγια, ο επικεφαλής της Υπηρεσίας του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες (UNRWA) Πιερ Κράχενμπουλ καταδίκασε «με τους σκληρότερους δυνατούς όρους τη σοβαρή παραβίαση του διεθνούς Δικαίου από τις ισραηλινές δυνάμεις».

ΠΡΟΣΟΧΗ, ΣΚΛΗΡΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ




















15 φωτογραφίες«Επισκεφθήκαμε την τοποθεσία και συγκεντρώσαμε στοιχεία. Αναλύσαμε θραύσματα, εξετάσαμε κρατήρες και άλλες καταστροφές. Η αρχική μας εκτίμηση είναι ότι ισραηλινά πυρά χτύπησαν το σχολείο μας, στο οποίο 3.300 άνθρωποι είχαν αναζητήσει καταφύγιο. Πιστεύουμε ότι υπήρξαν τουλάχιστον τρεις εκρήξεις» δήλωσε ο Πιερ Κράχενμπουλ.

«Είναι πρόωρο να δώσουμε επιβεβαιωμένο απολογισμό θυμάτων. Όμως γνωρίζουμε ότι πέθαναν και τραυματίστηκαν πολλοί άμαχοι, περιλαμβανομένων γυναικών και παιδιών και του φρουρού της UNRWA που επιχειρούσε να προστατεύσει την τοποθεσία. Αυτοί είναι άνθρωποι που είχαν λάβει εντολή από τον ισραηλινό στρατό να εγκαταλείψουν τις κατοικίες τους» ανέφερε.

Για «παγκόσμιο όνειδος» μίλησε ταυτόχρονα ο εκπρόσωπος της UNRWA Κρις Γκάνες, υπογραμμίζοντας ότι το Ισραήλ είχε ειδοποιηθεί 17 φορές ότι το σχολείο της Τζαμπαλίγια στεγάζει εκτοπισμένους λόγω της στρατιωτικής σύρραξης.

«Η τελευταία φορά ήταν λίγες ώρες πριν την επίθεση» δήλωσε ο Κρις Γκάνες και επανέλαβε πως «αρχική εκτίμηση της Υπηρεσίας του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες είναι ότι το σχολείο χτυπήθηκε από ισραηλινά πυρομαχικά».

Ο εκπρόσωπος της UNRWA στη Γάζα Μπο Τέρνερ επισήμανε πως ουσιαστικά ο ΟΗΕ είναι «βέβαιος» πως το Ισραήλ ευθύνεται για την αιματοχυσία. Ανέφερε ότι έχουν συλλεχθεί στοιχεία που αποδεικνύουν ότι βλήματα ερρίφθησαν από ισραηλινές θέσεις στα βορειο-ανατολικά του σχολείου.

Το Ισραήλ έχει περιοριστεί να δηλώσει ότι το περιστατικό τελεί υπό διερεύνηση, ισχυριζόμενο ότι τα προκαταρκτικά στοιχεία υποδεικνύουν πως οι στρατιώτες απάντησαν στην πηγή εχθρικών πυρών της Χαμάς πλησίον του σχολείου.

Είναι η έκτη φορά που σχολείο του ΟΗΕ δέχεται επίθεση. «Το προσωπικό μας, οι άνθρωποι που ηγούνται της ανθρωπιστικής αποστολής σκοτώνονται. Τα καταφύγιά μας είναι κατάμεστα. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι μπορεί σύντομα να περιπλανώνται στους δρόμους της Γάζας, χωρίς τροφή, νερό και καταφύγιο εάν συνεχιστούν οι επιθέσεις» δηλώνει ο Πιερ Κράχενμπουλ.

«Ήμασταν τρομοκρατημένοι. Τρεις εκρήξεις συγκλόνισαν το σχολείο. Μία τάξη κατέρρευσε πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων» δήλωσε ο Άσαντ Σαμπάχ, ο οποίος κρυβόταν κάτω από θρανία μαζί με τα πέντε παιδιά του για να γλιτώσει.

Συντρίμμια και προσωπικά αντικείμενα διασκορπισμένα ανάμεσα σε λίμνες αίματος σε τάξη όπου κοιμούνταν παιδιά αντίκρισε ο ανταποκριτής Κρις Μόρις του BBC φθάνοντας στο σχολείο μετά την επίθεση.

Περισσότεροι από 200.000 Παλαιστίνιοι έχουν αναζητήσει καταφύγιο σε σχολεία και εγκαταστάσεις του ΟΗΕ έπειτα από ισραηλινές προειδοποιήσεις να εκκενώσουν ολόκληρες γειτονιές εν όψει βομβαρδισμών. Η UNRWA δηλώνει ότι βρίσκεται στα πρόθυρα να μην μπορεί να διαχειριστεί πλέον την κατάσταση.

Την περασμένη εβδομάδα άλλο ένα σχολείο-καταφύγιο του ΟΗΕ βρέθηκε στο στόχαστρο τη στιγμή που η παιδική χαρά ήταν γεμάτη με οικογένειες που ανέμεναν την απομάκρυνσή τους εν μέσω σφοδρών συγκρούσεων στην περιοχή. Το Ισραήλ αρνήθηκε ότι ευθύνεται για τους θανάτους, υποστηρίζοντας πως μόνο μία οβίδα εκτοξεύτηκε κατά λάθος από τις δυνάμεις του και χτύπησε την παιδική χαρά του σχολείου που ήταν άδεια τη στιγμή εκείνη.

Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο Guardian, σύμφωνα με τις μαρτυρίες που συγκέντρωσε το προσωπικό του ΟΗΕ το αρχικό βλήμα ακολουθήθηκε από «πολλά άλλα γύρω από το σχολείο μέσα σε λίγα λεπτά», όπως δήλωσε ο Κρις Γκάνες. Δημοσιογράφοι που βρέθηκαν στην τοποθεσία λίγα λεπτά αργότερα δήλωσαν ότι καταστροφές παραπέμπουν σε επίθεση με όλμους.

Σε 23 ημέρες πολέμου περισσότεροι από 1.240 Παλαιστίνιοι έχουν χάσει τη ζωή τους, οι περισσότεροι άμαχοι, με τα παιδιά να πληρώνουν ξανά το τίμημα της σύγκρουσης. Βομβαρδίζονται σχολεία, παιδικές χαρές, νοσοκομειακές εγκαταστάσεις, αγορές. Η κυβέρνηση Νετανιάχου παγίως κατηγορεί τη Χαμάς ότι χρησιμοποιεί αμάχους ως ανθρώπινες ασπίδες.

Το Ισραήλ μετρά 53 νεκρούς, εκ των οποίων τρεις πολίτες. Αψηφώντας τη διεθνή κατακραυγή και τις δυτικές πιέσεις, η κυβέρνηση διαμηνύει ότι η στρατιωτική επιχείρηση θα διαρκέσει έως ότου καταστραφούν οι υπόγειες σήραγγες της Χαμάς και η όποια λύση θα πρέπει να περιλαμβάνει την αποστρατιωτικοποίηση της Γάζας.

Ευαγγελία Μπίφη

Γ. Νταλάρας: «Οι φράουλες μάτωσαν ξανά»

Η απόφαση του δικαστηρίου που εκδίκασε την υπόθεση της Μανωλάδας, είναι λυπηρή και σοκάρει.

Παμψηφεί αθώοι όλοι όσοι πυροβόλησαν εν ψυχρώ και τραυμάτισαν σοβαρά τους μετανάστες/εργάτες γης στα χωράφια με τις φράουλες.

Θυμίζουμε ότι αυτοί οι εργάτες, είναι μετανάστες με ροζ χαρτί, δηλαδή άνθρωποι που ζουν σε καθεστώς αναβολής απομάκρυνσης. Είναι άνθρωποι που δεκαετίες τώρα είναι στο έλεος των εργοδοτών τους, στην κακή ή καλή τους πρόθεση.

Πέραν όμως αυτού, ας εννοήσουν οι δημόσιοι λειτουργοί ότι τέτοιες αποφάσεις «παραδίδουν» το νόμο στους πολίτες και τους επιτρέπουν να πυροβολούν ανεξέλεγκτα επαναφέροντας σε ισχύ το νόμο του Λιντς. Αυτό δε θυμίζει Ελλάδα, αλλά Μιζούρι και Κεντάκι δύο αιώνες πριν.

Ο ΑΠ.ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ ΑΔΕΙΑΖΕΙ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟ ΓΙΑ ΕΛΣΤΑΤ

Πλαστογραφία της απόφασης της Επιτροπής Θεσμών της Βουλής διέπραξε ο Πάκης Παυλόπουλος, ενημερώνοντας χθες τους δημοσιογράφους σχετικά την το θέμα της ΕΛΣΤΑΤ και την υποτιθέμενη απόφαση της Επιτροπής.

Ο κ. Παυλόπουλος, ίσως ως ένας εξ αυτών που πρωτοστατεί στην προσπάθεια «συδαύλισης» της υπόθεσης της ΕΛΣΤΑΤ, φροντίζοντας ώστε τα ΜΜΕ να ασχολούνται με το θέμα και να το διατηρούν στη δημοσιότητα. Όπως έκαναν πριν από λίγο διάστημα, όταν είχαν πληροφορηθεί ότι ο εισαγγελέας που χειρίζεται την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ, επρόκειτο να προτείνει να τεθεί η υπόθεση στο αρχείο.

Τότε, προκάλεσαν νέα δημοσιεύματα, ώστε να υποχρεωθεί η Δικαιοσύνη να κρατήσει την υπόθεση σε εκκρεμότητα. Ο κ. Παυλόπουλος πρωτοστατεί στην προσπάθεια αθώωσης του Καραμανλή για το έλλειμμα του 15,8% που παρέδωσε στον Γ. Παπανδρέου, αλλά και να αθωωθεί ο ίδιος, ως υπεύθυνος της πληθώρας των διορισμών που έγιναν στη θητεία του ως αρμοδίου υπουργού και οι οποίες διόγκωσαν το κόστος της γενικής κυβέρνησης, άρα και το έλλειμμα.

Χθες στη Βουλή ο Πάκης Παυλόπουλος, κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών αναφέρθηκε στην ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ, η οποία αναφερόταν στις προσπάθειες ορισμένων να συντηρούν το θέμα προς ίδιον όφελος, απαξιώνοντας την Αρχή. Ο κ. Παυλόπουλος μάλλον είδε τον εαυτό του και τους ομοίους του στην ανακοίνωση και έθεσε το θέμα, ζητώντας από την Επιτροπή Θεσμών να αποφασίσει με βάση όσα είπε.

Όπως προκύπτει από την ανάγνωση των πρακτικών της συνεδρίασης, το θέμα δεν συζητήθηκε, διότι η Επιτροπή αποφάσισε να συζητήσει το θέμα για το οποίο συνεδρίαζε. Επί του θέματος που έθεσε ο κ. Παυλόπουλος υπήρξε μια και μόνη απόφαση: το θέμα να συζητηθεί στην επόμενη συνεδρίαση, η οποί κανένας δεν γνωρίζει πότε θα γίνει. Μάλιστα ο Πρόεδρος της Επιτροπής Αν. Νεράντζης, έθεσε το θέμα κατά πόσο η Επιτροπή είναι αρμόδια να συζητήσει ένα τέτοιο θέμα.

Στη συνεδρίαση της Επιτροπής δεν ήταν παρών κανένας δημοσιογράφος και, επομένως, όσα έχουν γραφεί για το θέμα , προέρχονται από τις διαρροές του Πάκη Παυλόπουλου, ο οποίος παραπλάνησε τους δημοσιογράφους. Ειδικότερα, ο κ. Παυλόπουλος είπε στους δημοσιογράφους ότι η Επιτροπή αποφάσισε ομόφωνα να καταδικάσει την ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ και να θέσει θέμα παραμονής του Ανδρέα Γεωργίου στην ηγεσία της Αρχής.

Δύο είναι οι ανακρίβειες (ή τα ψέματα, αν προτιμάτε) του κ. Παυλόπουλου. Πρώτο, ότι η Επιτροπή δεν πήρε καμία απόφαση για το θέμα, παρά μόνο να ασχοληθεί με αυτό στην επόμενη συνεδρίασή της. Δεύτερο, ότι δεν υπήρξε καμία ομοφωνία, αφού απουσίαζαν τουλάχιστον τα δύο μέλη της Επιτροπής που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης και ο Γραμματέας της Κ.Ο. του Κινήματος Παναγιώτης Ρήγας.

Ο κ. Κακλαμάνης σε συνομιλία του με το agenda-news.gr, επιβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει καμία απόφαση της Επιτροπής, όπως πληροφορήθηκε, διότι ο ίδιος, όπως είπε, απουσίαζε λόγω ενός μικρού προβλήματος υγείας.

Τα περί απόφασης και μάλιστα ομόφωνης, διέψευσε και ο Γραμματέας της Κ.Ο. Παν. Ρήγας με δήλωσή του, στην οποία λέει ότι δεν ήταν παρών στη συνεδρίαση, καθώς και ότι: «από το περιεχόμενο της διαρροής γίνεται φανερό ότι κάποιοι επιμένουν να παραχαράσουν την αλήθεια σχετικά με τις ευθύνες τους για τα Greek Statistics και για την τραγική κατάσταση που έφεραν την οικονομία με αποτέλεσμα την αναγκαστική είσοδο της χώρας στο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Προσαρμογής.»

Πηγή: agenda-news.gr,

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

Αν οι ηγέτες ήταν κάπως έτσι…

Είναι καλό να θυμούνται όσοι δεν έχουνε κοντή μνήμη, πως η ιστορία έχει καταγράψει ότι ένας Έλληνας Πρωθυπουργός δίδαξε την διεθνιστική αλληλεγγύη σε ολόκληρο τον «πολιτισμένο» κόσμο.

Τον Ιούνιο του 1982, το Ισραήλ εισβάλει στο Λίβανο.

Τον Αύγουστο του 1982, ο ισραηλινός στρατός εισβάλει στη Βηρυτό.

16 Σεπτέμβρη 1982 και ώρα 18:00, τα ισραηλινά στρατεύματα ξεκινούν τη σφαγή στη Σάμπρα και Σατίλα.

Στις 18 Σεπτέμβρη, η καταμέτρηση των νεκρών (μόνον γυναικόπαιδα) φθάνει τον αριθμό των 3.000.

Στις 30 Αυγούστου 1982, θα αναχωρήσει από το λιμάνι της Βηρυτού ο Γιάσερ Αραφάτ μαζί με τους Φενταγίν της επανάστασης, με ελληνικό πλοίο.

