ΠΑΣΟΚ: Συνέδριο ή παγίδα;

Αν θέλουν να γράψουν νέα Διακήρυξη, ας διαβάσουν τουλάχιστον πρώτα τη Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη που θα αντικαταστήσουν, ώστε να ξέρουν ότι ΔΕΝ έλεγε αυτά που της αποδίδουν.

=Προορίζει το ΠΑΣΟΚ για μόνιμο συνεργάτη της ευρύτερης συντηρητικής παράταξης;

=Μένει, λοιπόν, να δούμε πώς θα εξελιχτεί το ΠΑΣΟΚ. Θα γίνει ιδεολογική παράμετρος στον συντηρητικό χώρο και θα αδελφοποιηθει με τη ΝΔ;

=Στο επικείμενο συνέδριο, λοιπόν, το πρώτο θέμα που πρέπει να λύσουν είναι αυτό: “Τι είμαστε, με ποιους είμαστε και με ποιους δεν είμαστε”. Γι’ αυτό γίνονται τα συνέδρια άλλωστε. Για να ορίσουν κυριαρχικά την κεντρική ιδεολογική ταυτότητα και την πολιτική ενός κόμματος. Αλλιώς δεν είναι συνέδρια.

ΠΑΣΟΚ: Συνέδριο ή παγίδα;

του Γιώργου Λακόπουλου



01/02/2013



Ποια είναι η ιδεολογική ταυτότητα και η κεντρική πολιτική ενός κόμματος; Απάντηση: Ό, τι αποφασίζει το συνέδριό του. Αυτό είναι το ανώτατο σώμα από το όποιο προκύπτουν τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά, οι πολιτικές κατευθύνσεις, ακόμη και οι οργανωτικές δομές ενός κόμματος. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Τουλάχιστον σε κόμματα που θέλουν να εμφανίζονται ως σύγχρονοι και δημοκρατικοί οργανισμοί και όχι προσωπικά μαγαζιά.

Καθώς επίκειται το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ο καθένας μπορεί να υποθέσει -ή να περιμένει, αν ενδιαφέρεται- ότι εκεί θα ξεκαθαρίσει η θολούρα των τελευταίων ετών. Ποια είναι η ιδεολογία τους; Είναι πάντα σοσιαλιστικό κόμμα και πώς το εννοούν; Σε ποια πολιτική πιστεύουν και πώς αξιολογούν αυτή που άσκησαν ως τώρα; Αυτή είναι η δουλειά των συνέδρων στα σοβαρά κόμματα και στα σοβαρά συνέδρια.

Παρένθεση. Ας παρακάμψουμε τα απίστευτα παιδαριώδη κείμενα με τις κοινοτυπίες και τις αλαλούμ προσεγγίσεις, που έδωσε η Ιπποκράτους στη δημοσιότητα ως προσυνεδριακό υλικό. Αν θέλουν να γράψουν νέα Διακήρυξη, ας διαβάσουν τουλάχιστον πρώτα τη Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη που θα αντικαταστήσουν, ώστε να ξέρουν ότι ΔΕΝ έλεγε αυτά που της αποδίδουν. Και πάντως, ας αναθέτουν αυτές τις δουλειές σε κάποιον που έχει σχέση με το ΠΑΣΟΚ και την πολιτική. Κλείνει η παρένθεση.

Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα γίνει σε μια πολιτική συγκυρία με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Η ΝΔ είναι το πρώτο κόμμα των τελευταίων εκλογών και ως εκ τούτου κεντρικό κυβερνητικό κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κεντρικό κόμμα της αντιπολίτευσης, ως δεύτερο κόμμα των εκλογών, και διεκδικεί την κυβέρνηση. Αν κάποιος έχει στο κεφάλι του άλλη κατάταξη, δικαίωμά του. Αλλά η πραγματικότητα αυτή είναι. Και υπάρχει περίπτωση, γιατί έτσι συμβαίνει στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, στις επόμενες εκλογές οι ρόλοι να αλλάξουν.

