Η σχεδόν βέβαιη επιστροφή του ΓΑΠ στην ενεργό πολιτική με τη μορφή της δημιουργίας ενός νέου κόμματος ασφαλώς αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον γεγονός που πιθανώς θα δώσει την ευκαιρία σε ορισμένους να επανεξετάσουν πολλές από τις απόψεις τους.
Είναι σήμερα πλέον προφανές ότι η συντονισμένη, συνεχής και πολλές φορές υστερική επίθεση πού δεχόταν σε σχεδόν καθημερινή βάση ο ΓΑΠ από ένα μεγάλο μέρος των ΜΜΕ ήταν τελείως δυσανάλογη με τα όποια λάθη και παραλείψεις του. Η Ελλάδα βρίσκεται στο σημερινό τραγικό σημείο λόγω δύο κυρίως πολιτικών: του Κ. Σημίτη και του Κ. Καραμανλή.
Το λάθος του πρώτου ήταν ότι έβαλε μια χώρα με τριτοκοσμικές οικονομικές δομές στην ευρωζώνη και μάλιστα με μία ισοτιμία δραχμής-ευρώ πού έμελλε με μαθηματική ακρίβεια να εξαλείψει και τα ελάχιστα ίχνη ανταγωνιστικότητας της χώρας. Το λάθος του δεύτερου ήταν ότι εκμεταλλεύθηκε το φτηνό χρήμα που διασφάλιζε η ένταξη στην ευρωζώνη όχι απλά για να μην κάνει μεταρρυθμίσεις, αλλά για να προχωρήσει στην περαιτέρω γιγάντωση του πελατειακού κράτους με τις δεκάδες χιλιάδες διορισμών, αυξήσεις κρατικών δαπανών κ.λπ.
Μπροστά στα «αμαρτήματα» των δύο αυτών πολιτικών, οποιεσδήποτε ατυχείς πιθανώς δηλώσεις, παραλείψεις ή συμφωνίες του ΓΑΠ αποτελούν υποσημειώσεις των υποσημειώσεων, στις οποίες ο σοβαρός μελετητής της ιστορικής long duree δεν πρόκειται να αφιερώσει ούτε μία αράδα. Οι επιλογές του ΓΑΠ όταν ξέσπασε η κρίση ήταν σε γενικές γραμμές αυτές που θα ακολουθούσε τουλάχιστον το 50% των φορέων ενός ορθολογικού λογισμικού. Προφανώς θα υπήρχαν και άλλα λογισμικά που θα λειτουργούσαν στη βάση ενός διαφορετικού αλγόριθμου - όμως αυτό δεν εξηγεί τη δυσανάλογη κατά την άποψη μου αντίδραση στις επιλογές του ΓΑΠ.
Το ερώτημα, λοιπόν, που προκύπτει είναι: Γιατί αυτή η δυσανάλογη αντίδραση; Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι: Γιατί ο ολιγάρχες που ελέγχουν την πλειοψηφία των ΜΜΕ της χώρας στοχοποίησαν σε τέτοιο βαθμό τον ΓΑΠ ενώ άφησαν τελείως στο απυρόβλητο τους άλλους δύο πολιτικούς ηγέτες, των οποίων οι άστοχες πολιτικές οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια στον υπερδανεισμό και στην ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας;
Στο ερώτημα αυτό δεν έχω την πληροφόρηση για να επιχειρήσω μία απάντηση. Όμως το ενδιαφέρον με την επανάκαμψη του ΓΑΠ στην πολιτική ζωή της χώρας είναι ότι το ερώτημα αυτό θα τεθεί ξανά και με νέα ένταση. Και αυτό ίσως να είναι το πιο σημαντικό - ακόμα πιο σημαντικό ίσως και από τις απαντήσεις. Διότι όπως έγραφε ο Μάρξ κάπου στην Grundrisse αναφερόμενος στην επιστημονική έρευνα: «Εκείνο πού προέχει δεν είναι η απάντηση που δίνει κανείς σε ένα ερώτημα, αλλά ο τρόπος που θέτει κανείς το ερώτημα».
