Ποτέ δεν συμφώνησα με την απλοϊκή εκτίμηση πως το ΠΑΣΟΚ διαλύεται λόγω Μνημονίου. Σε αυτό μπορεί να αποδοθεί ένα μεγάλο μέρος της κάμψης του, από τον εκλογικό θρίαμβο του 2009 με 44% στο (δημοσκοπικό) 25% μετά το PSI, όταν παραλάμβανε το κόμμα ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Τα υπόλοιπα έχουν εξατομικευμένες και συλλογικές ευθύνες που πρέπει να τις αναλάβουν, πρώτα ο πρόεδρος κ. Βενιζέλος, και μετά όσοι στελέχωσαν τα όργανα και τις ομάδες σχεδιασμού γύρω από αυτόν. Είναι αυτονόητο, όσο και αντικειμενικό, πέρα από κάθε υποκειμενική προτίμηση και εκτίμηση. Ειδικά αν το συγκρίνουμε με το κόστος που δέχτηκε να αναλάβει ο προηγούμενος πρόεδρος του κινήματος, για το Μνημόνιο.
Πέρα από τις γενικότητες που μιλούν για ένα ΠΑΣΟΚ που έγινε παρακολούθημα της πιο αντιδραστικής δεξιάς, υπάρχει μία λίστα πολιτικών που εφαρμόστηκαν με τις ευχές και τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ χωρίς καμία αιτιολόγηση δημοσίου συμφέροντος, αλλά με την πλήρη κάλυψη των Μέσων της χώρας που έκαναν πως δεν βλέπουν (όταν δεν τις στήριζαν με μισές αλήθειες).
Σε ό,τι αφορά την καθεαυτή πολιτική, το ΠΑΣΟΚ δεν έχει πάρει ούτε μία πολιτική πρωτοβουλία εδώ και τρία χρόνια, αν εξαιρέσει κανείς το γάλα του κ. Κασσή(...), και την καμπάνια κατά της ρατσιστικής βίας που εγκαταλείφθηκε προτού καν ξεκινήσει ελέω Μπαλτάκων και της σταθερότητας αυτών.
Οι διάφοροι πρώην πρωτοκλασάτοι υπουργοί και στελέχη, καλών και μη προθέσεων, δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα για όλα αυτά. Το αντίθετο, περιπτώσεις σαν αυτές του κ. Λοβέρδου τα έκαναν χειρότερα αφού έδωσαν έναν τόνο κυνισμού και καιροσκοπισμού στην υπόθεση της κεντροαριστεράς.
Αν, λοιπόν, σε αυτές τις συνθήκες και σε αυτό το πολιτικό πεδίο μπορεί κάποιος να ανακατέψει τη σούπα, να εκβιάσει την επαναφορά σε κάποιο αξιακό πλαίσιο και εσωκομματική δημοκρατία (σημαντικό για όσους πιστεύουν ακόμα πως τα κόμματα ανήκουν στα μέλη τους) για να επιφέρει μία επανεκκίνηση σε αυτό που πολλοί βιάστηκαν να βαφτίσουν νεκρό, καλώς το κάνει. Το οφείλει.
Αν δε, πρόκειται για πρώην Πρωθυπουργό, ο οποίος προτίθεται να τσαλακωθεί σε μία τέτοια διαδικασία αντί να περιμένει την αναγνώριση του από το έθνος, εκλέγοντας τον ΠτΔ ή χρίζοντας τον επίτιμο του τίποτα, αυτόν και τον "κύκλο" του, τότε οφείλουμε να αποδώσουμε τιμή. Είτε θεωρείτε το εγχείρημα θνησιγενές, είτε το θεωρούμε απαραίτητο. Αυτό που δεν νοείται, είναι το να βαφτίζουμε την κίνηση κάτι άλλο από αυτό που είναι: μία (επιτέλους) αντίδραση σε αυτό που συμβαίνει στο χώρο του Κέντρου και του ΠΑΣΟΚ, με αποκλειστική ευθύνη καιροσκόπων, διαπλεκόμενων, παλτο-μυριστών, και του Ευάγγελου Βενιζέλου.
-----------
ΥΓ: μακάρι να υπήρχαν τα ίδια αντανακλαστικά και θάρρος πρωτοβουλιών στο κόμμα τη Νέας Δημοκρατίας, αντί για παρασκήνιο και "χρυσές εφεδρείες".
http://alexacos.blogspot.gr/
by Κωνσταντίνος Αλεξάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.