Ομιλία Προέδρου Γ. Παπανδρέου στην Ολομέλεια Τομέων, Παρατηρητηρίων και Εργαστηρίων

ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ

ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΩΝ ΤΟΜΕΩΝ, ΤΩΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
ΑΘΗΝΑ, 2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2015

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

Χαίρομαι ιδιαίτερα που βρισκόμαστε σήμερα όλοι μαζί εδώ.

Όλοι όσοι έχουμε αναλάβει την ευθύνη και το βάρος να συμβάλουμε με τις δυνάμεις μας στη συγκρότηση και τη λειτουργία του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ μας.

Να βοηθήσουμε με κάθε τρόπο, τα μέλη μας, τους φίλους μας, τους εθελοντές μας, σε αυτήν τη μεγάλη προσπάθεια για να εκφραστούν επιτέλους στο δημόσιο λόγο οι αρχές μας, οι αξίες μας, οι ιδέες μας και οι πολιτικές μας.

Και μαζί, να δώσουμε στους πολίτες τη δυνατότητα να εκφράσουν τις αγωνίες τους και να αγωνιστούν μαζί μας για να αλλάξουμε την Ελλάδα.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Είναι δύσκολος, αλλά είναι ο μοναδικός.

Οι τελευταίες εξελίξεις, τα λένε όλα.

Αποκαλύπτουν αλήθειες – που κάποιοι επιμελώς επιχειρούν ακόμη και σήμερα να αποκρύψουν και εκθέτουν όλους εκείνους που είτε συνέβαλαν για να οδηγηθούμε ένα βήμα πριν από μια εθνική καταστροφή, είτε ακολούθησαν την οδό των εύκολων λόγων και των ψευδαισθήσεων.

Εμείς, από την πλευρά μας, είπαμε από την πρώτη στιγμή ότι βάζουμε πλάτες.

Αλλά σε τι;

Στη σωτηρία της Ελλάδας και στη διαπραγμάτευση για καλύτερους όρους από τους δανειστές.

Και με δική μας δέσμευση για μεγάλες τομές.

Σήμερα, αρκετούς από όλους αυτούς που συνεχίζουν να πορεύονται τον ίδιο εύκολο δρόμο, εκφραστές είτε της δεξιάς είτε της αριστερής συντήρησης, τους βλέπουμε να πορεύονται πάλι μαζί – δυσκολεύοντας τις προσπάθειες του Ελληνικού λαού, ακόμη και εκθέτοντας σε κινδύνους τις θυσίες των Ελλήνων.

Σήμερα, δεν βρισκόμαστε εδώ για να αποτιμήσουμε τις εξελίξεις, αλλά για να βάλουμε τις βάσεις για μια αναγκαία προσπάθεια. Να εργαστούμε για να αναδείξουμε όλες εκείνες τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που αποτελούν εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για να αλλάξουμε τη χώρα, να την οδηγήσουμε σε μια βιώσιμη πορεία.

Αποτελούν προϋπόθεση και για την οριστική σωτηρία της χώρας και για τη βιώσιμη πορεία της. Το ένα χωρίς το άλλο, δεν υπάρχει.

Ωστόσο, η σημερινή μας συνάντηση, είναι μια ευκαιρία για να πούμε μερικές αλήθειες. Το επιβάλουν οι εξελίξεις.

Είναι η ώρα να κατανοήσουμε όλοι μας μια πραγματικότητα, μερικές αλήθειες, που συστηματικά κρύφτηκαν, διαστρεβλώθηκαν, γύρω από τα μεγάλα προβλήματα της χώρας μας.

Mετά 5 χρόνια θυσιών του Ελληνικού λαού, μετά από 6 χρόνια ύφεσης, η Ελλάδα είχε και έχει την ευκαιρία να κάνει ένα μεγάλο βήμα προς τα μπρος.

Την ευκαιρία να απαλλαγεί από την εξάρτησή της από τους δανειστές μας, τους εταίρους της ΕΕ και το ΔΝΤ.