Φυσικά, η ΝΔ έχει κάθε λόγο να αποτρέψει αυτό το ενδεχόμενο. Είναι φυσιολογικό, λοιπόν, να θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ ως τον κύριο αντίπαλό της. Και να τον αντιμετωπίζει με τα όπλα της. Εκεί που το φυσιολογικό χάνεται είναι στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, τρίτου κόμματος στις εκλογές. Ποιος είναι ο ρόλος του σε αυτή τη διαμάχη;

Είναι φυσιολογικό οσάκις η ΝΔ προσπαθεί να υπερασπιστεί πέρα από την κυβερνητική πολιτική και την ιδεολογία της, τοποθετούμενη θεωρητικά σε θέματαόπως είναι η τρομοκρατία και η βία, οι απεργίες και η αντιμετώπισή τους, η σχέση με την Αριστερά, η οικονομία, η κοινωνία κ.λπ., να βγαίνει μπροστά ο… Βαγγέλης Βενιζέλος και, είτε το συνειδητοποιεί είτε όχι ο ίδιος, να μιλάει σαν να μιλούσε ο Σαμαράς;

Πέρα από τα θέματα τρέχουσας κυβερνητικής πολιτικής, στα οποία οφείλει να στηρίξει την κυβέρνηση εφόσον το επέλεξε, στηρίζει και μια συγκεκριμένη αντίληψη που δεν είναι η αντίληψη του ΠΑΣΟΚ, ιστορικά τουλάχιστον, αλλά η αντίληψη της ΝΔ. Αντλεί επιχειρήματα από ένα ιδεολογικό οπλοστάσιο που δεν είναι του ΠΑΣΟΚ, αλλά της δεξιάς. Είναι κρίμα ο ενδιαφέρων λόγος του να τον κατατάσσει ως πολιτικό σε ένα στρατόπεδο που δεν έχει σχέση με την ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ και το ιστορικό βάθος της παράταξης… Και να δημιουργεί ερωτήματα.

Προορίζει το ΠΑΣΟΚ για μόνιμο συνεργάτη της ευρύτερης συντηρητικής παράταξης; Αν όχι, γιατί η συνολικότερη ταύτιση με τις επιλογές της ΝΔ, ακόμη και όταν μιλάει ως κόμμα και όχι ως κυβερνητικός εταίρος; Αν δεν έχει στρατηγική πάγιας συνεργασίας με τη ΝΔ, μέχρι πότε βλέπει να συμπορεύεται; Μέχρι να βγει η χώρα από την κρίση, ας πούμε; Αλλά τότε μιλάμε για καμιά δεκαριά χρόνια. Και πιστεύει κανείς ότι αν υπάρχει ως τότε το ΠΑΣΟΚ θα μπορεί να πει : “Ξέρετε: κάναμε το καθήκον μας, τώρα ξαναγινόμαστε ό,τιήμασταν και πριν;”



Και ο Φώτης Κουβέλης είναι κυβερνητικός εταίρος. Εξίσου σημαντικός με τον Βενιζέλο. Και αυτός δεν θέλει να πέσει η κυβέρνηση ή να αποτύχει η κυβερνητική πολιτική. Αλλά έχει αξιοπρέπεια στον δημόσιο λόγο του. Δεν προτρέχει να προσφέρει υπηρεσίες ιδεολογικού τύπου στη ΝΔ. Σέβεται, όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες, τις αρχές του χώρου του. Ακόμη και για το ύφος διατύπωσης της κυβερνητικής γραμμής ενίσταται και δεν κρύβει ότι δεν τον εκφράζει καθόλου το ύφοςΚεδίκογλου. Καθαρά πράγματα. Στηρίζει την κυβέρνηση Σαμαρά, όχι τον Σαμαρά και τη ΝΔ. Αντίθετα, η ρητορική του Βενιζέλου είναι πολύ εύκολα παρεξηγήσιμη.