Οι μαχητές της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, με ευθύνη του πρωθυπουργού της Ελλάδας Ανδρέα Παπανδρέου και ενάντια στους συνένοχους «πολιτισμένους» ηγέτες της δύσης, θα φθάσουν στην Αθήνα και θα βρούνε καταφύγιο στην Ελλάδα του Ανδρέα.

Από τους δυτικούς ηγέτες, μόνον ο σοσιαλιστής πρόεδρος της Ιταλίας Σάντρο Περτίνι, παρά τις περιορισμένες αρμοδιότητες που του παρείχε το Σύνταγμα της χώρας του, θα συμπαρασταθεί στον Ανδρέα Παπανδρέου. Η Μελίνα Μερκούρη, πρωτοστάτησε κι αυτή σ’ αυτή την προσπάθεια να διασωθούν οι Φενταγίν της Επανάστασης, ορκιζόμενη «να καρφώσει την Παλαιστινιακή σημαία στην Ιερουσαλήμ».

Τότε, ο Καραμανλής συμβούλευε να μην αναμειχτούμε, τονίζοντας στον Ανδρέα Παπανδρέου: «τα μεγάλα είναι για μεγάλους».

Ο ίδιος μάλιστα τους υποδέχτηκε στο Φάληρο, παρά τις προτροπές των ισχυρών να μην εμπλακεί η χώρα μας.

Έτσι γράφεται η ιστορία και έτσι θα τη θυμόμαστε όσοι είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε εκείνες τις στιγμές.

Όχι με μισόλογα και παλαιστινιακές μαντήλες για την ανάγκη του φωτογραφικού φακού…


Για όλους αυτούς αλλά και τους κοιμώμενους της σημερινής πολιτικής σκηνής την απάντηση έδινε ο Ανδρέας Παπανδρέου: Λαοί που δεν έχουν μνήμη, δεν έχουν μέλλον!

http://ra64.wordpress.com

Τρίτη 29 Ιουλίου 2014

Ο θριαμβευτής του πάρτι

Μετά από τόσα χρόνια συζητήσεων και διεξοδικών αναλύσεων για την κρίση, θα έχετε σίγουρα ακούσει, έστω μια φορά, τη φράση «το πάρτι της υγείας». Οι παλαιότεροι θα θυμάστε και τον όρο «πιράνχας της υγείας».

Σύμφωνα με στοιχεία αξιόπιστης μελέτης ερευνητών του ΟΟΣΑ, οι ενδονοσοκομειακές δαπάνες στην Ελλάδα εκτοξεύθηκαν στα 8,5 δισ. ευρώ το 2009 έναντι 5,7 δισ. ευρώ το 2004, οι φαρμακευτικές δαπάνες απο τα 3,6 δισ. ευρώ το 2004 στα 6,6 δισ. ευρώ το 2009 και το κόστος των λοιπών υπηρεσιών έφτασε τα 1,7 δισ. ευρώ το 2009 από 1 δισ. ευρώ το 2004.

Κορυφαία στιγμή του πάρτι ήταν, δίχως άλλο, τα περίφημα εμβόλια για τη γρίπη του ιού H1N1 καθώς αγοράστηκαν 16 εκατομμύρια δόσεις(!), παρά την απροθυμία των Ελλήνων να εμβολιαστούν. Σύμφωνα με πρόσφατο ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας, το 2010 η κυβέρνηση Παπανδρέου κατάφερε με μεγάλες δυσκολίες να ακυρώσει 12,3 εκατομμύρια δόσεις.

Από το 2004 μέχρι το 2009, τις τύχες της χώρας διαχειρίστηκαν οι κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή, με τον Νικήτα Κακλαμάνη αρχικά στο πόστο του υπουργείου Υγείας και τον Δήμητρη Αβραμόπουλο να τον διαδέχεται τον Φεβρουάριο του 2006 και να παραμένει στην ίδια θέση μέχρι και τις εκλογές του 2009.

Θα περίμενε κανείς ότι η χρεοκοπία του 2009 θα σήμαινε και το οριστικό τέλος ενός υπουργού που απέτυχε με τόσο εκκωφαντικό τρόπο. Κι όμως. Μετά το καταστροφικό του πέρασμα από τον χώρο της Υγείας, ο κ. Αβραμόπουλος έκρινε ότι είναι έτοιμος να διεκδικήσει την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας, τελικά δεν τα κατάφερε αλλά τα επόμενα χρόνια ήταν γεμάτα προσωπικές επιτυχίες: προτιμήθηκε δύο φορές από τους πολίτες της Α’ Αθηνών, έγινε έστω αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, ορίστηκε αρχικά υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Σαμαρά και σήμερα είναι υπουργός Εθνικής Άμυνας.

Στο τωρινό του πόστο όμως δεν θα παραμείνει για πολύ. Για τόσο... πετυχημένους πολιτικούς, υπάρχει πάντοτε στην Ελλάδα μια ακόμα ευκαιρία. Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς με την έγκριση του «προοδευτικού πόλου» της κυβέρνησης, δηλαδή προσωπικά του Ευάγγελου Βενιζέλου, τον πρότεινε για τη θέση του Επιτρόπου της Ελλάδας στην Κομισιόν.

Η θητεία των Επιτρόπων είναι πενταετής. Το 2019 που θα ολοκληρώνεται η θητεία τους, θα συμπληρώνονται 10 χρόνια από τη δημόσια διαπίστωση της πιο οδυνηρής χρεοκοπίας στη ιστορία του νεότερου ελληνικού κράτους. Τουλάχιστον μέχρι τότε, ο κ. Αβραμόπουλος θα παραμένει ακόμα «στα πράγματα». Αυτό διδάχθηκε το ελληνικό πολιτικό σύστημα από το οδυνηρό φινάλε του πάρτι...

* Ο Μάκης Μυλωνάς γεννήθηκε το 1989 στην Πάτρα κι από το 2008 διατηρεί το blog parapolitiki.com

http://www.protagon.gr

Γ.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ :Νιώθω συντετριμμένος από την απώλεια του Δημήτρη Στεφάνου.

Νιώθω συντετριμμένος από την απώλεια του Δημήτρη Στεφάνου.

Τα λόγια αδυνατούν να περιγράψουν τα συναισθήματα όλων όσων τον γνωρίσαμε. Είχα την τιμή να τον έχω για χρόνια στενότατο συνεργάτη. Όλα όσα ζήσαμε μαζί, τόσα χρόνια, οι κοινοί αγώνες για την Κύπρο, για το ΠΑΣΟΚ, το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, και πάνω από όλα για την Πατρίδα, τη σωτηρία της και την αλλαγή της, όλες αυτές οι στιγμές με το Δημήτρη πάντα πρωταγωνιστή, καθιστούν αδιανόητη την απώλειά του.


Πώς να συμβιβαστείς με αυτή;

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ Δημήτρη.

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

Π.ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ :Φορολογία: όχι στα κούφια λόγια, ναι στις θετικές πράξεις

Με αφορμή συνάντηση αντιπροσωπείας του ΠΑΣΟΚ με τον Υπουργό Οικονομικών για θέματα φορολογίας, από το γραφείο του πρώην Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών Παντελή Οικονόμου, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:

Είναι η ώρα για θετικές πράξεις και όχι για κούφια λόγια. Ας ξεκινήσουμε από τα εύκολα:

1. Η κυβέρνηση έχει παγώσει τη ριζική αναμόρφωση του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων με προβλέψεις για εκλογίκευση ποινών, προστίμων, δόσεων και άλλες ρυθμίσεις. Γιατί;

2. Η νομοθεσία για το λαθρεμπόριο των καυσίμων , έχει ολοκληρωθεί από τις αρχές του 2012. Κατά παράβαση της νομοθεσίας αυτής, η κυβέρνηση δεν έχει εκδώσει υπουργικές αποφάσεις ώστε να έχει ήδη επιβάλλει την ιχνηθέτηση της εισαγόμενης πρώτης ύλης, την εγκατάσταση συστήματος εισροών – εκροών στα διυλιστήρια και σε όλα τα πρατήρια καυσίμων και την παρακολούθηση όλων των μέσων μεταφοράς, τροχοφόρων και πλωτών, με την τοποθέτηση GPS. Γιατί;

3. Το πρόγραμμα δράσεων κατά του λαθρεμπορίου των τσιγάρων έχει απενεργοποιηθεί, πάλι με ευθύνη της κυβέρνησης. Γιατί;


Οι ικανοποιητικές εξηγήσεις στα παραπάνω είναι στοιχειώδης προϋπόθεση εντιμότητας ώστε να ξαναρχίσει ο «κοινωνικός διάλογος» ανάμεσα στον φορολογούμενο και το κράτος. Πραγματικά, μια άξια κυβέρνηση έχει κάθε δυνατότητα, αλλά και κάθε λόγο, να συζητήσει τώρα με τους κοινωνικούς φορείς βασικά θέματα της φορολογίας που καίνε τον κόσμο. Ενδεικτικά:

1. Πως μπορεί να καταργηθεί η φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας.

2. Πόσους συντελεστές ΦΠΑ (και σε ποιο ύψος) πρέπει να έχουμε.

3. Πως μπορούμε να συμφωνήσουμε ένα πρόγραμμα κατά της φοροδιαφυγής.

4. Πως διευκολύνουμε τη σχέση του φορολογούμενου με το κράτος.


Και, μέσα από μια τέτοια συζήτηση, «η δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών» και το «Εθνικό Φορολογικό Σύστημα» να πάψουν να είναι κούφια λόγια και να γίνουν πραγματικότητα.

Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

Σχόλιο Γραφείου Τύπου του Γ. Παπανδρέου σχετικά με δηλώσεις βουλευτή

• 26 Ιουλίου 2014,

Γραφείο Τύπου, Δήλωση, Πρώην Πρωθυπουργός

Ο Λεωνίδας Γρηγοράκος, μιλώντας χθες στον ραδιοφωνικό σταθμό ΒΗΜΑ, μεταξύ άλλων, είπε: «Η εμμονή της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μπλοκάρει την εκλογή του προέδρου δεν είναι στόχος τόσο υψηλής πολιτικής υπευθυνότητας. Θα μου πείτε, ότι ο Γιώργος Παπανδρέου το έκανε το 2009 και το ΠΑΣΟΚ. Άλλες εποχές, άλλα γεγονότα… Και θα πω και τη φράση του πατέρα του, διότι μπορούσε το ΠΑΣΟΚ να το πει: mea culpa. Όχι ό,τι μας βολεύει. Πρέπει να αναγνωρίζουμε και τα λάθη μας. Το Σύνταγμα δεν φτιάχτηκε για να εκβιάζεται ούτε για να είναι τροχοπέδη στην πολιτική σταθερότητα, γιατί πιστεύω ότι ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας συμβολίζει την ευρύτερη πολιτική και κοινωνική αποδοχή. Άρα λοιπόν, εμείς δεν είμαστε καθαροί απέναντι σ’ αυτό».

Επειδή, όμως, εμείς είμαστε καθαροί, πάντα για την ουσία του πράγματος και όχι για το τι υποστήριξε ο συγκεκριμένος πολιτικός, ας ξεκαθαρίσουμε ότι:

Δεν θα μπορούσε να μην εκφράσει κανείς τη συμφωνία του, αλλά σε ένα και μόνον σημείο από όλα αυτά: «Όχι ό,τι μας βολεύει».

Γιατί, κατά τα λοιπά:

Πρώτον. Η Κυβέρνηση Καραμανλή, το 2009 εγκατέλειψε τη χώρα νύχτα και τρέχοντας, προκηρύσσοντας εκλογές στις 2 Σεπτεμβρίου – και πριν συμπληρωθούν 3 μήνες από την διεξαγωγή των ευρωεκλογών.

Και το έπραξε υπό το βάρος των δεκάδων σκανδάλων και των δημοσιονομικών δεδομένων της χώρας, για τα οποία οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι και μόνον αυτοί γνώριζαν και τα έκρυβαν.

Δεύτερον. Όταν ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τον Οκτώβριο του 2009, ήταν αργά για να αποσοβηθεί η ζημιά που είχε προκαλέσει η κυβέρνηση Καραμανλή, αλλά ευτυχώς, νωρίς για να αναλάβει επιτέλους μια κυβέρνηση την ευθύνη να σώσει τη χώρα από μια εθνική καταστροφή. Έστω και με μεγάλο πολιτικό κόστος, αφού οι πραγματικοί υπεύθυνοι αντί να αναλογιστούν τις ευθύνες τους απέναντι στη χώρα και τον Ελληνικό λαό, όχι μόνον δεν ανέλαβαν καμία ευθύνη, αλλά εξαφανίστηκαν ψευδόμενοι.

Τρίτον. Θα ήταν καλό να μην ξεχνά όποιος ομιλεί δημοσίως, γιατί εκτίθεται, ότι ο ίδιος ο τότε Πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, είχε κλείσει τη Βουλή από την Άνοιξη, προφανώς με το ένα μάτι στραμμένο στα σκάνδαλα και το άλλο στην προετοιμασία της εξόδου του.

Τέταρτον. Θα ήταν επίσης καλό να μην ξεχνά, ότι πράγματι το ΠΑΣΟΚ ζητούσε εκλογές, αλλά δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ που ανάγκασε τον κ. Καραμανλή να κάνει εκλογές. Ούτε και θα μπορούσε να τις επιβάλλει πριν από τις διαδικασίες εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Δηλαδή, μετά από τουλάχιστον μισό χρόνο και για να είμαστε ακριβείς, κάτι λιγότερο από έναν χρόνο σε σχέση με το κλείσιμο της Βουλής.

Πέμπτον. Θα ήταν επίσης καλό, να εξηγηθεί στον Ελληνικό λαό, από όσους έχουν την ίδια άποψη, αν ήθελαν να εκλέξουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας, από κοινού με μια κυβέρνηση που ευθύνεται για πολλαπλάσια σκάνδαλα απ” όσα βίωσε η χώρα από καταβολής της. Και προσθέτως, αν θα το έκανε με μια κυβέρνηση, που όπως αποδείχθηκε, διπλασίασε το χρέος και άφησε έλλειμμα κοντά στο 16%. Αλλά και με μια κυβέρνηση που ψευδόταν συνειδητά, ενημερώνοντας τις αρχές της ΕΕ, λίγα 24ωρα πριν από τις εκλογές του 2009, ότι το έλλειμμα θα φθάσει το 6%!

