Υπάρχει ανάγκη να αλλάξουμε συμπεριφορές και νοοτροπίες που έχουν σχέση
με τις μέχρι τώρα συμπεριφορές μας, απέναντι στους συμπολίτες μας, στη καθημερινότητα, στο φυσικό περιβάλλον, στο δημόσιο και, προπάντων, στη σχέση μας με το κράτος.
Δεν θεωρούμε αντίφαση την επικράτηση της ηθικής στην πολιτική λειτουργία και δράση, κόντρα στην υποκρισία, στον παραγοντισμό και στις προσωπικές στρατηγικές.
Στηρίζουμε ενέργειες και δράσεις που ενισχύουν τη συμμετοχή του πολίτη, που στηρίζουν τη συμμετοχική δημοκρατία.
Στηρίζουμε τους θεσμούς της πολιτείας, όπως και κάθε προσπάθεια για την αναβάθμιση και την βελτίωσή τους. Δεν συντασσόμαστε με όσους θέλουν να τους κατεδαφίσουν, εξυπηρετώντας έτσι άλλα συμφέροντα, αυτά που επί δεκαετίες μαίνονται τον πλούτο της χώρας.
Η ασυδοσία των ΜΜΕ και ο τρόπος λειτουργίας της δικαιοσύνης, η απουσία πραγματικών μηχανισμών ελέγχου οδήγησαν στην πολιτική, πολιτιστική και κατ' επέκταση την οικονομική κρίση της χώρας.
Στο επίκεντρο των κοινών μας απόψεων και θέσεων είναι ο πολίτης, ο εργαζόμενος, ο νέος και ο συνταξιούχος που νιώθει εγκαταλειμμένος και αδύναμος. Είναι ο οικονομικός μετανάστης, είναι όλοι οι πολίτες που η σημερινή κοινωνία θέτει για ρατσιστικούς λόγους στο περιθώριο. Είναι ο Ελληνισμός της διασποράς ως ενισχυτικός παράγοντας στην αναγέννηση της χώρας μας.
Θεωρούμε αδιαπραγμάτευτη τη συμμετοχή- τη θέση της χώρας μας στην ευρωζώνη και εθνικά επικίνδυνη την άποψη, που για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους προωθούν κάποιοι, για την επιστροφή στην δραχμή.
Η τελευταία τριετία ήταν από τις πιο συγκλονιστικές που πέρασε η χώρα στην νεότερη ιστορία της. Έγιναν λάθη, υπήρξαν παραλείψεις που ήταν, κυρίως, αποτέλεσμα αγκυλώσεων, χρόνιων νοοτροπιών και αντιλήψεων για τη δημόσια ζωή.
Ο Γιώργος Παπανδρέου έδωσε μια άνιση μάχη, έναν πρωτόγνωρο αγώνα έχοντας απέναντί του κερδοσκόπους, μια συντηρητική ηγεσία της Ευρώπης, και μια ελληνική αστική τάξη που έδωσε τα "ρέστα" της για τη διατήρηση των κεκτημένων της. Έπρεπε να παλέψει ενάντια στις νοοτροπίες ενός πελατειακού κράτους που δημιουργήθηκε μέσα στις δεκαετίες, ένα πρόσκαιρο συνδικαλισμό και έναν άπλετο λαϊκισμό.
Ένα κόμμα που ήταν, ως μέρος της κοινωνίας και αυτό ταυτισμένο, σε μεγάλο βαθμό με τη λογική των πελατειακών σχέσεων και τον παραγοντισμό. Και με ένα κομμάτι του, που από το 2004 συνεχώς , άλλοτε συγκαλυμμένα άλλο πιο φανερά, υπονόμευε το έργο του.
Σε αυτή τη μάχη της διετίας – και αυτή είναι και η δική μας ευθύνη – όσοι συμμεριζόμασταν τις απόψεις και τις θέσεις του, μείναμε απαθείς και αφήναμε το χώρο σε κάθε είδους ακτιβιστές του τύπου ,,δεν πληρώνω,, διευκολύνοντας τους έτσι να δίνουν την εικόνα ότι αποτελούν το πλειοψηφικό ρεύμα της κοινωνίας.
Εμείς, μέσα από την εφημερίδα μας αυτή, επιθυμούμε να συνεχίσουμε την προσπάθεια αυτή. Να δώσουμε όσο πιο συντεταγμένα μπορούμε τη δική μας μάχη, τον δικό μας αγώνα. Για τον Ελληνισμό, την διαφορετική Ελλάδα. Για να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και να δημιουργήσουμε την Ελλάδα που θέλουμε. Μια Ελλάδα που ξέρει την αξία της. Μια Ελλάδα που μπορεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.