Όπως είναι και με όσα λέει γι’ αυτά που έγιναν τα τελευταία χρόνια. Σε αυτό το θέμα ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι σαφής: προσυπογράφει τους χειρισμούς της ηγετικής ομάδας του 2009 στην οικονομία και τα επακόλουθά τους; Χωρίς μισόλογα. Γιατί αν τα συνυπογράφει, τότε κακώς το ΠΑΣΟΚ άλλαξε ηγεσία.

Στο επικείμενο συνέδριο, λοιπόν, το πρώτο θέμα που πρέπει να λύσουν είναι αυτό: “Τι είμαστε, με ποιους είμαστε και με ποιους δεν είμαστε”. Γι’ αυτό γίνονται τα συνέδρια άλλωστε. Για να ορίσουν κυριαρχικά την κεντρική ιδεολογική ταυτότητα και την πολιτική ενός κόμματος. Αλλιώς δεν είναι συνέδρια.

Μένει, λοιπόν, να δούμε πώς θα εξελιχτεί το ΠΑΣΟΚ. Θα γίνει ιδεολογική παράμετρος στον συντηρητικό χώρο και θα αδελφοποιηθει με τη ΝΔ; Θα ανοίξει και ένα παράθυρο προς τον ΣΥΡΙΖΑ; Έτσι κι αλλιώς, ένα από τα δύο μπορεί να κάνει αν πρόκειται να μετέχει σε κυβερνητικά σχήματα, αφού το ίδιο δεν πρόκειται να είναι πρωταγωνιστής των μετεκλογικών εξελίξεων.

Το ΠΑΣΟΚ -και επί Ανδρέα Παπανδρέου και επί Σημίτη- θεωρούσε τον εαυτό του στυλοβάτη της δημοκρατικής παράταξης. Και επιδίωκε, στα λόγια έστω, τη συνεργασία των δημοκρατικών δυνάμεων, ανεξάρτητα από τις συγκρούσεις του με τα κόμματα της Αριστεράς…

Αν αυτό άλλαξε και ο σημερινός αρχηγός του δεν θεωρεί δημοκρατική δύναμη και προοδευτικό κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ και προτίθεται να κινηθεί προς τη ΝΔ, είναι δικό του θέμα. Αλλά δεν πρέπει να το ξεκαθαρίσει στο συνέδριο; Για την ακρίβεια: να το θέσει στο συνέδριο;

Αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα των συνέδρων να λάβουν όποια απόφαση κρίνουν. Αλλά για να τη λάβουν πρέπει η ηγεσία να το θέσει προς συζήτηση, ενδεχομένως και σε ψηφοφορία. Αλλιώς το συνέδριο δεν είναι παρά η τελευταία παγίδα για την κομματική βάση του ΠΑΣΟΚ. Ίσως και το τελευταίο συνέδριο.

Βάζοντας στα ζητήματα ιδεολογίας και στρατηγικής όσους οπαδούς του έμειναν απέναντι στην Αριστερά, τους στέλνει στη Δεξιά. Ακριβώς όπως έστειλε στον ΣΥΡΙΖΑ όσους του έφυγαν.

Μετά το συνέδριο δεν θα υπάρχουν τα προσχήματα και δικαιολογίες. Ως κόμμα με ιστορική διαδρομή πρέπει να κάνει τις επιλογές του και να τις πει. Αλλιώς, κοροϊδεύει εαυτούς και αλλήλους. Όπως δεν μπορείς να είσαι αριστερός στη Δεξιά ή δεξιός στην Αριστερά, έτσι και το ΠΑΣΟΚ ως μικρότερο κόμμα πλέον ή θα είναι κόμμα που θα κινείται στο μαλακό υπογάστριο της ΝΔ ή θα είναι στρατηγική συνιστώσα της ευρύτερης Αριστεράς. Κεντροδεξιά ή Κεντροαριστερά. Με ό,τι σημαίνει αυτό και στις δύο περιπτώσεις. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το δίλημμα…
http://politikiautonomia.wordpress.com