Γιατί αυτό, δεν αποτελεί συναίνεση για την εκλογή Πρόεδρου της Δημοκρατίας. Είναι συνενοχή σε έγκλημα.

Έκτον. Αν όσοι έχουν την ίδια άποψη, επιχειρούν να δώσουν συγχωροχάρτι στον κ. Καραμανλή, να βγουν και να το πουν καθαρά, έτσι ώστε ο ίδιοι να μην αισθάνονται ότι «δεν είναι καθαροί» – και όλοι οι υπόλοιποι να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας.

Τέλος. Η αφήγηση που μας βολεύει κάθε φορά – και πολύ περισσότερο αν δεν έχει σχέση με την αλήθεια – δεν αφορά παρά μόνον τις προσωπικές επιδιώξεις του καθενός.

Όχι την ιστορία.

Εξάλλου, ο σεβασμός στην Συνταγματική και Κοινοβουλευτική τάξη, δεν μπορεί να εκφράζεται κατά το δοκούν – ούτε μπορεί να έχει τον χαρακτήρα «α λα καρτ» συμπεριφοράς. Και βεβαίως, με την περίπτωση του 2009, ουδεμία σχέση έχει.

Σε αντίθεση, για παράδειγμα, με άλλες στιγμές ακόμη και της πρόσφατης ιστορίας του τόπου, όπου κάποιοι με την στάση τους, ανάγκασαν κυβερνήσεις εκλεγμένες με την ψήφο του Ελληνικού λαού να αποχωρήσουν.

Χρειάζονται άραγε διευκρινίσεις επ” αυτού;

Σε κάθε περίπτωση, πάντως και προκειμένου να είμαστε απολύτως σαφείς:

Όσοι ισχυρίζονται ότι, η κυβέρνηση Καραμανλή έφυγε το 2009 λόγω της προεδρικής εκλογής που θα γινόταν 6 μήνες μετά και όχι ότι κατά κυριολεξία «την έκανε» – φυγομάχησε, μπροστά στο φάσμα της ηθικής, πολιτικής και οικονομικής χρεοκοπίας που η ίδια είχε επιφέρει στη χώρα, το μόνο που κάνουν, πέρα από το να αγνοούν την αλήθεια, είναι να ξεπλένουν τις ευθύνες της κυβέρνησης που αποτελείωσε την Ελλάδα και την αξιοπιστία της την περίοδο 2004-2009.

Η κυβερνητική συνεργασία, μπορεί υπό προϋποθέσεις και πάντα στο πλαίσιο μιας προγραμματικής συμφωνίας, να δικαιολογεί κάποιους συμβιβασμούς. Όχι τον εξευτελισμό.

Αυτά, για την ιστορία και την αλήθεια.

Και όσα ακολουθούν, για την ουσία της διαδικασίας που αφορά την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, ώστε να μην χρειαστεί – ελπίζουμε – να επανέλθουμε.
Πρώτον. Το Σύνταγμα, προβλέπει ότι, απαιτούνται 180 ψήφοι για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Είναι προφανές πως, ο νομοθέτης, εν προκειμένω η Αναθεωρητική Βουλή, έκρινε ότι, θα πρέπει να είναι σεβαστοί οι λόγοι που πιθανόν να προβάλει ένας σημαντικός αριθμός Βουλευτών, δηλαδή 120 Βουλευτές – συν 1, για την ακρίβεια, είτε αυτοί οι λόγοι αφορούν το πρόσωπο του προτεινόμενου υποψηφίου Προέδρου της Δημοκρατίας, είτε αφορούν ουσιώδεις πολιτικούς λόγους που μπορεί να απαιτούν την εκλογή του νέου Προέδρου από νέα Βουλή, μετά από την διεξαγωγή εκλογών. Δηλαδή, από Βουλή η οποία θα έχει προέλθει μετά από νέα λαϊκή εντολή.

Επομένως, ο νομοθέτης, προκειμένου να νομοθετήσει, έλαβε υπόψη του και την ουσία και την σημασία πολύ πιθανών ενστάσεων και ως εκ τούτου, θεώρησε εξίσου θεμιτές και τις δύο επιλογές, είτε της συμφωνίας, είτε της διαφωνίας και συνακόλουθα της προσφυγής στην θέληση των πολιτών.

Αυτό έκρινε και αυτό θεσμοθέτησε. Αν είχε κρίνει διαφορετικά, θα είχε νομοθετήσει και διαφορετικά.

Δεύτερον. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο, δεν είναι δυνατόν – ούτε θεμιτό αλλά και ηθικό -, να επιχειρείται οποιαδήποτε εξομοίωση διαφορετικών πολιτικών συγκυριών. Και επιπλέον, να επιχειρείται οποιαδήποτε «ενοχοποίηση» στάσεων εκ μέρους πολιτικών δυνάμεων, όχι επί της ουσίας, αλλά επί της διαδικασίας που ο ίδιος ο νομοθέτης έχει θεσμοθετήσει και μάλιστα, κάτω από την παραπλανητική ταμπέλα μιας δήθεν συναίνεσης.

Τρίτον. Για να είμαστε και επίκαιροι, η όποια στάση της αντιπολίτευσης σήμερα, και πιο συγκεκριμένα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί παρά να κριθεί υπό τις παρούσες συνθήκες και πάντως, όχι με την επίκληση υποτιθέμενων προβλέψεων που ουδεμία σχέση έχουν με τις προβλέψεις του νομοθέτη.

Τέταρτον. Επειδή πράγματι η χώρα έχει απόλυτη ανάγκη από τη συνεννόηση, τη συνεργασία και τη συναίνεση ευρύτερων πολιτικών δυνάμεων, προκειμένου να προωθηθούν οι ζωτικής σημασίας αλλαγές και μεταρρυθμίσεις και για την οριστική σωτηρία της χώρας αλλά και για την αλλαγή της και την απεξάρτησή της από τις πελατειακές αντιλήψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές, θα ήταν καλό να δώσουν τη μάχη για αυτόν τον λόγο όσοι δημοσιολογούν περί μιας άνευ περιεχομένου συνεννόησης και όχι για οποιονδήποτε άλλον που δεν έχει σχέση με αυτό το διακύβευμα.

Και τέλος, πέμπτον, αλλά όχι ήσσονος σημασίας. Έχει διατυπωθεί από πολλού καιρού η άποψη περί της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, απευθείας από τους πολίτες. Μάλιστα, ο Γιώργος Παπανδρέου, έχει διατυπώσει την άποψη αυτή, σε ανύποπτο χρόνο, πιστός πάντα στην φιλοσοφία του περί ενίσχυσης της συμμετοχής του πολίτη και της συμβουλευτικής ή ακόμη και αποφασιστικής έκφρασής του.

Είναι γεγονός ότι, μια τέτοια απόφαση και με δεδομένη την υφή του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, απαιτεί σοβαρή, ουσιαστική και ευρεία συζήτηση. Όπως γεγονός είναι και ότι, ο λαϊκισμός που διαπερνά οριζόντια το πολιτικό μας σύστημα, επιβάλλει μια τέτοια συζήτηση.

Αντί, λοιπόν, να καταφεύγουν κάποιοι στην κατά περίπτωση και περίσταση προσέγγιση των εξελίξεων και των αναγκών της χώρας και του Ελληνικού λαού, ας θέσουν το ζήτημα της εκλογής του Πρόεδρου της Δημοκρατίας επί της ουσίας και στις πραγματικές του διαστάσεις και ας αφήσουν στην άκρη τις μεταθέσεις των προβλημάτων και τους εντυπωσιασμούς.

Έτσι κι αλλιώς, σε όσες ακροβασίες και αν καταφύγουν, δεν θα καταφέρουν να αποφύγουν τη μοναδική αλήθεια που η ίδια η πραγματικότητα αναδεικνύει:
Την ανάγκη της εκ βάθρων αλλαγής της χώρας.

Η αντιμετώπιση αυτής της αδήριτης ανάγκης, θα συμβάλλει και στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης μεταξύ του πολίτη και της πολιτικής.

Παρέμβαση ανατροπής του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ:”Αθωώνει” Παπανδρέου-”Δείχνει” κυβερνήσεις 2004-2009 για το έλλειμμα

"Αντί να ασχοληθούν με τα στατιστικά της περιόδου 2004-2009 που οδήγησαν τη χώρα σε εθνική κρίση, επανεξέταζουν τα στατιστικά του 2009 που έχει πιστοποιηθεί από τη Eurostat ότι δεν είχαν λαθροχειρίες", δηλώνει ο Ανδρέας Γεωργίου. Καταγγέλλει ότι συγκεκριμένα κέντρα επιχειρούν την απαξίωσή της για να διατηρήσουν τον πελατειακό τρόπο διακυβέρνησης που προκάλεσε την μεγάλη εθνική και κοινωνική κρίση.

“Αθωώνει” την κυβέρνηση Παπανδρέου για τα στατιστικά της ΕΛΣΤΑΤ του 2009 ο πρόεδρος της υπηρεσίας Ανδρέας Γεωργίου και καταγγέλλει μεθοδεύσεις για την υπονόμευση της ανεξαρτησίας της υπηρεσίας.

Στην ανακοίνωσή που εξέδωσε εκφράζει την έντονη αντίδρασή του στο να “ανοίξει” ξανά ο φάκελος της υπόθεσης για το έλλειμμα του 2009 και ειδικά στην απόφαση του Συμβουλίου Εφετών να κληθούν να καταθέσουν για την ορθότητα υπολογισµού του δηµοσιονοµικού ελλείµµατος ο πρώην γενικός γραµµατέας της ΕΣΥΕ, αλλά και ο πρώην προϊστάµενος της ∆ιεύθυνσης Εθνικών Λογαριασµών.

Ο Ανδρέας Γεωργίου, αφού κάνει εκτενή αναφορά στα συμπεράσματα της Eurostat για «εσκεμμένη υποβολή λανθασμένων στοιχείων ή απάτη» κατά τη χρονική περίοδο 2004-2009, όπως αναφέρει, τονίζει:

«…αντί να ασκηθεί ποινική δίωξη για εσκεµµένα εσφαλµένη εκπόνηση των στατιστικών του δηµοσιονοµικού ελλείµµατος και χρέους της Χώρας εναντίον όσων είναι υπεύθυνοι για τις επισήµως διαπιστωθείσες στατιστικές απάτες και στατιστικές λαθροχειρίες των ετών έως το 2009, οι οποίες οδήγησαν, σύµφωνα και µε την έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στη σηµερινή οικονοµική κρίση, και οι οποίες παράνοµες πράξεις είναι πλήρως γνωστές, επελέγη να ασκηθεί ποινική δίωξη για τα στοιχεία του ελλείµµατος και του χρέους που, σύµφωνα µε τις αλλεπάλληλες πιστοποιήσεις της Eurostat, ∆ΕΝ περιέχουν λαθροχειρίες και ∆ΕΝ εξαπατούν τον ελληνικό λαό, τους ευρωπαϊκούς θεσµούς και τους χρήστες τους ανά την Ευρώπη και τον κόσµο!

»Και όχι µόνον αυτό, αλλά ήδη θεωρείται αναγκαίο, “προκειµένου να εξαντληθεί κάθε δυνατότητα διερεύνησης όλων των πτυχών της υπόθεσης από τις οποίες θα µπορούσε να σχηµατισθεί επαρκώς θεµελιωµένη δικαστική κρίση”, να καταθέσουν για την ορθότητα του υπολογισµού του ελλείµµατος οι αρµόδιοι για τα στοιχεία του δηµοσιονοµικού ελλείµµατος και χρέους της Χώρας κατά τα έτη έως το 2009, κατά τα οποία διαπιστώθηκε ένα πρωτοφανές για ευρωπαϊκά πρότυπα πλήθος περιπτώσεων εσκεµµένα ακατάλληλης κατάρτισης στοιχείων, παρέµβασης και αλλοίωσης στοιχείων, και εσκεµµένης υποβολής λανθασµένων στοιχείων, τα οποία έχουν προσδιοριστεί από τους Ευρωπαϊκούς θεσµούς ως “στατιστικές απάτες” και “στατιστικές λαθροχειρίες”!

»Αντί να διερευνηθούν οι ευθύνες των προσώπων αυτών για τις στατιστικές απάτες και τις στατιστικές λαθροχειρίες, τα πρόσωπα αυτά καλούνται να καταθέσουν για την ορθότητα υπολογισµού του ελλείµµατος του 2009, διότι χωρίς τη µαρτυρία ειδικώς αυτών των προσώπων (!), «µε την ιδιότητά τους» κατά την περίοδο έως το 2009, όπως το βούλευµα ρητώς αναφέρει, δεν µπορεί να σχηµατίσει «επαρκώς θεµελιωµένη» δικαστική κρίση (!)».
Ο κ. Γεωργίου υποστηρίζει ότι «από τη στιγµή που η ΕΛΣΤΑΤ απέκτησε θεσµική ανεξαρτησία και άρχισε να επιτελεί το έργο της όπως θα έπρεπε [...] έχει γίνει ο στόχος -και εξακολουθεί να γίνεται στόχος- πολλαπλών επιθέσεων», οι οποίες, σύμφωνα με τον ίδιο, «έχουν στόχο την υπονόµευση της ανεξαρτησίας της ΕΛΣΤΑΤ και την παρεµπόδιση της πιστής εφαρµογής του νόµου και των στατιστικών αρχών εκ µέρους της, ώστε να αναβιώσει η ολέθρια πρακτική της διαµόρφωσης των στατιστικών µε βάση όχι το εκ των δεδοµένων αληθώς προκύπτον, αλλά σε συµµόρφωση µε το εκάστοτε πολιτικώς σκόπιµο και βολικό αποτέλεσµα».

«Απώτερος στόχος είναι, βεβαίως, η απόσειση των πολιτικών ευθυνών για το µοντέλο διακυβέρνησης, το οποίο οδήγησε τη Χώρα στην οικονοµική καταστροφή και στην ένδεια που ζει σήµερα, καθώς και η αποφυγή της αναδυόµενης απαξίωσης αυτού του τρόπου διακυβέρνησης. Είναι ο στόχος αυτών που ελπίζουν να συνεχίσουν το αντιπαραγωγικό πελατειακό µοντέλο διακυβέρνησης της Χώρας, η οικτρή αποτυχία του οποίου σε όλα τα επίπεδα προδίδεται από την πιστή καταγραφή των ελλειµµάτων που παράγει, και οι οποίοι απεργάζονται “πολιτικές λύσεις” στην κατάρτιση των στατιστικών της» αναφέρει ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ και καταλήγει:

«Ο ρόλος της ∆ικαιοσύνης σε όλα αυτά θα έπρεπε να είναι µόνον ένας: Η πραγµάτωση του κράτους δικαίου. Ούτε το πελατειακό µοντέλο διακυβέρνησης της Χώρας, ούτε η απάτη προβλέπονται από την Ελληνική νοµοθεσία, ούτε (πέραν της ιδίας αυτοεξαπατήσεως) η εξαπάτηση των Ευρωπαϊκών θεσµών αποτελεί στοιχείο του εθνικού συµφέροντος».

