Όταν το μέλλον βλέπει μόνο πλάτες ...

του Λευτέρη Καρχιμάκη

Μετά από πολύμηνη απουσία, οι ορίζοντες επιστρέφουν δυναμικά ! Ο βασικός λόγος για τον οποίο απείχαμε από την όποιου είδους συγγραφή ήταν οι πανελλήνιες. Όπως αναφέρουμε και στην υποτυπώδη περιγραφή της συγγραφικής ομάδας είμαστε μια ομάδα νέων ανθρώπων και δυστυχώς όλοι πιαστήκαμε στην δύνη των εξετάσεων.Καλώς σας βρήκαμε λοιπόν !

Θα μου επιτρέψετε το πρώτο, μετά από πολύ καιρό άρθρο να έχει έντονο βιωματικό χαρακτήρα και να πραγματεύεται παρατηρήσεις και προβληματισμούς που αφορούν μία πολύ ευαίσθητη ηλικία, ένα κομβικό σημείο στην ζωή του καθενός μεγάλου ή νέου, μαθητή ή γονιού .

Παρατήρηση No :1

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΟΣΟ ΠΟΤΕ

Αν και η δωρεάν παιδεία αποτελεί συνταγματικό κεκτημένο στην Ελλάδα από το 1844, δεν είναι υπερβολή να πούμε πως για αιώνες στην χώρα μας συνεχίζεται ένας ατέρμονος αγώνας για να απαλλαγούμε από τον ταξικό της χαρακτήρα. Μάλιστα ιδιαίτερα κατά την πρώιμη μεταπολίτευση αλλά και μέχρι τα πρώτα χρόνια του αιώνα μας ελήφθησαν αποφάσεις δήθεν ιστορικής σημασίας για τον περιορισμό της τοξικότητας στον εκπαιδευτικό χώρο, και ως εκ τούτου για να εξασφαλισθεί μια Α΄ ισότητα ευκαιριών.

Άλλη μια φούσκα της Νεοελληνικής ιστορίας !
Ο ρόλος του δασκάλου και η κρατική μέριμνα για την παιδεία περιορίστηκε στο ελάχιστο δυνατόν. Ποιο ήταν το αναμενόμενο αποτέλεσμα ; Μα φυσικά η άνθηση της παραπαιδείας και της ιδιωτικής εκπαίδευσης . Κάποτε , και αναφέρομαι στην εποχή των γονιών μου, κάποιο παιδί από την επαρχία ή κάποια αστική φτωχογειτωνιά, μπορούσε με την βοήθεια ενός πεφωτισμένου σχολικού καθηγητή, δίψα για μάθηση και σκληρό διάβασμα να ξεχωρίσει στις εκάστοτε εξετάσεις. Σήμερα, κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατον ! Η φροντηστηριακή εκπαίδευση έχει αντικαταστήσει την σχολική παιδεία. Το κόστος της προετοιμασίας για τις πανελλήνιες αποσπά μεγάλα κεφάλαια από τον οικογενειακό προυπολογισμό τόσο ώστε πολλές φορές να ανταγωνίζεται το κόστος ανατροφής των παιδιών απο την νηπιακή ηλικία ! Η θηλιά σφίγγει σε μία ήδη δύσκολη κατάσταση.
Παρατήρηση No : 2

ΟΙ ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Κυρίως την περίοδο 2000-2008 τα πανεπιστήμια φύτρωναν σαν μανιτάρια ανά την επικράτεια καλύπτοντας περιστασιακές ανάγκες και δημιουργώντας νέα προβλήματα. Επιτεύχθηκε μία επίπλαστη ανάπτυξη. Κάθε πόλη και κωμόπολη της επαρχίας απέκτησε το δικό της ΤΕΙ ή πανεπιστήμιο, η οικοδομή απήλαυσε πρωτόγνωρη ακμή, αφού όλο και περισσότεροι έχτιζαν διαμερίσματα για να στεγάσουν τις φοιτητικές ορδές. Ταυτόχρονα, οι δείκτες ανεργίας έδειχναν χαμηλοί, προς το τότε παρών, καθώς τα μιλιούνια εν δυνάμει άνεργοι, δήλωναν φοιτητές. Οι συνέπειες αυτού του ιδιότυπου αναπτυξιακού ελιγμού δεν θα αργούσαν να φανούν.