Τελικά, τώρα, συνειδητοποιούν όλοι, ότι οι δανειακή σύμβαση, το 2010, ήταν αναγκαία επειδή δεν μπορούσαμε να δανειστούμε από τις ανοιχτές αγορές. Ίσως, μπορούσαμε να δανειστούμε με ληστρικά επιτόκια, αλλά με βέβαιο αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε χρεοκοπία και κατάρρευση.

Αυτό είχε ομολογήσει και ο ίδιος ο σημερινός Πρωθυπουργός, ο Αλέξης Τσίπρας, λέγοντας πριν από λίγο καιρό ότι θα ζητήσει εξεταστική επιτροπή για το «πώς φθάσαμε στο μνημόνιο και στον αναγκαστικό δανεισμό» – έτσι είχε πει τότε.

Αναγκαστικός δανεισμός, λοιπόν, είναι και αυτό που επιδιώκει και η σημερινή κυβέρνηση.

Γιατί; Απλά αδυνατεί και αυτή – όπως τότε εμείς, σε πολύ χειρότερες συνθήκες όμως, να βγει στις αγορές και διαπραγματεύεται με τους εταίρους για να πάρει τις επόμενες δόσεις ώστε να χρηματοδοτήσει τις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας.

Η πολιτική που σήμερα ακολουθεί σε αυτό το ζήτημα αποτελεί τρανή αναγνώριση του τι αντιμετωπίσαμε – με πολύ χειρότερους συσχετισμούς και έλλειψη οποιουδήποτε μηχανισμού στήριξης – και εμείς τότε, το 2010.

Για αυτό πρώτοι εμείς θέλουμε να ειπωθούν αλήθειες – χωρίς αυτές η χώρα δεν αλλάζει. Αυτές που συσκοτίστηκαν συστηματικά για να βολέψουν τις ορέξεις διαφόρων αρχηγών και κομμάτων.

Για να μεταφέρουν τις ευθύνες σε εμάς, τους πυροσβέστες, όταν άλλοι είχαν ανάψει τις φωτιές.

Για αυτό μιλούσαμε και για μια πραγματική εξεταστική επιτροπή, όχι μια εξεταστική «α λα κάρτ», που θα βολεύει τη σύμμαχη δύναμη της κυβερνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, δηλαδή το Καραμανλικό κατεστημένο.

Ιστορικά πρέπει να απολογηθεί για το πώς βρέθηκε η χώρα χωρίς καμία προστασία στο χείλος του γκρεμού.

Όμως, όπως όλοι είδαμε, άλλες είναι οι στοχεύσεις τους.

Δεν με ενδιαφέρει ο κυνισμός των πράξεών τους.

Με ενδιαφέρει η χώρα.

Ούτε εμείς έχουμε προσωπική βεντέτα με τον Καραμανλή.

Αλλά η χώρα έχει ανάγκη να συγκρουστεί με τις παθογένειες του πελατειακού συστήματος, που όμως υπηρέτησε πιστά. Συγκαλύπτουν τις δικές τους ευθύνες, συγκαλύπτουν τον πρωθυπουργό που επί των κυβερνήσεών του διπλασιάστηκε το χρέος και μόνον την τελευταία χρονιά, φεύγοντας τρέχοντας και έντρομος, άφησε τη χώρα με έλλειμμα 36 δις ευρώ. Μόνον την τελευταία χρονιά.

Δεν ξέρω τι έχουν συμφωνήσει κάτω από το τραπέζι, ούτε και με ενδιαφέρει.

Ξέρω όμως, τι έγινε στο παρελθόν, από ανάλογες αριστεροδεξιές επιδιώξεις και πώς τις πλήρωσαν οι εμπνευστές τους.

Όπως ξέρω, ότι όλα αυτά, ουδεμία σχέση έχουν με τις πραγματικές ανάγκες της χώρας και τα πραγματικά προβλήματα του Ελληνικού λαού.

Οι σχεδιασμοί τους δεν αφορούν τη χώρα – αφορούν τις δικές τους επιδιώξεις.