Η δημοκρατία έχει αδιέξοδα


Τον 20ο αιώνα είχαμε «κινήματα» κάθε 15 με 20 χρόνια (και ενδιαμέσως διάφορες ανεπιτυχείς προσπάθειες). Το 1937 μπαίνει στη Σχολή Ευελπίδων μία παρέα σφόδρων αντικομουνιστών οι οποίοι έχουν από τότε το μάτι στην εξουσία· η σκέψη πως μία μέρα «θα κληθούν να υπερασπιστούν την τάξη» είναι κοινή, ενώ άτυπος ηγέτης τους ήταν από τότε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος.

Πολέμησαν μαζί στην Κατοχή και οργανώθηκαν για πρώτη φορά σαν ομάδα πριν τον Εμφύλιο, το 1944 όταν ίδρυσαν με άλλους τον Ι.Δ.Ε.Α. (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών), αξιωματικοί «υψηλού φρονήματος» όπως λεγόταν τότε. Το 1951 όταν παραιτήθηκε από το στράτευμα ο Παπάγος για να κατέβει στην πολιτική, οι του ΙΔΕΑ επιχείρησαν για πρώτη φορά να καταλάβουν την εξουσία (συμμετεχόντων των Ιωαννίδη και Παπαδόπουλου). Έγιναν συλλήψεις, υπήρξε προσωρινή αποστράτευση, και επέστρεψαν στο στράτευμα επί κυβερνήσεως Παπάγου. Ειδικεύονται, δικτυώνονται, μετεκπαιδεύονται στο εξωτερικό (Αμερική) και πλέον ανήκουν στο στενό ηγετικό πυρήνα συμμετέχοντος και του πρώην διοικητή τους στο πυροβολικό και νυν Αρχηγού Ενόπλων Δυνάμεων τον Αγγελή.


Το 1956 έχουν ιδρύσει τον Ε.Ν.Ε.Α. (Ένωση Νέων Ελλήνων Αξιωματικών) και σχεδιάζουν νέο πραξικόπημα. Η κυβέρνηση Καραμανλή έχοντας λάβει ενημέρωση από τον Αρχηγό ΓΕΣ Νικολόπουλο ετοιμάζεται να τους αποστρατεύσει. Ο Βασιλιάς Παύλος νομίζει πως ο Ε.Ν.Ε.Α. συντάσσεται με το παλάτι, και τους προστατεύει. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η κατασυκοφάντηση και αποστράτευση του Νικολόπουλου που τους αποκάλυψε και η ισχυροποίηση των νεαρών αξιωματικών, εμπλέκοντας τον γιο του σε ένα σκάνδαλο χωματουργικών εργασιών. Το 1958 ο Παπαδόπουλος μπαίνει στην ΚΥΠ, και πλέον έχει πρόσβαση και περαιτέρω δικτύωση που φτάνει μέχρι τη CIA η οποία τότε βρίσκεται επίσης σε αντικομουνιστική υστερία.


Μετά τη σύγκρουση Καραμανλή-Φρειδερίκης το 1963, και τη νίκη Γεωργίου Παπανδρέου στις εκλογές που ακολούθησαν, οι Αγγελής-Παπαδόπουλος εμφανίζονται να ζητούν την άδεια της Αμερικανικής Πρεσβείας για πραξικόπημα, που δεν τους δίνεται. Το 1964 ο Γ. Παπανδρέου διακόπτει τη χρηματοδότηση της ΚΥΠ από την CIA και μεταθέτει την ομάδα Παπαδόπουλου από τις θέσεις κλειδιά που είχαν μέχρι τότε.

Ο πράκτορας της CIA με τον Τζον Φατσέας με τον Γ. Παπαδόπουλο
(από το αρχείο του Αλεξη Παπαχελά)
Η απάντηση στην απομάκρυνση τους ήρθε το 1965, όπως είχε γίνει και το 1956, με συκοφάντηση του (πολιτικού αυτή τη φορά) αντιπάλου τους. Κατηγορούν το γιο του Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, τον Ανδρέας, πως ηγείται παρακρατικής οργάνωσης με το όνομα ΑΣΠΙΔΑ με στόχο το πραξικόπημα, όταν αυτή δεν ήταν κάτι παραπάνω από αυτό που σήμερα λέμε «κλαδική». Ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος (όπως και ο πατέρας του με την υπόθεση του ΕΝΕΑ) επέλεξε να εμπιστευτεί τη στρατιωτική δράκα, παραπέμπει την υπόθεση σε δίκη, ενώ αρνείται στον εκλεγμένο Πρωθυπουργό το δικαίωμα του να γίνει Υπουργός Αμύνης με τη δικαιολογία της υπόθεσης του ΑΣΠΙΔΑ. Η δίκη που ακολούθησε οδήγησε και στην αποστασία Μητσοτάκη.
(αριστερά) ο Ν. Μανδηλαράς
Ένας από τους δικηγόρους υπεράσπισης στη δίκη του ΑΣΠΙΔΑ ήταν ο Νικηφόρος Μανδηλαράς, που πλήρωσε ακριβά την εμμονή του να κατονομάζει ξανά και ξανά στη δίκη τον Γ. Παπαδόπουλο και την σκευωρία εθνικόφρονων αξιωματικών, παρά τις απειλές που δεχόταν Μετά την επιβολή της Χούντας, αισθανόμενος τον κίνδυνο που διέτρεχε από τον Παπαδόπουλο, μπήκε κρυφά το πλοίο VITA-R για να διαφύγει στην Κύπρο. Πέντε μέρες μετά βρέθηκε δολοφονημένος στη Ρόδο.


Γιατί τα θυμόμαστε όλα αυτά σήμερα;
Τα θυμόμαστε γιατί αυτό που επέτρεψε στον Παπαδόπουλο να αναπτυχθεί για σχεδόν 20 χρόνια (με την στήριξη του παλατιού μεταξύ άλλων), και να καταφέρει να επιβάλλει την επταετία, ήταν η πίστη στο «υψηλό φρόνημα» των αξιωματικών, στην ιδεολογική τους θέση δηλαδή, παρά την κατ’ εξακολούθηση παραβίαση των κανόνων και της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος.

Ο πολιτικός λόγος, τα δημοσιεύματα, οι φανερές και κρυφές κινήσεις των πολιτικών και στρατιωτικών παικτών επέτρεψαν στον Παπαδόπουλο να υπάρξει. Η ΕΠΕΝ παλιότερα, η Χρυσή Αυγή σήμερα, όπως και η Δεξιά που δείχνει ανοχή σε αυτούς για λόγους ιδεοληψίας εκπορεύονται τουλάχιστον από την εποχή του Μεταξά (ο οποίος με τη σειρά του είχε την αντίστοιχη «ουρά» για να καταφέρει να καταλάβει την εξουσία). Δεν γίνονται σε μία μέρα οι δικτάτορες - παίρνει δεκαετίες. Δεν άνοιξε ξαφνικά η πύλη του Μεγάλου Πεύκου για να βγουν τα τεθωρακισμένα του Πατακού.

Η δημοκρατία έχει αδιέξοδα και θέλει διαρκή προσήλωση στους κανόνες της, γραπτούς και άγραφους, αν δεν θέλουμε να την αφήσουμε να οδηγηθεί σε ένα ακόμα. Σήμερα γιορτάζουμε τα 40 χρόνια από την αποκατάσταση του πολιτεύματος, με μικροπολιτικά τσιτάτα και συζήτηση για τις πορτοκαλάδες στο Προεδρικό Μέγαρο. Αυτό που θα έπρεπε να συζητάμε, όμως, είναι τα 105 χρόνια από το Γουδί, τα 89 χρόνια από το πραξικόπημα του Πάγκαλου, τα 78 χρόνια από το πραξικόπημα του Μεταξά και το συνδετικό ιστό μεταξύ τους. Τις ανωμαλίες, την οπισθοδρόμηση και τα προβλήματα που δημιουργούσαν τέτοια πρόσωπα σε κάθε κυβέρνηση μέχρι σήμερα, το ρόλο του τύπου και των πολιτικών προσώπων αστικών κομμάτων (είτε είχαν ενεργό ρόλο, είτε παθητική ανοχή) και πώς αυτά θα ξεριζωθούν από τη χώρα ως νοοτροπίες και πρακτικές. Γιατί ήταν εξίσου καταστρεπτικά για τη χώρα ακόμα κι όταν δεν κατέληγαν σε πραξικοπήματα - η απειλή και οι συνωμοσίες μερικές φορές μπορεί να ήταν και χειρότερα.

Το Σιδηρούν Παραπέτασμα, το Τείχος του Βερολίνου και ο κομμουνισμός έχουν καταρρεύσει από το 1989 - εδώ και 25 χρόνια. Η αποκατάσταση των αντιστασιακών, όλων των αντιστασιακών, έχει γίνει εδώ κι 32 χρόνια. Κι όμως, το διάστημα αυτό δεν έχει φανεί ικανό για να τα αφήσουμε όλα αυτά πίσω μας. Κάθε άλλο. Η αντικομουνιστική ρητορική έχει επανέλθει, και μάλιστα αγγίζει πλέον και τα χείλη αυτοπροσδιοριζόμενων «κεντροαριστερών» - δεν είναι μόνο ο Άδωνις Γεωργιάδης και τα λοιπά κραυγαλέα παραδείγματα. Ένα ιδεολογικό πρόσημο που ενώνει συνειδήσεις και προσπερνάει ό,τι θεωρεί θεσμικό εμπόδιο, στη βάση μίας προσχηματικής αντίδρασης σε κάτι που είναι ουσιαστικά νεκρό εδώ και δεκαετίες, όταν ο πραγματικός εχθρός τους ήταν και παραμένει η δημοκρατία.

Ο λόγος είναι απλός: δεν συζητήσαμε ποτέ εντός πλαισίου το τι έγινε σε κάθε εποχή. Οι χουντικοί και όσοι τους πλαισίωσαν ιδεολογικά για δεκαετίες ακόμα χαίρουν ιδεολογικής ασυλίας στην κεντρική πολιτική σκηνή, ενώ οι όποιες λαϊκιστικές και συνθηματικές αφηγήσεις έχουν πλέον αμαυρωθεί ως γραφικές, χωρίς να τις έχει υποκαταστήσει μία επιστημονική και ιστορική αλήθεια για τα γεγονότα. Κορυφαίο παράδειγμα το «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά» του Ανδρέα.

Πολύ φοβάμαι πως όχι απλώς ο λαός ξέχασε, αλλά οδηγείται σιγά-σιγά στο να επιθυμήσει την επαναφορά αυτής της «δεξιάς». Από τα συνθήματα για Γουδί και κρεμάλες, μέχρι την συλλήβδην ακύρωση των πολιτικών προσώπων, των κομμάτων και των διαδικασιών που συνθέτουν αυτό που ονομάζουμε δημοκρατία, κάτι που ήταν κυρίαρχο στο λόγο των συνταγματαρχών από την εποχή που έκαναν τον ΙΔΕΑ και σχεδίαζαν το πρώτο τους πραξικόπημα. Οι χαζοχαρούμενοι χομπίστες της πολιτικής μπορεί να χαμογελάνε με τα τσιτάτα που εκστομίζουν, μπορεί και να τα πιστεύουν αν είναι τελείως αμόρφωτοι, αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: τρέφουν το τέρας το οποίο οργανώνεται, αφηγείται την δική του εκδοχή, και μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, σε κάθε μας λάθος και παράλειψη. Για τη ρεβάνς.

Δεν είναι αστεία η υπόθεση Μπαλτάκου, δεν είναι γραφική η ενασχόληση με τα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν είναι ΟΚ η ανοχή στο κλείσιμο της Βουλής για να ψηφιστούν από θερινά τμήματα νομοσχέδια που θα αλλάξουν για πάντα τη χώρα και θα μεταβιβάσουν τον πλούτο της (ναι, αυτόν που πληρώσαμε επί 10 επειδή κάποιοι τα έπιαναν και κάποιοι δεν ενδιαφέρθηκαν για το πώς ξοδεύεται το δημόσιο χρήμα σπαταλώντας το), δεν είναι επιταχυνση διαδικασιών το ότι δεν συνεδριάζει ποτέ το Υπουργικό Συμβούλιο, δεν ήταν ένδειξη αποφασιστικότητας το κλείσιμο της ΕΡΤ και η δημιουργία αυτής της ΝΕΡΙΤ (που καταγγέλλεται πλέον και από αυτόν που έβαλαν να την κάνει), δεν είναι χαβαλές ο Άδωνις όταν λέει πως μισεί τους κομμουνιστές και μετά γίνεται κυβερνητικός εκπρόσωπος, δεν είναι απλά κιτρινισμός αυτό που κάνει το Πρώτο Θέμα και οι όμοιοι του (χάρτινοι και ηλεκτρονικοί), δεν είναι ζήτημα επιστημονικής ανάλυσης νομικών και συνταγματολόγων όσα ψηφίζονται τελευταία από το υπουργείο δικαιοσύνης, δεν ήταν ατύχημα και κακή στιγμή η δολοφονία Φύσσα.

πηγή
Όσο στα σχολεία μας συνεχίζουμε να διδάσκουμε την ιστορία με την αφήγηση των εκατέρωθεν αντιπάλων, όσο διάγουμε με αυτούς τους όρους τον πολιτικό διάλογο, τόσο θα δίνεται η δυνατότητα σε κάποιον από αυτούς να μας (ξανα)καβαλήσει στο σβέρκο - ειδικά όταν ο ένας εκ των δύο έχει εξαϋλωθεί.

Όλα στο «φως» για ΤτΕ και Proton Bank και με την συμβολή του Μιχάλη Καρχιμάκη

Κλήθηκε ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης της χώρας, Γιώργος Προβόπουλος, για να δώσει εξηγήσεις ως ύποπτος για συνέργεια σε κακουργηματική απιστία η οποία τελέστηκε σε βάρος της δημόσιας περιουσίας, σχετικά με την υπόθεση της Proton Bank.