Η εμμονή στην ίδρυση ομοειδών σχολών, φυσικά οδήγησε στον κορεσμό ορισμένων κλάδων. Οι άλλοτε φιλόδοξοι φοιτητές προστίθενται με το τσουβάλι στις ουρές του ΟΑΕΔ. Οι ατελείωτες σχολές, ελλείψει προνοητικότητας, χρημάτων και υποδομών ξαφνικά αποτελούν περιττή πολυτέλεια στα μάτια των εμπνευστών τους.

Κάπως έτσι οδηγούμαστε στον βίαιο εξορθολογισμό του ¨σχέδιο Αθηνά¨ που τσακίζει όνειρα, στερεί φιλοδοξίες και πολλές φορές ανατρέπει πορείες ζωής που κτίσθηκαν με μόχθο επί χρόνια και κατεδαφίσθηκαν εν μία νυκτί από κάποιον άλλον, απρόσωπο, απέναντι στον οποίο λίγα μπορείς να κάνεις για να αντιδράσεις.

Παρατήρηση No : 3

ΤΑ ΝΙΑΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΗ ΕΛΛΑΔΑ ΑΝ ΔΕΝ ΚΡΑΤΗΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ !

Το αγαπημένο κλισέ των πολιτικών όταν αναφέρονται στην νεολαία είναι : Να κρατήσουμε τα ελληνικά μυαλά στην Ελλάδα. Μάλιστα παρατηρείται το εξής περίεργο φαινόμενο, όσο πιο συχνά διατυπώνεται αυτή η φράση τόσο λιγότερα είναι τα κονδύλια που δαπανώνται στην παιδεία. Αναρωτιέμαι γιατί ένας νέος να επιλέξει ,δεδομένου ότι έχει και άλλες επιλογές, ένα πανεπιστήμιο που παρουσιάζει ελλείψεις σε υποδομές; Γιατί να προτιμήσει την απουσία ενός πιθανά μέτριου καθηγητή από την παρουσία ενός ,ίσως καλύτερου, ίσως χειρότερου, αλλά σίγουρα αυστηρά αξιολογημένου; Γιατί να προτιμήσει ένα σύστημα που ευνοεί τον παπαγάλο και τον εξισώνει με την αντικειμενικά εξέχουσα και πολυσχιδή προσωπικότητα;

Παρατήρηση No: 4

Η ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΚΘΕΣΙΑΚΟ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΟ
Όσα χρόνια ήμουν μαθητής μου έμαθαν να ¨κολλάω¨ παντού στην έκθεση την ατάκα της αναγκαιότητας της ανθρωπιστικής παιδείας. Παράλληλα κατά την διάρκεια της μαθητικής μου καριέρας ποτέ δεν γνώρισα ένα μάθημα που να προάγει τα δημοκρατικά ήθη και να καλλιεργεί την κοινωνική συνείδηση. Αντίθετα, βίωσα μια έντονα ανταγωνιστική κατάσταση που υποσυνείδητα σου μπολιάζει την αντίληψη ¨η αποτυχία σου, η επιτυχία μου¨,¨ο θάνατος σου, η ζωή μου¨

Τα παραπάνω αποτελούν τις αγωνίες ενός νέου που βλέπει το μέλλον να προδιαγράφεται δυσοίωνο.
Αποτελούν τα γνωρίσματα μιας κοινωνίας σε παρατεταμένη σήψη και παρακμή.Γιατί όταν το μέλλον όπου κι αν γυρίσει αντικρίζει στεμμένες πλάτες θα αδιαφορήσει και για το απαραίτητο έργο που μόνον αυτό μπορεί να επιτελέσει ! Να δίνει νέα πνοή σε μία κοινωνία ετοιμοθάνατη, σε μία κοινωνία που βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.

Λ.ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ
http://dimorizodes.blogspot.gr