Φοβάμαι ότι και πάλι αφορούν ένα κλειστό κλάμπ εξουσίας που διακατέχεται από τις αντιλήψεις, τις νοοτροπίες και τις συμπεριφορές του πελατειασμού και της νομής της εξουσίας.

Ένα δούναι και λαβείν – ξένο από τις δικές μας αρχές, τις δικές μας αξίες.

Αλλά ξένο και από τις πραγματικές ανάγκες της χώρας και του Ελληνικού λαού, που τώρα, από δικά τους λάθη, ασφυκτιούν λόγω της έλλειψης ρευστότητας και του αδιεξόδου που διαμόρφωσαν.

5 χρόνια μετά από τις δικές μας προσπάθειες θα έπρεπε σήμερα η Ελλάδα να έχει ξεφύγει από την εξάρτησή της απο τους δανειστές.

Εάν είχε υπάρξει ευρύτατη συναίνεση – ιδιαίτερα για τις μεγάλες αλλαγές – χωρίς να προβάλονται παντού από τη ΝΔ μέχρι και το ΣΥΡΙΖΑ μαγικές λύσεις που δημιουργούσαν ψευδαισθήσεις και απογοήτευση στον Ελληνικό λαό, σήμερα θα είμασταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση.

Η σημερινή Ελληνική Κυβέρνηση, ελπίζω να κατανοεί πια την πραγματικότητα, να κατανοεί ότι χρειάζεται μια σοβαρή διαπραγμάτευση με τους εταίρους και δεν πρέπει να καθυστερεί άλλο.

Όσο καθυστερεί, όσο θέλει να παίζει ένα επικοινωνιακό παιχνίδι στο εσωτερικό της χώρας δείχνοντας μια δήθεν αδιαλαξία ενώ στην ουσία δέχεται τους βασικούς όρους του μνημονίου, τόσο χάνει η χώρα.

Χάνει την ευκαιρία να επιτύχει σοβαρές βελτιώσεις στο μνημόνιο. Δηλαδή, να ελαφρύνει την πολιτική λιτότητας και να προσελκύσει σοβαρές επενδύσεις.

Χάνει την ευκαιρία να αναδείξει τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα, με ένα σοβαρό σχέδιο, σχέδιο που θα έπρεπε να τύχει μιας σοβαρής επεξεργασίας και διαβούλευσης με όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της Ελλάδας. Σχέδιο που δεν θα είναι απλά ένα σύνολο ιδεών μερικών υπουργών.

Χάνει την ευκαιρία να πείσει την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ότι η Ελλάδα πράγματι θέλει να αλλάξει και να σταθεί στα δικά της πόδια.

Χάνει την ευκαιρία να γίνει ο πόλος μιας άλλης Ευρωπαϊκής πολιτικής, πολιτικής ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης που σιγά – σιγά ωρίμασε αυτά τα 5 χρόνια.

Χάνει την ευκαιρία να αποκαταστήσει την αξιοπιστία της η χώρα – το μεγαλύτερο ατού σήμερα για οποιαδήποτε χώρα, που θα εξασφάλιζε τη γρήγορη έξοδό μας στις αγορές, όπως έκαναν η Πορτογαλία και η Ιρλανδία.

Σκεφτείτε ότι η Πορτογαλία μπορεί σήμερα πια να βγει στις αγορές και να δανειστεί με πολύ χαμηλότερα επιτόκια από εκείνα που πήρε από τους θεσμούς.

Δηλαδή, μπορεί να αποπληρώσει τα παλιά της δάνεια με νέα, που όμως θα τα εξυπηρετεί με πολύ μικρότερο κόστος για τον Πορτογάλο πολίτη.

Αυτή την ευκαιρία τη χάνουμε καθώς καθυστερούμε.

Χάνουμε επίσης την ευκαιρία που μας ανοίγεται από τις πρόσφατες αποφάσεις της ΕΚΤ.

Το έχω ξαναπεί: βρέχει φτηνό χρήμα και εμείς κρατάμε ομπρέλα.

