<< ΜΠΟΡΟΥΜΕ;ΝΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ>>

Σύντροφοι,

Μέσα στη δίνη των πολιτικών εξελίξεων υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό του κόσμου που βρίσκεται σε πολιτικό αλλά και –φευ- ιδεολογικό αδιέξοδο.
Πολιτικά δεν έχουμε δυνατότητα να «στεγαστούμε» πουθενά. Το πασοκ παραπαίει και αρνείται να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα τις ευθύνες του, και, όπως και η δημάρ δείχνει να έχει βολευτεί στο ρόλο του μικρού ρυθμιστή. Ο συριζα, σχοινοβατεί μεταξύ πολύ διαφορετικών ρευμάτων και συνιστωσών, ενώ έχει να διαχειριστεί την πιθανότητα να χρειαστεί να κυβερνήσει, για την οποία, δείχνει, ανέτοιμος.

Ιδεολογικά, το κενό είναι ακόμα μεγαλύτερο.

Διαφωνόντας με τον προσανατολισμό της αριστεράς [που και η ίδια σχοινοβατεί μεταξύ κομμουνισμού και σοσιαλδημοκρατίας], υιοθετούν πολλοί σύντροφοι ένα πολιτικό λόγο που μακράν απέχει από το σοσιαλισμό. Λογικό. Απέναντι σε μια αριστερά που δεν θέλει να αλλάξει τίποτα και υπερασπίζεται σθεναρά όλες τις στρεβλώσεις του παρελθόντος, δείχνει πολύ λογικότερη η λύση των νεοφιλελεύθερων πρακτικών των ιδιωτικοποιήσεων, αποκρατικοποιήσεων, απολύσεων, κατάργησης συμβασεων κλπ. ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΕΤΣΙ;;;
Το δόγμα, «είναι πιο σοσιαλιστικό να απολύσεις 100 για να μείνουν με δουλειά οι 400» είναι –τελικώς- σοσιαλιστικό; Και ναι, υπάρχουν [και θα υπάρξουν] πολλές καταστάσεις που θα αναγκαστείς να καταφύγεις στην παραπάνω λύση – ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΑΝΑΓΚΗ, όχι επειδή είναι «πιο σοσιαλιστικό».

Φυσικά, έχουμε υποστεί μια απίστευτη πλύση εγκεφάλου, εδώ και καιρό, αποδόμησης όλου του έργου των κυβερνήσεων της τελευταίας 30αετίας [και, κυρίως του πασοκ], εξευτελισμού των συνδικάτων, καταρράκωσης της ιδέας του δημοσίου, διαπόμπευσης της πολιτικής, των πολιτικών, καμμιά φορά και της ίδιας της δημοκρατίας. Όμως, είναι έτσι;;;;

- Επειδή δημιουργήσαμε ένα έκτρωμα στο δημόσιο τομέα, δε σημαίνει οτι το δημόσιο, γενικώς, είναι «κακό» και οι υπάλληλοί του διεφθαρμένοι. Στο κάτω-κάτω αυτοί μας έμαθαν γράμματα στα δημόσια σχολείο, αυτοί μας δίδαξαν τρόπο σκέψης στα δημόσια ΑΕΙ, αυτοί μας εγχείρησαν, στα δημόσια νοσοκομεία, αυτοί μας εξυπηρετούν [sic] στις δημόσιες υπηρεσίες, ή –τουλάχιστον- έτσι ΕΠΡΕΠΕ να είναι
- Επειδή υπήρξε, ουσιαστικά, μόνο κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, δε σημαίνει οτι το κράτος δε πρέπει να μπορεί να παρεμβαίνει και να επιβάλλει κανόνες, αλλά και να στηρίζει έμπρακτα τους επιχειρηματίες
- Επειδή με τις επιδοτήσεις στην αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή δημιουργήθηκαν γενιές [sic] «τεμπέληδων» που επιδοτούνται για να «κάθονται» δε σημαίνει οτι πρέπει να αφεθεί ο αγρότης και η αγροτική παραγωγή στη μοίρα της, ιδιαίτερα σε μια εποχή που ο υπερπληθυσμός της γης δημιουργεί αυξημένες ανάγκες παραγωγής τροφίμων.
- Επειδή κάποιοι συνδικαλιστές έκαναν όργια, ή επέτυχαν κραυγαλέες συμβάσεις από αδύναμους, διεφθαρμένους, ανίκανους πολιτικούς, δε σημαίνει οτο ο συνδικαλισμός δεν είναι απαραίτητος
- Επειδή έγιναν έκτροπα στην τάδε απεργία , ή επειδή είναι άδικο να απεργεί ο δείνα κλάδος του δημοσίου που πληρώνεται τριπλάσια από τους υπόλοιπους [αφου είναι και το 80% τσιράκια του πολιτικού συστήματος] δε σημαίνει οτι το δικαίωμα στην απεργία δεν είναι ιερό !
- Επειδή ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών έβαλε το πολιτικό κόστος και την ψηφοθηρία, πάνω από το γενικό καλό, δε σημαίνει οτι η πολιτική και οι πολιτικοί είναι ανευ διακρίσεως άχρηστοι.

Και, φυσικά, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια συγκεκριμένη πρόταση ΔΕΝ σημαίνει οτι αυτή είναι και η ΜΟΝΑΔΙΚΗ αριστερή πρόταση και προοπτική στην Ελλάδα.
Η εποχή των αρχηγηκών –ηγετικών κινημάτων τελείωσε, εξάλλου ο μόνος που θα μπορούσε να ενώσει όλο αυτό τον χώρο είναι –προς το παρον- παροπλισμένος
Τί μας μένει; Αυτοοργάνωση, μέσω πολιτικών-κινηματικών διαδικασιών που θα οδηγήσουν σε συνέδριο οργάνωσης αλλά κυρίως ιδεολογικού προσανατολισμού και φυσιογνωμίας
Είμαστε πολλοί, ΠΑΡΑ πολλοί, κι όχι μόνο εδω μέσα, αλλά κι έξω στην κοινωνία, χαμένοι, τα «ορφανά» του πασοκ, οι ευρωπαιστές της αριστεράς, οι ορθολογιστές του σοσιαλισμού.
Δεν χρειαζόμαστε αρχηγό, γιατί ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΟΠΑΔΙ,
Θέλουμε και μπορούμε να αυτοοργανωθούμε. Είμαστε πολλοί, κι είμαστε ΣΕ ΟΛΗ την Ελλάδα !
ΠΡΕΠΕΙ να προσπαθήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση
ΑΡΙΣΤΕΡΑ αλλά όχι έξαλλα, ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΑ αλλά όχι εξτρεμιστικά, ΓΙΝΕΤΑΙ - αρκεί να το θέλουμε !

Ανaρτήθηκε από : Katerina Koltsida