Για τους προαναφερθέντες, λοιπόν, λόγους -και όχι απλά από ευγένεια- οφείλουμε όλοι μας να πούμε ένα μεγάλο «Welcome!» κατά την επάνοδο του ΓΑΠ στην πολιτική σκηνή της χώρας.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Είναι σήμερα πλέον προφανές ότι η συντονισμένη, συνεχής και πολλές φορές υστερική επίθεση πού δεχόταν σε σχεδόν καθημερινή βάση ο ΓΑΠ από ένα μεγάλο μέρος των ΜΜΕ ήταν τελείως δυσανάλογη με τα όποια λάθη και παραλείψεις του. Η Ελλάδα βρίσκεται στο σημερινό τραγικό σημείο λόγω δύο κυρίως πολιτικών: του Κ. Σημίτη και του Κ. Καραμανλή.
Το λάθος του πρώτου ήταν ότι έβαλε μια χώρα με τριτοκοσμικές οικονομικές δομές στην ευρωζώνη και μάλιστα με μία ισοτιμία δραχμής-ευρώ πού έμελλε με μαθηματική ακρίβεια να εξαλείψει και τα ελάχιστα ίχνη ανταγωνιστικότητας της χώρας. Το λάθος του δεύτερου ήταν ότι εκμεταλλεύθηκε το φτηνό χρήμα που διασφάλιζε η ένταξη στην ευρωζώνη όχι απλά για να μην κάνει μεταρρυθμίσεις, αλλά για να προχωρήσει στην περαιτέρω γιγάντωση του πελατειακού κράτους με τις δεκάδες χιλιάδες διορισμών, αυξήσεις κρατικών δαπανών κ.λπ.
Μπροστά στα «αμαρτήματα» των δύο αυτών πολιτικών, οποιεσδήποτε ατυχείς πιθανώς δηλώσεις, παραλείψεις ή συμφωνίες του ΓΑΠ αποτελούν υποσημειώσεις των υποσημειώσεων, στις οποίες ο σοβαρός μελετητής της ιστορικής long duree δεν πρόκειται να αφιερώσει ούτε μία αράδα. Οι επιλογές του ΓΑΠ όταν ξέσπασε η κρίση ήταν σε γενικές γραμμές αυτές που θα ακολουθούσε τουλάχιστον το 50% των φορέων ενός ορθολογικού λογισμικού. Προφανώς θα υπήρχαν και άλλα λογισμικά που θα λειτουργούσαν στη βάση ενός διαφορετικού αλγόριθμου - όμως αυτό δεν εξηγεί τη δυσανάλογη κατά την άποψη μου αντίδραση στις επιλογές του ΓΑΠ.
Το ερώτημα, λοιπόν, που προκύπτει είναι: Γιατί αυτή η δυσανάλογη αντίδραση; Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι: Γιατί ο ολιγάρχες που ελέγχουν την πλειοψηφία των ΜΜΕ της χώρας στοχοποίησαν σε τέτοιο βαθμό τον ΓΑΠ ενώ άφησαν τελείως στο απυρόβλητο τους άλλους δύο πολιτικούς ηγέτες, των οποίων οι άστοχες πολιτικές οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια στον υπερδανεισμό και στην ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας;
Στο ερώτημα αυτό δεν έχω την πληροφόρηση για να επιχειρήσω μία απάντηση. Όμως το ενδιαφέρον με την επανάκαμψη του ΓΑΠ στην πολιτική ζωή της χώρας είναι ότι το ερώτημα αυτό θα τεθεί ξανά και με νέα ένταση. Και αυτό ίσως να είναι το πιο σημαντικό - ακόμα πιο σημαντικό ίσως και από τις απαντήσεις. Διότι όπως έγραφε ο Μάρξ κάπου στην Grundrisse αναφερόμενος στην επιστημονική έρευνα: «Εκείνο πού προέχει δεν είναι η απάντηση που δίνει κανείς σε ένα ερώτημα, αλλά ο τρόπος που θέτει κανείς το ερώτημα».
Για τους προαναφερθέντες, λοιπόν, λόγους -και όχι απλά από ευγένεια- οφείλουμε όλοι μας να πούμε ένα μεγάλο «Welcome!» κατά την επάνοδο του ΓΑΠ στην πολιτική σκηνή της χώρας.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
http://www.protagon.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.