Χάνει την ευκαιρία να αξιοποιήσει ένα πρωτογενές πλεόνασμα – το οποίο εύκολα μπορεί να γίνει έλλειμμα, γιατί η ασάφεια και η αστάθεια που καλλιεργεί εμποδίζουν την ομαλή λειτουργία της οικονομίας, στερούν το δημόσιο από έσοδα, την αγορά από ρευστότητα, ενώ οι παραγωγοί μας δυσκολεύονται στις εισαγωγές και εξαγωγές με ξένους, γιατί δεν τους δίνουν πίστωση λόγω της κατάστασης που επικρατεί.

Χάνει βέβαια και αξιοπιστία – όταν η Ελλάδα απειλεί με αστείο ή και επικίνδυνο τρόπο.

Μόλις χθες, υπουργοί έλεγαν πάλι ότι μπορεί να μην πληρώσουν τις υποχρεώσεις της χώρας και άλλοι, άφηναν ανοιχτό το ενδεχόμενο εξόδου από το Ευρώ.

Εγώ, επαναλαμβάνω. Εμείς θέλουμε την επιτυχία της Ελλάδας.

Όμως ρωτώ:

Είναι διαπραγμάτευση αυτή;

Αυτήν την εντολή πήραν από τον Ελληνικό λαό;

Τέλος, όταν τσακωνόμαστε για τα αυτονόητα, δηλαδή για το εάν θα υπάρξει αξιολόγηση της πορείας μας από τους εταίρους.

Χάνει έτσι την ευκαιρία διαπραγματευτικά η Ελλάδα να θέσει πρωτεύοντα ζητήματα – όπως της ελάφρυνσης του χρέους.

Αλλά πολύ περισσότερο από την ελάφρυνση του χρέους, η Ελλάδα χρειάζεται μια ανταγωνιστική οικονομία – να δημιουργήσει ανάπτυξη, θέσεις εργασίας και φορολογικά έσοδα.

Είναι η ευκαιρία να διαπραγματευτεί ένα πρόγραμμα που να λειτουργεί σωστά.

Να βελτιωθεί προς όφελος της οικονομίας και του λαού.

Ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων – που θα προσθέτει διαπραγματευτική δυναμική και αξιοπιστία. Ένα πρόγραμμα που το έχουμε απόλυτη ανάγκη, πολύ περισσότερο που τώρα, με τις επιλογές τους θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια άλλη ανάγκη, να λάβουν μέτρα που θα μπορούσαν να είχαν αποφύγει.

Το είχαμε προτείνει από την προεκλογική περίοδο ακόμη.

Αυτό χρειάζεται ευρύτατη συναίνεση. Όχι νέους διχασμούς.

Και αυτό το μεγάλο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων μαζί με το νέο πακέτο που θα συνυπογράψει η Ελλάδα με τους εταίρους, να έρθει σε δημοψήφισμα.

Να γίνει το Ελληνικό Σχέδιο, κτήμα του Ελληνικού λαού.

Είμαστε θετικοί στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, γιατί αποτελεί μέσο έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας. Πολύ περισσότερο δε, όταν κρίνεται το μέλλον της χώρας σε βάθος χρόνου. Αλλά το δημοψήφισμα γίνεται για να τεθούν συγκεκριμένα ερωτήματα στον Ελληνικό λαό. Όχι αυτό της παραμονής μας ή όχι στο Ευρώ.

Και βεβαίως, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί το δημοψήφισμα για την κάλυψη της πολιτικής ανυπαρξίας του ΣΥΡΙΖΑ και της έλλειψης σχεδίου και ολοκληρωμένης πολιτικής πρότασης.