Ο κ. Προβόπουλος θα παράσχει την ερχόμενη εβδομάδα εξηγήσεις ενώπιον των οικονομικών εισαγγελέων Παναγιώτη Αθανασίου και Γαληνού Μπρη, για την έγκριση από την αρμόδια επιτροπή της ΤτΕ της εξαγοράς ποσοστού 31,3 % της Proton Bank (το οποίο μέχρι τότε κατείχε η Τράπεζα Πειραιώς) από τον επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη τον Μάρτιο του 2010. Μαζί με τον κ. Προβόπουλου έχουν κληθεί ακόμη επτά μέλη της αρμόδιας επιτροπής.

Είχαν ερθει μάλιστα στο φως οι βαρύτατες ευθύνες που καταλόγισε στην ΤτΕ ο αντεισαγγελέας Πρωτοδικών Γιώργος Ε. Καλούδης. Συγκεκριμένα, ο εισαγγελέας Γρηγόρης Πεπόνης είχε διατάξει τον Απρίλιο κατεπείγουσα έρευνα για τον ρόλο του κεντρικού τραπεζίτη στην υπόθεση εξαγοράς της Proton Bank από τον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη (Μάρτης 2010) και τις ευθύνες της ΤτΕ. Η διαδικασία κινήθηκε, ουσιαστικά, κυρίως μετά τις καταγγελίες και την κατάθεση στους οικονομικούς εισαγγελείς Πεπονη, Μουζακίτη τουΜιχάλη Καρχιμάκη, στους οποίους κατέθεσε το έγγραφο των ελεγκτών της ΤτΕ οι οποίοι 2 Μαρτίου του 2010, με εισήγηση τους ζητούσαν από τον κεντρικό τραπεζίτη να μην δοθεί η τράπεζα στο Λυρεντιάδη αλλά ο διοικητής της ΤτΕ στα τέλη Μαρτίου του 2010 με απόφαση του επέτρεψε την εξαγορά του 31,3 % της Proton Bank από τον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη.


Η εμπλοκή Προβόπουλου

Σύμφωνα με το βούλευμα 695/2014 του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, ο κατηγορούμενος Λαυρέντης Λαυρεντιάδης συγκρότησε εγκληματική οργάνωση με στόχο, μεταξύ άλλων, την άμεση εξεύρεση κεφαλαίων από την Proton Bank για τη χρηματοδότηση εταιρειών και δραστηριοτήτων του ομίλου Λαυρεντιάδη. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι τα παράνομα δάνεια ύψους περίπου 700 εκατομμυρίων ευρώ, που κατέληξαν και σε προσωπικούς λογαριασμούς των κατηγορουμένων.

Προϋπόθεση για την επίτευξη του σχεδίου, ήταν η εξαγορά του 31,3% της Proton Bank που κατείχε η Τράπεζα Πειραιώς, από τον κ. Λαυρεντιάδη. «Έχοντας πλέον τη δυνατότητα να ασκεί κυριαρχική εξουσία στη λειτουργία της τραπεζικής εταιρείας PROTON ΤΡΑΠΕΖΑ Α.Ε μερίμνησε για την τοποθέτηση ως μελών του Δ.Σ προσώπων πλήρως ελεγχομένων από τον ίδιο, που αποτελούσαν την πλειοψηφία του Δ.Σ, ώστε να διασφαλίσει τη σύμφωνη για τα ατομικά και εταιρικά συμφέροντά του στη λειτουργία της διοίκησης της τράπεζας».

Ο Γιώργος Προβόπουλος και η αρμόδια επιτροπή της ΤτΕ ενέκριναν την εν λόγω εξαγορά, χωρίς να εξακριβώσουν –όπως αποδείχτηκε- αν ο κ. Λαυρεντιάδης ήταν σε θέση να προχωρήσει σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας κατά 100.000.000 ευρώ, ενός από τους όρους υπό τους οποίους τελούσε η έγκριση της απόκτησης της ειδικής συμμετοχής στην Proton Bank. Παρόλο που ο κ. Λαυρεντιάδης δεν προέβη στην απαιτούμενη αύξηση κεφαλαίου μέσα στους επόμενους 6 μήνες, η ΤτΕ δεν επέβαλε κυρώσεις, ενώ μπορούσε να ανακαλέσει ακόμα και την άδεια λειτουργίας του πιστωτικού ιδρύματος.

Επιπλέον, η εν λόγω τράπεζα είχε υπαχθεί στις διατάξεις του ν.3723/08 για την ενίσχυση της ρευστότητας των τραπεζών, στο πλαίσιο αντιμετώπισης της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης. Το 2008, το υπουργείο Οικονομικών είχε «χαρίσει» 28 δισ. ευρώ στις τράπεζες, εκ των οποίων 80 εκατομμύρια κατέβαλε το Ελληνικό Δημόσιο για να καταστεί κάτοχος προνομιούχων μετοχών εκδόσεως της τράπεζας. Από αυτό, όμως, απέρρεε ότι η Proton Bank όφειλε να ενημερώνει ανά τρίμηνο για τον ακριβή τρόπο χρήσεως των κεφαλαιακών ενισχύσεων και να μην ασκηθούν επιθετικές εμπορικές στρατηγικές, μεταξύ άλλων.

Την Proton Bank, όμως, διασώζει ξανά η ΤτΕ. Τον Αύγουστο του 2011, μετά από σχετική πρόταση της Τράπεζας της Ελλάδος, οι 4 μεγαλύτερες ελληνικές τράπεζες μετείχαν στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους 50 εκατ. ευρώ του πιστωτικού ιδρύματος του κ. Λαυρεντιάδη. Στο νέο Δ.Σ της τράπεζας διορίστηκε και επίτροπος από την ΤτΕ.

Όπως αναφέρει το βούλευμα και λαμβάνοντας υπόψη τις εσκεμμένες αποσιωπήσεις από τα μη ελεγχόμενα πρόσωπα από τον κ. Λαυρεντιάδη –μεταξύ των οποίων και ο εκπρόσωπος του Δημοσίου-, συνέπεια ήταν να μην μπορεί να αξιολογηθεί ο πιστωτικός κίνδυνος.

Έτσι, με τα αρμόδια εποπτικά όργανα της ΤτΕ να παραλείπουν διαρκώς να λάβουν εγκαίρως τα προσήκοντα εποπτικά μέτρα για να παύσει η παράνομη και ζημιογόνα για την Proton Bank δραστηριότητα, συνεχιζόταν η χορήγηση κεφαλαίων μέσω του Ευρωσυστήματος.

Όταν πια ανακλήθηκε η άδεια λειτουργίας της Proton Bank, είχε ολοκληρωθεί η εγκληματική δράση των κατηγορουμένων σύμφωνα με το βούλευμα, και 700 εκατομμύρια ευρώ, που προέρχονταν και από τις καταθέσεις και φορολογία των Ελλήνων πολιτών, είχαν κάνει «φτερά».

Ψηλά τη σημαία της ΝΔ κρατά ο Γρηγοράκος..

Ευθεία κριτική στις επιλογές της τότε αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ έκανε ο αναπληρωτης υπουργός Υγείας Λεωνίδας Γρηγοράκος. [capital]

Συγκεκριμένα ο κ. Γρηγοράκος είπε (ΒΗΜΑ) : "Συμμερίζομαι (την άποψη Σαμαρά για τους 180), είμαι μαζί του και επειδή είμαι άνθρωπος της καθημερινότητας και έχω επαφή με όλο τον κόσμο πιστεύω ότι είναι εφικτός ο στόχος. Η εμμονή της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μπλοκάρει την εκλογή του προέδρου δεν είναι στόχος τόσο υψηλής πολιτικής υπευθυνότητας. Θα μου πείτε, ότι ο Γιώργος Παπανδρέου το έκανε το 2009 και το ΠΑΣΟΚ. Άλλες εποχές, άλλα γεγονότα... Και θα πω και τη φράση του πατέρα του, διότι μπορούσε το ΠΑΣΟΚ να το πει: mea culpa. Όχι ό,τι μας βολεύει. Πρέπει να αναγνωρίζουμε και τα λάθη μας. Το Σύνταγμα δεν φτιάχτηκε για να εκβιάζεται ούτε για να είναι τροχοπέδη στην πολιτική σταθερότητα, γιατί πιστεύω ότι ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας συμβολίζει την ευρύτερη πολιτική και κοινωνική αποδοχή. Άρα λοιπόν, εμείς δεν είμαστε καθαροί απέναντι σ' αυτό".

Epikairo: Είχε δεν είχε ο Λεό Γρηγοράκος καταφέρθηκε κατά του Γιώργου Παπανδρέου, αυτή τη φορά για την υπόθεση της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας το 2009, υποστηρίζοντας ότι το ΠΑΣΟΚ έπρεπε να υποστηρίξει την παραμονή Καραμανλή στην εξουσία. Βέβαια ο Γρηγοράκος, που μάλλον και επίσημα έχει γίνει ΝΔ, αγνοεί ότι ο Καραμανλής σχεδίαζε την απόδρασή του από την εξουσία, εξαιτίας της χρεοκοπίας που ο ίδιος είχε προκαλέσει.

Ακόμα κι αν το ΠΑΣΟΚ επέλεγε να στηρίξει Παπούλια με κυβέρνηση ΝΔ, ο Καραμανλής αργά ή γρήγορα θα δραπέτευε από την εξουσία. Ο Λεό επίσης ξεχνά ότι ο Καραμανλής είχε ήδη κλείσει την Βουλή από τον Μαϊο του 2009, με συνέπεια να παραγραφούν τυχόν ποινικές ευθύνες υπουργών των κυβερνήσεων Καραμανλή. Συν τοις άλλοις δεν αναρωτιέται ο ίδιος γιατί ο Καραμανλής δεν προκήρυξε δίδυμες κάλπες τον Ιούνιο του 2009, παρά άφησε τρείς πολύτιμους μήνες χαμένους; Τί περίμενε δηλαδή ο Καραμανλής, το ΠΑΣΟΚ να αλλάξει στάση στο θέμα της εκλογής Προέδρου; Αστεία πράγματα.

Είναι λυπηρό να βλέπεις βουλευτές που έχουν εκλεγεί με τη σημαία του ΠΑΣΟΚ να συμπεριφέρονται σαν να ναι νεοδημοκράτες χρόνια. Είναι επίσης λυπηρό ο Γρηγοράκος να αδειάζει με τόση ευκολία τον εαυτό του. Αλήθεια με ποια επιχειρήματα πολιτεύτηκε το 2009, χάρις σε ποιον εξελέγη στην Λακωνία; Τόσο σημαντική είναι η υπουργική καρέκλα, ώστε να αναιρεί τον εαυτό του και τους όποιους προσωπικούς αγώνες ο ίδιος έδωσε; Αφού καταλαβαίνει όπως λέει ο ίδιος τον Σαμαρά, ας κατέβει με το ψηφοδέλτιο της ΝΔ στις προσεχείς εκλογές. Στην περιοχή που πολιτεύεται μπορεί να είναι και προς το συμφέρον του. Εκεί το mea culpa θα αποκτήσει νόημα και αξία..

- See more at: http://epikairo.gr

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

Μωραΐτης: Δεν μας αφορά ένα κομματίδιο- δεκανίκι σήμερα της ΝΔ, αύριο του ΣΥΡΙΖΑ

Συνέντευξη στη Βασιλική Σιούτη
Ο Θάνος Μωραΐτης είναι από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που εκφράζουν σταθερά εδώ και πολύ καιρό αντιρρήσεις για την πορεία του κόμματος. Το τελευταίο καιρό μοιάζει να έχει πάρει κεφάλι μεταξύ των στελεχών της νεότερης γενιάς και οι παρεμβάσεις του αποκτούν όλο και πιο συχνά ηγετικό χαρακτήρα.

Στη σημερινή συνέντευξή του στο Newpost μιλάει ανοιχτά, χωρίς υπονοούμενα και προειδοποιεί τον Βαγγέλη Βενιζέλο για όσα δεν πρόκειται να ανεχτεί στο εξής, όπως τους σχεδιασμούς κορυφής, ερήμην της βάσης του ΠΑΣΟΚ.

Λέει ξεκάθαρα ότι η «Ελιά» ήταν μια αποτυχία που σχεδιάστηκε για να μοιράσει οφίτσια και ξεκαθαρίζει ότι στο επικείμενο συνέδριο «παιγνίδια τακτικισμών και αποφάσεις που εκβιάζονται χωρίς απαρτία δεν θα γίνουν αποδεκτά».

Μιλά για τον «κίνδυνο εξαΰλωσης της παράταξης» και αφήνει αιχμές για την ηγεσία λέγοντας ότι «δεν μπορεί στην κορυφή τα στελέχη να είναι εκτός τόπου και χρόνου». Δεν τον ενδιαφέρει ένα μικρό ΠΑΣΟΚ που θα εξασφαλίζει ρόλο στα ηγετικά του στελέχη, προσκολλώμενο είτε στη Ν.Δ είτε στο ΣΥΡΙΖΑ, και σχολιάζοντας τη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, μιλά για μια «κακή κυβέρνηση και ένα πολιτικό αδιέξοδο λόγω της έλλειψης εναλλακτικής πρότασης».

Όσο για το συνέδριο, ζητά να τεθούν όλα από την αρχή: ιδεολογική ταυτότητα, πολιτικές θέσεις, στρατηγική συνεργασιών και ηγεσία.

Ποιες είναι, κατά τη δική σας γνώμη, οι αιτίες για τον εκλογικό καταποντισμό του ΠΑΣΟΚ;
Υπήρξαν τρεις αιτίες: Το πώς συμμετείχαμε στην κυβερνητική συνεργασία, το θολό πολιτικό μήνυμα και η λανθασμένη στρατηγική για την «Ελιά». Ως προς την κυβερνητική συνεργασία δεν καταφέραμε να υπάρξουν κόκκινες γραμμές που να οριοθετούν τις διαφορές μας. Η πρώτη προγραμματική συμφωνία έγινε κουρελόχαρτο με ενέργειες τύπου ΕΡΤ και η δεύτερη ήταν απλά ένα ευχολόγιο. Μέσα σε ένα επώδυνο κυβερνητικό συμβιβασμό δεν καταφέραμε να εκπέμψουμε σαν ΠΑΣΟΚ σαφή πολιτικά μηνύματα. Επικράτησε μια λογική συνεχών τακτικισμών η οποία μας αποπροσανατόλισε ιδεολογικά περεταίρω. Μέσα σε αυτό το θολό τοπίο η λανθασμένη στρατηγική για το εγχείρημα της Ελιάς λειτούργησε ακόμα πιο αποσυσπειρωτικά.

