Αναφέρομαι αφενός μεν, στο γεγονός ότι πολλαπλασιάζονται οι εκτιμήσεις ότι τα μέτρα θα αποδειχθούν ατελέσφορα στη δημοσιονομική τους απόδοση, λόγω της ύφεσης που παράγουν. Αφετέρου δε,με τα συνέδρια που έχουν προκηρύξει σχεδόν όλα τα κόμματα, θα κληθούν η να εξουσιοδοτήσουν τους αρχηγούς για σχετικές αποφάσεις η θα αποφασίσουν τα σώματα δηλαδή η ιδία βάση για τις επιλογές τους!
Δεν πρόκειται για ανώδυνες επιλογές,αλλά για στάσεις και αποφάσεις που θα προσδιορίσουν την πραγματική ταυτότητα ,τη φυσιογνωμία, το ιδεολογικό ,πολιτικό. κοινωνικό και προγραμματικό στίγμα τόσο του κεντροδεξιού όσο και του κεντροαριστερού χώρου τα επόμενα χρόνια.
Η πραγματικότητα πλέον ακυρώνει «βολικές» προσεγγίσεις του τύπου «και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα«.Αυτές που κρύβουν την ευθύνη του ρόλου που πρέπει να αναλαμβάνουν τα κόμματα. Δηλαδή να διαμορφώνουν τις εξελίξεις για την έξοδο τόσο της χώρας όσο και των πολιτών από την κρίση!
Το επιχείρημα ότι αν σωθεί η χώρα θα σωθούν και τα κόμματα,δεν βρίσκει αντίκρισμα στις δυο μεγάλες πολιτικές οικογένειες της Ευρώπης γιατί ζητείται να αναλάβουν δημόσια τις ευθύνες με τις επιλογές που προτείνουν!
Ακριβώς γι αυτό το λόγο στο εσωτερικό αυτών των πολιτικών οικογενειών εξελίσσονται πλέον σκληρές αναμετρήσεις με στόχο να μετατοπίσουν ποιο ριζοσπαστικά το κοινωνικό ,οικονομικό και πολιτικό τους στίγμα.
Ειδικά στο χώρο της ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς φαίνεται ότι η δεξιά σοσιαλδημοκρατία ως κοινωνικοοικονομικός -συμβιβασμός της προηγούμενης δεκαετίας αμφισβητείται!
Η κερδοσκοπική επιδίωξη του χρηματιστηριακού κεφαλαίου και του Γερμανικού δεσποτισμού δεν δέχεται τους συμβιβασμούς της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας! Ζητούν την αύξηση άνευ όρων της καρποφορίας!
Γι” αυτό και τα μεγάλα κεντροαριστερά κόμματα (Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία, κτλ) αντιδρούν και προτείνουν εναλλακτικές πολιτικές συγκρουόμενα με την μονοδιάστατη υφεσιακή, διχαστική και αντιαναπτυξιακή δήθεν δημοσιονομική εξυγίανση!
Είναι σε εξέλιξη μια αναμέτρηση για 2 διαφορετικά Ευρωπαϊκά μοντέλα! Ο λεγόμενος «χώρος του κέντρου» συνθλίβεται και πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στην παραγωγική -κοινωνική Ευρώπη η την χρηματιστηριακή- κερδοσκοπική!
Τα κόμματα με τα συνέδρια τους είναι υποχρεωμένων δώσουν καθαρές απαντήσεις! Ποια είναι, τι εκφράζουν, ποιες πολιτικές υπηρετούν. Αλλά πλέον και το ποιο σημαντικό! Με ποια σώματα, όργανα και πρόσωπα εγγυώνται την προώθηση των επιδιώξεων τους.
Τα τελευταία χρόνια η κρίση ανάμεσα στη σχέση των κόμματων και των πολιτών έχει πολλαπλασιασθεί. Όχι τυχαία! Είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας τους να μετασχηματίσουν την κοινωνική αγωνιά και ανάγκη σε ελπίδα!
Το υπογραμμίζει το ποσοστό συμμετοχής, αλλά και η άρνηση των πολιτών να αποδεχθούν τον «εξουσιοδοτισμό» στα «αρχηγικά κόμματα».
Αυτό θέτει αυτόματα στο τραπέζι της συζήτησης ένα εξ άσου σοβαρό πρόβλημα σύγχρονης ταυτότητας των κομμάτων πρόσφατη ιστορική διαδρομή αποτίμα ότι τα κόμματα με την παραδοσιακή μορφή δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη στους πολίτες.
Το ερώτημα λοιπόν είναι:
-θα εξαντλήσουν τη «σύναξη» των σύνεδρων σε όχημα μιας εν λευκώ-ευρύχωρης» εξουσιοδότησης των αρχηγών και των προσωπικών τους ομάδων ,
ή θα τολμήσουν να εξέλθουν σε Ευρωπαϊκά κόμματα -θεσμούς παράγωγης πολίτικων θέσεων και δράσης? Με όργανα αντιπροσωπευτικά που αποφασίζουν και δεσμεύουν?
Το βέβαιο είναι ότι τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα που παράγει η κρίση δεν μπορούν να λυθούν με απούσα την κοινωνία!
Και τα κόμματα δεν θα αντιμετωπίσουν ποτέ επιτυχώς την κρίση αν συνεχίσουν να αναπαράγουν αρχηγικά μοντέλα, επιμένοντας στα «κάλπικα κόμματα»με οργανώσεις – φαντάσματα και με συνέδρους …….χαρταετούς!- See more at: http://www.tsiokas.gr/?p=3552#sthash.9Zjzzbye.4nqYRiOk.dpuf
Χάρης Τσιόκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.