Αυτό είναι αντίθετο και σε όσα πιστεύουμε εμείς και με το συμφέρον της χώρας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

Μέσα σε 3 μόλις μήνες, ιδρύσαμε το ΚΙΝΗΜΑ μας, κατεβήκαμε στις εκλογές, κάναμε την 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, με μεγάλη συμμετοχή και ουσιαστικό διάλογο, ορίσαμε τους κανόνες της οργανωτικής μας διάταξης μέχρι το Συνέδριο, συγκροτήσαμε τους Τομείς, τα Παρατηρητήρια και τα Εργαστήρια για την υποβοήθηση της πολιτικής και οργανωτικής μας λειτουργίας. Και ήδη, έχουν συγκροτηθεί οι πρώτες Δημοτικές Ομάδες Πρωτοβουλίας. Για να βρεθούμε δίπλα σε κάθε πολίτη, σε κάθε γειτονιά. Να είμαστε μαζί στους αγώνες. Να μην ξανακάνουμε τα λάθη του παρελθόντος.

Έχουμε λόγο ύπαρξης μόνον όταν υπηρετούμε αρχές και αξίες, πραγματικά προοδευτικές ιδέες, όταν υπηρετούμε το εθνικό και το δημόσιο συμφέρον, χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς σκοπιμότητες.

Είμαστε χρήσιμοι, μόνον όταν μιλούμε και αγωνιζόμαστε για τα πραγματικά διακυβεύματα που έχουμε μπροστά μας.

Και πολύ περισσότερο, όταν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, ακόμη και αυτές τις κρίσιμες ώρες, μετά από όσα έχουν συμβεί, συνεχίζουν να καταφεύγουν σε παιχνίδια εντυπώσεων και επικοινωνιακών ακροβατισμών.

Πριν, λοιπόν, έρθω στο σημερινό μας θέμα, αυτό των μεταρρυθμίσεων, για τις οποίες πρέπει να δουλέψουν όλοι οι Τομείς, αισθάνομαι την ανάγκη να σημειώσω ότι, το ΚΙΝΗΜΑ μας έχει χρέος να αντιστέκεται σε οτιδήποτε βρίσκεται μακριά από τους λόγους που μας οδήγησαν στην ίδρυσή του.

Στα λόγια, μπορεί όλοι να συμφωνούν. Οι πράξεις είναι, τελικά, που μετράνε.

Ας το ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, μια και καλή.

Δεν διαπραγματευόμαστε αρχές και αξίες.

Οι σύντροφοί μας, όλοι και χωρίς εξαιρέσεις, όπου κι αν βρίσκονται, είναι αίμα από το αίμα μας, σάρκα από τη σάρκα μας και το ΚΙΝΗΜΑ μας είναι ανοιχτό για όλους. Για τον λόγο αυτό επιμένουμε στα κινηματικά και συμμετοχικά του χαρακτηριστικά.

Όλοι οι σύντροφοί μας, αλλά προφανώς όχι εκείνα τα στελέχη μας που έβαλαν ή βάζουν μπροστά άλλες επιδιώξεις. Είτε πρωταγωνιστώντας σε αυτές, είτε σιωπώντας, είτε προβάλλοντας μια δήθεν ενότητα που έχει απλά ψηφοθηρικά και πελατειακά χαρακτηριστικά.

Το ΚΙΝΗΜΑ μπορεί και πρέπει να αποτελέσει καταλύτη για τον ευρύτερο χώρο της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού.

Όμως, η ενότητα θα υπάρξει – όπως και οι ευρύτερες προοδευτικές συνεργασίες θα υπάρξουν, όταν εμπεδώσουμε αρχές, αξίες, ιδέες, πολιτικές, με προοδευτικό χρώμα, με ήθος.

Και επιτυγχάνεται και μόνον με βάση αυτά – και τα συμφέροντα της χώρας και του λαού.

Και για αυτό, τα πόδια μας δεν μπορεί παρά να πατάνε σε αυτή τη μια και μοναδική βάρκα. Τη βάρκα που μας οδηγεί στην πορεία της επίτευξης των αρχών και των αξιών μας.

Για αυτό και το Ελληνικό σχέδιο αποτελεί βασικό διακύβευμα για το χώρο μας, για το ΚΙΝΗΜΑ μας και τον ευρύτερο πολιτικό μας χώρο.

Και για αυτό δουλεύουμε.