Ποιος ευθύνεται για τα λάθη αυτά;
Οι ευθύνες, πάντα, ακολουθούν τους πάντες ιεραρχικά. Το θέμα είναι ότι οφείλουμε να κοιτάξουμε μπροστά και να μην υπάρξουν τα ίδια λάθη. Και σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία δεν μπορεί κανείς να σιωπήσει προτάσσοντας την δικιά του πολιτική επιβίωση. Οι ευθύνες δεν ακολουθούν μόνο όσους συναποφασίζουν αλλά και όσους σιωπούν. Και ενδεχομένως οι ευθύνες αυτές μετά από μια νέα εκλογική αποτυχία να είναι μεγαλύτερες και μοιραίες.

Είπατε πρόσφατα ότι δεν πρέπει να επαναληφθεί «το λάθος της Ελιάς». Ποιο ήταν το λάθος της Ελιάς κατά τη γνώμη σας;
Είμαστε ανοιχτά υπέρ της ανασυγκρότησης του ευρύτερου παραταξιακού χώρου. Όμως, είναι ξεκάθαρο ότι η στρατηγική που ακολουθήθηκε απέτυχε και «έκαψε» το όλο εγχείρημα. Η παράταξη δεν μπορεί να ανασυγκροτηθεί με όρους κορυφής αγνοώντας και σνομπάροντας τις διαδικασίες βάσης. Έγινε ένα σχήμα για να βολέψει απλά την εκλογική συγκυρία και τα προσωπικά πολιτικά αδιέξοδα ορισμένων. Με λίγα λόγια το εγχείρημα ούτε στιγμή δεν έπεισε, δεν συγκίνησε τους προοδευτικούς πολίτες και δεν προσέλκυσε ευρύτερες δυνάμεις του χώρου. Δεν είναι «Ελιά», οι συμφωνίες κορυφής με προσκλήσεις φίλων. Απλά φτιάχτηκε μια θερμοκοιτίδα πολιτικών ρόλων και υπουργικών οφιτσίων. Ξεκαθαρίζω λοιπόν ότι είναι άλλο η ανασυγκρότηση της παράταξης και άλλο να φτιάχνεις ένα σχήμα που να υποδύεται την παράταξη. Με το έτσι θέλω παράταξη δεν στήνεται. Δεν μπορεί λοιπόν μετά από αυτό το λάθος να υπάρξει και δεύτερο.

Συνέδριο ΠΑΣΟΚ λοιπόν ή δημοκρατικής παράταξης; Τι ακριβώς αποφάσισε η Κεντρική Επιτροπή;

Υπήρξε μια απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου η οποία προέκυψε σαφώς από έναν συμβιβασμό. Δυστυχώς, όσα ακολούθησαν στην Κεντρική Επιτροπή απέδειξαν ότι κάποιοι δεν έχουν καταλάβει ότι βρισκόμαστε στο χείλος του πολιτικού γκρεμού. Παιγνίδια τακτικισμών και αποφάσεις που εκβιάζονται χωρίς απαρτία δεν θα γίνουν αποδεκτές. Υπάρχει μια θολή απόφαση που μπορεί να εκθέσει ανεπανόρθωτα το ΠΑΣΟΚ και να αποβεί μοιραία. Πρέπει να αποσαφηνιστεί άμεσα. Ξεκαθαρίζω ότι όλοι είμαστε υπέρ της ανασυγκρότησης της παράταξης. Όμως, αν δεν υπάρξουν σοβαρές προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο δεν μπορεί να υποκριθούμε. Οφείλουμε σαν συντεταγμένο κόμμα να αντιμετωπίσουμε την πολιτική πραγματικότητα και να πραγματοποιήσουμε ένα συνέδριο του ΠΑΣΟΚ όπου όλα θα τεθούν και θα κριθούν από την αρχή. Και βέβαια δεν μπορεί να υπάρξουν τετελεσμένα με αποφάσεις κορυφής. Για όλα πρέπει να αποφασίσει η βάση. Κανείς δεν μπορεί να αποκόψει το μέλλον της παράταξης από αυτούς που αγωνιούν και εξακολουθούν, μέσα σε ένα δύσκολο πολιτικό περιβάλλον, να είναι παρόντες. Και φυσικά με διαδικασίες που θα αναγνωρίζουν την κρισιμότητα των στιγμών.

Όταν λέτε ότι θέλετε ανοιχτό συνέδριο, τι εννοείτε;
Ανοιχτό συνέδριο σημαίνει εγγυημένες ανοιχτές διαδικασίες όπου άπαντες θα εκλεγούν από την βάση. Πολύ απλά: Προκάτ συνέδρια δεν θα γίνουν ανεκτά!

Εσείς τι περιμένετε από το συνέδριο; Ποιος είναι ο πήχης των προσδοκιών σας;
O κίνδυνος της εξαΰλωσης της παράταξης μέσα σε ένα απόλυτα πολωτικό σκηνικό που στήνεται ήδη είναι μπροστά μας. Περιμένω λοιπόν να σταθούν όλοι στο ύψος της κρισιμότητας των στιγμών. Όλοι μας αυτή τη στιγμή φέρουμε μια ευθύνη απέναντι στην ιστορία της παράταξης αλλά κυρίως προς την χώρα. Θα κάνουν τραγικό λάθος αν κάποιοι νομίζουν ότι με μια τακτική καθυστερήσεων και ασαφειών θα πάμε σε ένα συνέδριο φιλολογικών συζητήσεων για να ξεπεράσουν μια δύσκολη συγκυρία. Αν δεν υπάρξουν διακυβεύματα στο συνέδριο, είναι προτιμότερο να μη πάμε. Δεν μπορεί να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας και κυρίως κάνεις δεν έχει δικαίωμα να κοροϊδεύει τους προοδευτικούς πολίτες που περιμένουν με αγωνία αλλά και προβληματισμό τις εξελίξεις στο χώρο. Είναι ξεκάθαρο όμως ότι δεν είναι διατεθειμένοι να περιμένουν για πολύ.

Έχετε δηλώσει πρόσφατα ότι: «ήρθε η ώρα να ακουμπήσουμε θέματα που καίνε». Θεωρείτε ότι υπάρχει και θέμα ηγεσίας;

Δεν έχω κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό μου. Εδώ που φτάσαμε δεν έχει κανένα νόημα να κυριαρχεί η υποκρισία στον εσωκομματικό αλλά και τον δημόσιο διάλογο. Δεν μπορεί στην κορυφή τα στελέχη να είναι εκτός τόπου και χρόνου, να παίζονται υποκριτικά παιγνίδια τακτικισμών, άσκοπων ισορροπιών και να μην μεταφέρεται το τι συζητούν ανοιχτά άπαντες στη βάση. Στο συνέδριο πρέπει να τεθούν όλα από την αρχή: ιδεολογική ταυτότητα, πολιτικές θέσεις, στρατηγική συνεργασιών και ηγεσία.

Ποιοι θα θέλατε να επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ;
Δεν είναι απλά θέμα ονομάτων. Η χώρα πέρασε μια πρωτοφανή κοινωνική και πολιτική τρικυμία τα τελευταία 4 χρόνια. Κατέρρευσαν οι ιδεολογικές σταθερές και χάθηκαν οι συντεταγμένες του πολιτικού συστήματος. Υπήρξε ένας πραγματικός κυκεώνας για την ελληνική κοινωνία και ο καθένας χωριστά πέρασε μια προσωπική, οικογενειακή περιπέτεια. Υποστηρίζω όμως ότι οι διαχρονικές άξιες της παράταξης παραμένουν πολιτική πυξίδα για όλους μας. Μπορούμε και πρέπει να ξαναβρεθούμε. Με νέους όρους, αφήνοντας πίσω παθογένειες και λάθη του παρελθόντος που μας κόστισαν. Εδώ λοιπόν πρέπει να γίνει ένα γενναίο πολιτικό προσκλητήριο, χωρίς προσωπικούς εγωισμούς. Να απευθυνθούμε με ειλικρίνεια, χωρίς τρικλοποδιές και προαπαιτούμενα, σε όλους όσοι αποτέλεσαν το κορμό αυτής της παράταξης. Να καλέσουμε τους κοινωνικούς εταίρους αλλά και τα ιστορικά στελέχη του κινήματος.

Ακόμα και σε όσους έχουν αποχωρήσει και έχετε συγκρουστεί;
Είμαι ξεκάθαρος: Δεν μπορεί να απαξιώνουμε κανέναν. Δεν μπορεί ορισμένοι να φέρονται σα να αποτελούν τον πολιτικό ομφαλό της παράταξης. Ο καθένας έχει την πορεία του και την προσφορά του. Σας απαντώ λοιπόν ότι ναι, πρέπει να απευθυνθούμε ακόμα και σε όσους διαφωνήσαμε, σε όσους πικράναμε αλλά ακόμα και σε όσους μας έκριναν άδικα εν μέσω αυτού του πολιτικού ορυμαγδού. Μόνο όσοι είναι εμποτισμένοι στη λογική ενός μικρού ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζουν με φοβικότητα την ύπαρξη της διαφορετικής άποψης. Προσωπικά, δεν αποδέχτηκα ποτέ και δεν θα αποδεχτώ ποτέ ένα ΠΑΣΟΚ τύπου Βορειας Κορέας όπου όλοι θα λέμε τα ίδια.

Είστε υπέρ ή κατά της συμμετοχής του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση Σαμαρά σήμερα;
Η κυβερνητική συνεργασία ήταν μονόδρομος σε εκείνη τη κρίσιμη συγκυρία για τον τόπο. Είναι ξεκάθαρο όμως ότι αυτός ο συμβιβασμός έχει ημερομηνία λήξης. Τελικά κατέληξε μια απολύτως ανοριοθετημένη συνεργασία. Υπήρξε ένα θετικό δημοσιονομικό πρόσημο ως αποτέλεσμα αποφάσεων που είχαν ληφθεί το 2010 και το 2011. Δυστυχώς όμως υπήρξαν πολλά λάθη, συνεχείς δεξιόστροφες μονομερείς αποφάσεις υπουργών που προκάλεσαν το δημόσιο αίσθημα και χαμένες ευκαιρίες που κόστισαν στην χώρα. Ανοιχτά μίλησα για μια κακή κυβέρνηση και ένα πολιτικό αδιέξοδο λόγω της έλλειψης εναλλακτικής πρότασης. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ πολλές φορές πίεσαν και επέφεραν θετικές αλλαγές όμως συνολικά το ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε να επιβάλει ένα ξεκάθαρο και αξιόπιστο πλαίσιο λειτουργίας και προγραμματικής συμφωνίας.

Πιστεύετε ότι το ΠΑΣΟΚ θα μπορέσει να επανέλθει ποτέ στα ποσοστά που είχε προ μνημονίου;
Το βέβαιο είναι ότι δεν μπορεί να μας αφορά ένα κομματίδιο, γκενσερικού τύπου, δεκανίκι σήμερα της ΝΔ , αύριο του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σαν αποδέχεται κάποιος με μακαριότητα την καταστροφή του χώρου. Το κρίσιμο είναι να υπάρξει πρώτα απ’ όλα ένας αξιόπιστος πολιτικός λόγος ανάμεσα στη νεοδεξιά και τον αριστερό λαϊκισμό. Υπάρχει ένας πολιτικός χώρος για μια παράταξη που μπορεί να καταστεί ο κυρίαρχος πόλος, συσπειρώνοντας όλες τις δυνάμεις του κέντρου και της κεντροαριστεράς. Αυτή είναι η πραγματική αντιστοιχία του χώρου στην κοινωνία. Και αυτό αποδείχθηκε και στις εκλογές σε κοινωνικούς εταίρους, αλλά και στην αυτοδιοίκηση.

Έχετε μιλήσει όμως για θολό ιδεολογικό στίγμα. Μπορεί να πείσει έτσι το ΠΑΣΟΚ;

Δεν πείθουμε κανέναν, απλά επειδή αυτοπροσδιοριζόμαστε ως προοδευτικός πόλος. Οφείλουμε να επανακαθορίσουμε την ιδεολογική μας ταυτότητα μ’ ένα ξεκάθαρο σχέδιο προοδευτικών μεταρρυθμίσεων. Δεν πείθουμε αν δεν παρουσιάσουμε ένα ρεαλιστικό σχέδιο στήριξης των ανέργων και όσων έπληξε η κρίση περισσότερο. Αν δεν έχουμε αποφασίσει την ρήξη με μια μεταπρατική οικονομία που κρατά καθηλωμένες τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου. Αν δεν έχουμε διαμορφώσει ένα προοδευτικό σχέδιο για τον εκσυγχρονισμό του δημοσίου μακριά από νεοφιλελεύθερες εμμονές αλλά και λαϊκίστικες αγκυλώσεις. Αν δεν διατυπώσουμε με σαφήνεια ένα σχέδιο για ένα δίκαιο και φιλοαναπτυξιακό φορολογικό σύστημα που θα δώσει ανάσα στην μεσαία τάξη και θα δώσει ώθηση στους νέους που θέλουν να επιχειρήσουν.

