Η Ευρώπη των τραπεζιτών που πνίγει την Ευρώπη των λαών.

Εντάξει! Η Κύπρος σώθηκε! Όπως και η Ελλάδα άλλωστε!

Το τίμημα βαρύ, πολύ βαρύ και το μέλλον σκοτεινό.

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αναλύσεις για να καταλήξει κάποιος σε απλά συμπεράσματα.

Το πρώτο είναι ότι το νέο imperium που δημιουργείται, θα χρηματοδοτηθεί με τα χρήματα του φτωχού Νότου. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ότι υπάρχει θα μαζευτεί στο κέντρο της «Αυτοκρατορίας», η οποία θα αυξήσει κατακόρυφα τα κέρδη της και θα μεγαλώσει και άλλο την απόσταση που την χωρίζει από τις υπόλοιπες χώρες. Η Ευρώπη των τριών ταχυτήτων είναι ΕΔΩ!

Το δεύτερο, ότι η Ευρώπη της αλληλεγγύης , της αναδιανομής και της κοινωνικής δικαιοσύνης, αποτελεί μια ουτοπία. Αντίθετα με αυτό υπάρχει η Ευρώπη της επικυριαρχίας της Γερμανίας και των δορυφόρων της, αλλά και των στρατευμένων συμμάχων της. Όχι στη βάση κάποιας πολιτικής συμφωνίας, για αυτό το λόγο άλλωστε η κοινή γραμμή που ακολουθήθηκε στην απόφαση διάλυσης του Κυπριακού λαού, δεν διαχωρίζει νεοφιλελεύθερους και υποτιθέμενους σοσιαλδημοκράτες.

Το τρίτο είναι ακριβώς αυτό. Η υποτιθέμενη και υποταγμένη σοσιαλδημοκρατία με κεντρική της έκφραση τον Ολάντ και τη Γαλλία, απέδειξε για άλλη μια φορά τη μεγάλη απόσταση που την χωρίζει από τη σοσιαλδημοκρατία που θα έπρεπε να υπάρχει.

Εδώ τελειώνουν και ψευδαισθήσεις όσων στήριξαν τις ελπίδες τους στην υποτιθέμενη αλλαγή των συσχετισμών υπέρ των –υποτιθέμενων ξαναλέω – σοσιαλδημοκρατών στην Ευρώπη. Η ταύτιση νεοφιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατών αποκτά δομικά χαρακτηριστικά και το πολιτικό περιεχόμενο της νέας Γερμανικής Ευρώπης είναι καθαρά συντηρητικό, αντιλαϊκό και οδηγεί στη διεύρυνση των διαφορών ανάμεσα στα κράτη – μέλη.

Το τέταρτο, ότι θα πρέπει κάποτε να αντιληφθούν όσοι θέλουν να διαδραματίσουν έναν προοδευτικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα, ότι η επιλογή του υποανάπτυκτου Νότου, των οικονομικά εξαρτημένων χωρών και της κατευθυνόμενης ανάπτυξης που θα εξυπηρετεί τους μεγάλους και πλούσιους «αφεντάδες» της Ε.Ε., δεν είναι ένας φόβος αλλά μια πραγματικότητα. Με αυτή την επιλογή δεν χωράνε συμβιβασμοί.

Το σχέδιο είναι απλό :
Σχέδιο πλήρως ενταγμένο στη συντηρητική διεθνώς και πανευρωπαϊκά πολιτική στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού:

Ακραία περιστολή σε ότι αφορά τα δημόσια οικονομικά με το βάρος να πέφτει στους μισθωτούς και συνταξιούχους που πλήττονται αφενός λόγω των περικοπών, αφετέρου λόγω του αυξανομένου πληθωρισμού, εξαιτίας της αύξησης των φόρων και της διατήρησης ανέπαφης της ισχύος των καρτέλ.

Επιπλέον, μείωση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, γεγονός που βαθαίνει την ύφεση και περικοπή των παροχών του κοινωνικού κράτους που και πάλι πλήττει τα μεσαία και κατώτερα στρώματα.

Νεοφιλελευθερισμός σε ό,τι αφορά το τραπεζικό σύστημα και τα κοινωνικά δικαιώματα.

Η γερμανική ελίτ με τη στήριξη και της γαλλικής επιχειρεί να δομήσει ένα ακόμα ασφυκτικότερο σύστημα ελέγχου των πολιτικών των επιμέρους κρατών- μελών.

Η ΕΕ και η ΟΝΕ εξελίσσονται σε ένα δημοσιονομικό πειθαρχείο ύφεσης και κοινωνικής οπισθοδρόμησης.

Οι νεοσυντηρητικοί της ζώνης του Ευρώ έχουν κάνει την επιλογή τους: τεχνητή ύφεση και ανεργία με σκοπό την αναγέννηση της κερδοφορίας και τη μεσοπρόθεσμη αναθέρμανση της επενδυτικής δραστηριότητας. Καμία συζήτηση για ανάπτυξη με αναδιανομή εισοδήματος, για ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και της αποτελεσματικότητάς τους, καμία κίνηση προς όφελος της παραγωγικής ανασυγκρότησης και της ισχυροποίησης των περιφερειακών οικονομιών, παρά μόνο ζήλος για τη διασφάλιση της τοκογλυφικής αποπληρωμής των πιστωτών και της διατήρηση των ενδοκοινοτικών σχέσεων εξάρτησης. Μια Ευρώπη των τραπεζιτών που πνίγει την Ευρώπη των λαών.

Το ερώτημα για κάθε προοδευτικό πολίτη, αλλά και κάθε προοδευτικό φορέα είναι πως στέκεται απέναντι σε αυτά, τι αποφασίζει και πως δρα.

http://ra64.wordpress.com