Κυβερνητική συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ θα βλέπατε κάτω από ορισμένες συνθήκες;
Η συζήτηση για μετεκλογική συνεργασία είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ είτε με την ΝΔ δυστυχώς γίνεται με όρους αποδοχής συρρίκνωσης της παράταξης. Όλη αυτή η κουβέντα γίνεται για όσους και με όσους αναζητούν απεγνωσμένα ρόλο την επόμενη ημέρα σε ένα σκηνικό παραταξιακής διάλυσης, αλλ’ αυτό δεν αφορά το λαό. Δεν αποδέχομαι προσωπικές στρατηγικές που διακατέχονται από μανία κυβερνητισμού. Τα θέματα των ευρύτερων συνεργασιών πρέπει να συζητούνται στον κατάλληλο χρόνο, και τότε μόνο που μας καλεί η ιστορία με ορισμένο τρόπο. Δεν μπορεί να αποδεχτούμε την λογική της συνιστώσας είτε της ΝΔ είτε του Σύριζα και δη μάλιστα εκ των προτέρων. Είναι τραγικό. Έτσι αποδυναμώνεται ακόμα περισσότερο η παράταξη. Νομίζω ότι θα ήταν όλοι πιο αποτελεσματικοί, αν ασχολούνταν με το πώς θα ανασυγκροτηθεί ο πολιτικός μας χώρος για να γίνει κυρίαρχος στην πολιτική ζωή του τόπου. Προτιμώ αυτό, από το πώς θα διαπραγματευτούν τα απομεινάρια του.



http://newpost.gr

Αποκαλυπτικό: ο μυστικός διάλογος Πετσάλνικου-ΓΑΠ, λίγο πριν την πτώση της κυβέρνησης το 2011

Σε συνέχεια προηγούμενης μας ανάρτησης, παραθέτουμε τρίλεπτο απόσπασμα από την τηλεοπτική συνέντευξη του Φ. Πετσάλνικου στη ΝΕΡΙΤ που αφορά στην περίοδο του 2011, ακριβώς πριν την ανατροπή της κυβέρνησης. Ο πρώην πρόεδρος της βουλής εξομολογείται συγκλονιστικό διάλογο που διημείφθη μεταξύ του ιδίου και του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου...

Εκείνη την περίοδο, σχεδόν όλοι οι βουλευτές και υπουργοί που υποστήριζαν τον Παπανδρέου, τον προέτρεψαν να προχωρήσει το θέμα του δημοψηφίσματος εντός της βουλής και αν η κυβέρνηση πέσει, τουλάχιστον ο ίδιος θα προστατέψει τον εαυτό του έναντι του Βενιζέλου και του Σαμαρά, με συνέπεια να δικαιωθεί μέσω εκλογών από τον ελληνικό λαό. Την ίδια άποψη με την πλειοψηφία των παπανδρεϊκών βουλευτών είχε και ο Φ. Πετσάλνικος, την οποία και εξέφρασε ως απορία αλλά και ως επιθυμία προς τον τότε πρωθυπουργό. Η απάντηση Παπανδρέου είναι συγκλονιστική. Δείτε το βίντεο-ιστορικό ντοκουμέντο:


Υ.Γ.: Βλέποντας το βίντεο, θυμάμαι, σε παλαιότερη τηλεοπτική εκομπή του ΣΚΑΙ, την ερώτηση της ανεκδίηγητης Πόπης Τσαπανίδου προς τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου αν ο Παπανδρέου αγαπάει την Ελλάδα! Τελικά, ο μόνος που αποδείχθηκε ότι αγαπούσε την Ελλάδα και έβαλε αυτήν πάνω από το κόμμα του αλλά κυρίως πάνω απ᾽ τον ίδιο του τον εαυτό ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου. Και μάλιστα δε διεκδίκησε καν τη δικαίωσή του.

- See more at: http://www.epikairo.gr

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Χαράξτε τον αιγιαλό τώρα!

Από το γραφείο του πρώην Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών Παντελή Οικονόμου εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση :

Πέρα από τους ανούσιους διαξιφισμούς κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για τον αιγιαλό, η αλήθεια είναι ότι, πριν δυο περίπου χρόνια, ο τότε Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών Παντελής Οικονόμου υπέβαλε στον Πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο νομοσχέδιο που καθορίζει νέες μεθόδους χάραξης του αιγιαλού της χώρας. Με απλές διατάξεις, βασισμένες στις δυνατότητες που μας δίνει η εξέλιξη της τεχνολογίας, οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα την ενιαία θεώρηση της χάραξης από τις κρατικές αρχές, αφορούν στο σύνολο σχεδόν του αιγιαλού και είναι, πρακτικά, αμέσως εφαρμοστέες. Το νομοσχέδιο αυτό δεν πρόλαβε να ψηφιστεί ύστερα από την επιμονή του κυρίου Σαμαρά, κατά κύριο λόγο, να οδηγήσει την χώρα σε πρόωρες εκλογές. Πέρα λοιπόν από τα πρόσθετα μέτρα ύψους 15 περίπου δις ΕΥΡΩ που φόρτωσε στον ελληνικό λαό, η έμμονη ιδέα της επίσπευσης των εκλογών το 2012, κόστισε και την παράταση τόσο της αλόγιστης εκμετάλλευσης και αυθαίρετης οικειοποίησης του αιγιαλού, όσο και της καθυστέρησης, συνδεδεμένων με αυτόν, τουριστικών επενδύσεων.

Καλό θα ήταν λοιπόν να σταματήσουν οι φλυαρίες και οι προχειρότητες για τον αιγιαλό και να προχωρήσει η άμεση νομοθέτηση των ρυθμίσεων χάραξης του, οι οποίες είναι διαθέσιμες, εδώ και δυο χρόνια. Πραγματικά «δεν είναι στραβός ο γιαλός, αλλά αυτοί στραβά αρμενίζουνε», με αρνητικές συνέπειες για το δημόσιο συμφέρον.

Παράγοντας συνταξιούχους και φοροδιαφυγή/ της Αγγελικής Σπανού

[via: metarithmisi] Η BlackRock δημοσιοποίησε μελέτη για τον κίνδυνο χρεοκοπίας που αντιμετωπίζει κάθε χώρα με βάση τη δημοσιονομική της κατάσταση και γενικότερα στοιχεία, μεταξύ των οποίων το περίφημο πολιτικό ρίσκο.

Η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη θέση, περνώντας ακόμη και την Αργεντινή. Η χώρα μας βρέθηκε ψηλά και στο αντίστοιχο top 10 της Standard & Poor's. Προηγείται η Αργεντινή, ακολουθεί η Βενεζουέλα, ενώ η Ελλάδα και η Κύπρος είναι στην 5η και 6η θέση αντίστοιχα, όταν η Αίγυπτος βρίσκεται στην δέκατη θέση. Ας πούμε ότι είναι μια ακόμη κακόπιστη μαύρη προφητεία, αφού άλλωστε και ο Νουριέλ Ρουμπινί τόσες φορές μας έβγαλε από την ευρωζώνη χωρίς να δικαιωθεί. Αλλά γιατί οι Κασσάνδρες δεν ασχολούνται με την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία και δείχνουν τέτοια επιμονή με την ελληνική περίπτωση;

Μετά από τέσσερα χρόνια στο μνημόνιο, η μοναδική μεγάλη μεταρρύθμιση που έγινε στη χώρα μας είναι η δημιουργία 860.000 νέων συνταξιούχων, πολλοί από τους οποίους έχουν μόλις πατήσει τα 50. Η μεταρρύθμιση αυτή πέτυχε επειδή υπήρξε πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα πολιτική συναίνεση. Οι κυβερνήσεις δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις για τις μαζικές πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και η αντιπολίτευση πίεζε για ακόμη περισσότερα κίνητρα, ακόμη καλύτερες αποδοχές, ακόμη λιγότερα χρόνια και εισφορές. Ετσι, έγινε -εύκολα- εφικτός ο εμπαιγμός της Τρόικας που ζητούσε απολύσεις στο Δημόσιο για να συρρικνωθεί ο αριθμός των υπαλλήλων. Πολλές χιλιάδες εργαζόμενοι έχασαν τον μισθό τους και κέρδισαν τη σύνταξή τους, μαζί με το εφάπαξ τους, παρά τις καθυστερήσεις και τις μειώσεις. Σήμερα, ενώ με διαρροές προαναγγέλλονται παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό από φθινόπωρο, δηλαδή νέες περικοπές, εξακολουθούν να δίνονται πρόωρες συντάξεις και αυτό θα συνεχιστεί μέχρι να ψηφιστεί νέος νόμος που θα απαγορεύει τις συντάξεις πριν τα 62, επομένως όποιος πρόλαβε-πρόλαβε, γιατί λίγο αργότερα μπορεί το όριο ηλικίας να αλλάξει προς τα πάνω, αφού τα ασφαλιστικά ταμεία βρίσκονται υπό κατάρρευση.

Αυτό είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά συμπτώματα της ελληνικής αρρώστιας. Από τότε που ξέσπασε η κρίση η κυβέρνηση δίνει αγώνα για τους συνταξιούχους. Δεν μπορεί να αποφύγει τις περικοπές, αλλά κάνει ό,τι μπορεί για να διατηρηθούν έστω και κουρεμένα προνόμια και πολυτέλειες που κατοχυρώθηκαν σε άλλες εποχές, στο πλαίσιο της παραδοσιακής πελατειακής συναλλαγής μεταξύ πολιτικού συστήματος και συντεχνιών. Η μέση σύνταξη είναι μεγαλύτερη από το μέσο μισθό του νεοπροσληφθέντος (τυχερού) εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα και δεν χρειάζεται άλλο παράδειγμα για να περιγραφεί η συνταρακτική αδικία σε βάρος της νέας γενιάς. Η εξήγηση βρίσκεται στη σύνθεση του εκλογικού σώματος που ψηφίζει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι συνταξιούχοι έχουν πολύ μεγάλο προβάδισμα, ενώ για να βρεις ψηφοφόρους ετών 30 πρέπει να το ψάξεις πολύ.

Ομως, ίσως δεν έχει νόημα να εστιάζει κανείς ιδιαίτερα στους συνταξιούχους των 800, 900 ή 1.000 ευρώ, ανεξαρτήτως ηλικίας, γιατί η παράλογη επιβάρυνση του ασφαλιστικού συστήματος δεν είναι η μοναδική ή η βασική αιτία της οικονομικής καταστροφής. Αλλωστε, δεν φταίνε οι συνταξιούχοι, αφού αυτοί είναι οι κανόνες και ενώ δεν υπάρχουν δυνατότητες απασχόλησης, καθώς κανείς δεν ενδιαφέρεται για το τι δουλειές θα κάνουμε εδώ, τι θα παράγουμε και τι θα εξάγουμε. Το ελληνικό παραμύθι έχει δράκους και ανάμεσά τους ξεχωρίζει η μεγάλη φοροδιαφυγή, η απαλλαγή σημαντικού μέρους της ελληνικής οικονομικής ελίτ από υποχρεώσεις έναντι του κράτους και του κοινωνικού συνόλου.

Η γενική γραμματεία εσόδων έδωσε στη δημοσιότητα νέα στοιχεία με βάση τα οποία οι έλεγχοι στις υποθέσεις μεγάλης φοροδιαφυγής ξεπέρασαν το μνημονιακό στόχο, αλλά, τι ατυχία, τα πρόστιμα που βεβαιώθηκαν και εισπράχθηκαν υπολείπονται πολύ του στόχου, φτάνουν μόλις το 10%. Την ίδια ώρα, πάλι τι ατυχία, τα ληξιπρόθεσμα χρέη αυξάνονται κατά 1 δισ. ευρώ το μήνα, 2,6 εκατ. φορολογούμενοι χρωστάνε στην εφορία 62,5 δισ και γίνονται περίπου 4.000 κατασχέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς την ημέρα.

Αυτή η εικόνα, της σύγκρουσης δυο κόσμων, αποτυπώνει το ελληνικό αδιέξοδο. Το πρόβλημά μας είναι βαθύτατα ταξικό. Οσοι περνούσαν δύσκολα μετά την κρίση βούλιαξαν, η μεσαία τάξη συμπιέστηκε προς τα κάτω και ένα κομμάτι της εξαθλιώθηκε, την ώρα που ο μαύρος πλούτος αυξήθηκε, όπως μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κανείς μόνο παρατηρώντας τι συμβαίνει στα ακριβότερα προάστια της Αττικής, μετρώντας πολυτελή σκάφη και πάρτυ χλιδής στα κοσμικά νησιά.

Είναι και κάπως αστείο να δίνεται μάχη υπέρ και κατά της απόλυσης του σχολικού φύλακα και της καθαρίστριας, όταν ακόμη δεν έχουμε καταλάβει γιατί αργούν τόσο πολύ οι διασταυρώσεις μεταξύ καταθέσεων και φορολογικών δηλώσεων, πόσο μάλλον γιατί από την έναρξη του ελέγχου μέχρι την είσπραξη του προστίμου μεσολαβεί μια χρονοβόρος διαδικασία που συνεχώς κάπου σκοντάφτει.

Το θέμα δεν είναι μόνο ηθικό ή ιδεολογικό, ούτε έχει να κάνει με τη νίκη του νεοφιλελευθερισμού επί του σοσιαλισμού ή το αντίστροφο. Το θέμα είναι άκρως πρακτικό, δεδομένου ότι σύντομα θα πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα ποιος θα πληρώσει για να συντηρηθεί μια χώρα που εξακολουθεί να έχει σαθρή παραγωγική βάση, δαπανηρό πολιτικό σύστημα, δυσλειτουργικό κράτος, δημοκρατικό έλλειμμα, θεσμική ανεπάρκεια, συστημική διαφθορά.

Το τέλος της Τρόικας και το τέλος των μνημονίων που προαναγγέλλουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση -κάθε πλευρά με τον δικό της τρόπο- έχει μόνο επικοινωνιακή αξία. Η πολιτική εξάρτηση δεν τελειώνει παρά μόνο όταν τελειώσει η υπερχρέωση. Και αυτό δεν είναι οικονομία, είναι ιστορία.


- See more at: http://epikairo.gr

Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Θ.ΜΩΡΑΙΤΗΣ: Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΕΚΑΝΕ ΚΑΡΙΕΡΑ ΩΣ ΛΑΙΚΙΣΤΗΣ

Στους πολιτικούς που έκτισαν καριέρα «πάνω στο χειρότερο δεξιό λαϊκισμό», κατατάσσει ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Θάνος Μωραϊτης τον πρωθυπουργό, σχολιάζοντας για το «a-n.gr», το άρθρο του Αντώνη σαμαρά στην «Καθημερινή», με το οποίο ο κ. Σαμαράς απαξιώνει πλήρως το έργο του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου. Το σχόλιο του κ. Μωραϊτη έχει ως εξής:

«Η αντικειμενική ανάγνωση της Ιστορίας δεν ήταν ποτέ στα προτερήματα της δεξιάς. Ειδικά όταν αναφέρονται στον Ανδρέα Παπανδρέου. Είναι αυτονόητο ότι πολιτικοί που έκτισαν καριέρες πάνω στο χειρότερο δεξιό λαϊκισμό, στην υποστήριξη του πελατειακού κρατισμού, στην πατριδοκαπηλία και τις παρουσίες στις εμφυλιοπολεμικές γιορτές μίσους τύπου Μελιγαλά δεν μπορούν να κατανοήσουν τις βαθιές κοινωνικές αλλαγές που συντελέστηκαν από το 1981 και μετά και οι οποίες πήγαν την Ελλάδα μπροστά. Βαθιά διχαστικοί και λαϊκιστές έδιναν μονίμως μάχες οπισθοφυλακής. Βρέθηκαν πολιτικά απέναντι ακόμα και σε μεγάλες τομές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ όπως την πραγματική εμπέδωση των δημοκρατικών ελευθεριών, την αποκατάσταση των αδικιών που δημιούργησε το εμφυλιοπολεμικό κράτος της δεξιάς επί δεκαετίες, την αναγνώριση της εθνικής αντίστασης, την κατάργηση μεταξικών και μετεμφυλιακών νόμων, την δημιουργία του κοινωνικού κράτους, το Εθνικό Σύστημα Υγείας, το οικογενειακό δίκαιο, την ψήφο στα 18, τον εκδημοκρατισμό του συνδικαλιστικού κινήματος, το νόμο του ΑΣΕΠ, την αποκέντρωση του κράτους με τους αυτοδιοικητικούς θεσμούς. Ευτυχώς για όλους, τους πολιτικούς ηγέτες, τους πραγματικά μεγάλους μεταρρυθμιστές κρίνει τελικά η Ιστορία και όχι οι πολιτικοί τους διώκτες».

http://agenda-news.gr/

Μ.ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ: ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΣΑΜΑΡΑ

Την έντονη αντίδραση του μέλους του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ Μιχάλη Καρχιμάκη προκάλεσε η προσπάθεια απαξίωσης του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ από τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, με άρθρο του στην «Καθημερινή», για το οποίο, ας σημειωθεί η Χαρ. Τρικούπη δεν αντέδρασε. Ο κ. Καρχιμάκης, με αποκλειστική δήλωσή του στο «a-n.gr», καλεί την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να τοποθετηθεί δημόσια αν αποδέχεται τις κατηγορίες του κ. Σαμαρά. Η δήλωσή του έχει ως εξής:

«Μιλούν λοιπόν εκείνοι που διέλυσαν τους ανθρώπους και τον τόπο, ρίχνοντας τους με τις πολιτικές και τους χειρισμούς τους, στη μαύρη τρύπα της κρίσης.

Μιλούν εκείνοι που συνεργούν στο μεγαλύτερο ξεπούλημα δημοσίου πλούτου που έχει που έχει δει ο τόπος από ιδρύσεως ελληνικού κράτους.

Μιλούν οι αρχιτέκτονες της υπονόμευσης της υποκρισίας του ψεύδους και των διδακτορικών τίτλων στην άσκηση του λαϊκισμού.

Δεν μιλούν εκείνοι που υποχρεούνται να υπερασπιστούν την ιστορία και την διαδρομή ενός χώρου και ενός ηγέτη που έδωσε ζωή ,ελπίδα ,υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια στους ανθρώπους.

Δυστυχώς το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να ανέχεται τους διαχρονικούς υπονομευτές της Δεξιάς να σπιλώνουν την ιστορία και την διαδρομή της αδιαμφισβήτητης προσφοράς του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ.

Οφείλει λοιπόν η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να εκφραστεί δημόσια, καταγγέλλοντας αυτή την συστηματική απαξίωση του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ από την δεξιά, που καταλογίζει χωρίς ίχνος σεβασμού και ντροπής, ο αρχιλαϊκιστής αρχηγός της των ανεκδιήγητων ΖΑΠΠΕΙΩΝ της εξαπάτησης του ελληνικού λαού Αντώνης Σαμαράς».

Εργοστάσια ζάχαρης: το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου

Συνήλθε, στις 15 Ιουλίου 2014, το διοικητικό συμβούλιο της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης και αποφάσισε οριστικά το κλείσιμο των ζαχαρουργείων της στην Ορεστιάδα και στις Σέρρες, αποφάσισε δηλαδή ένα καίριο χτύπημα στην οικονομία των δύο αυτών πόλεων και κατ’ επέκταση των δύο αυτών νομών.

Είναι μια εξέλιξη που όλοι όσοι παραβρεθήκαμε στην πρόσφατη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της υπό ειδική εκκαθάριση Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος στην Αθήνα διαβλέπαμε ότι θα ακολουθήσει.

Παρά τις τεσσεράμισι ώρες συνεχούς και επίπονης ανταλλαγής απόψεων μεταξύ των μελών της διοίκησης της βιομηχανίας, του εκκαθαριστή της Αγροτικής Τράπεζας, η οποία αποτελεί και το βασικό μέτοχο της ΕΒΖ Α.Ε., εκπροσώπων της εταιρίας συμβούλων Kantor που εκπόνησε για λογαριασμό της βιομηχανίας σχέδιο αναδιάρθρωσής της, δύο υφυπουργών του Έβρου, ενός αναπληρωτή υπουργού και βουλευτών των Σερρών, εκπροσώπων του πρώτου και του δευτέρου βαθμού τοπικής αυτοδιοίκησης και των δύο νομών, εκπροσώπων των εργαζομένων και των αγροτών και των δύο ζαχαρουργείων, στο τέλος δε και του αναπληρωτή υπουργού οικονομικών, κου Σταϊκούρα, καμία πρόοδος δεν επετεύχθη στο θέμα του κλεισίματος των δύο εργοστασίων.

Το διοικητικό συμβούλιο της ΕΒΖ Α.Ε., το οποίο αποτελεί εκτελεστικό όργανο της κυβέρνησης, είχε ήδη αποφασίσει να κλείσει τα ζαχαρουργεία της Ορεστιάδας και των Σερρών, αποδεχόμενο το σχέδιο αναδιάρθρωσης των συμβούλων της Kantor. Κανείς δεν άκουγε και δεν λάμβανε υπόψη τα αντίθετα επιχειρήματα, αυτά δηλαδή που στήριζαν την απρόσκοπτη λειτουργία και των τριών ζαχαρουργείων της βιομηχανίας.

Απορίας άξιο είναι το γεγονός (όχι βέβαια γι’ αυτούς που γνωρίζουν όλα όσα συμβαίνουν στους κόλπους της βιομηχανίας όλα αυτά τα χρόνια) ότι όλοι αυτοί οι ειδικοί τηρούν άκαμπτη στάση για την τύχη των δύο εργοστασίων και κατ’ επέκταση για το μέλλον της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, όταν ακόμα και ένας μέσος πολίτης με απλές οικονομικές και χρηματοοικονομικές γνώσεις μπορεί να αντιληφθεί ότι η ελληνική βιομηχανία ζάχαρης μπορεί να είναι όχι μόνο βιώσιμη αλλά και κερδοφόρα.

Πράγματι από τις δημοσιευμένες ετήσιες οικονομικές εκθέσεις της προκύπτει ότι πρόκειται για μια πολύ σημαντική μεταποιητική βιομηχανία της χώρας με μεγάλο κύκλο εργασιών, ο οποίος ακόμη και μετά την αναγκαστική μείωση, λόγω της πολιτικής της ευρωπαϊκής ένωσης, της παραγωγής της στο μισό και συγκεκριμένα στους 158.702 τόνους, παρέμενε και παραμένει υψηλός, μια βιομηχανία με μεγάλης αξίας ακίνητη περιουσία, χωρίς μεγάλες υποθήκες ή άλλες δεσμεύεις στα περιουσιακά της στοιχεία, χωρίς βάρη ή άλλες σοβαρές οφειλές, με μοναδική οφειλή ένα φυσιολογικό για τον κύκλο εργασιών της και εξυπηρετούμενο βραχυπρόθεσμο δάνειο.

Ενδεικτικά ο κύκλος εργασιών της ακόμα και σ’ αυτά τα χρόνια της ύφεσης ανήλθε στο ποσό των 228.354.811 ευρώ για το έτος 2012-2013, στο ποσό των 228.965.927 ευρώ για το έτος 2011-2012, ενώ για το εννιάμηνο 1-7-2013 έως και 31-3-2014 οι πωλήσεις ανέρχονται στο ποσό των 139.034.116 ευρώ. Μόλις δε πριν από μια πενταετία η βιομηχανία επεξεργαζόταν ζαχαρότευτλα από 400.000 στρέμματα και παρήγαγε όλη την ποσότητα των 158.702 τόνων ζάχαρης που δικαιούται η χώρα να παράγει. Πολύ σημαντικό επίσης είναι το γεγονός ότι η πολύχρονη παρουσία της βιομηχανίας έχει δημιουργήσει υψηλή τεχνογνωσία στις περιοχές στις οποίες λειτουργούν τα εργοστάσιά της, τεχνογνωσία η οποία θα αποτελέσει πλεονέκτημα για τη χώρα μας κατά την επαναδιαπραγμάτευση των ποσοστώσεων στα πλαίσια της ΚΑΠ το έτος 2017, εφόσον βέβαια τα εργοστάσια παραμένουν ανοιχτά.

Αυτό που συνέβη τις τρεις τελευταίες χρονιές, τις χρονιές δηλαδή που μπήκαν και στο στόχαστρο της εταιρίας συμβούλων, από τις οποίες σημειωτέον η μία τυγχάνει και κερδοφόρα (2011-2012 κέρδη 2.956.642 ευρώ), είναι ότι μειώθηκαν κατά πολύ τα καλλιεργούμενα με ζαχαρότευτλα στρέμματα αγροτεμαχίων, με αποτέλεσμα η βιομηχανία να παρουσιάσει ζημίες, που οφείλονται στην αύξηση του κόστους παραγωγής εξαιτίας της μείωσης των επεξεργασθέντων ποσοτήτων.

Από κανέναν όμως δεν αναφέρεται η αιτία της ραγδαίας μείωσης των καλλιεργούμενων στρεμμάτων που δεν είναι άλλη από την εξόφθαλμα σκόπιμη πολιτική της κυβέρνησης, με εκτελεστικό όργανο τη διοίκηση της βιομηχανίας, να μειώσει την παραγωγή, στόχο που πέτυχε με τη μεγάλη και αδικαιολόγητη, κατά την τελευταία τριετία, μείωση των τιμών που δόθηκαν στους παραγωγούς, με τη δημιουργία κλίματος αναξιοπιστίας μεταξύ της βιομηχανίας και των παραγωγών, το οποίο επετεύχθη με τις συνεχείς καθυστερήσεις στις ανακοινώσεις των αποφάσεών της για τις τιμές, με την προχειρότητα στην εφαρμογή του προγράμματος ολοκληρωμένης διαχείρισης παραγωγής τεύτλων όσον αφορά την ενημέρωση των παραγωγών για τις δεσμεύσεις και τις κυρώσεις αυτού, με τη μη πληρωμή έως σήμερα του ποσού που έπρεπε να καταβληθεί στους παραγωγούς στα πλαίσια του προγράμματος αυτού, καθώς και με τη συνεχιζόμενη διαγωνιστική διαδικασία πώλησης της συμμετοχής της Αγροτικής Τράπεζας στη βιομηχανία από τον εκκαθαριστή αυτής από το έτος 2011 και έως σήμερα.

Όλα τα παραπάνω δημιούργησαν αβεβαιότητα και ανασφάλεια στους αγρότες, με αποτέλεσμα να τους οδηγήσουν στη σταδιακή εγκατάλειψη της καλλιέργειας ζαχαρότευτλων και στη στροφή σε άλλες καλλιέργειες. Έτσι φτάσαμε το φετινό καλλιεργητικό έτος να σπαρθούν μόνο 78.000 περίπου στρέμματα, ενώ πριν από πέντε μόλις χρόνια καλλιεργούνταν 400.000 στρέμματα περίπου σε όλη τη χώρα.

Ποιο θα είναι όμως το κέρδος από το κλείσιμο των δύο εργοστασίων; Κατά την άποψη της διοίκησης και της κυβέρνησης η μείωση των λειτουργικών εξόδων θα μειώσει το κόστος παραγωγής, κατά την άποψή μας το αποτέλεσμα δεν θα είναι άλλο παρά η μεγαλύτερη μείωση των καλλιεργούμενων εκτάσεων, διότι κανείς παραγωγός δεν πρόκειται να καλλιεργήσει ζαχαρότευτλα δίπλα σε ένα κλειστό ζαχαρουργείο και επομένως πολύ γρήγορα το κόστος παραγωγής, αντί να μειωθεί όπως υποστηρίζουν, θα αυξηθεί.
Μοναδική λύση αποτελεί η παροχή κινήτρων στους παραγωγούς για την αύξηση της καλλιέργειας ζαχαρότευτλων, με την αύξηση της τιμής τους, με την καταβολή του ποσού της ολοκληρωμένης διαχείρισης, με τη διεκδίκηση της συνδεδεμένης ενίσχυσης στα πλαίσια της ΚΑΠ, καθώς και με την αποκατάσταση του κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ των παραγωγών και της βιομηχανίας.
Όπως όμως αποδείχθηκε η απόφαση έχει ήδη ληφθεί εδώ και χρόνια και είναι η απαξίωση της ελληνικής βιομηχανίας ζάχαρης και η πώλησή της έναντι πινακίου φακής σε υποψήφιους αγοραστές – εκλεκτούς των κυβερνώντων μας.

Τι μας απομένει από εδώ και πέρα; Κατά την άποψή μας, την οποία καταθέσαμε δημόσια και νωρίτερα, περιλαμβάνεται δε στον πυλώνα του προγράμματος της παράταξής μας που αναφέρεται στην ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας, απαιτείται η άμεση και σοβαρή ενασχόληση με το θέμα αυτό των Δήμων στα όρια των οποίων βρίσκονται τα εργοστάσια, η διερεύνηση με ειδικούς επιστήμονες της πραγματικής οικονομικής θέσης της βιομηχανίας και στη συνέχεια η κατάρτιση επιστημονικής πρότασης και η διεκδίκηση της διαχείρισης των εργοστασίων από αυτούς, σε συνεργασία ίσως και με άλλους τοπικούς φορείς.

Την κρίσιμη αυτή εποχή για τη χώρα και τους πολίτες η τοπική αυτοδιοίκηση οφείλει να πάρει τη θέση που της αρμόζει, να προστατεύσει τους δημότες από την ασυδοσία των κυβερνώντων, να υπερασπιστεί τις τοπικές πλουτοπαραγωγικές πηγές και να διεκδικήσει το σχεδιασμό και τη διαχείριση της τοπικής ανάπτυξης.

Μαρία Γκουγκουσκίδου
επικεφαλής της δημοτικής παράταξης
«ΔΗΜΟΣ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ | ΤΟΠΟΣ ΝΑ ΖΩ»